A/N............18+Warning ပါသည့်partမို့
အသက်ပြည့်သူတွေသာ ဖတ်ကြဖို့
သတိပေးပါရစေ။

......................

အချိန်အားဖြင့်ည11နာနီခွဲလောက်
ရှိပြီးဖြစ်သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ
မှန်ပြတင်းပေါက်များအားလုံးကို
ဖွင့်လှစ်ထား၍ အခန်းအတွင်းထဲသို့
လေတဖြူးဖြူးတိုးဝေ့လျက်ရှိ၏။
သဘာဝလေအေးများနှင့်
ပြည့်နှက်နေတဲ့အခန်းထဲက
နူးညံ့အိစက်သော အိပ်ယာပေါ်တွင်
တိမ်ယံတယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်
အိပ်မောချနေသည်။ စိတ်ညစ်စရာများကို
ဦးနှောက်ထဲမှ ခနဘေးဖယ်ထုတ်ထားရင်း
ပင်ပန်းနွမ်းလျနေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို
အေးချမ်းစွာအနားယူလေသည်။

🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ် ......
🎶ကိုကိုရေ ဖုန်းလာနေတယ်နော်.....
🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်လေ......
🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်ဆို တောက်!!
🎶မုန်းချင်စရာကြီး ခေါ်မကြားအော်မကြား...

ကုတင်ဘေး စားပွဲခုံပေါ်က
ဖုန်းသံမြည်းနေသော်လည်း
တည်ငြိမ်အေးချမ်းစွာအိပ်စက်နေသော
တိမ်ယံကိုယ်လေးမှာ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။

🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်.......
🎶ကိုကိုရေ ဖုန်းလာနေတယ်နော်.......
🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်လေ.......

ဖုန်းနောက်တကြိမ်ဝင်လာပြန်တော့......

"အင့်!"

ဖုန်းထဲမှမီးအလင်းရောင်နှင့်
ကျယ်လောင်သောဖုန်းRingtoneသံကြောင့်
အိပ်ယာပေါ်က တိမ်ယံကိုယ်လေးမှာ
လှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်လာခဲ့သည်။ မှေးစင်နေတဲ့
မျက်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်
အသာပွတ်သပ်ပြီး အသံမြည်နေသော
စားပွဲခုံးပေါ်ကဖုန်းကို လိုက်လံစမ်းယူလိုက်သည်။

🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်......
🎶ကိုကိုရေ ဖုန်းလာနေတယ်နော်......
🎶ကိုကို တီး!

ဖုန်း screenမှာ ပေါ်နေသော
အဝင်နံပါတ်ကို တိမ်ယံ မျက်မှန်အကြည်တပ်ကာ
သေချာ ကြည့်ကြည့်သည်။
ဖုန်းscreenမှာ ပေါ်နေတဲ့ နံပါတ်က တခါမှ
ဖုန်းပြောဆိုခြင်းမရှိတဲ့ စိမ်းသက်တဲ့
ဖုန်းနံပါက်ဖြစ်နေသည်။
ဒါကြောင့် ချက်ချင်း ဖုန်းချလိုက်သည်။
သူစိမ်းဖုန်းနံပက်ဆို ကိုင်မှမဟုတ်။
အခုလိုအချိန်မှာဆက်တဲ့ဖုန်းဆို ပိုဆိုး။

"ဘယ်ကောင်တွေ လက်ကမြင်းကြောထပြီ
ဖုန်းခေါ်နေတာလဲမသိ ဝါးးးး
အိပ်ရေးပျက်တယ် အင့်"

တိမ်ယံ ဖုန်းကိုကုတင်ဘေးစားပွဲခုံပေါ်သို့
အသာပြန်တင်ထားလိုက်သည်။
တပ်ထားဆဲမျက်မှန်အကြည်ကိုပါ
နေရာတကျပြန်သိမ်းရင်း အိပ်စက်ဖို့ပြင်လေသည်။

🎶ကိုကို ဖုန်းလာနေတယ်........
🎶ကိုကိုရေ ဖုန်းလာနေတယ်နော်.........
🎶ကိုကို!

ထပ်တလဲလဲလာနေပြန်တဲ့ဖုန်းကို
တိမ်ယံ စိတ်မရှည်လာတော့။
စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

"ဘယ်သူလဲ!!"

"ခဗျားခင်ပွန်းလောင်း ခေတ်ဟောင်း!!"

"ခေတ်ဟောင်း!မင်း!!"

ဖုန်းစစပြောတာနဲ့ ဘုကန့်လန့်
ပြန်ပြောလာတဲ့ ခေတ်ဟောင်းစကားအဆုံး
တိမ်ယံ မျက်မှောက်ကြုတ်သွားသည်။
ခေတ်ဟောင်းနာမည်ကြားကတည်းက
တိမ်ယံစိတ်ထဲမှာ"အရိုင်းအစိုင်းကောင်"ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းက နေရာတကျရှိနေပြီးသာ။

"မင်း အာယားနေလား!!"

