ខ្ញុំមានសត្រូវម្នាក់...
Jay pov

ទឹប!ទឹប!
ស្នូរជើងដើរយឺតៗបញ្ចេញរាងសង្ហារកាត់តាមបន្ទប់នៃថ្នាក់សិក្សានីមួយៗ គេញញឹមហើយលើដៃមកជ្រែងហោប៉ៅម្នាក់នេះតើអាចជានណាក្រៅពីខ្ញុំ Jay ទៅកើតមកមហាអាសង្ហារលើលោកហើយមកដល់ពេលនេះគឺថាខ្ញុំរកពាក្យសរសើរខ្លួនឯងមិនចេញទេ។

ខ្ញុំដើរមកដោយភាពជឿជាក់រហូតមកដល់មុខថ្នាក់មួយដែលជាបន្ទប់របស់នេះហើយខ្ញុំដើរទាំងភាពស្រស់ស្រាយតែម្តងនៅព្រឹកនេះ។

"Hey ខំមេះ! គ្មានអាណាថតផង!"
ខ្ញុំឈរមិនទាន់ទាំងបានបើកទ្វារចូលថ្នាក់ទេតែ សំឡេងមួយដែលខ្ញុំចាំច្បាស់វាបានបន្លឺឡើងនៅក្រោយខ្នងខ្ញុំ នេះរកតែបង្ហាញរាងបន្តិចក៏មកទើសគ្រប់ពេល។

" មនុស្សសង្ហាមិនចាំបាច់មានអ្នកថតក៏វាអេមដែរ!"
ខ្ញុំងាកក្រោយហើយតបទៅគេវិញ គេម្នាក់នេះហើយដែលខ្ញុំនិយាយថាជាសត្រូវ! សត្រូវមហាអាឈ្នានីស! គេម្នាក់នេះហើយធ្វើស្អីក៏ទើស! បង្ហាញឬកមកឡើងដូចជា Hater ខ្ញុំតែម្តង។

Yang Jungwon !! គេគឺស្អប់ខ្ញុំមកប្រាំឆ្នាំហើយតែខ្ញុំនៅមិនដឹងទេថាហេតុអី? ម្នាក់នេះគឺតាមប្រកួតប្រជែងជាមួយខ្ញុំមិនឈប់អាចថាសូម្បីតែចូលបន្ទប់ទឹកក៏គេចង់ឈ្នះខ្ញុំដែរ?? ខ្ញុំគាំងនិងគេណាស់! បើនិយាយពីប្រកួតវិញ បើឈ្នះគ្រាន់តែតិចតែពេលខ្លះសូម្បីគេចាញ់ក៏អាចមកឌឺខ្ញុំបានដែរ។

"ឯងស្គាល់ន័យថាប្រុសសង្ហារដែរទេ?"

"ហាស់?នៅនិងមានប្រុសសង្ហារ???"
Jungwon គេនិយាយហើយក៏ងាកក្បាលចុះឡើងជៀសពីខ្លួនខ្ញុំធ្វើមិនដឹង នេះចង់មើលងាយគ្នាច្បាស់ណាស់ សួរចប់គេក៏បានដើរទៅមុខខ្ញុំបាត់។

"មើលរំលងយលងបានយ៉ាងម៉េចនៀក..?"

ភឹបៗ
បានបន្តិចសំឡេងទាញទ្វារបន្លឺឡើង ខ្ញុំក៏បានងាកមើលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលខំប្រឹងទាញទ្វារសឹងតែរហែលស្បែកជើងសំណប់ចិត្តមួយគូនោះទៅហើយ។ ចង់ប្រាប់ថាគេពាក់ស្បែកជើងនិងមកប្រាំឆ្នាំហើយមិនឃើញប្តូរចេញទេបែបកេរ្តិ៍ដូនតាផងក៏មិនដឹង។

គ្រែងៗ

"ចុម!! មិចទ្វារនេះកើតអីបើកអត់ចេញចឹង??"
Jungwon គេនិយាយហើយក៏ប្រឹងទាញទ្វារទៀត ទាញផងចាប់លើចង្កេះខោវផង ហ្អើយ!! ខ្ញុំវេទនាមើលណាស់ទើសភ្នែកពេកខ្ញុំក៏បានដើរទៅជិតគេហើយក៏មើលមុខគេទាំងញញឹមស្មើររួចក៏បានរុញទ្វារនិងចូលក្នុងវិញ។

