មកមើលពីសកម្មភាពប្រចាំពីសត្រូវដែរសាហាវបំផុតរបស់ខ្ញុំ...
Jay pov

ខ្ញុំចេញពីសាលាបានយូរបន្តិចក៏បានមកដល់សួនកំសាន្តក្បែរភូមិ។ ខ្ញុំក៏បានឈរមើលទៅកាន់ក្មេងៗពីរក្រុមកំពុងតែប្រឈមមុខកាចដាក់គ្នាបែបសង្គ្រាមដណ្តើមទឹកដីហើយ។

"ឯងយើងមិនឲ្យលេងកន្លែងនេះទេ!"
ខ្ញុំមើលទៅកាន់ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលកាងឬកជាជនពាលដេញគេដេញឯងមិនខុសពីម្នាក់ប៉ុន្មានទេ។

"កន្លែងនេះនណាក៏លេងបានវាជារបស់ឯងពីកាល?"
ក្មេងម្នាក់ទៀតនិយាយឡើងគេមើលទៅមានចារឹកល្អណាស់មិនមែនចេញមកច្រងេងច្រងាកដូចម្ខាងទៀតទេ។

"យើងថាអត់! គឺអត់ហើយ!"

"ហេតុអី?"

"ហេតុអីហ៎? យើងមិនចូលចិត្តមុខឯងនិងហើយ!"

"មុខយើងយ៉ាងម៉េច?"

"ស្មើក! ចេញទៅភូមិនេះមិនទទួលឯងរេ!!!"

"មិនចង់! វាជាកន្លែងគ្រប់គ្នាតើ"

អា៎!! ចំមែនសូម្បីតែកន្លែងលេងក៏មិនចេះចែកគ្នាដែលក្មេងៗអស់នេះ។ ប៉ុន្តែឈប់សិន! ហេតុអីបានខ្ញុំទំនេរមកឈរមើលក្មេងឈ្លោះគ្នាទៅកើតនៀក?

"ហេយៗ ពួកឯង!!"
ខ្ញុំគិតថាប្រុងដើរចេញទៅពេលនោះក៏បានឮសំឡេងមនុស្សធំម្នាក់និយាយឡើងនៅកន្លែងក្មេងៗខ្ញុំគិតថាបែបជាមានរឿងហើយទើបងាកមកក្រោយវិញ។

"គិតមិនខុស!"
ខ្ញុំលាន់មាត់ព្រោះមនុស្សម្នាក់នោះជា Jungwon គេបានផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទៅជាឈុតមួយដែលមានពណ៌មហាស្រស់អាវលឿនខោវក្រហម ស្បែកជើងសូកសំណប់ចិត្ត។

ខ្ញុំមើលពីជ្រុងណាក៏អាក្រក់ភ្នែកដែរ!

"នណាដណ្ដើមនណាអាស៊ី"
Jungwon ច្រត់ចង្កេះធ្វើឬកមនុស្សធំហើយសួរទៅកាន់ក្មេងម្នាក់ដែលនាំរឿងគេឈ្មោះអាសុីក្មេងអ្នកភូមិ។

"គេ! នោះហើយលោកបងដេញមិនទៅទេ!!"
មើលទៅទាំងលោកបងទាំងកូនចៅមិនខុសគ្នាអីតិចនេះគេចេះមកឈ្លោះជាមួយក្មេងទៅកើត។ បើឈរមើលខ្ញុំក៏មិនស្រនុកចិត្តដូចគ្នា។

"ន៎ែ!! អាមុខស្រស់ឯងមកលេងកន្លែងគេនិងមានមើលមុខយើងទេ?"
Jungwon ច្រត់ចង្កេះហើយអោនមុខទៅនិយាយដាក់ក្មេងម្នាក់ទៀត។

"អេៗ វាល្មមទៅនេះជាសួនសាធារណៈ!"
ខ្ញុំឈរពីក្រោយក្មេងដែល Jungwon កំពុងនិយាយដាក់ទាំងជ្រែកហោប៉ៅបែបឡូយៗ។

"ho Fu*k!! សារធារណៈ?នណាថា!"
គេងើយមុខហើយនិយាយមកកាន់ខ្ញុំ ហ្អើយអាយែសទ្រូងស្លាប់ឥឡូវហើយខ្ញុំ និយាយត្រង់គ្រាន់តែនៅក្បែរគេនេះខ្ញុំក្រពុលមុខចង់ឆ្កួតទៅហើយ។

