Inside the elegant mansion—there's always been a chandelier which constantly caught my attention as it swings from left to right na parang may maamong buhawi ang umaatake rito. Madaling gumunaw, pero matibay kung humiyaw. I mean, who will dare to make a crunchy bite on a black toasted burnt bread kung busog ka naman, diba? And that's how I get connected to an extraneous family, nanggamit ako, inalipusta ko ang pera, tinake advantage ko ang kapangyarihan ng pag-ibig para mapa sa akin ang dapat na nasa akin.

Adrion Zonu A. Parriño.

My boy. My flourishing boy.

My husband. My gentle husband.

Ilang beses nang may nangyari sa amin, pero hindi ako nabubuntis. I promised them that I will get them a new healthy heir, pero sinasadya kong mag-intake ng pills para hindi mangyari 'yon. Iisa lang naman ang dahilan ko kung bakit ko ginagawa 'to.

Mahal ko si Adrion—tama 'yon. Mahal na mahal ko hanggang sa punto na muntik ko pang mapatay ang nanay niya dahil sa pangingielam sa relasyon namin.

Mahal ko si Adrion—pero kasalanan ng mga magulang niya kung bakit hindi ko na nakita ang mga magulang ko. Mga lapastangan.

Pero mahal ko si Adrion. Mahal na mahal ko si Adrion.

.

.

.

"Yes, definitely. I know how gullible they can be. Pero... hindi naman din siguro ako tanga na kahit sobra pa sa langgam ang pagkatanga nila, may mailalabas pa rin yang mga yan. That's my goal, Fer. That's my fucking goal." I whispered in an empty space, dito sa kusina nila habang nag-bobonding silang magkakamag-anak sa sala. I had my ear pads worn, playing through my ears as it vibrates the voice of Fer.

"Alam ko, Cassandra. Alam na alam ko yan, ikaw pa. Saka haha, I already had them prepared para sa orientation nila sa sabado sa kumpanya nila. I promise you, Cass. Asintado pumutok ang baril ng assistant ko, and in that way, babalik ka sa akin. Malulustay yang petsay mo, babalik ka sa akin. Gagamitin kita, aangkinin, lahat gagawin ko... You know how long I've been craving you, right?" Fer flirtatiously added. I could hear how he rub his whiskers on the speaker of his phone, excited na excited.

"Oo, magpapalamutak ako sa'yo basta gawin mo ang pinapagawa ko." I commanded in which he replied a strong yes, genuinely feeling the dedication he's been having lately. At saka ko ibinaba ang telepono.

Saktong pagkalingon ko, bumungad sa akin si Adrion sa doorway papunta rito while my peripheral vision sees the laughs and ballistic conversation of his blood mates. Blood mates talaga.

"Adrion! My gosh, you're here!" kumapit ako sa braso niya na may ngiti sa labi ko, nginitian niya rin naman ako pabalik.

"I feel so lonely just staring at this minimalist kitchen, you know. E, hindi ko naman ka-close mga kamag-anak mo. You seem to be enjoying your little time, tama ba?" sunod kong tanong na itinawa niya. Alam ko kasi kung gaano kasangsang ang ugali ng iba niyang mga kamag-anak kaya hindi sila magkalapit. Ni isang kusing ng tulong, walang ibinigay sa kanila nung naghihirap pa sila—pero ngayong dumadadakdak na ang ginto ng bulsa nila, naging mga asong gala bigla. Hahaha, mga tao talaga. Bukod sa walang pakundangan, grinabehan talaga ang kakapalan ng mukha.

"Hindi kami close, Cass. Hindi kami close." bumuntong-hininga siya pagkatapos saka inakbayan ako sa balikat ko.

"Tara sa kuwarto? May gagawin tayo." inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko before whispering.

"Now, hindi muna tayo gagamit ng protection. Hehe." sunod niyang utal saka ako binuhat papunta sa kuwarto namin sa tabi lang nitong kusina kaya hindi na namin kailangang magpakita pa sa mga kamag-anak niya.

We had three rounds, sound proof sa ingay ang kuwarto namin kaya hindi kami maririnig. I had my moans clustered on every edge, and the feeling of being wrecked without the force of plastic condom feels very surreal. I could feel his length come in and out, mesmerizing every inch of the tightened grip of my rose. I even drooled as the spot gets constantly hit by a monstrous wall. Grabe, sa sobrang lustful ng movements namin, hindi ko na namalayan na nilabasan niya na naman ako sa loob kaya tinulak ko kaagad siya.

