Jake pov
ខ្ញុំបានចាកចេញពីបន្ទប់ការិយាល័យបន្ទាប់ពីទទួលបានការស្តីបន្ទោសយ៉ាងដំណំហើយរៀងស្ពឹកដែរតែស្ពឹកជើងព្រោះឈរស្តាប់ដំណើរជីវិតគាត់ច្រើនម៉ោងពេក។

ផាំង!!ផាំង!!
សំឡេងរញ៉េរញ៉ៃចេញពីកន្លែងមួយបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់ហើយងាកទៅមើល។ មានមនុស្សជាច្រើនបានឈរឡើងហុំព័ទ្ធកន្លែងចតរថយន្តថែមទាំងម្នាក់ៗទាញ ទូរស័ព្ទមកថតផងដែរមើលទៅបែបមានរឿងហើយ។

"នណារ!!តើនណាដែលហ៊ានធ្វើបែបនេះដាក់កូនប្រុសរបស់យើង!!!ជាឯងមែនទេ!!"

"ខ្ញុំមិនដឹងទេ!"

"គាត់ឆ្កួតហើយ!!"

"មែនហ្នឹងតើមានរឿងអីទៅមើលឡានគាត់ចុះ"

"គួរឲ្យចង់សើចសមមុខគាត់ហើយ"

សំឡេងសិស្សៗនាំគ្នាសើចផងនិយាយផងទៅកាន់លោកគ្រូផាកខ្ញុំថាមិនចង់ដឹងទេតែពេលនេះជើងវាបានដើរមកដល់កន្លែងនិងដូចគេឯងបាត់ទៅហើយកុំឲ្យខាតមើលឲ្យទាន់រឿងថ្មីនិងគេម្តងចុះ។

"មានរឿងអីនិង?"
ខ្ញុំចូលទៅក្នុងចំណោមគេហើយសួរនាំគេពីដើមរឿង។

"សួរធ្វើស្អីមិនងាកមើលទៅដឹងហើយ!"
ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រោះតែក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ក៏មាន Sunoo មកផងដែរមើលទៅលឿនគ្រាន់បើ។

"ឯងមើលឃើញ?"
ខ្ញុំបានតបទៅគេវិញព្រោះមនុស្សច្រើនមើលមិនឃើញនោះទេណាមួយមើលទៅគេទាបជាងខ្ញុំទៅទៀត។

"ទេ! សួរគេមុននេះ!"

"...."

មិនបាច់រវល់និងគេទៀតទេ! ខ្ញុំងាកចេញមកវិញដោយមិនចង់គាំងបន្តបន្ទប់ពីនោះភ្នែកស្រាប់តែបានប្រទះនិងរូបភាពគួរឲ្យអស់សំណើច។

លោកគ្រូផាកខ្ញុំស្រឡាញ់លោកគ្រូជាងគេ!!!

ខ្ញុំសើចឡើងក្រោយបានឃើញឃ្លានេះហើយតួអក្សរត្រូវបានសរសេរឡើងដោយការឆូតនិងមុខកាំបិទពាសពេញក្បាលឡាន។ រថយន្តពណ៌សប្រែជាសុីជម្ពូរស្រស់កងឡាននៅមានរូបបេះដូងគួរឲ្យស្រឡាញ់ទៀត។

"ហ្ហឹសៗ"
ខ្ញុំមិនអាចទប់សើចបាននោះទេពេលស្រមៃដល់រូបភាពដែលលោកគ្រូហមានកាចមុខងាប់ដូចគ្នាត្រូវមកជិះឡាន cute cute បែបទៅផ្ទះវិញនោះ។

"កុំឲ្យយើងចាប់បានថាជានណាយើងនិងសម្លាប់ឯងតែម្តង!!"
ខ្ញុំកាន់តែពេញចិត្តក្រោយពេលដែលឃើញលោកគ្រូផាកកំពុងក្តៅក្រហាយបែបនេះ សមចិត្តមែនទេ។

"កុំសើចប្រយ័ត្នបាប!"
Sunoo លើដៃមកបិទមាត់ខ្ញុំហើយចាប់អូសចេញមកក្រៅវិញមិនចឹងទេខ្ញុំអាចថ្លោយមាត់សើចនៅនិងមុខគាត់បាន។

