"Ma. Mama naman, we can... we can just talk about this, diba?" Adrion nervously uttered with his hands obviously shaking as he talks to his stepmother.

"No, Adrion! We don't have anything to talk about. Hindi na kita anak, and that gives you no right to meddle in my business!" anas ni Tita Sasha habang mahigpit pa rin ang pagkakakapit niya sa chainsaw, lumalabas pa ang ugat sa kamay niya, halata rin ang pikon sa mukha niya sa sobrang pula ng ilong at tainga niya.

"But you were once my Mom! My role model! Everything!" Adrion answered back, pero tumawa lang si Tita Sasha, chuckling from afar while holding her grip onto her chainsaw. She managed to hold it up despite how heavy it is and despite her age.

"That's right. You're right, Adrion. I WAS. Only WAS. Learn how to differentiate the past and the present. You are not my son. I never had a child! No one's my child! HAHAHAHA." she demonically stated. She then turned off her chainsaw at saka ibinato sa kabilang dako. She had an eye contact with Aza, pero madaling lumayo si Aza at kumapit kay Adrion.

"Everyone's a traitor, a snake... bloodsuckers! Haha... Hahaha... I can't believe I was too easy to be taken advantage of! I trusted Mama Terry, but she still lets Izaryn to occupy Valentine's head. Same with those two! I trusted them, yet all the trust I put in them were completely washed away when I saw them having sex." Tita Sasha stated, being emotional. She looked up at the ceiling before focusing on us again.

"In fact, your mother, Cassandra, Izaryn? She was my best friend among the siblings, among the Fuentivas! Haha, I didn't even know how that bitch got so much courage to neglect her conscience and stab my back. Then, I trusted you, Aza. I have always thought you were so different from your mother, but despite knowing Ferlin is Valentine's son, you still hook up with him, and now that you know that he is your brother, nag lay low ka, but that's not enough! Pati si Chikigem, I also trusted her despite the doubt dahil nalaman niya rin ang katotohanan tungkol sa mga magulang niya, but she still betrayed me. I was trying my best to amplify the justice for her parents na pagbayaran ko, pero sinira niya rin ang tiwala ko. Si Erica, pinagkatiwalaan ko rin, tapos siya lang din pala ang sisira ng plano namin. Don't get me wrong... Erica's the real killer, not me. I stopped getting a therapy after the incident, hindi... hindi ko alam kung anong nangyari sa akin, but just so you know..." then, she begins tearing up, the cry that is so genuine that it is almost unbelievable.

"I was a... wild party girl... I was a really really wild party girl when I was a teenager, partying with Izaryn, with Ashley. With my cousins, Taya, Erica and Oyi. I treated all of them as my siblings and since we are all ladies, diba! Babae kami, mga marurupok, pero marunong umobserba! We... we were once a one big true family until Wally came, Cassandra. Your father ruined everything! Siya ang nag-udyok kay Mama Terry na makapunta si Izaryn sa bahay, and his purpose? Para makakuha ng pera ang Mama mo by being the second taste of Valentine's body, by being his bitch! That was even before you got born. And... and every time... every time I got to go home from Tarlac just to take care of the kid she has, I would always hear them moan in pleasure while I? I was always pressured by pain, by... by defeat, by questions of what... anong... ano bang kulang sa'kin? Na... despite hiding our middle name dahil it will reveal how incestuous our family name is... bakit... bakit parang hindi pa rin sapat lahat ng sakripisyo ko to acknowledge my hardships?" she continued, humihikbi. I was about to come near her, pero sabay akong pinigilan ni Aza at ni Adrion.

"You don't know my trauma, Cassandra. Your grandparents had always hated me, dahil ako ang panganay, at dahil babae ako. Pero bakit gano'n? Tatlo kaming babae sa pamilya namin, pero ako ang palaging napagbubuntungan? Why can't it be... Izaryn? Why... why can't it be Ashley—"

"Tita Sasha. All of these are not a measurable excuse to turn you into a demon—"

"Well, I had no choice! Wala akong ibang choice! I was angelic! I was so generous, I even helped your mother to get up when Wally cheated on him! Hindi totoo na si Tito Victorino mo ang nakabuntis kay Oyi... si Wally, ang tatay mo ang nakabuntis kay Oyi! Kaya ayan, ayan, o, ayan!" panduduro niya kay Aza.