"ទ្វេរសម្រាប់រុញ! មិនមែនទាញ!"
ខ្ញុំនិយាយ គេក៏បានថយចេញទៅរៀបឬកពាវិញបន្ទប់មកមើលមុខខ្ញុំទាំងក្រវាសសក់ដើរចេញទៅក្រោយធ្វើហី ហើយនេះប្រុងលេងស្ទាយចាស់ទៀតហើយ។

"ឯងមិនចូលទេ?"
ខ្ញុំសួរពេលឃើញគេដើរចេញមិនព្រមចូលតាមទ្វារដែរខ្ញុំបានបើកអោយ។

"ឆើស!!"

ផាំង!! ព្រូស!!
គេបោះកាតាបចូលទៅតាមបង្អួតហើយក៏បានហក់ចូលទៅយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ហើយធ្វើចឹងបានទៀត??

"ន៎ែ!!! ទ្វារមានឯងមិនចេះចូលទេឬយ៉ាងម៉េច? "
សំឡេងលោកគ្រូស្រែកថាឲ្យគេ ខ្ញុំបានឮព្រោះនៅមុខថ្នាក់សម្រាច គេតែងតែបែបនិងទីណាមានខ្ញុំគេមិនដែលចង់នៅទេសូម្បីតែទ្វារក៏មិនខ្ចីចូលដែរ។

ខ្ញុំមិនខ្វល់ច្រើនក៏បានដើរចូលថ្នាក់ហើយមើលទៅមុខអ្នកដែលគេចពីខ្ញុំមុននេះទាំងចង់សើចហួសចិត្តគេខំគេចពីខ្ញុំធ្វើអីបើតុអង្គុយរបស់ពួកយើងនៅក្បែរគ្នាដដែលនិង?

"ឯងខំលោតហក់ដើម្បីតែមកអង្គុយតុមុនយើងចឹងឬ?"

"ហើយថី?គិតថាឯងនិងស្អីយើងលោតដើម្បីសុខភាពទេ!!"

"អូខេ!! ទោះមិនប្រាប់ក៏ដឹងថាចឹង!ឃ្លានេះឯងនិយាយមករាប់ភ្លេចហើយ!!"

"និយាយច្រើនណាស់!!"

ខ្ញុំងាកចេញពីគេហើយក៏បានចូលទៅអង្គុយរៀនធម្មតា។ ខ្ញុំគិតដែលគេក្លាយជាសត្រូវខ្ញុំបែបមកពីខ្ញុំសង្ហារហើយ! វាពិបាកដែរពេលយើងកើតដោយទាំងភាព perfect ចឹងមានទាំងការច្រណែននិងការស្រឡាញ់គ្មានអីប្លែកទេហ្ន។

"កំពុងលុងនិងខ្លួនឯង??"
ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតពេលដែលបានឮសម្តី Jungwon តើគេអាចដឹងដោយរបៀបណាទៅ?ចេះមើលចិត្តមនុស្សផងឬ? ខ្ញុំបើកភ្នែកធំៗហើយងាកមើលទៅគេ។

"ដឹងបានយ៉ាងម៉េច?"

"ញញឹមដូចឡប់ចឹងហើយមើលមិនដឹងមានតែឆ្កួត! យើងសួរឯងមានដែរគិតថាខ្លួនឯងវាដូចលើសៗដែរទេ?"

"Huh? ហេតុអីត្រូវលើស?គ្មានទេ!!"
ខ្ញុំឆ្លើយទៅគេវិញទាំងលើកដៃធ្វើឬកមិនខ្វល់ គេមើលមុខខ្ញុំហើយក៏បានលើកូនដៃខេះច្រមុះតិចៗ តើគេកំពុងតែធ្វើស្អី?ម្នាក់នេះពិតជាមិនយល់ពីភាពសង្ហារពិតមែន។

"ឡប់បន្តទៅចឹង!"
Huh? ចំមែនមើលសម្តីគឹចុះមហាឈ្លើយហើយ។

ក្រោយពីបញ្ចប់ម៉ោងរៀនខ្ញុំក៏បានចេញទៅរកមិត្តភក្តិដើម្បីបានញាំអាហារជាមួយ។ ម្នាក់ទីមួយគឺប្រធានថ្នាក់ខ្ញុំមានខ្សែជាមួយប្រធានទើបមកយឺតមិនត្រូវមាត់! គេចម៉ោងគ្មានគ្រូដឹងវាជាអត្តប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់សម្រាប់ពួកយើងដែលជាសិស្ស។ កុំភ្លេចបើចង់មានពេលវេលាហេបភីៗក្នុងជីវិតជាសិស្សវិទ្យាល័យរាប់អានប្រធានថ្នាក់ទៅមិនខុសទេ! យើងមានទាំងអំណាច! មានទាំងសេរីភាព!