"មានរឿងអីទៅអាស៊ូ?"
ខ្ញុំដកភ្នែកពី Jungwon មកសួរក្មេងម្នាក់ដែលនៅផ្ទះក្បែងខ្ញុំគេមានឈ្មោះថាស៊ូតាមដឹងខ្ញុំឃើញគេមានចារឹកល្អណាស់។

"បង Jay ខ្ញុំមិនបានដណ្តើមទេ!គ្រាន់តែមកលេងធម្មតាតែគេនោះកាងខុសរបៀប!!"

"Huh?ខុសរបៀបយ៉ាងម៉េចនិយាយស្រួលបួស bro!!"
អាស៊ី និយាយទាំងអោបដៃកាងចាងពេលមាន Jungwon នៅពីក្រោយ។ មើលទៅរឿងខ្ញុំត្រូវចេញមុខដោះស្រាយហើយទើបបាន។

"ឯងឮទេ គេមិនបាបដណ្ដើមទេនេះជាកន្លែងក្នេងៗលេងតើ"

"យើងដឹង! ប៉ុន្តែមិនចង់ឲ្យគេមកយ៉ាងម៉េច!!"

គេនេះពិតជាឈ្លើយមិនរើវ័យមែនសូម្បីតែក្មេងក៏គេមកកាងជាមួយដែរចារឹកអន់កប់និយាយ។

"ហេតុអ្វី?បើអត់ក៏ត្រូវមានហេតុផលមួយដែរ!"

"Huh!! ហេតុផលយើងគ្មានទេ! កូនចៅយើងថាមិនចង់ឲ្យគេលេងយើងក៏មិនឲ្យលេងដែរ!"
Jungwon និយាយហើយមើលមុខអាសុីញញឹមឌឺ មេកូនចៅមើលទៅពីជាគូព្រះប្រទានណាស់ដូចម៉ែអាដូចហើយអាចារឹកនិង។

"ចឹងយើងប្រកួតគ្នាទៅណាឈ្នះម្នាក់នោះមានសិទ្ធិលេងកន្លែងនេះ!!"
ខ្ញុំនិយាយទាំងញញឹមលើសំណើរដ៏ល្អមួយព្រោះម្នាក់និងចូលចិត្តចង់ឈ្នះខ្ញុំណាស់ចាំមើលតែចាញ់..ហាស់ៗ។

"អឹម...បាន! ចឹងយើងអ្នករើសល្បែងចុះ"
Jungwon និយាយយល់ព្រមហើយបែរក្រោយខ្សឹបខ្សៀវគ្នាជាមួយកូនចៅគេពីល្បែងដែលត្រូវលេងនៅល្ងាចនេះ។

"អូខេ!!! រួចរាល់ហើយនេះជាហ្គេមល្ងាចនេះ"
Jungwon និយាយក្រោយពិភាក្សាជាមួយកូនក្រុមគេហើយដោយលើបង្ហាញពីកៅស៊ូកងមួយដុំចេញមក។

ហ្គេមគឺ: បាញ់កៅស៊ូកង!!
នៅជ្រុងម្ខាងមានកំប៉ុងបីតម្រៀបគ្នាជាជួរមានចម្ងាយ10មែ៉ត្រដោយតម្រូវឲ្យគូប្រកួតឈរនៅទីហើយបាញ់ទៅអោយចំកំប៉ុងទាំងបីបើត្រូវទាំងអស់ឈ្នះ។

ខ្ញុំនិង Jungwon ក្រោយរួចរាល់ហើយក៏បានដើរមកប្រឈមមុខគ្នាដើម្បីសម្រាចថានណាលេងមុខគឺត្រូវប៉ាវសុីងស៊ុងសិន។

"យើងមិនដែលប៉ាវចាញ់ឯងទេ!"
គេនិយាយមុននិយាយប៉ាវនេះជាពាក្យប្រចាំត្រកូនលគេហើយនិង។

ប៉ាវសុីងស៊ុងៗ

1_2_

"យើងចេញកន្ទ្រៃ!"

"ស្អីគេ!*
ខ្ញុំនិយាយកាន់ពេលគេកំពុងរាប់ Jungwon មើលមុខខ្ញុំទាំងបើកភ្នែកធំៗហើយក៏នាំគ្នាលើដៃបញ្ចេញមករៀងខ្លួន។

3!!!
វឹប!!

