សាលារៀន...

"បង!! ខ្ញុំឃើញថាមួយរយៈនិងបងដូចជាស្និទ្ធស្នាលជាមួយសូនូណាស់! មានអីលាក់បាំងទេ??"
Jungwon ពេលមានឪកាសនៅជិត beomgyu ភ្លាមក៏ចាប់ផ្តើមជជីកសួរតែម្តង។ beomgyu ដែលកំពុងទំពាបាយពេលឮសំណួរក្មេងឆ្ងល់ហើយក៏ញញឹមដើម្បីឆ្លើយតបវិញថា

"ម៉ែឪឯងមិនដែលប្រាប់ទេឬថាកុំចេះ! ដឹង! រឿងអ្នកដទៃ!"

"....!"
ស្ងាត់បាត់ចម្ងល់។

"ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងតើ..បងនេះមិនប្រាប់ក៏អត់ទៅឆើស!"
ក្រោយទទួលការដៀល Jungwon មានការអន់ចិត្តជាខ្លាំងប៉ុន្តែណាស់តែកើតមោមានមុខក្រាសស្រាប់ហើយទើបទម្លាប់។

"សួរស្តី!! ល្បងហ្គូនេះម៉ោងបាយមិនចេះហៅគ្នាសោះ!"
ភ្លាមៗក៏លេចវត្តមានម្នាក់ទៀតដែលត្រូវជាអ្នកជិតខាងគឺ Sunghoon កាត់ចានមកអង្គុយញុំទាំងមិនដឹងរឿង។

"ឯងឪយើងមែន!?"

"..កាចម្ល៉េះ..ថ្ងៃនិងបងកើតអីមែនទេ?"
នៅមិនញិនសួរជីកឬសជីកគល់មិនចប់ដល់ធ្វើឲ្យ beomgyu ទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះហើយញញឹមគួរសមម្តង។

"និងហើយយើងកើតឆ្កួត!!"

"អោវ!! មិនមែនឆ្កួតស្រាប់ទេឬ?"
Jay ដើរមកតាមពីក្រោយនោះកាលបើឮហើយក៏ឆ្លៀតដៀលមួយទាន់មានឪកាស។

"ត្រូវហើយព្រោះមែនកំណើតឆ្កួតដូចពួកឯង!"

"ចង់ដៀលឲ្យពួកគេរាបស្មើរម៉ងហី..ធ្វើចិត្តត្រជាក់ៗមើលគ្នាឯងសោះ"
Heesueng ចូលមកជួយព្រោះបីទល់មួយហើយនៅមិនឈ្នះទៀតអាណិតក្មេងខ្លាចត្រូវ beomgyu វាយប្រហារឲ្យបាក់ទឹកចិត្តអស់។

"មែនហ្នឹង! បងនិយាយត្រូវ! ថ្ងៃនិងអារម្មណ៍មិនល្អមកពីណាទេបែរជាជះដាក់ពួកយើងទៅវិញ"
ក្មេងតូច Jungwon កាលបើមានអ្នកកាន់ជើងមកហើយក៏ទូលពឹតគ្រប់យ៉ាងមិនចន្លោះទេ។ beomgyu មើលមុខក្មេងៗបែកថ្នាំទាំងមិនតបស្តីព្រោះឥឡូវគេកំពុងងក់នុងលោកសង្សា heesueng មិនចង់និយាយរក។

"ពួកឯងទៅញុំកន្លែងផ្សេងទៅ"
Heesueng យល់ការណ៍ណាស់ឃើញមុខម៉ៅរបស់ beomgyu ភ្លាមក៏ប្រញាប់ទាត់ក្បាលក្មេងអត់ប្រយោជន៍ទាំងបីឲ្យចេញទៅឆ្ងាយដើម្បីងាយនិយាយគ្នាតែពីរនាក់។

"ហេតុអ្វីត្រូវទៅ?"
Jay មិនសុខចិត្ត។

"មនុស្សគ្មានហេតុផល!"
Sunghoon ងើយមុខតវ៉ាទាំងបាយខ្ទាតចេញពីមាត់ព្រៀកៗ។

"បងគិតថាដេញមួយមាត់ខ្ញុំនឹងចេញឬ?សុំទោសខ្ញុំមាននាមជាប្អូនបងមែនតែ....!"