တိမ်ယံ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ပြောတော့
တဖက်က အပြင်းစားဝိုင်သောက်နေသော
ကောင်လေး၏ နူတ်ခမ်းတဖက်ဟာ
မသိမသာကွေးတက်သွားသည်။

"ဒီညက ကျုပ်ဘဝ အထီးကျန်ဆန်ခဲ့ရတဲ့
14နှစ်ပြည့်ည။.........ပြီးတော့ ကျုပ်
အသက်19နှစ်ပြည့်တဲ့ ညလည်းဖြစ်တယ်။
ဟက် ဒီညက မကောင်းတဲ့အမှတ်တရတွေကို
ပြန်သတိရစေတဲ့ ညပဲ"

"ကိုမိုးတိမ်ယံ ဒီည ခဗျား
ပြန်ပေးဆပ်ဖို့အချိန်တန်ပြီ!"

ဖုန်းထဲမှတဆင့် နားထဲသို့
အေးစက်တည်ငြိမ်စွာဝင်ရောက်လာသော
စကားများက တိမ်ယံ တကိုယ်လုံးကို
ကြက်သီးမွေးညင်းများထလာစေသည်။
မှေးမှိန်နေဆဲမျက်လုံးနှစ်လုံးမှာ
အလိုလိုပြူးကျယ်ကုန်ပြီး နှလုံးခုန်နှုန်းက
ပုံန်မှန်ထက်မြန်ဆန်လာသည်။

"မင်း မင်းဘာတွေလာပြောနေတာလဲ။
မူးနေရင်လဲ အိပ်လိုက်တော့
ပေါက်တက်ကရတွေလာပြောမနေနဲ့"

တုန်ရီနေသောတိမ်ယံအသံက
အက်ရှရှနဲ့။ မြန်ဆန်လာတဲ့
အသက်ရှူနှုန်းကြောင့် တိမ်ယံ
မောဟိုက်လာ၏။ ဖုန်းကို
ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း
အလိုလိုကြောက်ရွံ့လာမိတဲ့စိတ်ကို
ထိန်းချုပ်ထားရသည်။

တိမ်ယံ ထိတ်လန့်သွားမှန်း
ခေတ်ဟောင်းသိ၍ နိုင်အောင်သူလိုပြုံးကာ
လက်ထဲ၌ကိုင်ထားသောဝိုင်နီရည်များကို
အကုန်မော့ချလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းထောင့်မှ
စီးကျလာသော ဝိုင်ရည်စက်များကို
လက်မနဲ့ဖိသုတ်ပြီး အဲ့လက်မကို လျှာနဲ့
လျက်လိုက်သည့် ခေတ်ဟောင်း ပုံစံက
Psychoတယောက်နှင့်တူသည်။

တဖက်က ဖုန်းပြောသံတိတ်ဆိတ်နေတာမို့
တိမ်ယံ ဖုန်းချဖို့အတွက်
အကြောင်းပြချက်ကောင်းတခုရသွားသည်။

"ခေတ်ဟောင်း မင်းဘာမှမပြောတော့ရင်
ငါဖုန်းချလိုက်တော့မယ်။နောက်ထပ်
ငါ့ကိုမနှောက်ယှတ်နဲ့တော့။
နောက်တခါဆို မင်းကို
ရဲလက်ထဲအပ်ပစ်မယ်"

မပွင့်တပွင့်နဲ့ပြောလိုက်သည့် တိမ်ယံ
စကားက ခေတ်ဟောင်းအတွက်
ရယ်စရာပြတ်လုံတခုလိုဖြစ်သွားလေသည်။

"ဟားဟားဟားး ကျုပ်ကို
ရဲလက်ထဲအပ်မယ်။ဟက် ကိုမိုးတိမ်ယံ
ခဗျားက ရုပ်နဲ့လိုက်အောင်ကို
တော်တော်ပေါကြောင်ကြောင်နိုင်လွန်တာပဲ"

"မင်း!"

"ကဲပါလေ ခဗျားပေါတာကျုပ်သိပြီသာပါ။
အခု ခဗျားမသိတာတခုကို
ကျုပ်ပြောပြမယ်"

ဘာရယ်မဟုတ် တိမ်ယံ စိတ်ဝင်တစားဖြင့်
နားစွန့်ထားမိသည်။ ဒါကို
ခေတ်ဟောင်းသိနေတော့
လူယုတ်မာလို့ပြုံးထားဆဲ။

"ခဗျားညီမ ကျုပ်ဆီရောက်နေတယ်။
ကျုပ်ဘယ်လိုစီစဥ်လိုက်ရမလဲ"

"ခေတ်ဟောင်း!!
မင်းငါ့ညီမကိုမယုတ်မာနဲ့!!"

