- Co się stało tam przed szkołą? - zapytał mnie kiedy wchodziliśmy do domu 

- A cię to interesuje? - zapytałam spoglądając na niego 

- Milej może - Nie potrafiłam milej, bo byłam bardzo wkurwiona - Kto to był?

- Tyle o mnie wiesz, a tego że mam...miałam chłopaka to już nie, ciekawe - warknęłam i zaczęłam iść 

- Zmień ton Clarissa - nakazał 

- A kim ty jesteś żeby mi rozkazywać co!, porwałeś mnie i co dalej hmm...jesteś dla mnie nikim - Kiedy moje usta wypowiedziały to zdanie poczułam pieczenie na moim prawym policzku, uderzył mnie i ból był większy niż wtedy kiedy uderzył mnie Ray.

- O boże, Clary ja...

- NIENAWIDZĘ CIĘ! - wykrzyczałam i pobiegłam do góry i zamknęłam się w pokoju.

Nie mam zamiaru tu dłużej zostać.

Po godzinie wyszłam z pokoju najciszej jak potrafiłam.

Zeszłam na dół, na komodzie leżały kluczyki do auta, wzięłam je.

Przekręciłam klamkę, zamknięte.

Podeszłam do jego kurtki w której zaczęłam grzebać, znalazłam w końcu moje upragnione kluczę.

Otworzyłam drzwi i je cicho zamknęłam, a myślałam że ten dom jest bardziej strzeżony.

Wsiadłam do auta które odpaliłam i ruszyłam. Coś czuje że będę tego żałować.

Postanowiłam pojechać do moich rodziców, była godzina 22 więc mam nadzieje że nie śpią.

Po pół godzinie byłam już przed moim domem.

Zapukałam i czekałam, lecz nikt nie otwierał więc zadzwoniłam na dzwonek, po paru sekundach usłyszałam kroki i szelest otwieranych drzwi.

- Cześć mamo - powiedziałam ze łzami w oczach 

- O boże Clarissa, w końcu wróciłaś do domu, wchodź kochanie.

Leżałam już w swoim kochanym łóżeczku z laptopem na którym puściłam sobie film ,,Gra Geralda''. 

W mojej głowię ciągle krążyła myśl czy Ethan już się domyślił że mnie nie ma.

Po filmie stałam się bardzo śpiąca, odłożyłam laptop i poszłam spać.

Rano obudził mnie walony budzić który stał na szafce obok mojego łóżka, jęknęłam niezadowolona i go wyłączyłam.

No tak...szkoła!

Wstałam z mojego kochanego, miękkiego, cieplutkiego łóżka i poszłam się ogarniać.

Pomalowałam się i ubrałam się dzisiaj białe rurki z wysokim stanem oraz dziurami na kolanach a na dole nogawek były trochę poszarpane, na górę założyłam białą krótszą bluzę z kapturem, wzięłam swoją czarną torebkę do której wrzuciłam kosmetyczkę, zeszyty i książki i mały piórnik.

Torebkę założyłam na ramię i wyszłam z pokoju, weszłam do łazienki w której po perfumowałam się cudownymi perfumami.

Zeszłam na dół gdzie przywitałam się z rodzicami i chwilę z nimi pogadałam.

- Co się stało z twoim telefonem? - zapytał tata

- Emm spadł mi do wody i się zepsuł, a ja nie mam kasy na nowy - wytłumaczyłam 

- No dobrze to weź dzisiaj ten mój stary - powiedział wskazując na szafkę 

- Okej - odparłam i wzięłam telefon - dzięki 

Ubrałam kurtkę i dłoń włożyłam do kieszeni, poczułam coś dużego więc to wyjęłam, były o kluczyki od auta....Ethana.

- To ja idę! - powiadomiłam rodziców i wyszłam szybko z domu.

Rozważałam przez chwilę nad tym czy nim pojechać do szkoły, ale jednak postanowiłam że to zrobię.

Mam nadzieje że to auto nie ma jakiegoś dzipiesa czy coś.

Wsiadłam, odpaliłam silnik i ruszyłam.

Podjechałam na parking i zaparkowałam.

Wysiadłam z auta które zamknęłam i ruszyłam do szkoły.

Lekcje ciągnęły się nie miłosiernie, ale w końcu był koniec, koniec tego koszmaru.

Poszłam po kurtkę do szatni i wyszłam z budynku.