"ចាំអោយម្នាក់10$"

អូខេ!!!!!
ទាំងបីក្រោកវឹងទាញចានទាញស្លាបព្រារត់ត្រុយទៅតុមួយទៀតទោះមិនចង់ទៅតែនេះមុខលុយពិតៗជឿហើយសត្វលោក។

"កើតអីឃើញមុខស្អុយមួយព្រឹកហើយ? ខឹងមែន??"
ក្រោយក្មេងៗទៅអស់ heesueng ក៏ចូលទៅអង្គុយជិត beomgyu ដើម្បីសួរនាំ។

"....."
ស្ងាត់ខ្មើតខ្ពើមឆ្លើយ។

"បើមិនតបទៀតចឹងពួកយើងទៅនិយាយគ្នានៅបន្ទប់វិញល្អជាង"

"បន្ទាប់ខ្មោចស្អីឯងចេញទៅ!!!"
Heesueng សើចហើយក៏និយាយបន្ត។

"បើសួរធម្មតាមិនដឹងនិយាយម៉េចទេ! ចឹងមានតែប្រើផ្លូវកាយ!"

"កុំឡប់ពេក!"

"ចឹងប្រាប់បានឬនៅថាកើតអ្វីមក?"

"ក៏..រឿងទៅកន្លែងថតល្ងាចនិងនោះអី! ភ័យណាស់.."

"គ្រាន់តែភ័យទេ?? ហើយធ្វើមុខយក្សដាក់គ្រប់គ្នាព្រោះតែភ័យ?"

"និងហើយមានអីទៀត"

"បើចឹងមិនបាច់ភ័យទេល្ងាចបងទំនេរចាំទៅជាគ្នាកំដរ"

"ប្រាកដអត់?"

"គ្មានបញ្ហាទេ!"

"ល្អ!! ចឹងយើងក៏មិនបាច់អស់លុយរួចខ្លួនហើយ!! តោះទៅថ្នាក់វិញដល់ម៉ោងហើយ"
Beomgyu ញញឹមញញែមផ្កាត្រកួនក្រោយបញ្ហាលាក់មុខគឺលុយបានដោះស្រាយចេញ។

"ការពិតគឺបោកឲ្យចេញលុយសោះ!"
Heesueng សើចហួសចិត្តបានសង្សាមួយនេះកំពូលបោកហើយ អនាគតក្ររហេមរហាម soon ។

.......

ក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់ Jungwon ដែលពេលនេះបាត់គ្រប់យ៉ាងបាត់ទាំងគ្រូទាំងប្រធានអនុប្រធានបើបាត់យ៉ាងៗនុងបែបសល់តែជើងតុជើងទូទេ។

"ស្ងាត់ណាស់! លើកទីមួយហើយដែលថ្នាក់កំពូលរបស់យើងបែបនេះ!!!"
Jungwon និយាយឡើងទៅកាន់សង្សានុងមិត្តសង្សាហើយនិងម្នាក់ទៀតដែលជាសង្សារបស់មិត្តសង្សាខ្លួន។

"វាមិនសមគ្រាន់តែអា ki ឈឺម្នាក់សោះស្រីម៉ាសាលារត់ទៅមើលគេអស់ជាតារាឬយ៉ាងម៉េច?"
Sunghoon ដែលជាមនុស្សស្អាតលំដាប់ high តែឥឡូវកំពុងរងការធ្លាក់កូដជាខ្លាំង។

"មិនថាតែស្រីទេមុននិងសូម្បីនាយកក៏ចង់រត់ទៅមើលវាដែរ! អាហ្នឹងល្បីចុយម៉ាយ"
Jay បន្ថែមមើលទៅម្នាក់ៗមានការច្រណែនមិនចាញ់គ្នាទេ ហើយតើពាក្យថាបងប្អូនល្អពេលមុនបាត់ទៅណា??

"គេជាសិស្សពូកែនៅល្បីល្បាញទៀតបែបនេះគ្មានអីខុសទេ! ខំរៀនវិញទៅជិតប្រឡងហើយ"
Jake និយាយកាន់មនុស្សអត់ប្រយោជន៍ទាំងបីដែលម៉ោងរៀនអត់គិតរៀនអីខ្លះទេគិតតែអង្គុយនិយាយតាប៉ែដាក់គ្នា។

"ឮអូនខ្វល់ខ្វាយពីបងបែបនេះរំភើបចិត្តណាស់"
Sunghoon ញញឹមហើយចូលមករកសង្សាខ្លួន។

"អត់បានខ្វល់ទេតែឃើញបាតតារាងរាល់ខែអាណិត!"