"Kapatid mo 'yan! Half sister! Victorino plays nothing here sa pamilyang 'to. Pareho lang sila ni Wally na sakit sa ulo! At alam mo? Alam ni Wally na mamamatay na siya nung gabing 'yon, kaya nga nagbigay siya ng tatlong milyon kay Victorino mula sa mga utang niya sa asawa na Erica na pinapatay niya, para sustentuhan tong si Aza at pagpanggapin si Victorino na siya ang tatay ni Aza, dahil siya ang kasa-kasama ni Oyi nung mga araw na 'yon!" I dropoed my gun, as well as my phone nang marinig ang mga 'yon. Napalakad ako patalikod sa mga rebelasyong 'yon. Nagtinginan kami ni Aza while we're both hella shocked about this.

"Nawala na yung birth certificate niyong dalawa, pero nagsasabi ako nang totoo. You two are siblings! The siblings I treated as my daughters as well! Pero mga traydor... mga traydor kayo! Pareho lang kayo ng mga magulang niyo! I had enough of this already. I can't kill anyone anymore, hindi na kakayanin ng konsensya ko. So Cassandra, if you want justice for your parents, at para kay Oyi? Here." nilabas ni Tita Sasha ang baril mula sa bulsa niya at ibinato sa akin.

"Shoot me." malamig niyang sabi. From hearing what she went through, nagbago na ang desisyon ko. Hindi lang ako umimik and just stared at the gun na inilapit niya sa akin.

"Shoot me! Shoot me, Cassandra. Kill me! Patay na ang mga magulang ko, pati ang mga Tita, Tito ko. All my counsins are already dead, pati ang mga kapatid ko, patay na rin! Valentine's also dead! Wala na akong kasiyahan dito! Hindi na ito ang mundo na pinaglakihan ko. They're already born to the other world, so please... just kill me! Kill me! So... so I could experience another happy ending kasama ang pamilya ko sa kabilang buhay, Cassandra." she stated once again, breaking herself down. Ang gulo na ng buhok niya, basang-basa sa mga luha niya. I gradually held the gun up high.

"Cassandra, don't do it!—"

"Let her, Adrion! She was my niece! I broke her! Sorry, Cassandra. Sorry for hiding myself away from you for such a long time. But... but that mask around the corner? That... I hope that resembles our relationship. Keep it for me, okay?" sabi ni Tita Sasha. Naalala ko nung pinipilit ko pa siyang tanggalin ang maskara niya noong bata ako. Naalala ko pa nung mga panahon na kahit pagtawanan pa siya ng mga tao whenever we play in the amusement park, in-eendure niya. And those memories flipped me, causing me to rush towards Tita Sasha and hug her deeply, pero hawak-hawak ko pa rin ang baril na binigay niya sa akin.

"Tita... Tita, I missed you... I missed you so much, Tita—" sa mga sandaling 'yon, hinawakan niya ang kamay ko kung saan nakalagay ang baril na ibinigay niya, trying very hard to shoot herself, pero iniiwasan ko.

"Patawarin mo ako, Cassandra. Pero kung ito ang makakabuti para sa hustisya ng mga magulang mo, I'm fine with that. Ang dami ko nang tinakasan na kasalanan, at kahit ito... kahit ito lang. Alam kong kulang pa ang buhay ko para mabayaran lahat ng nagawa ko, but... but this is the least I can do." naging emosyonal na ang lahat ng nandirito sa abandunadong gusali. Pero nang desidido na kami pareho ni Tita Sasha na mabaril siya, naunahan kami ng isang bala mula sa likod namin. At pagkalingon ko, si Tito Victorino, he's firing bullets against Tita Sasha, dahilan para nagtatatalbog ang katawan ni Tita Sasha habang akap-akap ko siya.

At sa gitna ng mga luha ko, ang baril na binigay sa akin ni Tita Sasha, ginamit ko na para paulanan pa siya ng bala. At ang hindi ko inaasahan, si Aza, gamit ang sarili niyang baril, tinulungan akong paulanan din si Tito Victorino ng mga bala.

"A-Aza... What... Y-You're my daughter..." banggit ni Tito Victorino habang nakahiga na siya sa semento, umaapaw ang mga dugo, naghihingalo. Aza smirked while having a tear on her face.

"You are not my father." baggit ni Aza bago tuluyang patayin ang tumayo sa kanila bilang Ama. At sa gusaling ginagalawan namin, napa-ikot ang tingin ko sa paligid nang makita si Tita Sasha na patay, pati na rin si Tito Victorino. Alaala ko rin kung paano namatay si Tita Ashley, Tita Taya, Agatha, Hiro, at si Tita Erica. Ngayon, sa huling pagkakataon, sila namang dalawa. And those sentences were enough to give me a reason to kneel in front of Tita Sasha's dead body, niyuko ang ulo ko sa tiyan niya, kung saan umaagos ang dugo niya, crying endlessly.