"ហាស់ហាស់ ឃើញមុខគាត់មិញហើយយើងខំទឿខ្លួនឯងថាកុំៗ"
ក្រោយចេញមកឆ្ងាយបន្តិច Sunoo បានប្រលែងខ្ញុំហើយចាប់ផ្តើមសើចដល់ថ្នាក់ថាចង់គាំងម្តងៗខ្ញុំនេះចង់ភ័យនិងគេទៅវិញកំពូលហើយ។

"បានហើយ! យើងខ្លាចឯងហើយទៅ! តែនេះម៉េចក៏ឯងនៅមិនទាន់ទៅផ្ទះទៀត?"
ខ្ញុំបានសួរទៅគេពីប្រធានបទផ្សេងមិនចង់ឲ្យគេបាបធ្ងន់។

"ព្រឹកមិញឯងក៏ឃើញថាយើងវៃមនុស្សមិនហ៊ានចញលផ្ទះទេ!!"

"ម៉ាក់ឯងកាចណាស់ឬ? ហើយចឹងចង់ទៅណា?"

"ម៉ាក់យើងមិនកាចតែយើងខ្លាចមិនចង់ទៅសុំទោសជនរងគ្រោះ"

"ហើយយ៉ាងម៉េចទៅជាចឹងវិញ?"

"ខ្លាចឃើញមុខទ្រាំមិនបានវៃថែម!"

"....."
ខ្ញុំអត់ដឹងត្រូវតបម៉េចបន្តទេ។

"មិនបាច់គិតពីយើងទេឯងទៅផ្ទះមិនទៅ!"

"ឯងមិនទៅមែនហើយគិតទៅណាវិញចុះ? ចង់ដើរដេកតាមចិញ្ចើមផ្លូវមែន?"

"ក្បែរសាលាមានក្លឹបមួយដែរ!"

"ហ្ហឹម? ក្លឹប?ចង់ទៅដេកនៅក្លឹប?ឯងឆ្កួតមែន?"
Sunoo មិននិយាយងើយមុខមកមើលខ្ញុំគិតបន្តិចក៏សម្រេចចិត្តថានិយាយប្រាប់

"ទៅក្លឹបលុកខ្លួនយកលុយដេកសណ្ឋាគារផ្កាយប្រាំមួយយប់!!"

"....."

Wow ទះដៃឲ្យគេមួយទៅមិនគាំងមិនយកលុយទេខ្ញុំអ្នកស្តាប់នេះសឹងតែដកប្រលឹងទៅភពពុធហើយ។

"យើងទៅហើយ!!!"
Sunoo ក្រោកហើយសើចដាក់ខ្ញុំបន្ទប់មកក៏រត់ចាកចេញទៅមែននេះមិនមែននិយាយចោលទេគឺទៅធ្វើមែនទែនហ៎?

ស្លាប់ខ្ញុំឥឡូវហើយ!!

ក្រោយពីគេទៅបាត់ខ្ញុំក៏បានចូលទៅក្នុងសាលាវិញព្រោះនៅមានម៉ោងរៀនបន្តមួយរយ:នេះខ្ញុំមិនសូវបានរៀននោះទេរឿងប្រឡងចុះខ្សោយលងពេញខួរក្បាលតែម្តង។

"តោះពួកយើងចាប់ផ្តើមទៅ!!"
លោកគ្រូបាននិយាយក្រោយពេលសិស្សបានចូលមកគ្រប់គ្នាអស់ហើយ។ ខ្ញុំរៀបចំសៀវភៅមកលើតុដើម្បីរៀនតែភ្លាមៗថ្នាក់មានមនុស្សចូលមកយឺតជាងគេនោះគឺជាប្រធានថ្នាក់របស់ខ្ញុំ។

"Ni-ki មកហើយឬចូលតុរបស់ឯងទៅ"

"អឹម.."
គេងក់ក្បាលហើយដើរចូលមកកាន់កៅអីមួយនៅក្រោយខ្ញុំមកអង្គុយឆ្ងាយយ៉ាងនេះគេអាចរៀនកើតដែរ? តែវាប្លែកណាស់ធម្មតាអ្នកមកយឺតលោកគ្រូនិងមិនឲ្យចូលទេព្រោះថ្នាក់នេះបើកពិសេសសម្រាប់សិស្សជម្រើស។

