Tinitigan ko ang likod niyang naglalakad palayo sa akin. Nobody looked at me or even talked about me after that. It's like I'm invisible.

I wiped my tears that fell on my cheeks. After all of my thoughts, doubts, and anxiety to come here, this is what I get. Maybe I don't really belong here, huh? This is not my world. I don't really exist here, so why bother come here always? Is it because of the feeling? The first friends I have? The comfort? The rest? My second home?

While walking to the gate, I think of the reasons why and what's happening. It's either he's mad at me that's why he's acting like that or something happened to him while I'm away.

I blowed my cheeks and groaned out of frustration. I don't know what to do. I don't know where to go.

Should I go to Aling Melinda? Go to Thy? I don't know, maybe he's busy. Last time, I saw how tired he is. Maybe he's dealing with something. I don't want to add up to his burdens. Jeruza? Maybe she's mad at me too? After what happened in Chryszyler, I just dissappear without saying good bye. Leigh? She's somehow intimidating. Going to her might be awkward and maybe she's going to call or she's with Thy or Jeruza. Drake? What? Drake? No. I'm not that close to him. And I'm sure she's with Jeruza.

Sinipa ko 'yong bato sa daan habang naglalakad ako. Anong gagawin ko? Maglakad lakad nalang dito? Think, Faye! Figure this out!

I stopped to calm myself. I decided to go to Aling Melinda first. I might have the courage to go to my friends.

I walked to Aling Melinda's karinderya. Naging familiar na sa akin ang daanan.

I saw people crowded inside. Some of them were now sitting at the table, some of them are still waiting for an available table. All the tables are occupied.

I walked inside. Mas narinig ko ang ingay sa loob. Hinanap ko si Aling Melinda sa paligid pero hindi ko siya makita. Ang iba ay patapos na sa kinakain, ang iba ay magsisimula palang, at ang iba naman ay hindi pa nakakapagsimula kumain.

Lumapit ako sa counter. I saw two new men and one woman. They were managing the counter and serving foods. Are they the new crew?

"Anong order mo, 'neng?" the woman asked. Tinitigan ko siya nang matagal. Inaalala kung nakita ko na ba siya rito rati pero hindi talaga siya familiar sa akin.

"A-Andiyan po ba si Aling Melinda?" tanong ko. Kinakabahan ako sa isasagot niya, hindi ko alam kung bakit.

"Ay, ando'n sa likod. May inaasikaso. Kagagaling lang kase ni Tito Bert na kumuha ng mga kahoy kahoy." Tumango ako sakaniya. Tatalikod na sana ako at pumunta sa likod ng karinderya pero nagsalita ulit siya. "Teka, 'neng. Paano mo nakilala si Tita Melinda? Ngayon ko lang nakita mukha mo rito." Kita ko ang pagtataka niya. The two men glance at us but immediately go to work dahil marami ang tao ngayon.

How should I say it? How should I label myself to introduce myself? Inalagaan ako ni Aling Melinda? Kaibigan? Inaanak? I don't know. Maybe I need really to think this through before going here.

"K-Kakilala po," I said. I don't know what to say. Hindi ba magiging weird kung bigla na lang ako aalis?

"Ando'n siya sa likod. Hindi kita masasamahan, maraming tao, e." Tumango ako sakaniya at naglakad ulit palabas.

Pumunta ako sa likod. Nakita ko si Aling Melinda at Mang Bert na nag-aayos ng kahoy. I don't know but it felt like a familiar scene... It felt like this scenario already happened.

" A-Aling Melinda..." I called her. Busy sila sa mga kahoy kahoy. I called her again, this time, I called her louder to get her attention.

Aling Melinda looked at me. Bumalik ang tingin niya kay Mang Bert na may kausap sa gilid, sumilip ako at ayon 'yong lalaki na tinulungan din ako no'ng nakita nila ako sa gubat. Ngayon ko na lang ulit siya nakita, hindi man lang ako nakapagpasalamat nang maayos sakaniya no'n.

I was about to call Aling Melinda again when she looked at me. She smiled. I don't know but it felt overwhelming. I smiled at her.

"A-Aling Melinda," I said, teary eyed.

"Oh, 'neng! Bakit ka narito sa likod? Naliligaw ka ba?" My smile slowly fade. She... She doesn't recognize me?

"Si Faye po ito, hindi niyo po ba ako naalala?" I asked. Almost begging her to recognize me.

"Pasensya ka na, 'neng. Hindi talaga kita maalala. Nagkita na ba tayo?" She smiled apologitically.