"Sorry, Tita. But... but this is the ending I once liked, pero... pero sapat na... sapat na siguro 'to to serve justice sa pagkamatay ng mga magulang ko. Pina... pinangakuan ko sila na hindi ko sila tatalikuran, but knowing that they were the real offenders, I'm sorry... I'm sorry, Tita. I'm so sorry for all the troubles I caused..." I emotionally broke down. Adrion went near me to rub my back habang si Aza, nakatayo lang na umiiyak sa gilid ni Adrion. Ilang sandali pa, iniangat ko na ang ulo ko sa kanilang dalawa.

"T-Tapos na... Tapos na ang laban ko... I... I did it, Adrion." I smiled. Tumayo ako para yakapin siya, at binigyan ko na rin ng isa si Aza na mukhang ayaw pang bumigay dahil nga sa naging history ng pamilya namin. Kaya pala ayaw na ayaw ni Tita Oyi na pumasok si Aza sa mga Parriño, pero Aza also had the same mission as mine, to get justice for Tita Oyi's mistreatment sa kumpanya ng mga Parriño dati. At kaya rin pala palaging nakabuntot si Aza sa akin dati, dahil si Tita Oyi ang nagsabi para bantayan ako, maybe... maybe because I was actually Aza's little sister, or baka naman... baka naman takot si Tita Oyi na baka mabunyag agad yung tungkol sa kanila ng tatay ko, si Wally.

Totoo nga... Na maybe... maybe lahat nang 'to ay nagsimula sa pamilya ko. At dahil sa gutom ko sa hustisya, hindi ko na sinubukang alamin pa ang totoo. Ngayon, kaharap ko ang katawan ng unang naging biktima ng pamilya ko. At sa susunod na pagkakataon, hindi ko hahayaang magawa ko ang parehong pagkakamali na ginawa ng mga magulang ko. All this time, I believed I was on the right path, pero ang pinaglalaban ko palang hustisya ay halos hindi na tama dahil sa mga ginawa ng mga magulang ko. Ipinagkait lang sa akin ang presensya nila, pero wala rin naman akong kaalam-alam na gano'n na pala ang nangyayari.

Anyhow, this is the ending I never expected I would have. And maybe... maybe sa susunod na pagkakataon, this acrimonious heart I've always loved carrying, matatapos din. Dahil ang isang pusong mapait, kapag naging matamis, hindi na kailan pang kakagatin ng ibang mga panlasa, dahil ito'y nagbago na, at hindi na tulad ng dati pa.

At sa mga tulad kong gutom sa hustisya, katotohanan muna ang dapat na binibigyang hustisya. That's what I learned sa journey na ito. May this be a lesson din kina Aza at kay Adrion.

Eight months after, nailibing na rin namin sa tamang libingan ang mga magulang ko, kahit hindi ko pa rin tanggap ang totoong nangyari. Inilibing na rin sa tamang hukay ang iba pang mga namatay, especially Tita Sasha. Muntik pa akong makulong, but Adrion and Aza were there to testify kaya na-drop agad ang kaso ko. At least, sa huling pagkakataong 'yon na hindi ko rin aakalain, doon na rin pala nagtapos ang gulo.

Eight years after, nagpakasal ako kay Adrion for the second time despite knowing he was my obsessed stalker. Ang tunay na rason bakit ako pinapasundan kay Adrion ay para malaman ni Tita Sasha kung may nangyayari ba sa akin o wala. Maybe, that's a good thing na rin.

I'm now almost fifty. Tulad nga nung nakaraan. For the first eight years of my life, hindi ko nakita ang pag-asa ko, but now that eight years after the incident, I've already found someone who can make me the happiest. Aza's also here to celebrate with us, and with our first child din. Aza had to undergo therapy after that revelation, she got depressed, pero tumutulong ako para bumawi rin sa kaniya. Siyempre, may asawa't anak na rin.

At sa henerasyon na binuo at bubuuin pa amin. Sa bagong henerasyon ng Fuentivas, Valentine, at Parriño o Aczaar, hindi na namin hahayaang maulit pa ang dating pagkakamali. Dahil sa panibagong henerasyon, bagong simula na rin ng pagbabago.

Dahil sa henerasyong ito, we promise that there will no more hunts of greed for justice just because of...

An Acrimonious Heart.

Acrimonious Heart, Chapter 29: The Last Bullet

The End.