Jay pov

បន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយ Sunghoon ខ្ញុំគិតថាលើនេះអាចជាមនុស្សដែលខ្ញុំកំពុងរកហើយមើលទៅតែថាខ្ញុំគឺអន្ទះសាចង់ជួបនិងបងស្រីម្នាក់នោះណាស់។ ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេរឿងអាយុអីនេះចង់នាងប្អូនឬបងក៏ខ្ញុំទទួលយកបានទាំងអស់និងសំខាន់ថាឲ្យតែត្រូវចិត្ត។

"ពួកឯងនៅថ្ងៃស្អែកនិងត្រូវប្រកួតហើយមកអោយទាន់ពេលណា គឺនៅម៉ោង8 ព្រឹក!!"
ខ្ញុំឈរនៅជិត Jungwon ហើយស្តាប់ការនិយាយរបស់លោកគ្រូកីឡាគីម។

"ខ្ញុំដឹងហើយលោកគ្រូ!!"
ខ្ញុំឆ្លើយនិងគាត់ដោយការញញឹមសប្បាយចិត្ត។

"ចុះបើខ្ញុំមិនចង់ស្លៀកឯកសណ្ឋានបានទេលោកគ្រូ?"
Jungwon សួរទៅលោកគ្រូ ខ្ញុំឮហើយក៏បានងាកមកមើលគេនេះចង់លេងអីទៀតហើយ។

"ការរត់ប្រណាំងឯកសណ្ឋានសេរីតើ!! ពាក់ស្លាកសំគាល់ឲ្យត្រឹមត្រូវទៅបានហើយ!!"

"បាទ~ ខ្ញុំព្យាយាម..."

ក្រោយស្តាប់គាត់រួចរាល់ពួកយើងទាំងពីរក៏បានចាកចេញមកវិញជាមួយគ្នា..អឺ..ខ្ញុំយល់ថាគេដូចប្លែក? ខ្ញុំដើរទៅតាមផ្លូវធម្មតាទាំងមានភ្នែកមួយគូបានសម្លឹងមកកាន់ខ្ញុំយ៉ាងប្រកៀកមិនដាច់សូរ។

វឹប!!!
ខ្ញុំបែរក្រោយទៅមើលអ្នកដែលបានងាកមុខចេញនោះ Jungwon គេគឺសម្លឹងខ្ញុំមិនមែនទើបឥឡូវទេតាំងពីមុននិងទៅទៀត។

"ឯងមើលយើងធ្វើស្អី?"
ខ្ញុំឈប់ដើរហើយឈរមើលទៅគេទាំងចម្ងល់ពេញខួរក្បាលនេះមានអីប្រាកដណាស់បានតាមមើលមិនឈប់បែបនេះ។

"ស្អី?នណារមើល?"
ខ្ញុំគាំងហើយសើចហួសចិត្តបន្តិចនេះមើលគេហើយនៅប្រកែកដូចមិនដឹងអីទៀត។ ខ្ញុំខ្ចឹលគិតពីគេច្រើនក៏បានចាកចេញទៅបន្តទៀតដោយមិនងាកមើលមុខគេទេ តែថា...នេះគេសម្លឹងមើលខ្ញុំមិនព្រមឈប់សោះ!!

តើគេអី?មានជំងឺទេដឹង?មិនសមសោះពីព្រឹកធម្មតានិង!

ខ្ញុំចូលមកដល់ថ្នាក់ហើយក៏បានអង្អុយតាមធម្មតាអ្វីដែលមិនធម្មាតគឺ Yang Jungwon! គេតាមសម្លឹងមកមុខខ្ញុំជាប់សូម្បីព្រីចក៏មិនព្រីចផង..អេ??ចង់ដឹងថាពេលនេះគេលុងស្នេហ៍ខ្ញុំទេដឹង?

"...."

"...."

ខ្ញុំមើលគេ, គេមើលខ្ញុំ!

វឹប!!
ខ្ញុំងាកមុខចេញហើយគេក៏បានងាកចេញដែរពួកយើងមិននិយាយអ្វីម្នាក់ៗបែរភ្នែកទៅមើលទិសផ្សេងរៀងខ្លួន។

ស្អីទៅនៀកកកក

______

"វាថីឯង!!"
ខ្ញុំទ្រាំមិនបានក៏សួរទៅកាន់ Jungwon ដែលតាំងពីម៉ោងរៀនដល់ម៉ោងចេញគេតាមសម្លឹកសម្លក់ខ្ញុំមិនឈប់នេះខ្ញុំមិនបានទៅលួចប៉ោមគេទេមកគុំគួនអីគ្នានៀក។

"យើងមានថី!"