"អេ!! ទៅញាំអ្វីឬអត់?បើអត់ក៏អត់ទៅ!!"

"ឯងមកអញ្ជើញយើងសុំប្រើពាក្យពេចន៍ឲ្យមានក្រមសីលធម៌ផង"

Oh wtf!! គេដោះវែនតាចេញហើយងើយមុខមកនិយាយជាមួយខ្ញុំយ៉ាងឡូយតាមស្ទាយរបស់គេហើយម្នាក់នេះមានឈ្មោះថា Ri-ki អត់ទេៗគឺ Ni-ki? ខ្ញុំមិនដឹងទេហៅមិចក៏បានមិនមែនឈ្មោះខ្ញុំផង។ គេជាសិស្សពូកែ! Yes ហើយឡូយឆាយជាងគេបន្តិចប៉ុន្តែ...ក៏បែកតិចៗដែរ។

"ឥឡូវទៅឬអត់?"

"កើតមកដើម្បីសុីវើយ!!មិនទៅបានយ៉ាងម៉េច!!"
Ri-ki ក្រោយឈរហើយក៏និយាយឡើងបើថាព្រមដដែលទេ មុននេះរៀបឬកវែងឆ្ងាយណាស់។

"ហើយលោកតាម្នាក់នេះ ទៅជាមួយគេឬអត់?"
ខ្ញុំបែរខ្នងហើយសួរទៅកាន់ម្នាក់ទៀតដែលគេមានសក់ពណ៌សទើបគ្រប់គ្នាហៅថាលោកតា។

"មនុស្សបុរាណ! មិនស្គាល់ពីភាពឡូយឆាយ!! យើងគឺគេហៅថាសង្ហារហេតុអីឯងមកហៅយើងថាតាទៅកើត!!និយាយមកមានប្រើប្រដាប់គិតទេ?"
គេងើបហើយនិយាយទាំងដៃវែកសក់ទៅក្រោយបែបឬកពា បង្ហាញពីភាពជឿជាក់សន្លប់ទើងម៉ង។

គេជាមិត្តខ្ញុំម្នាក់ទៀតមានឈ្មោះថា Sunghoon មាននាមព្រះរាជាបុត្រនៃព្រាន! ញ៉ែជាមុខវិជ្ជារបស់គេមករៀនមិនខំទេតែរឿងញ៉ែលេង1 ខ្ញុំរាប់អានគេមិនឃើញមានប្រយោជន៍អីតិចសោះទោះស្តាយក៏ហួសពេលដែរ។

"ល្មមទៅបានហើយយើងឈរចាំយូរណាស់!"
Ri-ki ឈរអោបដៃនៅខាងក្រៅហើយក៏បានងាកមកស្រែកហៅពួកយើង។ ខ្ញុំក៏បានដើរចេញទៅជាមួយនិង Sunghoon ។

អូរ!!!!
សំឡេងនៃការស្រែកហូរសឹងតែផ្អើសអគារព្រោះតែពួកយើងទាំងបីបានដើរចេញទៅក្រុមនៃប្រុសសង្ហារចេញទៅណាក៏មិនបាក់មុខដែរមានតែស្រីតាមដេញ មានតែស្រីចាំថត!! អូហូរជីវិតជាប្រុសសង្ហាមានរឿងអស្ចារ្យច្រើនណាស់។

"Hi~~អូ..ចាំជួបគ្នាណាស្រីស្អាត!"
ម្នាក់នេះទម្លាក់គេបើមិនបានញ៉ែលេបបាយមិនចូល Sunghoon និយាយលេបខាយជាមួយមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលស្រស់ស្អាតមុខចេញមកមានអក្សរព្រានកណ្តាលថ្ងាសតែម្តង។