តែកុំមើលគេនេះអី ចូលមកដោយសាទរហើយនៅកាន់នុំចំហីមកញាំក្នុងថ្នាក់បានទៀតទោះជាមិនពេញចិត្តតែគេគឺសិស្សលំដាប់ A+ នៅក្នុងសាលានេះទៅហើយមាននណាហ៊ានជំទាស់ចិត្តទៅ។

"ហា៎..យ៉ាប់ណាស់!"
ខ្ញុំក្រញាញ់ខួរព្រោះតែគិតលេខមិនចេញរកតែមិត្តម្នាក់សួរនាំក៏គ្មានទៀត។ តែពេលងាកមកខាងក្រោយក៏បានឃើញថា Niki គេបានដេកលុកបាត់នេះមិនគិតរៀនសូត្រទេ។

"អេ..ឯង!"

"វាថី?"
គេងើយមុខពីតុហើយសម្លក់សួរខ្ញុំហើយអីក៏កាចម្លេះមិនទាន់បានធ្វើអីប៉ះពាល់ផង។

"ឯងមិនរៀនទេ?ហេតុអ្វីគេងបានទៀតទាំងដែលគ្រូនិយាយឡែតៗនោះ"

"គិតលេខមិនចេញមកបញ្ចេញ stress ដាក់យើង?"
ខ្ញុំគាំងហើយមើលទៅកាន់គេទាំងស្រឡាំងកាំងរកអីនិយាយមិនត្រូវនិយាយដូចដឹងមកពីខ្ញុំបង្ហាញពេកទេដឹង។

"យកទៅមើលទៅ!!"
Ni-ki ដកសៀវភៅរបស់គេហើយបោះមកឲ្យខ្ញុំបន្ទប់មកក៏បានដាក់ខ្លួនគេងបន្តនេះឬសិស្សពូកែប្រចាំសាលាមិនគួរឲ្យជឿទេ។

"ហក៎!!! ធ្វើអស់ហើយ? លឿនម្លេះទើប15នាទីទេ!!"
ខ្ញុំភាំងបើលភ្នែកមើលចម្លើយក្នុងសៀវភៅរបស់គេដែលបានធ្វើរួចរាល់ដោយគ្មានសូម្បីខុសបន្តិច។

"បិទមាត់ទៅ!"
សំឡេងរបស់គេបានគម្រាមមកកាន់ខ្ញុំទាំងមិនបានមើលមុខ ខ្ញុំបិទមាត់ហើយញញឹមព្រោះតែមិនបាច់គិតច្រើនទៀតទេដោះស្រាយបានហើយ។

ក្រោយមកដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះពួកយើងបានរៀបចំអ៊ីវ៉ានបន្ទប់និងបានត្រឡប់ទៅវិញហើយ។

"នេះជារបស់ឯងអរគុណ!!"
ខ្ញុំហុកសៀវភៅទៅឲ្យគេទាំងញញឹមអរគុណ គេមិនបានតបក៏យកសៀវភៅដើរចេញទៅបាត់ពិតជាពិបាកនិយាយគ្នាមែន។

ទិប! ទិប!
បន្ទាប់ពីចេញពីថ្នាក់រៀនខ្ញុំក៏មិនបានទៅផ្ទះភ្លាមនោះដែរព្រោះតែកំពុហដើរតាមពីក្រោយ Ni-ki ខ្ញុំមានរឿងចង់សុំគេតែមិនហ៊ាននិយាយបានត្រឹមដើរតាមគេពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែង។

"ដឹងហើយស្អែកជួបគ្នាណា៎ លាហើយៗ"
Ni-ki ចេញពីកន្លែងលេងបាល់បោះដោយចូលនិយាយលេងជាមួយមិត្តៗរបស់គេហើយក៏ចេញមកវិញរួចទៅមុខបន្តទៀត។ បើគិតទៅផ្ទះគេក៏មិនឆ្ងាយប៉ុន្មានដែរតែរវល់ចូលលិចកើតៗឥឡូវនេះមេឃងងឹតបាត់។

ងក់!!
តើគេបាត់ទៅណាហើយ? ខ្ញុំបានឆ្លេឆ្លាដោយសារតែមុននេះខ្ញុំបានឃើញគេឈរនៅត្រង់និងច្បាស់ណាស់ហើយមួយភ្លេតសោះក៏បាត់ស្រមោលឈឹងតើចេះបំបាំងកាយមែនទេ??