"ហើយដែលសម្លឹងយើងមកនេះមានន័យថាម៉េច?"

ខ្ញុំនិងគេនៅលើផ្លូវស្ងាត់មួយតែពីរនាក់ហើយខ្ញុំក៏បានឈប់ចាំសួរនាំគេតែម្តងឲ្យដឹងរឿងថាគេវាកើតថី។

"គ្រាន់តែ..ចង់សួរសំណួរខ្លះៗ"
ខ្ញុំមើលទៅគេទាំងគាំងបន្តិចនេះគ្រាន់តែចង់សួរសោះគេធ្វើខ្លួនដូចពួករោគចិត្តចាំចាប់សម្លាប់គេឯងចឹងទៅកើត។

"ចង់ដឹងស្អីក៏សួរមក!!"

"Mmmm ឯងស្អប់ពណ៌អី?"

"Huh???"

តើគេកំពុងសួរស្អីនិង???????

"ឆ្លើយមក!"

"ឯងសួរធ្វើអី?វាមិនមែនសុខៗទៅជាចឹងទេ!!"

"គ្រាន់តែឆ្លើយមក.."

ខ្ញុំគិតបន្តិចហើយក៏បានមើលទៅមុខដែលកំពុងចង់ដឹងរបស់គេនោះ..ក៏បានគ្រាន់តែឆ្លើយមិនខុសស្អីទេ។

"ពណ៌ដែលឆើត! ដូចក្រហមអីនិង!"

"Rrrr"
Jungwon ឮហើយក៏បានសើចដើរចាកចេញទៅបាត់។

ខ្ញុំកំពុងនិយាយជាមួយនណារគេនេះពិតជាពិបាកយល់មែនតើគេសួរខ្ញុំធ្វើអីទៅ??

"ហួយយ ខ្ចិលខ្វល់ណាស់គេនេះចំជាពូកែធ្វើឲ្យអ្នកដទៃវង្វេងមែន"

___________

ថ្ងៃប្រកួតបានមកដល់ហើយខ្ញុំថ្ងៃនេះរូតរះខ្លាំងណាស់មកដល់មុនគេតែម្តង។ ខ្ញុំមិនចាំយូរក៏បានដើរទៅទទួលស្លាកសំគាល់លេងរៀងពីលោកគ្រូយ៉ាងលឿននិងអាងបានទៅជួបមិត្តភក្តិនិយាយគ្នារឿងសំខាន់មួយ។

"យ៉ាងម៉េចហើយ?តើ Nona នៅឯណាទៅ?"
ខ្ញុំរត់មករក Sunghoon នៅក្នុងបន្ទាប់មួយដែលនៅលើអគារទល់មុខនិងទីលានកីឡាស្នាន។

"នៅមិនទាន់ឃើញមកទេ..កុំអន្ទះសាអីបន្តិចទៀតបានឃើញហើយ!!"
Sunghoon គេនិយាយហើយក៏បានអើតក្បាលទៅមើលខាងក្រៅចាំមើលវត្តមានមនុស្សសំខាន់នៅថ្ងៃនេះថាមកឬនៅ។

"ខំទៅពួកឯង!!"
ខ្ញុំមិនខ្វល់និងសម្តីឌឺរបស់ Ni-ki ទេព្រោះតែពេលនេះភ្នែកកំពុងតែបែររកមើលស្រីវិញប្រសើរជាង។

សាលាថ្ងៃនេះមានមនុស្សមកចូលរួមច្រើនណាស់ព្រោះនៅទីនេះបានរៀបចំការប្រកួតធំមួយទូទាំងតំបន់ តម្រូវឲ្យសាលាទាំងអស់មកប្រមូលផ្តុំនៅទីនេះដើម្បីធ្វើការប្រជែងគ្នានៅទីនេះទាំងអស់។