🤜 Vs 🖐️

ខ្ញុំញញឹមឌឺគេព្រោះតែបោកបានសម្រាចហើយ Jungwon មើលមកដៃខ្ញុំទាំងគាំងរកពាក្យនិយាយមិនចេញ។

"អ្នកចាញ់ជៀសទៅម្ខាង!!"
ខ្ញុំនិយាយហើយក៏បានវែកវ៉ោងគេឲ្យទៅម្ខាងដើម្បីមើលទី ខ្ញុំសុំប្រាប់ថាបើមិនប្រើល្បិចខ្លះយកឈ្នះមនុស្សល្ងីល្ងើនិងមិនបានទេ។

"មនុស្សបោកប្រាស់!"
ខ្ញុំដើរទៅទីទាំងញញឹមពេលបានឮពាក្យជេររបស់ Jungwon ហើយគេបែបម៉ូម៉ៅខ្លាំងហើយមើលទៅខ្ញុំចង់តែសើចឲ្យណាណីទេ។

ផាំង! ផាំង! ផាំង!
មិនចង់អួតទេតែខ្ញុំដៃត្រង់តាំងពីដើមហើយ!! កំប៉ុងបីត្រូវបានធ្លាក់ចុះក្រោយស្អាតគ្មានសល់។

"ដល់វេនឯងហើយ!!"
ខ្ញុំងាកមកក្រោយហើយនិយាយទៅកាន់គេ Jungwon មើលទៅដូចភ្ញាក់ផ្អើសតែខំប្រឹងរៀបឬកក្លាហាន។

"ចេញទៅ!!"
គេនិយាយដេញខ្ញុំឲ្យទៅឈរម្ខាងងើយខ្លួនឯងក៏ចូលទៅទាំងដៃលើកៅស៊ូមកទាញ។ ហ្អើយ!! សូម្បីតែទាញកៅស៊ូក៏ច្រងេងច្រងាងដែរនេះដៃស្តាំមិនប្រើទេទៅប្រើដៃឆ្វេង! គិតថាឡូយគេហើយនិង! មើលចុះខ្ញុំងងឹតមុខនិងគេណាស់ហ្គេមនេះមិនប្រាប់ក៏ដឹងថានណាឈ្នះ។

ផាំងៗ
Jungwon បាញ់ទៅពីរហើយតែមិនចំស្អីមួយបើចំក៏ខ្ញុំមិនជឿបើគេឡប់បែបនេះ។

ផូង!!
ខ្ញុំមើលទៅកាន់កំប៉ុងមួយដែលបានធ្លាក់ចុះទៅក្រោម។

អា៎!!!!!
លោកបងឈ្នះហើយៗៗៗៗ
ខ្ញុំគាំងស្ញេញមើលទៅពួកគេឈ្នះខ្មោចស្អីធ្លាក់តែមួយសោះហើយមួយនិងខ្យល់បកធ្លាក់ទៀត!? នេះបានថាចាញ់ទាំងមានកេត្តិយស!

"ហាស់!ហាស់!ហាស់!"
Jungwon. លោតហក់សើចសប្បាយជាមួយគ្នីគ្នាទាំងសប្បាយអរមិនគិតថាខ្លួនឯងកំពុងចាញ់ទេ។

"អាស៊ូ!! តោះទៅផ្ទះកូន!!"
អ្នកមីងម្តាយអាស៊ូ បានដើរមកដល់ហើយហៅគេទៅផ្ទះហើយនិងក្មេងៗដទៃទៀតក៏ទៅដែរនៅតែក្រុម Jungwon និងនៅលោតហក់មិនឈប់ តែនេះចាញ់សោះ!!

"ឥតប្រយោជន៍!!"
ខ្ញុំដកដង្ហើមធំ ហួសចិត្តខ្លួនឯងដែលទៅប្រកួតជាមួយ Jungwon ទាំងដឹងពីមាយាទគេហើយថាបែបណា។ និយាយទៅម្នាក់និងស្អីក៏យ៉ាប់ដែរបានម្យ៉ាងគឺឈ្លើយនិងឯង។

"មកវិញយឺតម្លេះឯង!?"
ខ្ញុំមកដល់របងទ្វារភ្លាមអ្នកម្តាយដ៏ស្រស់ស្អាតចេញមកទទួលតែម្តង។ អរ..ដែលថាអាផាតមិខនោះលុបវិញ! មានផ្ទះនៅចាត់ទុកថាសំណាងហើយ!!