"ហាស់ហាស់!! សមមុខហើយហែងឈឺអត់ៗ"
Jay គ្មានចាំដល់ស្អែកទេឃើញមិត្តសេធជាន់ថែមភ្លាមៗ។

"និងហើយមានសង្សារសិស្សពូកែ! បើយកអ្នកពាលដូចគ្នាឯងនិងមិនពិបាកចឹងទេមើលតែយើងទៅអាចម៍ដូចគ្នាអត់ខ្ចី care ហេ៎!!"
Jungwon ដៀលគេក៏ដូចដៀលខ្លួនឯង។

"Jungwon បងថាអូនកុំនិយាយល្អជាង.."
Jay អោបស្មាសង្សាហើយញញឹមលួងកុំឲ្យគេនិយាយតមិនចឹងអ្នកឈឺចាប់ពីពួកគេនិងឯង។

"ឆើស!! តែងមើលទៅថ្ងៃនេះបែបមិនរៀនទៅទៅដើរលេងអត់?"
Jungwon កំពូលនាំគេចមានឪកាសមិនចាំយូរទេគឺបបួលភ្លាមតែម្តង។ jay គិតបន្តិចហើយចុងក្រោយក៏យល់ព្រមអូនពាលបងក៏ត្រូវតែពាលដូចគ្នា។

"ល្អតើ! ឮថាថ្ងៃនិងមានកម្មវិធីថ្មីៗមកច្រើនណាស់ដឹងតែសប្បាយហើយ"

"តោះទៅយើង!!!"
អឺអើគ្នាហើយក៏ដើរចេញទៅ..តែមកដល់មាត់ទ្វា Jungwon ក៏ងាកមកបបួលមិត្តកុំឲ្យថាគ្មានចិត្ត។

"ពួកឯងទៅដែរអត់?"

"ទៅណាដែរ?"

"ទៅដើរលេងនិងហើយសួរឡប់ៗ"

"យើងឡប់?"

"បើមិនឡប់ស្អីទៀតចេះមកសួរចឹងទៅ....កើត?? លោក..លោកគ្រូ??? មកពីកាលនិង?? ហួយយលោះប្រលឹងអស់"
លោកគ្រូញញឹមហើយចាប់ស្មាសង្សារទាំងពីរជាប់ នៅមិននៅមកដៀលគ្រូចាំមើលថាបានដើរលេងឬលែងបានដើរ។

"ចង់គេងសាលាផងហេ៎?"

"គ្មានទេ...! កុំចេះតែថាមើល.."
Jungwon ប្រែជាកូនកណ្តុរតូចដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ញញឹមដាក់លោកគ្រូដើម្បីលួងចិត្ត។

"ល្អបើអត់ទៅណាទេគ្រូមានកាងារចង់ឲ្យជួយតោះមកតាមគ្រូមក"

"លោកគ្រូចាំពេលក្រោយទៅដល់ម៉ោងចូលរៀនហើយយាយ"
Jay ស្រែកមិនចង់ទៅតាមព្រោះដឹងហើយថាការពឹងពីគាត់ម្តងៗវាវេទនាយ៉ាងណា។

"ចូលស្អីកន្តឹងទើបរោទ៍ទេ!! មោៗកុំចង់គេចពួកឯង!"

"អត់ទេៗៗៗជួយផង!! ជួយសង្រ្គោះជីវិតក្មេងតូចម្នាក់នេះផង!!!"
Jungwon jay នាំគ្នាស្រែកដូចប្រក្រៀវកាច់ពេញផ្លូវតែគ្មាននណាជួយទេអាណិតដែរតែកម្មយើងអ្នកសាកយើងអ្នកទទួលចឹងហើយ។

"ហាស់ហាស់សមមុខវាហើយ!!"
Sunghoon ចេញមកមើលមាត់ទ្វាហើយសើចចម្អកឆាកជីវិតគេអាងតែខ្លួនឯងមិនអីចាំមើល BAB។

កាត់មកមើលក្នុងភូមិនេះវិញហាក់មានប្រតិបត្តិការរញ៉េរញ៉ៃជាខ្លាំង ទាំងមនុស្សទាំងសត្វអ៊ូរអរឈូឆរសម្បើមណាស់។