"ន៎ែ!!!ពួកឯងមកធ្វើស្អីនៅទីនេះចុះទៅក្រោមទៅដល់ម៉ោងឥឡូវហើយ!!"
ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតពេលបានឃើញលោកគ្រូបានដើរចូលមករកខ្ញុំហើយនិយាយ។ ខ្ញុំងាកមកញញឹមញញែមដាក់គាត់ហើយក៏បានរត់ចេញទៅដោយមាន Sunghoon & Ni-ki ចេញមកតាមក្រោយផងដែរ។

"ចឹងមានតែទៅចាំមើលនៅក្រោមផ្ទាល់ៗហើយ!!"
Sunghoon និយាយដាក់ខ្ញុំទាំងញញឹមគេមិនបានប្រកួតអីទេនៅថ្ងៃនេះគឺមានតែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។

"ស្រីស្អាតពិតជាពិបាកក្នុងការជួបមែន!"
ខ្ញុំរអ៊ូរព្រោះខំទ្រាំចាំមួយយប់ហើយមកដល់ពេលនេះនៅមិនទាន់បានឃើញទៀតពិតជាវាទនាផ្លូវចិត្តណាស់។

"នេះហើយលទ្ធផលដែលឃ្លាចង់មានសង្សារពេក!"

"ឯងនៅឲ្យស្ងៀមចាំតែមើលទៅបានហើយ!"

"វាស្អីណាស់ណាទៅម្នាក់ៗដូចស្លន់ៗដល់ហើយ, ពួកឯងនេះ!!"

"ឯងមិចនិងយល់ទៅ!មនុស្សគ្មានរសជាតិនៃស្នេហ៍!!"

"បើកភ្នែកចាំតែមើលពីសម្ថភាពមិត្តឯងទៅបានហើយ!!"

"គិតថាញ៉ែគេបានហើយនិង!?"

"អ៎!! យើងមិនអាចត្រូវបដិសេធទេ!!"

ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់គេទាំងមុខមានភាពជឿជាក់។

ក្រោយមកខ្ញុំក៏បានមកដល់កន្លែងប្រកួនដោយអង្គុយនៅទីនោះសិននៅមិនទាន់ដល់ម៉ោងទេតែថាមកគ្រប់គ្នាអស់ហើយ។

"Hyun...មានឃើញ Jungwon ទេ?"
ខ្ញុំអង្គុយនៅខាងក្រោមក៏បានឮសំឡេងសួររបស់សូនូទៅកាន់សិស្សច្បង heesueng ។

"គេមិននៅជាមួយឯងទេឬ?"
គាត់ឆ្លើយទៅវិញដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅក៏ឆ្ងល់ដូចគ្នាថាគេទៅណាមួយព្រឹកនេះខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹកដល់គេសោះរវល់តែគិតពី Nona។

"តិចថាមិនទាន់ក្រោកណា?"
ខ្ញុំឮសម្តីសូនូហើយក៏បានកាត់គំនិតលែងគិតបន្តទៀតតែម្តងវាអាចដែលថាម្នាក់និងគេងទ្រមក់មិនទាន់ក្រោកនោះ នេះសូម្បីតែថ្ងៃប្រកួតក៏មិនខ្វល់ទៀតគេអស្ចារ្យពេកហើយ។

"មិនអាចទេគេក្រោកមកយូរហើយតើ.."
Heesueng ឆ្លើយទៅកាន់សូនូវិញ។

"Jayyy មកនេះ!!"
ខ្ញុំអង្គុយសុខៗ Sunghoon ក៏បានរត់មករកខ្ញុំដោយការស្រែកឡូឡាពេញនិង។

"កើតអី?"

"Nona..មកហើយ!"

"ហាស៎?? នៅណា?"
ខ្ញុំស្ទុះក្រោកហើយអើតក្បាលចុះឡើងមើលទៅកាន់ផ្លូវចូល។

"មិនមែនខាងនិងទេ..គឺខាងលើនោះ!!"
ខ្ញុំឮហើយក៏បានបែរក្បាលមកក្រោយវិញហើយមើលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលពិតជា....wowwwww

"Sunghoon...so Amazing!!!"