"ខ្ញុំមកម៉ោងស្មើរនិងរាល់ដងសោះនិង!"
ខ្ញុំតបទៅគាត់ទាំងដៃនៅតែជ្រែកហៅប៉ោដដែលមនុស្សឡូយតែប៉ុណ្ណឹង។

"ឲ្យវាច្បាស់ថាមិនបានទៅណា៎!"
ខ្ញុំឮហើយក៏ញញឹមលើស្មាថាអត់បានទៅណាទេ ។

"អ៎រ!! សួរស្តីអ្នកមីង!!"
សំឡេងមួយបន្លឺឡើងនៅក្រោយខ្នងខ្ញុំ អ្នកម៉ាក់ខ្ញុំញញឹមហើយរាក់ទាក់គេវិញ។

"អា៎!! សួរស្តី Jungwon ក្មួយ!!"

នេះ! នេះហើយ! រឿងដែលខ្ញុំមិនបាននិយាយ គឺថាពួកយើងជាអ្នកជិតខាងជាមួយគ្នាមក5ឆ្នាំហើយ រៀនថ្នាក់ជាមួយគ្នាក៏ 5 ឆ្នាំដែរ។ ខ្ញុំនិងគេនៅភូមិជាមួយគ្នាហើយប៉ាម៉ាក់ពួកយើងស្និទ្ធស្នាលគ្នាណាស់លើកលែងតែគេ! គេតែម្នាក់និងដែលស្អប់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំមិនចង់នៅទៀតក៏បានចូលទៅក្នុងផ្ទះដើម្បីសម្អាតខ្លួនចេញកាលដែលទៅលេងជាមួយក្មេងមុខនេះវាបែកញើសសព្វខ្លួនអស់ហើយ។

+++

"Jungwon អា៎!! មកនេះយកនុំទៅឲ្យអ្នកជិតខាងយើងបន្តិចទៅកូន!!"
ម្តាយ Jungwon ដែលកំពុងរៀបចំនុំក្តៅៗទើបឆ្អឹននោះក៏បានស្រែកហៅកូនប្រុសដែលកំពុងគេងមើលទូរទស្សន៍ជាមួយប៉ាគេឲ្យមកជួយ។

"អួយ!! ខ្ចិលហា៎..."

"លឿនឡើង! អ្នកស្រីផាកគេបាននិយាយជាមួយម៉ាក់ហើយ!!"
Jungwon ឮ អ្នកស្រីផាកដែលជាម្តាយ Jay ភ្លាមគេក៏បានញញឹមហើយហក់ក្រូសរត់វឹងទៅទាញនុំពីម្តាយគេយកទៅឲ្យតែម្តង។

"ថីគេ?"
ម្តាយឆ្ងល់នៅកូនដែលម្តងខ្ចឹលម្តងក៏ ឧស្សាហ៍។

ទឺង!ទឺង!
Jungwon ឈរនៅមុខផ្ទះ Jay ហើយចុចកណ្តឹងមុខផ្ទះពេលនោះក៏មានអ្នកមកបើកឲ្យ។

"អូរ~ Jungwon មានការអ្វីមែនទេក្មួយ?"

"អត់ទេ អ្នកម៉ាក់ឲ្យយកនុំមកអោយបាទ"
Jungwon និយាយទាំងហុចប្រអប់នុំទៅគាត់អ្នកស្រីផាកក៏បានទទួលហើយញញឹមអរគុណគេ។

"អរគុណច្រើនណា៎!! មោះចូលមកក្នុងសិនមកចាំមីងផ្លាស់ប្រអប់ឲ្យវិញ!"
Jungwon ក៏បានឆ្លើយតបយល់ព្រមរួមដើរចូលទៅតាមគាត់ដោយស្នាមញញឹមញញែមមិនរលុបពីមុខឌឺៗរបស់គេ។

"វ៉ោវ!! អ្នកមីងពូកែធ្វើម្ហូបដល់ហើយឡើងឈ្ងុយម៉ង!!"
Jungwon ដើរចូលមកដល់ផ្ទះបាយភ្លាមក៏លាន់មាត់សរសើរម្តាយរបស់ Jay ព្រោះអាហារដែលគាត់ធ្វើគឺទំនងខ្លាំងពេក។

"អៃយ៉ា!! មានឯណាទេវាធម្មតាចឹង!! អរ៎..និយាយចឹងតើនៅសាលា Jay គេយ៉ាងម៉េចដែរក្មួយ!"