"ခဗျားညီမကို မယုတ်မာစေချင်ရင်
ခဗျားကိုယ်တိုင် ကျုပ်ယုတ်မာတာလာခံ!!"

"မင်း ခွေးစကားမပြောနဲ့!!"

"အဲ့ခွေးက ပြောရင်ပြတ်တယ်။
လုပ်ရင်ရှင်းတယ်။ fu*kရင်ကြာတယ်။
မကြာခင် ခဗျားဗိုက်ထဲ
ခွေးပေါက်လေးတွေရောက်ဖို့သာပြင်ထား!!"

တီးးးး

"တောက်! မျိုးမစစ်ကောင်!!"

ဖုန်းချသွားပြီးဖြစ်လို့ တကိုယ်တည်း
ကြားယုံမျှသာ ပြောလိုက်ရသည်။
ကြီးမေတို့လည်း အိပ်မောချနေတာမို့
မနိုးသွားအောင် အသံကို
မနည်းကြီးထိန်းချုပ်ထားခဲ့ရသည်။
အခုတော့ အလွန်ပေါက်ကွဲပစ်ချင်လာပြီး။

ညီမဆိုတာနဲ့ သွေးဆူလာသည်။
ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ရှူးရှူးရှဲရှဲဖြင့်
အခန်းပတ်ပတ်လည်ကို
လှည့်ပတ်လျှောက်နေမိသည်။
တိမ်တိုက်က ဘယ်လိုပဲခေါင်းကြောမာနေပါစေ
မိန်းခလေးပဲလေ။ ခေတ်ဟောင်းလို
ခွန်အားကြီးတဲ့ယောင်္ကျာတယောက်ကို
ဘယ်လို့လုပ်တွန့်လှန့်နိုင်ပါ့မလဲ။
ခေတ်ဟောင်းက အကြောင်းမဲ့
ကိုယ့်အပေါ်အငြိုးထားနေတာ။
ညီမလေးအပေါ် အဲ့အငြိုးတွေ
ကျရောက်လို့တော့မဖြစ်ဘူး။

တိမ်ယံ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ခေါင်းခါရင်း
ဘာဆက်လုပ်သင့်သလဲလို့ စဥ်းစားနေ၏။ ခေတ်ဟောင်း နေတဲ့နေရာကိုသိတာဆိုလို့
ကိုရှိန်နဲ့ မင်းကိုသာရှိသည်။ ဒီချိန်ဆို
ရှိန်အိပ်မောကျနေလောက်ပြီး။
ကိုရှိန်လည်း သူ့ပြပွဲအတွက်
အလုပ်ရှုပ်နေတာဆိုတော့ ပင်ပန်းနေမှာ။
ဒီချိန်ကြီးဖုန်းခေါ်လိုက်ရင်
အိပ်ရေးပျက်သွားလိမ့်မယ်။
မင်းကိုကတော့ အလုပ်သိပ်များတာမဘူးတော့။

တီးတီးးးး

တိမ်ယံ မင်းကိုဆီကိုပဲ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
တဖက်က အခုချိန်ထိမအိပ်သေးပဲ
အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်တဲ့
ကာတွန်းကားတွေကြည့်နေတဲ့ မင်းကိုမှာ
CEOဖုန်းဝင်လာတာမြင်သည်နဲ့
ကြည့်လက်စကာတွန်းကားကိုပိတ်ပြီး
CEOဖုန်းကို ချက်ချင်းကိုင်လိုက်သည်။

တခါမှ ဒီအချိန်ကြီးCEOဖုန်းမဆက်ဖူးတော့
မင်းကို အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

"ဟုတ်ကဲ့ ကိုတိမ်ယံ ဘာများ!"

"မင်း အခန်းဘေးက အခန်းမှာ ပါတီပွဲရှိလား။
ဒါမှမဟုတ် ဆူညံသံကြားလား။
ခေတ်ဟောင်း အဲ့ခွေးကောင်
သူ့အခန်းထဲမှာရှိနေလား!!"