"ស្រីៗ ហូរឲ្យយើងច្រើនដល់ហើយ!!"
ម្នាក់នេះ Ri-ki អាវែនតានិងមិនដែលចោលទេលើមកពាក់រហូតប៉ុន្តែសម្តីគេមិញនេះចាត់ទុកថាខ្ញុំមិនបានឮទៅចុះព្រោះមើលទៅប្រហោងណាក៏ដឹងថាគ្រប់គ្នាហូរឲ្យខ្ញុំដែរតែខ្ចិលនិយាយ។

ខ្ញុំបែរអារម្មណ៍ពីគេហើយក៏ទាញដៃពីហោប៉ៅទៅ say hello ដាក់គ្រប់គ្នាដោយស្នាមញញឹម។

"រញ៉េរញ៉ៃពេញផ្លូវតែម្តងពួកមនុស្សរំខាន់អស់នេះ!!"

ងក់!!
ខ្ញុំនិងមិត្តៗគាំងពេលបានឮសំឡេងមួយចេញពីក្រោយខ្នងហើយនាំគ្នាឈប់ងក់បែរមកក្រោយទាំងអស់គ្នាក៏ឃើញមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែមើលមកពួកយើងម្នាក់អោបដៃធ្វើភ្នែកស្លើតៗបែបជ្រេញនិងផែនដីនេះណាស់ចឹង ម្នាក់ដៃជ្រែកនិងខោវអង្រួនជើងដូចក្មេងពាលនៅមកធ្វើមុខឌឺបានទៀត។

"បើថាដើរទេជួយទុកផ្លូវឲ្យគេឯងផង! ធ្វើឬកដូចខ្លួនតារាល្បីណាស់ចឹងល្មមៗទៅលោក!!"

ម្នាក់នេះមានងារជាឃ្លើរបស់គូសត្រូវខ្ញុំពីរនាក់គេនេះមហាត្រូវគ្នា ហើយ, ហើយគេមានឈ្មោះថា Kim Sunoo ជាអនុប្រធានដោយសារតែមានគេនេះហើយទើបធ្វើឲ្យ Jungwon អាងចាងតែម្តងមួយថ្នាក់កាងតែឯងម៉ង មិត្តគេនេះត្រូវគ្នាសម្បើមណាស់អាខាងស្អប់អ្នកដទៃអត់មូលហេតុ ចឹងតើបានរាប់អានគេបានល្អណាស់។

"ន៎ែ!! ពួកឯងបើកផ្លូវឲ្យគេដើរផងទៅ!!"
Ni-ki និយាយឡើងទាំងងាកមកមើលខ្ញុំនិងតា sung ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់និងគេភ្លាមៗតែម្តងថាតើគេចេះត្រឹមតែដាក់សត្រូវតាំងពីកាល។

"ហឹស!!"

"តោះយើង!"
Jungwon & Sunoo មិនចាំយូរក៏បានដើរមកជ្រែកចន្លោះកណ្តាលពួកយើងទៅតែម្តង នេះបានដៃសម្បើមណាស់។

"ឯងធ្វើស្អី Ni-ki!"
ខ្ញុំមិនយល់ក៏បាននិយាយទៅកាន់គេ Ni-ki ញញឹមហើយតបបែបឮៗថា

"គ្នាសុទ្ធតែមនុស្សកន្ទឿ! ឲ្យដើរខាងក្រោយយើងបាំងពិកភពលោកគ្នាអស់ហើយអោយគេដើរមុខទៅអាណិតខ្លាចថាមានគេជាន់ស្រួលសើចទាន់ពេល!!"

"Ahhhaha!!"
ខ្ញុំនិង Ni-ki មើលមុខគ្នាហើយសើចខ្លាំងទាំងទប់មិនជាប់នេះភ្លេចគិតទៅថាពួកគេតឿច្រឡំដើរបាំងមុខគេទៅកើត។

Heyyyyyyy
សូនូបែរក្រោយហើយស្រែកដាក់ពួកយើងព្រោះតែដៀមដាមដល់ចំណុចខ្លាំងពេក។

"Hey!!!!What do you say??"
Jungwon ច្រត់ចង្កេះហើយសួរមកពួកយើងវិញនេះបានឮទៀតត្រចៀកមិនថ្លង់ទេ។

"អ៎..មានរឿងអីពួកឯងនិយាយជាមួយនណា?មោះទៅយើងឃ្លានហើយ!!"
Sunghoon ងាកមកនិយាយវិញចំពេលពួកយើងកំពុងតែលេងសង្គ្រាមសម្លក់សម្លឹងគ្នា។ ប៉ុន្តែគេនិយាយបានល្អណាស់ព្រោះ Sunghoon កំពុងមើលអត់ឃើញមនុស្សតឿពីរគឿងនៅខាងមុននោះហើយ។

Huhhhh

"យើងមិនតឿដល់ម្លឹងទេ!!!"