Lumapit sakaniya si Mang Bert. Tinginan niya ako at nginitian.

"Ando'n ang pasukan ng karinderya, kakain ka ba?" Yumuko ako. Pinigilan ko ang luha ko. Why? Nakalimutan nila ako? Paano?

"Tita Melinda, alis na po kami." May nagsalita sa likod ko. Nabosesan ko siya, siya 'yong babae kanina.

"Nako! Maraming salamat! Nag-abala pa kayo."

"Dalaw kayo ulit sa susunod."

"Makakaasa po kayo!"

I feel like an outcast. Bakit nagkakaintindihan sila? Andito ako, o. Bakit hindi nila ako pinapansin? Kasama rin nila ako.

"Ineng, halika na. Ando'n ang pasukan." Nagsimula na silang maglakad. Hindi ko alam kung susunod ba ako o hindi. Ano namang gagawin ko ro'n sa loob? Wala naman akong pera para magpanggap na kakain lang.

Sumunod na lang ako dahil wala na rin naman akong magagawa. Pumasok kami sa loob. Nag-asikaso agad sila ng mga tao. Dalawa na lang sila rito. Nakita kong natataranta sila sa sobrang dami ng tao ngayon. Bigla akong nakaisip ng ideya. Hindi ko alam kung gagana ba pero ito lang ang naiisip ko sa ngayon.

Lumapit ako kay Aling Melinda. Tumingin siya sa akin. Magsasalita na sana siya pero inunahan ko na.

"P'wede po ba akong magtrabaho rito?" tanong ko. Hindi ko alam kung tama ba ang gagawin ko. "Mukhang marami po kase mga kumakain, baka po makatulong ako," dagdag ko pa. I looked at her with pleading eyes.

Nag-alangan siya at tumingin kay Mang Bert pero busy 'to sa paghahain. Bumalik ang tingin niya sa akin. Nginitian niya ako at tumango.

"Mukhang kailangan na nga namin ng katulong dito. Ilang araw lang kase ang mga pamangkin ko rito, tuwing bibisita lang katulad nga--"

"Maraming salamat po! Magsisimula na po ako," agad kong sabi, cutting her off. She was taken aback but she still smiled.

Ayon ang ginawa ko. Tinulungan ko sila sa karinderya katulad dati. Tuwing gabi, nagtatago ako sa likod at babalik agad. Dito ako namalagi habang iniisip ko kung ano ba ang nangyayari at hindi nila ako maalala. Iniisip ko kung paano ko ba kikitain sina Jeruza, Thy, Leigh, at Drake. Naalala kaya nila ako? Kung oo, anong sasabihin ko? Kung hindi, anong gagawin ko?

"Faye, pasuyo naman." Lumingon ako kay Aling Melinda. Ilang weeks na rin ako rito, but I still can't figure out what's happening. "Magbibilang lang ako ng pera." Tumango ako. Katatapos ko lang maglinis ng mga lamesa.

Wala naman masiyadong tao na. Anong oras na rin kase. 4 PM na at halos wala na kumakain sa gan'tong oras. Nagpapahinga lang ako nang makarinig ako ng ingay na pararating.

Pasimple ko 'yong sinilip. Nanlaki ang mata ko at napatayo pa sa upuan. They're heading this way!

Nauunang maglakad si Thy at Drake. Inasar pa nila si Leigh dahil nahuli 'to. Thy wears his usual white shirt, dala niya ang gitara. Drake is wearing a checkered polo and holding his drum stick. Leigh is wearing her black cardigan and a gray shirt underneath, naka black cargo pants din siya. Suot niya ang spectacles na pink ang lens. Hinanap ko si Jeruza pero wala siya ro'n. Where is she?

Pinanood ko sila maglakad at umupo. It's like a Deja vu. Parang ito 'yong nangyari sa unang pagkikita namin. They're wearing the same outfits. Hindi ko alam kung tama ba ang pagkakatanda ko pero parang ito ang nangyari no'n...

Tumingin sila sa direksyon ko. Nanlaki ang mata ko at hindi ko alam kung anong gagawin. Naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko.

Tinaas ni Leigh ang kamay niya, sign that she wants to order. Hindi ko alam pero para akong nanlumo sa tingin nila. There's no hint of recognition. Hindi nila ako naalala...

Dahan-dahan akong lumapit sakanila at tinanong kung anong order nila.