- Hej Clarissa! - podeszła do mnie Nadia

- No hejka, skończyłaś też lekcje? - zapytałam 

- Tak, w końcu. Jedziesz do domu? 

- Tak a co?

- Podwieziesz mnie tą ekstra bryką? - zmarszczyłam brwi 

- Ekstra bryką? - powtórzyłam 

- No taak, przyjechałaś nią dzisiaj - wskazała na białe bmw i8 

- Aach no tak, emm nie bardzo bo muszę jeszcze gdzieś podjechać...

- To pojadę z tobą - powiedziała 

- Ale ja to muszę zrobić sama...

- No proszę, chce jechać z tobą, dawno nigdzie razem nie byłyśmy i dawno nie gadałyśmy dłużej niż 5 minut.

Westchnęłam.

Miałam jechać do Ethana zwrócić mu auto bo źle się z tym czuje że mu je wzięłam.

Chwilę co ja właśnie powiedziałam...mi jest przykro że zajebałam mu auta, a mu nie jest przykro że mnie porwał Wtf, coś ze mną jest nie tak, to było chwilowe porwanie, ale jednak. Ehh.

- No dobra - powiedziałam, zabiorę ją ze sobą, trudno. Sama chce.

- Jej, dzięki! 

Weszłyśmy do auta, a ta oczywiście zaczęła się zachwycać nim, co zaczynało mnie męczyć. Lubię ją ale czasami jest nie do zniesienia.

Po pół godzinie znalazłyśmy się przed domem Ethana.

- Laaska gdzie my jesteśmy!! - aż się chyba podnieciła z zachwytu gdy zobaczyła jego dom. Nadia jest typem dziewczyny która leci na hajs niestety.

- Pod domem kogoś z kim muszę porozmawiać - odparłam i wyszłam z auta. - Zostań tu na chwilę

Usłyszałam zamykanie drzwi od samochodu, więc odwróciłam się

- Miałaś zostać w aucie! - warknęłam do niej 

- Ale ja chce tam wejść Clary - powiedziała kiwając się 

- Nie wejdziesz, zapomnij - ostrzegłam 

- No proszę Cler

- Nie i koniec - powiedziałam do niej i podeszłam pod jego drzwi.

Zadzwoniłam i czekałam.

Po chwili otworzył mi, był bez koszulki przez co na chwilę wstrzymałam oddech.

- Clarissa - odetchnął - Wiedziałem że wrócisz, wejdź 

- Ja tylko na chwilkę, przyszłam oddać ci auto bo je wczoraj zajebałam i wejść nie mogę bo jest ze mną koleżanka - wskazałam na nią, a ta pomachała w naszą stronę - No także masz kluczyki i ja spadam

- Clarisso wejdź, porozmawiamy 

- A ona? 

- Niech też wejdzie 

- Nadia - zawołałam ją - Chodź 

Ona jak piesek przybiegła, przywitała się z Ethanem i weszła jako pierwsza.

- Dobra Nadia idź se pozwiedzaj dom, muszę z nim pogadać - wskazałam na chłopaka który opierał się o ścianę

- Czy to twój chłopak!? - szturchnęła mnie 

- Nie - odparłam 

- Czyli jest wolny - szepnęła 

- Nie dla ciebie, idź już 

Ona poszła, a ja zostałam z nim sam na sam.

- Dlaczego uciekłaś? - na jego pytanie spojrzałam się na niego 

- Nie chciałam tu dłużej zostać Ethan, uderzyłeś mnie wczoraj...

- Wiem przepraszam Clary, nie chce abyś sie na mnie wściekała - podszedł do mnie 

- Sorry że ci auto rąbnęłam, fajnie się nim jeździ - zaśmialiśmy się 

- Chcesz je? 

- Co?

- Czy je chcesz? - nie wiedziałam co odpowiedzieć 

- Ale...

- Może być twoje, ale musisz mi najpierw powiedzieć że nie gniewasz się na mnie

- Ethan nie chce nic od ciebie - mruknęłam i poszłam do salonu gdzie usiadłam na kanapie, a on usiadł obok mnie.

- Przepraszam cię Clary za wczoraj na prawdę żałuje skarbie - złapał mnie za rękę 

- Wytrzymam ból psychiczny Ethan, ale jeśli chodzi o ból fizyczny...jest gorzej - wyznałam 

On przytulił mnie mocno i znowu powiedział ciche ,,przepraszam,,.