"អាយ!!!ខ្ញុំទទួលយកមិនបាន!!!"

Sunoo & Jungwon ស្រែកឡើងដោយម្នាក់ៗកំពុងក្តៅក្រហាយ។ ពួកយើងទាំងបីឈប់ខ្វល់ពីពួកគេហើយក៏ចៀសទៅទាំងម្នាក់ៗសើចសប្បាយធ្វើមិនដឹងមិនឮដល់មនុស្សទាំងពីរទុកឲ្យគេឈរគាំងនៅនិងទៅ កុំឲ្យពឹនអាខាងឈ្នានីសអ្នកដទៃពេក។

"យើងនេះឬ ទាប?"
សូនូ បែរមុខមកសួរមិត្តទាំងលើដៃមកចង្អុលបែបភាំងមិនទាន់បាត់។

"ហឹស!!យើងខំផឹកទឹកដោះគោមកច្រើនណាស់វើយមកថាតឿបានយ៉ាងម៉េចទៅ!!!! ពួកឯងចាំមើល.."
Jungwon ដកដង្ហើមញាប់ៗទាំងខឹងគេមូលដៃអាវហើយនិយាយចេញមកបែបការគុំគួន។

"ឯងចង់សងសឹកពួកគេមែន?"
សូនូ មើលទៅមិត្តទាំងញញឹមចុងមាត់គិតថាមានលេងអីសប្បាយៗហើយពេលនេះ។

"ហឹស!!ចាំមើលយើងនិងខំផឹកទឹកដោះគោបន្ថែមទៀតកុំឲ្យវាតឿ!!"
Jungwon ញញឹមហើយលើដៃមក ផ្តាច់ញ្ញាចិត្ត ដាក់សូនូវិញបើថាមិនគាំងទើចចម្លែក។

"តោះទៅទិញទឹកដោះគោផឹក!!"
Jungwon ថាហើយក៏បានដើរចាកចេញទៅបាត់ទុកអោយក្មេងប្រុសគួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះដាច់ចង្កេះតែម្នាក់ឯង។

"ហេតុអ្វីក៏យើងមករាប់អានមនុស្សលើគើបែបនេះ???"

[...]

ក្រោយពីបានដើរចេញពី Jungwon ហើយខ្ញុំក៏បានមកដល់កន្លែងញាំអីពួកយើងបាននិយាយគ្នាពីការប្រកួតប្រជែងកីឡាដែលជិតមកដល់នេះជាមួយគ្នា។

"នៅតែបន្តិចទៀតសាលាបើកការប្រឡងរត់ប្រណាំងមុនគេហើយ!!"
Ri-ki និយាយហើយខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍មែនទែនរឿងកីឡាននេះទើបបែរមុខមកសួរមិត្តម្នាក់ទៀតថាគេចាប់អារម្មណ៍ឬអត់។

"តា sung ឯងនិងចូលរួមដែរទេ? "

"អត់ចង់!"

"ចូលទៅ!!យើងគិតថាការរត់របស់ឯងមិនអន់ទេឃើញថាទៅញ៉ែសង្សារគេលើណាគេដេញវៃតែញ៉យប៉ុន្តែឯងរត់គេចទាន់មករហូតនេះវាជាទេពកោសល្យហើយមិត្ត!"

"មិនបាច់សរសើរយើងដល់ថ្នាក់នេះក៏បាន!អាចង្រៃ!!!"
Sunghoon សើចស្ញេញដាក់ខ្ញុំហើយតបមកវិញទាំងប្រុងហក់មកវាយ។

"អេៗ មិត្តវើយមិត្ត~"
ខ្ញុំលើដៃហើយឃាត់គេឲ្យចិត្តជាក់ៗវិញអួយកាចម្លេះគេនិយាយសរសើរតិចតួចមិនបានទេ។

"សម្រេចថាចូលមែនទេហាស៎?"
ខ្ញុំសួរទៅគេម្តងទៀតហើយ Sunghoon ក៏បានងក់ក្បាលថាយល់ព្រមរឿងនេះងាយណាស់សម្រាប់ពួកយើង។