ខ្ញុំមើលទៅកាន់ Nona ម្នាក់ដែលមើលទៅមានកម្ពស់គួរសមរាងតូចៗជើងវែងស្រឡូងសស្អាត សក់វែរចុះក្រោមរលាស់រលោង ភ្នែកមុតៗច្រមុះស្រួចបបូរមានក្រហម....អួយយយយយស្លាប់ខ្ញុំមិនខានទេជាមនុស្សស្រីដែរខ្ញុំសុបន្តិច្បាស់ណាស់។

"សួរស្តី សិស្សច្បង!!"

Huh ខ្ញុំគាំងហើយមើលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលគាត់បានដើរចូលទៅរាក់ទាក់នោះគឺសិស្សច្បង heesueng !?គាត់..នេះកុំប្រាប់ណាថាចង់កាត់មុខមាត់គ្នានៀកកមិនបានទេ។

"Jay..ឯងមានសត្រូវដ៏ធំមួយហើយវើយ~"
Sunghoon មើលមកខ្ញុំទាំងញញឹមទះស្មា តើគាត់..ពិតជាចង់ធ្វើសត្រូវបេះដូងជាមួយខ្ញុំមែនហ៎??

"តើបងមកវិញពីកាលហេតុអីមិនឃើញទៅលេងខ្ញុំសោះ!"
Nona និយាយទៅកាន់ heesueng ដែលពេលនេះកំពុងតែមើលទៅដូចជា...!

"ពេលនេះបានជួបហើយតើ! នាងមើលទៅនៅតែស្អាតដូចដើម"

"ហឹស! បងសរសើរខ្ញុំ?"

"វាមិនត្រូវទេហ៎?"

"បើខ្ញុំស្អាតមែនបងមិនទៅចោលខ្ញុំរាប់ឆ្នាំគ្មានដំណឹងចឹងទេ!!"

ទៅចោល??សិស្សច្បងទៅចោលនណាគេតើពួកគាត់ស្គាល់គ្នា?ខ្ញុំមិនយល់ទេគេនិយាយពីអីទៅ។

"អា៎~ចឹងនាងអត់ចិត្តខ្ញុំឬ?"

"ថាអត់ក៏មិនត្រូវដែរបងខ្ញុំបានកត់ចូលបញ្ចីខ្មៅហើយ!"

"ចឹងបងគួរតែសប្បាយចិត្តព្រោះបញ្ជីនោះវាមានតែបងម្នាក់ទេ!"

"Ha.ha បងចេះកំប្លែងទៀត!"

"សុំទោសដែលទៅមិនបានប្រាប់.."

"ហួសពេលហើយខ្ញុំចាំបងឡើងហត់ហើយ!"

"បងក៏ហត់ដូចគ្នា!"
Nona មើលមុខគាត់ទាំងគាំងនិយាយលែងចេញ។

"ហត់និងរង់ចាំមើលមុខអូននេះហើយ..នៅទីនោះបងពិតជានឹកអូនខ្លាំងណាស់អូន..នេះជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យបងត្រឡប់មកវិញទាំងកត់ក្រហល់ វាមិនងាយទេដែលចង់បំភ្លេចស្នេហ៍ដំបូងនោះ.."

Ohh godddd នេះគាត់លេងមួយក្បាច់បន្ទន់ចិត្តស្រីទៅហើយតើខ្ញុំនៅមានសង្ឃឹមទេនៀកក។

"Jay យើងថាប្តូគោលដៅទៅ យើងភ្លេចប្រាប់ឯងថា Nona ជាអតីតសង្សារចាស់សិស្សច្បង..."

"អាចង្រៃមិចមិនប្រកាន់ប្រាប់ពីដំបូងវីសទៅហើយ!"

"យើងគិតថាគាត់និងមិនងាយត្រឡប់រកអតីតទេ! ព្រាននារីភាពច្រើនបែកគឺបែកហើយ..ប៉ុន្តែគាត់នេះវាយលុកមិនរើសពេលវេលាសោះយើងដើរតាមកន្លងគាត់មិនខុសទេជំនាញពិតៗ"

"យើងមិនអាចដកថយទេកូនប្រុសបើថាមិនទាន់ប្រយុទ្ធទេមិនចុះចាញ់ដាច់ខាត់!!"

"ល្អហើយ! បើគិតថាអាចយើងគាំទ្រឯងចុះ!"