*ហាស់ៗហា នេះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមកផ្ទះមួយនេះ!ព្រោះខ្ញុំគឺជា គីងសំងាត់!*
Jungwon គិតហើយក៏បានប្តូរទឹកមកធម្មតារួចចាប់ផ្តើមនិយាយរាយការណ៍។

"គេអត់មានអីទេ! ប៉ុន្តែអ្នកមីងកុំបង្ខំគេឲ្យរៀនដល់យប់ជ្រៅៗពេកអីព្រោះតែទៅរៀនលើកណាខ្ញុំមើលទៅគេអស់កម្លាំងណាស់ហើយគឺគេងគ្រប់ម៉ោងម៉ង! បែបនោះខ្ញុំបារម្ភខ្លាចថាគេចាប់មេរៀនមិនទាន់គេអាចប្រឡងមិនបានល្អ! លោកគ្រូក៏ឧស្សាហ៍ស្តីបន្ទោសគេអារឿងគេងនិងដែរខ្ញុំពិតជាខ្វល់ខ្វាយពីការសិក្សាគេមែនទែន!"
អ្នកស្រីផាក គាំងហើយមើលទៅ Jungwon ទាំងចិត្តកំពុងគិតដល់អាកូនក្បាលខូចរបស់គាត់។

"មីងមិនដែលបង្ខំអោយគេរឿនស្អីទេហើយរាល់យប់មីងឃើញគេគេងលឿនតើ!!"

"ហាស៎? មិចចឹង? ខ្ញុំមើលគេពីបន្ទប់មកឃើញភ្លើងបើកទល់ៗភ្លឺម៉ងគិតថាគេរៀនតើ!"

"ហក!! អាកូនម្នាក់នោះចំមែនហើយ!! មីងអរគុណក្មួយហើយ Jungwon ដែលជួយតាមមើលអាកូនកំហួចនោះឲ្យមីង!"

"អួយ..គុណស្រ័យអ្វីទេ ខ្ញុំមើលគេធម្មតាៗតើ"

...

Jay pov

ខ្ញុំចុះពីបន្ទប់មកដល់ក្រោមក៏បានឃើញអ្នកម៉ាក់និង Jungwon ដើរចេញពីផ្ទះបាយមកជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួលទេពេលបានឃើញអ្នកទាំងពីរនាក់បានជួបគ្នាមើលទៅមុខអ្នកម្តាយខ្ញុំចុះដូចចង់ចាប់ហែងសាច់ខ្ញុំសុីចឹងតើមានរឿងអី???

"ឯងមកធ្វើអី?"
ខ្ញុំសួរទៅកាន់ Jungwon ដែលបានឃើញប្រអប់មួយនៅនិងដៃគេ។

" អរ៎ Jay នេះស្លាកឈ្មោះឯងវាជ្រុះនៅកន្លែងលេងហ្គេមល្ងាចមិញមិត្តយើងរើសមកបាន!! "
ស្អី? កន្លែងលេងហ្គេមគេចង់ឲ្យម៉ាក់ខ្ញុំយល់ច្រឡំច្បាស់ណាស់ហើយម្នាក់នេះហ៊ានមកលេងផ្លូវក្នុងផង។

"ម៉ាក់..ម៉ាក់វាមិនមែនចឹងទេ~ខ្ញុំ_"

"Jungwon អរគុណហើយដែលយកមកឲ្យគេវិញក្មួយ!"
អ្នកម៉ាក់ខ្ញុំខាំថ្គាមលាន់ឮក្រឺតហើយងាកមកទៅញញឹមអរគុណ Jungwon ទាំងយកស្លាកឈ្មោះនោះពីដៃគេ។ ខ្ញុំចាំថាកន្លែងចុងក្រោយដែលខ្ញុំទៅគឺសួនកំសាន្តតើបើជ្រុះវាសមតែពេលដែលពួកយើងប្រកួតគ្នានោះទើបត្រូវ។