"Ni-ki គេយ៉ាងម៉េចហើយ? យើងត្រូវការចូលទៅជួបគេបើកទ្វារទៅ!!"
មនុស្សស្រីដែលជាមិត្តរួមថ្នាក់ហើយនិងរួមសាលានាំគ្នាស្រែកពីក្រៅរបងផ្ទះលោកប្រធានថ្នាក់កំពូលល្បីដល់ថ្នាក់ផ្អើលមួយភូមិ។

"ន៎ែៗ សូមរក្សាឥរិយាបថផង! កុំរហ័នពេកមើល៎!! ត្រូវចូលតាមលេខរៀងនាងនៅចុងគេទេស្ងាត់មាត់ខ្លះទៅ! "
Sunoo និយាយខ្លាំងៗតាមមេក្រូនៅក្នុងផ្ទះរបស់ Ni-ki ពេលនេះគេកំពុងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើមនុស្សដែលមកសួរសុខទុក្ខ Ni-ki ។

"តែយើងនៅចាំយូរហើយ!! ឯងជាស្អីហ៊ានមកហាមនិង!! គ្រាន់តែអ្នកជិតខាងគ្នាសោះ!!"
នារីម្នាក់នោះនៅតែរអ៊ូព្រោះចង់មកសួរសុខទុកសោះសុទ្ធតែតម្រងខួរហើយមួយជួរៗមែនខ្លីទេ។

"នៅទីនេះមានមនុស្សច្រើនណាស់កំពុងចាំដូចគ្នាមិនមែនតែនាងទេ! ចង់ចូលមើលគេត្រូវអត់ធ្មត់! ហើយកុំភ្លេចបង់ថ្លៃសំបុត្រផងម្នាក់15$ ខ្ញុំនិយាយម្តងទៀតបើកឲ្យចូលវេនព្រឹក 9-11 ថ្ងៃ 2-4 រយៈពេលតែ5នាទីទេនិងត្រូវចេញវិញ! យល់ទេ?"
Sunoo ស្រែកសួរម្តងទៀត នេះហើយមនុស្សពិសពុលពូកែឆ្លៀតឪកាសណាស់គេគិតថា Ni-ki ជាសត្វកម្រលើលោកហើយទើបមកបើកឲ្យមនុស្សចូលលេងដូច្នេះ។

"ហើយឯងកំពុងធ្វើស្អីនិងយើងមកមើលគេតើចាំបាច់អីត្រូវមកឈរចាំហាល់ថ្ងៃអីបែបនេះ! មែនមោពីឯងមិនចង់ឲ្យចូលទេហី??"

"អើ!! អញមិនឲ្យចូលទេ! ប្តីអញឈឺអញអ្នកមើល ពួកអស់ឯងនិងមានសិទ្ធិស្អីមករំខាន់ហា៎?បានយើងផ្តល់ឪកាសបន្តិចបន្តួចហើយនៅមិនពេញចិត្តទៀត? ល្អដល់ម៉ោងបិទទ្វាហើយ"

"ហេ?? ខ្ញុំទិញសំបុត្រហើយនៅមិនបានចូលទៀត??"

"អ៎រ! ភ្លេចអ្នកបានសំបុត្រហើយចាំមកថ្ងៃបន្តចុះវេននេះបិទហើយ! បាយ!!!!"
Sunoo ញញឹមហើយក៏ទាញទ្វាររបងផ្ទះ Ni-ki ទុកឲ្យមនុស្សជាច្រើននាំគ្នាឈរឡាំប៉ាមិនសុខចិត្ត។

"ហ្អើយ!! បានលុយច្រើនណាស់គិតទៅវានេះកើតមកល្អតើមនុស្សផងមានប្រជាប្រិយថ្នាក់នេះហើយចុះទម្រាំកើតជាសត្វទៀតមិនដឹងល្បីប៉ុន្នាទេ!!!"

"ឯងធ្វើស្អីផ្ទះយើងនិង???"
សំឡេងស្រែកសួរពីក្នុងបន្ទប់ដែលនេះជាម្ចាស់ផ្ទះពិតប្រាកដណាស់មើលទៅថាឆ្ងល់ប៉ុន្នា។

"ឯងក្រោកហើយ? នេះស៊ុបម៉ាក់យើងឲ្យយកមកអោយ! សុីទៅអាងលេបថ្នាំ!"