ខ្ញុំងាកមកមើលគេហើយញញឹមមានអំណួតរកបានរបស់ត្រូវចិត្តហើយឲ្យដោះលែងវិញយ៉ាងម៉េចបានទៅ។

"បងស្រី!! ក្រុមយើងដូចមានបញ្ហាហើយទៅមើលបន្តិចទៅ!"
សំឡេងស្រទន់មួយបាននិយាយឡើងនៅជិត Nona ម្នាក់នោះ។

"យើងគិតថាប្តូរគោលដៅក៏ល្អម្យ៉ាងដែរ!"
ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់ Sunghoon ពេលបានឃើញប្អូនស្រី Nona ហើយ។

"យើងក៏គិតចឹងដែរ....ស្អាតណាស់!"

"នៅគួរឲ្យស្រលាញ់ទៀត!!"
ខ្ញុំងាកមើលទៅកាន់ Ni-ki ដែលមកមើលជាមួយគ្នាតាំងពីកាលក៏មិនដឹង។

"សួរស្តីសិស្សច្បង Heesueng~ បងមកពីកាលមិនប្រាប់ខ្ញុំសោះ.."

ទៀតហើយវើយយយកាត់មុខទាល់តែបានហេតុអីស្រីស្អាតស្គាល់គាត់ច្រើនម្លេះ។

"អ៎..ជាអូន Yumo មែនទេ?"

"ចា៎ នេះបងមិនចាំខ្ញុំទេហ៎?"

"ចាំបានហើយនេះធំលឿនណាស់បងស្ទីតែចាំមិនបាន.."
Heesueng ក្រោកមកឈរហើយនិយាយជាមួយនាងទាំងញញឹម។

"អឹមៗ ខ្ញុំនៅទីនេះ! ប្អូនស្រីខ្ញុំនៅក្មេងណាស់កុំចង់ផ្តេសផ្តាស!"
Nona ក្រោកមកតាម heesueng ហើយនិយាយការពារប្អូនស្រីពីប្រុសព្រានយ៉ាងលឿន។

"តោះទៅវិញតូម៉ូ!"

"លាហើយសិស្សច្បង~"

"បាទ..ជួបគ្នាពេលក្រោយណា៎!!"

"អូខេ!!"

"វាស្អីទៅនៀកមើលមិនឃើញយើងសោះ!"
Sunghoon និយាយទាំងមិនសុខចិត្តនេះមានតែសិស្សច្បង heesueng មួយពួកយើងយ៉ាប់ពេកហើយ។

"ពេលនេះយើងថាចូលប្រកួតសិនទៅចាំគិតរឿងស្រីតាមក្រោយ!"
Ri-ki និយាយត្រឹមត្រូវដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំងាកមកមើលគេទើបបានឃើញថាមានវត្តមានមនុស្សម្នាក់អង្គុយក្រោយគេម្នាក់នោះគឺសូនូ។

"កុំភ័យទោះគាត់មានបទពិសោធន៍ខ្លាំងតែឯងមានយើង!"
ខ្ញុំឮសម្តី Sunghoon ហើយក៏សើចម្នាក់នេះនិយាយក៏មិនខុសដែរនិយាយទៅពេលនេះមានគេខ្ញុំសំណាងបំផុតហើយ។

"ជៀសបន្តិចទៅ!!"
Ni-ki ដើរចូលទៅរកសូនូហើយនិយាយសម្តីសោះកគ្រោះដាក់គេ។

"ន៎ែ!!ឯងនៅឯណាជិតដល់ម៉ោងហើយ!!កុំឡប់ពេកមកឲ្យលឿនៗមកយើងនៅជាមួយបង heesueng !! លឿនទៅមើល៎ឯងនេះមានចេះគិតទេហាស៎!!"
Sunoo ដៃនិយាយទូរស័ព្ទហើយក្រោកចេញទៅទាំងមិនបានមើលមុខកម្លោះសង្ហា Ni-ki ដែលបាននិយាយជាមួយគេនេះសោះ។

"នេះមានឃើញយើងក្នុងកែវភ្នែកទេ?"