"ទៅណាហើយ!"
ខ្ញុំងាកមើលជុំវិញខ្លួននៅតែមិនឃើគេទៀត។

វឹប!!!!
អា៎យ!!
មួយវឹបក៏មាននណាម្នាក់បានចាប់ដៃខ្ញុំហើយទាញទៅម្ខាងបុកនិងជញ្ជាំងមួយទំហឹងសឹងបាក់ខ្នងជាពីរទៅហើយលេងខ្លាំងម្លេះ។

"ជាឆ្កែមែនទេហា៎ហេតុអីក៏ឯងដើរតាមយើង?"

ចប់ហើយគេចាប់បានហើយ គួរនិយាយម៉េចទៅ?

"យើងមានរឿងចង់និយាយជាមួយឯង.."
ខ្ញុំតាំងចិត្តហើយងើយមុខទៅនិយាយជាមួយគេតែម្តងជ្រុលជាគេចាប់បានហើយចឹងនិយាយម៉ងទៅមិនឃើញខាតអីផង។

"ចង់និយាយស្អីជាមួយយើង? គ្រាន់តែចឹងសោះមកធ្វើខ្លួនដូចជនរោគចិត្តទៅកើតដែរ"

"មកពីពួកយើងទើបស្គាល់គ្នា! ចង់ឲ្យជួបភ្លាមនិយាយភ្លាមយ៉ាងម៉េច! យ៉ាងហោចណាស់ក៏ត្រូវដឹងពីឯងខ្លះដែរ"

"ដឹងហើយម៉េចទៀត?វាមិនអាចទេដែរពួកយើងនិងរាប់អានគ្នាច្បាស់នោះដូច្នេះនិយាយឥឡូវមកយើងនៅមានកន្លែងត្រូវទៅទៀត"

"ដឹងហើយថាចឹងចាំបាច់បំបាក់ទឹកចិត្តដែរ!! យើងតាមឯងព្រោះចង់សុំឲ្យឯងជួយបង្រៀនយើង!"

"ហេតុអ្វី?"

"ព្រោះឯងសិស្សពូកែ!"

"យើងដឹង! តែចង់សួរថាហេតុអីយើងត្រូវបង្រៀនឯង?"

"ព្រោះ..យើងខ្សោយជាងឯងយើងចង់ប្រឡងឲ្យបានពិន្ទុពេញ! ដូច្នេះឯងគួរតែជួយបង្រៀនយើង"

"ឯងរៀនមិនកើតទាក់ទងអីនិងយើង! ចេញទៅ!"
គេនិយាយហើយក៏បានរ្ញខ្លួនរបស់ខ្ញុំចេញពីគេមើលទៅពិតជាពិបាកចចារណាស់។

"ហេតុអ្វីក៏ឯងគ្មានចិត្តបែបនេះ!!"
ខ្ញុំងាកទៅរកគេហើយតវ៉ា នៅខណៈនេះខ្ញុំត្រូវតែធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីឲ្យគេស្ម័គ្រចិត្តជួយខ្ញុំឲ្យទាល់តែបាន។

"អើ! ដឹងហើយមករកធ្វើស្អីទៀត! យើងគ្មានចិត្តទេហើយក៏គ្មានអារម្មណ៍បង្រៀនឯងដែរទៅណាក៏ទៅៗ"

"ហេតុអ្វីក៏ឯងចិត្តអាក្រក់ម្លេះ! គ្រាន់តែជួយគ្នាបន្តិចមិនបានទេ"

"ត្រូវហើយ! មានហេតុផលអីយើងត្រូវជួយឯងនោះ!? និយាយមកព្រោះយើងនឹកមិនឃើញទេថាដើម្បីអ្វី!!"

"យើងជាអ្នករស់នៅក្បែរឯង! ជាសុជីវធម៌ត្រូវចេះយកអាសាគ្នា"

"អត់!"

"ន៎ែ!! អាចង្រៃនេះ..យើងត្រូវការឯងត្រូវការណ៍ឯងពិតមែន!"
ខ្ញុំបានស្រែកក្រោយពេលដែលគេដើរចាកចេញទៅ បើមិនព្រោះគេរៀនពូកែទេប៉ុននេះធាក់ងាប់ហើយ។

"ចេញទៅ!"