"ហើយម៉េចផ្ទះយើងរញ៉េរញ៉ៃម្ល៉េះ?"
Ni-ki អង្គុយហើយងាកមើលផ្ទះដ៏ស្មុកស្មាញរបស់ខ្លួន..សូនូលេងដល់ម្លឹងហើយគេនៅមិនដឹងអីទៀត??

"ពេលឯងគេងលុកផ្ទះមានខ្យល់បកខ្លាំងអត់មើល ឧតុនិយម ទេ? ខេត្តយើងមានព្យុះ!"
សូនូ និយាយទាំងបត់ដៃមកខាងក្រោយខ្នងដោយ🤞ចា៎។

"ហើយឯងមិនទៅសាលាទេ? យើងជាហើយកុំមកទៀតអី!"

"បាន! ទៅហើយ"
Ni-ki ធ្វើមុខឆ្ងល់ព្រោះលើកមុនដេញមិនចង់ទៅណាទេលើកនេះថាបន្តិចក៏ក្រោកចេញទៅរុយ..មានអីលាក់បាំងច្បាស់ណាស់។

"ឯងធ្វើអីខុសមែនទេ Kim sunoo?"

"ទេ!!!"

"រាល់ពេលឯងកុហកឯងតែងឆ្លើយទេ!"

"ហើយបើអត់មែនចង់ឲ្យគ្នាឆ្លើយម៉េចកុំមកចោទប្រកាន់យើងគ្មានភស្តុតាង!"

"ចឹងយើងសួរ! ហេតុអ្វីក៏ថ្នាំដែលយើងលេបព្រឹកមិញវាលើសចំនួនកំណត់? ឯងលួចដាក់ថ្នាំងងុយគេងថែមមែនទេ? ចង់សម្លាប់យើងត្រូវទេ?"

"អត់-អត់ទេ!! យើងធ្វើចឹងដើម្បីអី!"

"បើអត់ឯងភ័យធ្វើអី?"

"មានភ័យមកពីណាមេឃក្តៅយើងបែកញើសរឿងធម្មតា!!"

"ឯងទើបនិយាយថាថ្ងៃនិងមានព្យុះទេ!"

"ត្រ-ត្រូវហើយវាមានតែមុនមានវាហប់ខ្យល់ចឹងហើយឯងមានធ្លាប់រៀនផែនដីអត់និង?"

"ចឹងហេតុអីផ្ទះយើងរញ៉េរញ៉ៃ?"

"សួរច្រើនម្ល៉េះ!!!"

"កុំមកស្រែកប្រាប់យើងតាមត្រង់មកថាឯងបានធ្វើអីមកខ្លះ!?"

"ក៏បាន!!! ខ្ញុំធ្វើមែនហើយថី? ចង់ខឹងក៏ខឹងទៅ!! "

"ឯងឆ្កួតមែនទេ?"

".....!"
សូនូ មិនមាត់ព្រោះសារនេះចុសធ្ងន់ម៉ង។

"ចេញទៅយើងចង់នៅម្នាក់ឯង!"

"សុំទោស..យើងដឹងថាធ្វើទៅវាខុសតែ-"

"តែឯងនៅតែធ្វើ? ស្អប់យើងដល់ម្លឹង?"

"ប្រាប់ហើយថាអត់ទេ!"

"ចេញទៅ!"

"យើង-"

"ទៅ!"
Sunoo មើលមុខគេទាំងចង់បកស្រាយបន្តតែ Ni-ki មិនចង់ស្តាប់ទេបានបន្តិចគេក៏សម្រេចចិត្តដើរចាកចេញទៅទាំងក្នុងចិត្តមិនអស់អាលៃ។

"ហ្អើយ!! ហេតុអ្វីក៏គេពូកែគុំគួនម្ល៉េះ!!"
Ni-ki នៅតែមានគំនិតថាសូនូស្អប់គេហើយម្នាក់ៗឡើងគិតផ្ទុយគ្នា។

.......

មកមើលមួយគូនេះវិញ beomgyu ដើរចូលកន្លែងថតទាំងថ្មីគ្រប់យ៉ាងហើយឆ្ងល់ថីបានគេយកមកដែរមនុស្សឡើងអត់ដឹងអីនៀក។

"ចូលទៅមិនអីទេ!!"
Heesung និយាយលើកទឹកចិត្តព្រោះឃើញអ្នកខ្លះមិនលះដូចរាល់ដងសោះ។

"យើងអត់បានភ័យទេ!!"