"ហើយចុះគេមិនចូលទេ?"
Sunghoon ងើយមុខមកសួរខ្ញុំទាំងន័យសំដៅទៅ Ri-ki ខ្ញុំក៏បានងាកទៅមើលគេបន្តទៀត។

"កុំមើលមុខយើង! កីឡាគឺសត្រូវស៊ូពូជរបស់សិស្សពូកែ!"
ខ្ញុំនិងតាស៊ុង មើលមុខគ្នាហើយសើចចំអក់អោយគេវិញភ្លាមៗមិនចាំយូរទេវាត្រូវហើយព្រោះគ្រប់មុខវិជ្ជា Ni-ki ប្រឡងបានពិន្ទុពេញទាំងអស់លើកលែងតែកីឡាគឺសូន្យ! សូន្យរាល់ខែ! សូន្យឆ្លងដល់ឆ្នាំទៀត!

ក្រោយមកពួកយើងក៏បានមករៀនម៉ោងចុងក្រោយពីរមុខវិជ្ជាទៀតគឺញ៉ែស្រីនិងដេក! ក្នុងថ្នាក់ Sunghoon មិនដែលរៀនស្អីទេគេតែងលេងទូរស័ព្ទគឺញ៉ែស្រីតាម online និងហើយមិនទំនេរទេ។ ខ្ញុំធុញថប់ក្នុងជីវិតពេកក៏គេងដើម្បីបង្កើនថាមពលខ្លះទៅ។

"លោកគ្រូ!!!!!"
ខ្ញុំគ្រាន់តែបិទភ្នែកបានបន្តិចសោះសំឡេងហៅលោគ្រូក៏បានបន្លឺឡើងសឹងបែកថ្នាក់ជាពីរ ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតហើយស្ទុះងើបមកអង្គុយធម្មតាវិញទាំងក្រសែភ្នែកបាញ់ទៅរកមិត្តរួមតុ Yang Jungwon!

"មានការអ្វីឯងឆ្ងល់មេរៀនមែនទេ?"
លោកគ្រូបែរខ្នងមកវិញហើយសួរទៅកាន់ Jungwon ហើយសិស្សដែលនាំគ្នាដេកមុននោះក៏បានក្រោកមកអង្គុយវិញយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។

"ខ្ញុំ..ចង់ទៅបន្ទប់ទឹក!!"

ហាស៎?? នេះគេចំជា! ពូកែឈ្នានីសក្តីសុខផ្លូវកាយអ្នកដទៃមែន!

"ហើយមិនចេញទៅចាំបាច់ស្រែកធ្វើស្អីឯង!"
លោកគ្រូឆ្លើយយល់ព្រមនិងគេទាំងការហួសចិត្តមិនខុសពីខ្ញុំនិងគ្រប់គ្នាទេ។

"អរគុណលោកគ្រូ..."
Jungwon ក្រោកឈរហើយមើលមកខ្ញុំនិងអ្នកផ្សេងទៀតទាំងញញឹមចុងមាត់ដាក់ពួកយើងរួចក៏បានក្រវាសសក់ដើរចេញទៅ។

"ផ្លោតគេសោះមករំខាន់មនុស្សមួយថ្នាក់!"

"ហ្អើយ!!ចំមែន!"

ខ្ញុំនិងគ្រប់គ្នារអ៊ូរឡើងទាំងធុញទ្រាន់បន្ទប់មកមិនយូរវាក៏ដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះដែរ។

"អឹម!!យើងទៅហើយ!"

"លាហើយ!!"

"បាយៗ"

ខ្ញុំនិងមិត្តនិយាយលាហើយក៏បានចែកជើងគ្នាទៅលំនៅរៀងខ្លួន។ ដោយសារតែអាផាត់មិន ខ្ញុំនៅជិតនេះក៏បានដើរធម្មតាខ្ញុំដើរតែម្នាក់ឯងទេ...អឺ..មិនមែនចឹងទេ។

****"****

រឿងនេះសរសេរខកទេតែសរសេរយូរហើយ Admin មិនចង់ទុកចោលក៏ផុសអានលេងៗទៅណាមួយសាច់រឿងនិងសម្រាប់ថ្ងៃ14កុម្ភ:ល្មម ហើយក៏ Happy Valentines day ❤️