"Ano bang meron?" Leigh asked. Hindi ko alam kung paano pa magsasalita sa harap nila. I just want ro cry. I felt my heart broke. The first friends I have don't remember me...

"Bakit 'di mo 'ko kayang pansinin?~" Thy sang. Kumunot ang noo ko. This is really familiar! Hindi ba, nangyari na 'to?

"A-Adobo at bulalo n-nalang." I can't stop myself from stuttering! Calm down, Faye. You need to be strong and observe to figure out what's happening.

"Antayin natin si Jeruza," Drake said. I have a feeling that this already happened!

If Jeruza come here wearing a red checkered jumpsuit, then my theory is correct. They're now talking about their gig and what song to play. Unti-unti na akong umalis do'n at bumalik sa counter.

"Paramore musics?" Napalingon ako. Iyon talaga ang tutugtugin nila! I remember Thy asked me what song and I didn't had the chance to hear it the first time because I got back to my world.

Drake looked at the entrance. Napatingin din ako at natigilan nang makita si Jeruza na naka red checkered jumpsuit! Naka ponytail ito, just like what I remember. What is happening?

Pagtapos niya makipag-apir at beso kay Thy at Leigh, lumapit siya kay Drake. I squint my eyes when Drake hold her waist.

Leigh raised her hands again. Lumapit ako. I remembered what they order, adobong baboy at walong kanin.

At ayon nga ang inorder ni Leigh! Mabilis ko hinanda 'yon at hinain sakanila. Nagreklamo si Thy pero kumain din nang pagsabihan ni Leigh.

Tapos na sila kumain at parang naulit ang nangyari no'ng unang encounter namin, even the conversations are the same.

Aling Melinda got out the kitchen, but I said that there's still people eating. Bumalik siya sa likod at tawagin na lang daw siya mamaya.

Tinulungan din nila ako magligpit ng pinagkainan nila kahit hindi naman dapat. I noticed Thy kept on glancing at me. I have this hope that maybe he remembered me. I was waiting for him to call me by my name or something but it didn't happen.

Paalis na sila. Gusto ko sila pigilan. I don't want to waste this chance. Hindi ko alam kung paano ko sila makikita ulit. Alam kong may gig sila mamaya sa Nukefield pero hindi ko alam paano ako makanonood do'n dahil sila ang nagbigay ng ticket sa akin no'n.

"T-Thy!" I called. Tumigil silang lahat at lumingon sa akin. Kumunot ang noo ni Thy pero ngumisi rin pagtapos. I miss that!

"How did you know my name? Stalker ka, 'no?" he playfully said. Gusto ko tumawa at umiyak pero baka mawirduhan sila sa akin at mas lalong lumayo.

"C-Can I come to your gig later?" Yumuko ako at pinaglaruan ang daliri. "I-I'm a fan. Halos kilala ko na nga kayong lahat." It was not a lie! Ito lang ang naisip ko para makasama. Last time, Thy was the one who invite me.

"Okay." Napangiti ako at napatingin kay Thy. "If you know our full name." Mas lalo akong napangiti. That was it? Easy!

"Thyron John Samson." Tinuro ko siya. Nagulat siya pero ngumisi ulit. Tinuro niya si Leigh. "Kayleigh Amelia." Hindi ko sure 'yon. Ayon ang nakita ko sa I.D. ni Leigh one time na nasa gig kami. Tumango si Leigh. Tinuro naman ni Thy si Drake. Natakot ako sa tingin ni Drake kase parang wala siyang pake sa sasabihin ko pero kapag nagkamali ako, lagot ako. "Drake Jaeden Sebastian." I saw Drake smirk. Tumingin siya kay Thy.

"Creepy shit," he said. Natawa si Thy. Is it weird? Yes, Faye! Ikaw ba naman, alam na alam full name mo pero hindi ka kilala.

"Creepy how you know Drake's second name." Natawa sila. Tinuro ni Thy si Jeruza. "If you know her full name, you're creepy. Pero deals a deal, sasama ka sa amin."

"Jeruza Valerie." I smiled. Kita ko ang gulat nilang lahat, even Jeruza. How can I forget her name? She's my best friend! I felt excited just by seeing how shock they are.

"Are you sure you're not a bad guy?" Leigh suspected.

Natatawa akong umiling. "I'm sure."

"Wait, what's your name?" Thy asked, smirking. My heart ache. It's painful when he asked that. He even know my mannerisms back then! And now, he don't know my name?

"Faye Maravilla," I answered. I am so proud that I still haven't cried infront of them.

"Faye Maravilla, welcome to Universe."