"ទៅដឹងហើយ!!"

"Beomgyu ខាងនេះ!!!"
ដើរបានបន្តិចក៏បានជួបនិងមិត្តគឺតារាល្បី Yeonjun គ្រាន់តែឃើញមិត្តភក្តិភ្លាម beomgyu ក៏ដើរទៅរកយ៉ាងលឿន។

"យ៉ូ!!!ឯងនៅទីនេះសោះ!!"

"ត្រូវហើយយើងមកចាំឯងមកនិងតោះទៅខាងក្នុង!"

"ទៅធ្វើអី?"

"តែងខ្លួន! ចេះធ្វើតារាអត់និងហើយនៅអួតថាខ្លួនឡូយទៀត"

"សួរចោល! Heesung នៅចាំនិងហើយកុំទៅវិញមុន!"
Beomgyu ងាកមកក្រោយហើយនិយាយហាម ខ្លាចថាគេទុកចោល។

"បងដឹងហើយ!!"
Yeonjun ឮប្រយោគគេហើយក៏សម្លឹងមុខពីរនាក់គេឆ្លាស់គ្នា និយាយធម្មតាអត់បានទេចាំបាច់បងស្អី។ បន្ទាប់ពីនោះ heesung ក៏ចីលទៅអង្គុយកន្លែងមួយក្បែរកន្លែងថត។

"រួចហើយឬ?"
Beomgyu ងើយមុខទៅសួរអ្នកផាត់មុខហើយទើបគូសចិញ្វើមសោះរហ័នទៅណា។

"បើចង់ស្អាតនៅឲ្យស្ងៀម!"

"បាទ..តែបើខ្ញុំដកដង្ហើមអត់អីណាហីបង?"

"កុំដង! នៅឲ្យស្ងៀមហើយមិនបាច់ដកដង្ហើមទេ!"

"ចឹងបើខ្ញុំស្លាប់..បងជួយទៅរកប្អូនខ្ញុំហើយធ្វើបុណ្យឲ្យផង..បានទេ?"

"អឹម!"

"អរគុណហើយ!"

"អឹម!! ប្អូនបងផាត់មុខមិនមែនយកទៅអា-ក ទេ!"

"សុំទោសដែលខ្ញុំរំខានម៉ោងធ្វើការបង..."
ក្រោយនិយាយហើយគាត់ក៏បនតផាត់មុខឲ្យគេទៀត ម្នាក់នេះស្អីក៏ពឹនដែរឡើង Yeonjun នៅក្បែរនោះសើចគាំងស្បូនអស់ហើយ។

"ហាស់ហាស់យើងមិនដែលគិតថាឯងឡប់ថ្នាក់នេះទេ!!"

"អួយ!! តារាល្បីអាចម៍អីសើចឮៗចឹង!"
Beomgyu ងាកសម្លក់គេហើយតបវិញ ឥឡូវគេលែងស្គាល់គ្នាហើយបានផាត់មុខតិចសោះភ្លេចកំណើតបាត់។

"ដល់ម៉ោងហើយនាំតួរមក!!"
អ្នកចាត់ការម្នាក់រត់ចូលមកដាស់ទឿនគ្រប់គ្នាដើម្បីចូលទៅកាន់កន្លែងថត។ ហើយ beomgyu ដោយសារកូអ្នកតែងខ្លួនពេកឥឡូវមុខផាត់បានតែម្ខាងទេ។

"បង..ច្បាស់ហើយថាឲ្យខ្ញុំទៅថតទាំងមុខចឹង?"
Beomgyu សួរគាត់បញ្ជាក់។

"និង! អ្នកអាក្រក់ល្មមៗបងអាចកែឲ្យក្លាយជាស្អាតបានតែសម្រាប់ប្អូនមួយបងអស់សម្ថភាពហើយ"

"បងហ៎..មុខខ្ញុំអនាគតតារាល្បីហា៎!"

"មោបានហើយវាក៏ដោយសារឯងនិងកូរគេមិនឈប់!!"
Yeonjun ឃើញគេរអ៊ូរយូរពេកក៏ចាប់អូសទៅតែម្តងនៅទៀតបែបសួរអ្នកផាត់មុខនិងដល់ចាស់ផងមិនដឹង។

****"****