"ចឹងខ្ញុំទៅវិញហើយញាំនុំដោយរីករាយណា៎.."
Jungwon និយាយហើយក៏ងាកមុខមកញញឹមពស់វែកដាក់ខ្ញុំនេះហើយប្រាកដណាស់ថាគេកំពុង ញុះញង់ម៉ាក់ខ្ញុំអោយខឹង។

ក្រឹប!!!
គ្រាន់តែ Jungwon ដើរចេញទៅភ្លាម ខ្ញុំនេះភ្នែកសធ្លាក់ដល់កញ្ចឹងកតែម្តងអ្នកម៉ាកមូសដៃអាវហើយទាញដងអំបោកក្បែរនោះហករ៉ូវែ មករកខ្ញុំតែម្តង។

"អាកូនចង្រៃ!!!!"

"អត់ទេៗ!! ម៉ាក់!ស្តាប់ខ្ញុំនិយាយសិនទៅ!! អា៎!!ម៉ាក់ឈឺ!!! កុំទាន់ចិត្តក្តៅមើល!!"

"ឯងនេះ!!ហ៊ានបោកយើងមួយយប់ៗឯងរវល់ធ្វើស្អីហាស់!!ងាប់ទៅឯងៗ"

"ខ្ញុំគេងធម្មតាតើ!!អួយ!!!! ម៉ាក់កុំទាន់ហិង្សាអីចិត្តជាក់ៗមើល៎"

"បើឯងមិនស្លាប់យើងមិនឈប់ទេ!!"

ចប់ហើយខ្ញុំតបនិយាយបកស្រាយមិនទាន់ពេលនេះសុំរត់សិនហើយ។

ផាំង!!!គ្រែង!!!
រត់ត្រុយហើយហក់ផ្លោតរបងចេញពីផ្ទះតែម្តងហួយមានម៉ែកាចវាវេទនាចឹងហាស់។

"Hehehe"

ខ្ញុំលោតមកដល់ផ្លូវភ្លាមក៏បានឃើញ Jungwon ដែលកំពុងផ្អែកខ្នងនិងរបងផ្ទះខ្ញុំគេបានមកឈរចាំនៅទីនេះដើម្បីឌឺ គេសើចហេៗឌឺដូចសេះនិងមកលេងទឹកមុខឌឺទៀត។

Huh! ខ្ញុំអស់ពាក្យវាចាតែម្តងគេនេះពិតជាសាហាវ!

+++

"Ha.ha.ha."
Jungwon ដើរចូលផ្ទះទាំងសើចមិនឈប់ឈរដែលធ្វើឲ្យប៉ាម៉ាក់គេចាប់ផ្តើមឆ្ងល់។

"ន៎ែ! ឯងមានបានទៅនិយាយស្អីឲ្យគ្រួសារគេខឹងទេហាស៎!"
ម្តាយរបស់គេក៏បានចេញមកពីផ្ទះបាយទាំងដៃកាន់វែកឆាមើលទៅកូនពូជដែលកំពុងសើចស្រស់នោះ។

"បាទ? ខ្ញុំមានឯណាម៉ាកគិតច្រើនតែខ្លួនឯងហើយមាយាទខ្ញុំល្អណាស់! មែនទេលោកប៉ាសំណប់ចិត្ត~"

"ប្រាកដហើយ!!!"

អា៎!!
Jungwon និយាយហើយក៏ចូលទៅហៃហ្វាយជាប៉ាគេធ្វើមិនដឹងឪកូនគេក៏មិនអន់ដែរ។

"សំឡេងវាយគ្នាឮដល់ថ្នាក់នេះនៅថាមិនបាននិយាយស្អីទៀត!"

"ខ្ញុំមិនដឹងរឿងគ្រួសារគេសោះ ម៉ាក់កុំគិតអាក្រក់ជាមួយកូនខ្លួនឯងពេក"

"មែនហើយអូន. កូនគេមិនមានចារឹកថោកដល់ម្លឹងទេ!"
Jungwon ឮហើយក៏ភាំងមើលទៅប៉ាគេញញឹមលែងចេញនេះដូចដៀលដោប្រយោលហើយលោកប៉ា។

****"****
រឿងកំប្លែងទេ ចឹងហើយសាច់រឿងអាចត្រឡប់ចាក់ខ្លះ