"ចឹងប្រាប់មកហេតុអីឯងអត់ជួយយើង!?"
ខ្ញុំរត់ទៅរាំងពីមុខគេហើយត្រដាងដៃសួររកហេតុផលឲ្យអស់ចិត្ត។

"អត់ហេតុផលនិងហើយ!"

"ចុះបើមានតើឯងព្រមឬអត់?"

"ចុះបើប្រាប់ថាអត់ហើយនៅមកចុះបើទៀត!!"

"វាមិនសម!!"

"ចឹងឯងប្រាប់យើងវិញមកថាតើមានហេតុផលអីដែរយើងគួរតែជួយឯងនោះ? បើឯងរកឃើញយើងនិយាយជួយតែបើគ្មានចេញឲ្យឆ្ងាយពីយើង!!"
មនុស្សចង្រៃម្នាក់នេះចំមែន ហើយខ្ញុំមានតែអ្នកដែលចង់ក្បែរតែកុំមើលគេអីដេញចេញជាងឆ្កែឆ្មាទៀតអាចោរម្សៀតហ្អើយ។

"ឃើញទេសូម្បីតែឯងក៏មិនដឹងថាហេតុផលជាអីដែរ!!"
គេចាប់ទាញដៃខ្ញុំទៅម្ខាងហើយដើរចេញទៅបន្ត តែវាមិនងាយដល់ម្លឹងនោះទេ។

"ចុះបើយើងប្រាប់ថាយើងស្រឡាញ់ឯងនោះ!!"

ងក់!
ខ្ញុំញញឹមក្រោយនិយាយចប់គេក៏បានឈប់ហើយងាកមុខមកវិញ។

"ស្អី?ឯងនិយាយស្អី!!"

"គ្រាន់តែជួយទៅចាំបាច់សួររកហេតុផលធ្វើស្អី មនុស្សរៀនជាមួយសោះឬឯងខ្លាចយើងពូកែជាង?"

"ហាស៎?"

"ការពិតឬ? ត្រូវហើយមនុស្សដែលពូកែដូចឯងបែបខ្លាចអ្នកដទៃខ្លាំងជាងណាស់ហើយ! តែយើងនិយាយប្រាប់ឯងចុះអ្វីដែលយើងចង់បានមិនមែនចង់ឈ្នះឯងទេតែគឺយើងចង់រៀនឲ្យពូកែនិងប្រឡងចូលសាលាច្បាប់ក្នុងក្រុងសេអ៊ូលឲ្យបាន!"

ខ្ញុំនិយាយចប់គេក៏បានស្ងាត់ មើលក៏ដឹងថាគ្មានប្រសិទ្ធភាព តឬយ៉ាងណាក៏ដោយខ្ញុំនិងមិនចុះចាញ់ទេ។

"យើងដឹងហើយថាឯង_?"

"ល្អ! ចឹងចាប់ផ្តើមថ្ងៃស្អែកទៅ!"
ខ្ញុំគាំងព្រោះតែសម្តីគេបានបញ្ជាក់ថាព្រមទទួលខ្ញុំហើយនេះងាយម្លេះ។

"ហេតុអ្វី? ហេតុអ្វីក៏ព្រមលឿនម្ល៉េះ?"

"មកពីមិញគ្មានហេតុផលតែឥឡូវមានហើយមិនជួយវាខុសមាត់"

"មានចឹងទៀត!!"

"យើងមិនដឹងរៀនពូកែដើម្បីអីទេតែបើឯងចង់ចេះចាំយើងជួយព្រោះឯងមានហេតុផលជាងយើង!! "
គេបាននិយាយដោយខ្វល់ហើយក៏បានចាកចេញទៅសាជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំមិនបានដើរតាមគេទេព្រោះរវល់តែសប្បាយអរក្នុងចិត្ត។

"នៅមិនមកទៀត? ចង់នៅត្រង់និងដល់ស្អែកមែនទេ?"
Ni-ki បានងាកក្រោយហើយហៅខ្ញុំឲ្យទៅមួយខ្ញុំបានសើចហើយប្រញប់រត់ទៅដើរដំណាលគ្នា។

"ហ្អើយ!! អាល្អិតនេះទាល់តែចឹងបានព្រម!!"
សំឡេងមួយបាននិយាយឡើងតែម្នាក់ឯងនៅជ្រុងម្ខាងពីរក្មេងទាំងពីរមុននេះ។