"WHAT THE FUCK?" I immediately put up my panty at tinaklob ang sarili ko sa kumot. I scratched my nails to the side of my bed bago guluhin ang buhok ko.

"Adrion! I have a huge business this year, paano kung mabuntis mo ako? We have so much time para gumawa ng anak! Tangina." bulyaw ko nang may gargal sa boses ko. Instead na manuyo siya, tinawanan pa niya ako habang sinasampal sa kamay niya ang mahiwagang alaga niya.

"Tsk." reklamo niya before forming a grit on his teeth. He came closer while suiting his down with a white towel. "Why are you so fucking persistent, Cass? I need a son, an heir!" nang ilapit niya ang mukha niya sa akin matapos niyang sabihin 'yon, sinampal ko siya. Malakas. Matunog. Magaspang. Malutong.

"Because ayaw ko. Matres ko ang mahihirapan. Sabagay, lalaki ka. You don't have a fucking womb para idala ang bata nang siyam na buwan—" natigilan ako sa pananalita nang bigla niyang hawakan nang mahigpit ang jaw ko.

"Thirteen. Thirteen fucking years, maluwang ka na, ayaw mo pa rin magpabigay. Ang kulit mo rin 'no?—"

"Tama na, nasasaktan ako, Adrion!" reklamo ko nang may gasgas sa boses ko, pero hindi niya pa rin ako binibitawan. He keeps on grabbing my jaw as deep as he could—hindi ako makalaban.

"Tell me why, Cass." bulong niya. Pero kahit bulong, parang ang lakas ng boses niya because of how fierce he uttered those words. Fuck! Bawal ako mahuli. I need to say something!

"It's... it's because I... I'm still afraid! Hindi... H-Hindi—" and then I got slapped. This is the first time I got slapped by him. Napahawak ako sa pisngi ko sa sakit, namumula-mula pa, halata dahil sa hapdi na nadarama ko. With my face covered with shock, the same exact time na tinanggal niya ang hawak niya sa baba ko.

"Lie, lie, lie. No, I ain't believing you." hinawakan niya muli ang baba ko, mahigpit at mariin. "Tell me or else—"

"FUCK OFF!" I yelled, but this time— waking up on a significant and king-sized bed, laying beside Adrion. Wait... was I... dreaming? After yelling, I felt a tiny embrace from my waist, pulling me from behind. Tulog pa rin si Adrion, pero malikot ang kamay. Inakap ako at kitang-kita ko ang inosente niyang mukha, tulog na tulog, mahimbing, at maamo. But... nevermind, I came here for one and one reason only. And that's revenge. Revenge for my family. Revenge for my parents. Nothing else but revenge. This may only be a fake romance, fake love, but one thing's for sure— I have a real mission with a real heart to pursue.

I checked the time from the clock which stares at us, centimeters away from the ceiling—it's already 7 na pala, so I chose to get up, pulling his arm away, hindi niya na naman siguro mapapansin 'yon. I left their mansion, hindi na ako nagpaalam sa intrimitida nilang patriarch sa pamilya nila, ang papa niya dahil alam kong marami na namang isusumbat 'yon. Kilala na naman nila ako, na ako yung anak ng pinatay nilang mag-asawa, pero nagpanggap ako. Saka isa pa, may theory na hindi talaga namatay ang lola niya dahil sa sakit—pero pinatay mismo ng walanghiya niyang tatay. Not suprised! Well, all of them are evil.

But I have a feeling na buhay pa, and that's my mission—para tuloy-tuloy na ang pagkasira ng buhay ng mga Parriño.

I pretended to hate my parents with my evil eyes to the point na sinisiraan ko na sila, umabot pa hanggang sa social media at ungkatin ang nakaraang issue nila. I even played as a witness, faking my role, dahil alam kong magagamit ko sila sa pamamagitang 'yon. Though, at some point, I was being too bewildering kaya medyo nahahalata ako, pero nababawi ko na naman. Well, anak ako ng matapang na Fuentivas, at ang Fuentivas hindi nagpapa-urong.

Matalino. Matapang. Matipuno. Makisig.