"អង្គុយមកគេមិនខ្វល់ហើយនៅមុខក្រាសទៀត!!"
Sunghoon អង្គុយកន្លែងរបស់សូនូហើយគងអន្ទាក់ខ្លាឌីគេមួយតងទៀតនិយាយពីថាអួលណែនពេញទ្រូងម៉ងនៀក។

"នេះមកគ្រប់គ្នាហើយមែនទេ?"
លោកគ្រូគីមនិយាយតាមមេក្រូឮៗ ខ្ញុំក៏បានងាកមើលមនុស្សគ្រប់គ្នាក៏បានឃើញសិស្សមកពីសាលាផ្សេងៗមិនស្គាល់ជាច្រើនតែមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំស្គាល់គឺមិនឃើញគេទេនោះគឺ Jungwon ។

"លោកគ្រូនៅសាលាយើងម្នាក់ទៀត!!"
Sunoo ក្រោកហើយស្រែកប្រាប់លោកគ្រូទើបគ្រប់គ្នាចាប់ផ្តើមចាលាចលតែម្តង។

"នណាគេមិនទាន់មកដល់នេះជិតកៀកម៉ោងហើយ!"

"គឺ Yang Jungwon!! 5នាទីទៀតគេមកដល់ហើយ!!"
សិស្សច្បង heesueng លើដៃហើយនិយាយឡើងដែលធ្វើឲ្យគ្រូនិងគ្រប់ចាប់ផ្តើមរអ៊ូរតែម្តង។

"Jungwon!! បើបន្តិចទៀតឯងមិនមកទេនិងលុបឈ្មោះចេញហើយ!!"

1_2_
លោកគ្រូចាប់ផ្តើមរាប់លេខដើម្បីចាប់ផ្តើមការប្រកួតដោយមុន គាត់ហាមាត់រាប់មិនទាន់ផុតផងក៏មានសំឡេងមួយស្រែកឡើង។

"ខ្ញុំមកហើយ!!!"

Huhhhh ???

ខ្ញុំនិងគ្រប់គ្នាគាំង! គាំងខ្លាំងទៀតផង នេះមិនមែនធម្មតាទេគេមកលើកនេះលេងខ្លាំងដៃណាស់! ខ្ញុំមើលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងតែដើរចូលពីច្រកទ្វារទាំងមានភាពឡួយ។

Oh my godddddd
Yang Jungwon! Yang Jungwon! Yang Jungwon! Yang Jungwon! Yang Jungwon! Yang Jungwon!

ខ្ញុំមើលទៅកាន់សិស្សគ្រប់គ្នាដែលបានក្រោកឈរហើយស្រែកហៅឈ្មោះគេស្រុះគ្នាដូចជាតារាល្បីដើរចូលមកចឹង។
ខ្ញុំគិតថាគេនេះថ្មីទៀតហើយ!!! ព្រោះមើលតែឥឡូវទៅគេបានប្តូរពណ៌សក់ពីខ្មៅទៅជាក្រហមឆេះ សម្លៀកបំពាក់ក៏ឆើត! សូម្បីតែស្បែកជើងក៏ក្រហម!!! Red!! មួយតួខ្លួនតែម្តង។

"ន៎ែ!!ហេតុអីក៏ឯងហ៊ានសាប់ពណ៌សក់បែបនេះ!!"
សំឡេងលោកគ្រូគីមស្រែកទៅកាន់គេ Jungwon មិនខ្វល់នៅញាក់ស្មាឌឺដាក់ថែមទៀត។

"លោកគ្រូនិយាយថាតែងខ្លួនសេរីតើ!!"
Jungwon និយាយហើយចូលមកក្បែរខ្ញុំព្រោះត្រូវប្រកួតជាមួយគ្នា។

"ឯងធ្វើឡប់ស្អី?"
ខ្ញុំនៅតែមិនទាន់បាត់គាំងហើយសួរទៅគេបែបភ្ញាក់ផ្អើសជាខ្លាំង។

"ជាពណ៌ដែលឯងស្អប់នោះអី!ក្រហម~~~"

នេះកុំប្រាប់ណាថាកាលដែលគេសួរខ្ញុំម្សិលមិញនេះដើម្បីតែទៅលាបឌឺខ្ញុំវិញទេ? ខ្ញុំនិយាយថាស្អប់ក្រហមគេក៏លេងក្រហមមួយតួខ្លួននេះហួយយយខ្ញុំគាំងរកពាក្យនិយាយលែងចេញហើយគេពិតជាសាហាវរកលេខដាក់គ្មានទេ។

****"****