ព្រូស!!
ដៃស្រឡូនបានបោះដំបងដែលបានកាន់មិញនេះទៅម្ខាងហើយញញឹមហើយគេនេះគ្មានណាទេក្រៅពី beomgyu ។ ឃើញប្អូនតាមសុំគេយូរហើយមិនបានប្រើធម៌ក្តៅមួយ Ni-ki មិញនេះព្រមព្រោះតែដំបងនិងហើយអរគុណទៅ។

"បងប្រុសហេតុអ្វីថ្ងៃនៅលេងតែទូរស័ព្ទដូច្នេះ..?"
នារីម្នាក់បាននិយាយឡើងដោយការអាក់អន់ចិត្តនិងនាយកម្លោះដែលមកជួបនាងហើយមួយមាត់ក៏មិននិយាយមិចក៏មិនមើលហើយលេងតែទូរស័ព្ទទៀត។

"សុំទោស! ថ្ងៃនេះចប់ត្រឹមនិងទៅ"
Heesueng និយាយតបទៅនាងវិញទាំងមុខឆ្ងោងនិងទូរស័ព្ទដដែល។ នាងបានខឹងហើយស្ទុះក្រោកដើរចេញទៅតែម្តងនេះហើយបានថាកុំលុង bad boy វេទនាចឹង។

"ហ្ហឹស..មួយធ្លាប់ឃើញគេពាក់ម្តង ឧស្សាហ៍ចូលផាប់ទៀត!!"
នាយសង្ហាសើចទាំងដៃអូសមើល IG ក្នុង ទូរស័ព្ទដៃខ្លួនបើមើលឲ្យកៀកទៅវាជា Account របស់ Beomgyu ដែលបានផុសទាក់ទងនិងកន្លែងដែលគេបានទៅតែមិនសូវមានផុសរូបខ្លួនឯងច្រើននោះទេ។

"Huh?!"
Heesueng បានភ្ញាក់ព្រើតក្រោយអូសៗក៏បានប្រទះមិងរូបមួយដែល beomgyu បានផុសកាលពីបីខែមុខកាលនៅ អាល្លឺម៉ង់។
ដែលវាទាក់ទងនិងហ្គេមដែលអ្នកតាមដានគេបានស្នើសុំពេលទទួលបាន 5M ។

Fuck!! I'm not girl Y'all please don't say that!But Thanks for 5M good night!
Beomie~

"waoh ~~គួរឲ្យស្រឡាញ់ដែរតា sexy.."
Heesueng បានសើចក្រោយពីមើលរូបមួយសន្លឹកនេះហើយមាត់ញញឹមតែដៃក៏បានចុង ចូលហើយ save រូបនោះទុក្ច។

ទឹង!
សំឡេងសារបានបន្លឺឡើងលើអេក្រង់ទូរស័ព្ទរបស់អ្នកម្ខាងទៀតដែលទើបនិងងូតទឹកហើយដៃស្រឡូងទាញកន្សែងជូតសក់ដោយហក់ទៅគេងនៅលើគ្រែទាញ ទូរស័ព្ទមកមើល។

"អូ! អាចង្រៃនេះ!!"
គ្រាន់តែបើកសារភ្លាមក្តៅឆាវតែម្តង beomgyu ស្ទុះងើបហើយតបសារទៅកាន់ម្ខាងទៀតដែលបានសរសេរមកថា

«មានអីទាក់ទាញគ្រាន់បើ!!»
Heesueng ផ្ញើរមកដោយមានរូបរបស់គេមួយនោះមកជាមួយផងដែរ។

«ឯងបែកខ្លាំងហេ!!»
Beomgyu តបទាំងប្រញាប់ឡុកអ៊ិនចូល Account IG  របស់ខ្លួនហើយលុបរូបនោះចេញតែម្តងអតើចាំយូរទេហើយរូបរបស់គេដែលមានទាំងប៉ុន្មានទៀតក៏បានលុបចោលផងដែរ។

"អូ! លុបធ្វើអីទៅបើយើងយកវាបានអស់ហើយនោះ!!"
Heesueng ទាញកែវទឹកមិនផឹកទាំងញញឹមហួសចិត្តនិងប្រតិកម្មរបស់ beomgyu មើលទៅកំពុងភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះតែ heesueng ស្គាល់ Fake Account របស់គេ។

++++&++++

ចង់សាកគូរនេះម្តងលួចចាប់ចិត្តថ្មីៗនិងទេ។