I may not had exceeded my parent's expectation when they were still alive, but now, babawiin ko ang lahat ng 'yon. Naka-reside kasi sila rito sa Maynila habang nasa Tarlac ako. Buong unang walong taong buhay ko silang hindi nakita, at sa panahon pa na makikita ko na sana sila sa unang beses, sinira ng mga higanteng muwebles ang tadhana. Kinitilan ng buhay, nilustayan ng dugo. Gago talaga ang pamilya ni Adrion. Ang pamilyang Parriño. Hindi naman magkaribal ang apelyido namin, sadyang may historya lang na namagitan kaya nung araw na nagkita sila ng mga magulang ko, agad silang pinatay nang walang kamuwang-muwang, at isa rin 'yon sa mga misyon ko—ang malaman ang buong istorya.

At ngayong bente tres na ako, labing-limang taon na ang lumipas, panibagong kaaway ang hindi pa nila napagtatanto. Matalino silang tao, they're very clever, but I'm different. Iba ang talino ko. They may have one of the most brilliant IQs to have, pero ako ang kalaban nila. Kung patalinuhan ang laban, pantay lang naman—mas aksyunado lang talaga ang pag-iisip ko. I have way more advanced thinking than them. More clever. More superior.

That's why I'm Cassandra Oxine Fuentivas, walang middle initial maski sa birth certificate ko dahil walang marka ang ancestors namin. Hindi na nalaman mula sa mga records. Pero bahala na, basta't alam kong nabuhay at lumaki lang ako dahil sa isang misyon.

Ang patayin ang pumatay sa mga magulang ko.

"I am Cassandra Oxine Fuentivas—"

"Middle name?"

"I'm sorry, sir, but I have no middle name." I immediately replied when I was asked for my middle name. Kinda offensive, but it's okay na. Just asking for my non-existent middle name. Relax, Cass. Relax.

"Incomplete details. Hmmm..." ngumisi sa akin ang interviewer bago umirap. Binagsak ang long white folder na may lamang mga resume copies ko at iba pang mga bio-data and legal IDs sa office table niya bago mataray na humarap sa akin, nakakagat sa labi.

"Interesting. Qualified." an unexpected response from this lady. I revealed a fake smile before shaking hands with her saka lumabas ng office. Walang hiya hahaha. May ganiyan pa palang mga trabaho, undeniably unprofessional. Basta may kakaiba, tanggap agad. Loko. Ignorante.

.

.

.

"It's a lovely money. These are massive, babe." I stated in behalf of my drunken state. Voliuo, my another boyfriend came here in my private condominium to satisfy my loneliness. Tsk, Adrion wouldn't be able to do that. At least, Voliuo, with his great size could at least hit my spot numerous time until I cover myself with my lustful liquid. Gosh, that would be entirely awesome.

"This is me, honey. I can do everything to satisfy you. Wanna get fucked?" he offered, nakataas ang mga kilay. This. This is my time to tease him. I licked my lips and made me sit on his lap. I gently launched my hands on his chest, pero nang hahalikan niya na ako, pinigilan ko ang bunganga niya with my single index finger.

"Not now. I'm not in the mood." I lied. I just don't want to get railed and have myself walk tomorrow. My business kaming kailangang lakarin kasama ang magaling na pamilya ni Adrion at mag-iikot ako sa Cubao para i-orient room by room ang negosyo na gusto nilang i-propose. And of course, I'll have my own plot twist. After everything, pupunta ako rito sa condominium then have myself railed by my uncanny Voliuo.

A virgin and high-sized dick with my open hole and juicy silk. Hindi pa kasi siya nagagalaw sa mga previous girl friends niya, and now na he's my apid, I could take advantage of him. Nagsasawa na rin kasi siya, puro blowjob ba naman yung laging binibigay, and is still considering himself as virgin. Let's see tomorrow. First enter would be his final splatter.

"V-oliuo! I... I thought y-you had n-no...—"

"Shut up, Cass. I know. But God, you're so fucking drooling. So fucking stubborn. So fuuuucking good. Fuck you, Cass. Fuck you."

"Shit... S-Shit, Voliuo! P-Pull it o-out, something's... something coming off—"

I was about to squirt myself when suddenly, an anonymous bullet came through Voliuo's head.

Fuck.

- End of Prologue -