"ခနခန စိတ်လျော့ပါအုံး ကိုတိမ်ယံရာ။
ကျတော် ပြောပြပါ့မယ်။

မင်းကို ပြောလိုက်မှ တိမ်ယံ ငြိမ်ကျသွားသည်။
ညီမစိတ်ကြောင့် သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့်နေတဲ့
တိမ်ယံမှာ မင်းကို ပြောလာမဲ့စကားကို
လက်သည်းခွံကိုက်ရင်း အာရုံစိုက် နားစွင့်ထားသည်။

"CEOသိချင်တာက ကျတော်ဘေးအခန်းမှာ
ပါတီပွဲရှိလား,မရှိလားကိုလား"

"အင်း"

"အဲ့လိုဆို ပါတီပွဲကမရှိဘူးဗျ။
ခေတ်ဟောင်း သူ့အခန်းကိုပြန်မလာတာ
နှစ်ရက်,သုံးရက်လောက်ရှိပြီး။
အစအစကတည်းကလည်း
သူ့အခန်းကို တခါတလေမှပြန်လာတာ။
ကျန်တဲ့ရက်တွေဆို သူ့အိမ်မှာပဲ
သွားပြန်နေတယ်ဖြစ်မယ်။
ဒီအခန်းဆီ သိပ်မလာဘူး"

"ဟုတ်လား။တကယ်ကိုမရှိဘူးလား"

"တကယ်ပါဗျာ"

မင်းကို သေချာပြောနေမှတော့
သူတကယ်အဲ့အခန်းမှာမရှိတာနေမယ်။
ဒီကောင်ဘယ်နေရာမှာများ
ပါတီလုပ်နေတာပါလိမ့်။
သူ့အိမ်မှာများလား။ ဒါဆို ကိုရှိန်ဆီ
ဖုန်းခေါ်ရမှပေါ့။

"သူမရှိရင်လည်း ပြီးတာပါပဲကွာ။
မင်းအိပ်ချိန်ကို နှောက်ယှတ်မိသွားလို့
တောင်းပန်ပါတယ်။"

"ရပါတယ် ကိုတိမ်ယံ"

တီးး!!

မင်းကို အပြောကိုတောင် တိမ်ယံ
စောင့်မနိုင်တော့ပဲ ဖုန်းချလိုက်သည်။
တဖက်က မင်းကိုမှာ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့။
CEOဘာကြောင့် ခေတ်ဟောင်းကို
ဒီလောက် အသဲအသန်းမေးနေရသလဲလို့
မင်းကို အရမ်းသိချင်နေသည်။ သို့ပေမဲ့ မမေးရဲ့။

"အင့် ငါလည်းအိပ်တော့မယ်။
မနက်ကျရင် ကုမ္ပဏီမှာmeetingရှိသေတယ်။
နောက်ကျလို့မဖြစ်ဘူး"

မင်းကို တကိုယ်တည်းကြားယုံမျှပြောပြီး
ဖုန်းပိတ်။ အိမ်မီးပိတ်ကာ
အိပ်ယာထက်ပေါ်သို့ အသာလေးတက်သွားသည်။
မျက်နှာပေါ် အဝတ်အပါးလေးအုပ်ပြီး
မင်းကို အိပ်စက်လေတော့သည်။

............................

တိမ်ယံ အပြင်ခံအင်္ကျီလက်ရှည်အပါးလေးကို
ညအိပ်အင်္ကျီအပေါ်ကနေ ထပ်ဝတ်ထားသည်။
ပိုက်ဆံအိတ်အသေးလေးကို
အံဆွဲထဲကနေ ထုတ်ယူပြီး
ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲသို့
ထည့်သွင်းထားလိုက်သည်။
အခန်းတံခါးကိုစေ့ယုံမျှသာ
အသာလေးပိတ်ထားပြီး ကြီးမေတို့
မကြားအောင် ခြေဖျားထောက်လို့
အောက်ထပ်သို့ ဖြေးညှင်စွာ
လျှောက်လာခဲ့သည်။
အောက်ထပ်ရောက်တော့
ကားဂိုထောင်ဆီသို့သွားမိသည်။

မှောင်မည်းနေတဲ့ ဂိုထောင်တွင်
စက်ဘီးတစ်စီးနှင့် ဆိုင်ကယ်တစီးသာ
ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရမှ
ကားပေါင်ထားမှန်း သတိသွားရသည်။

"ကားငှားသွားမှဖြစ်မယ်"

စက်ဘီးရှိသော်လည်း မစီးတာကြာတော့
စက်ဘီးစီးရဲတော့ပေ။ ဆိုင်ကယ်က
တိမ်တိုက်ဆိုင်ကယ်ဖြစ်လို့ မစီးချင်တာထက်
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က
ဆိုင်ကယ်မစီးတတ်တာဖြစ်တော့
ဆိုင်ကယ်လည်း ယူသွားလို့မရ။
ဒါကြောင့် လမ်းမှာကြုံရာကားတစ်စီးကိုပဲ
ငှားစီးရတော့မည်။

ကားဂိုထောင်ကနေ တိမ်ယံ
တိတ်တဆိတ်ထွက်ခွာခဲ့ပြီး ခြံပြင်ဘက်သို့
ထွက်လာခဲ့သည်။

မီးအလင်းရောင်အငယ်နည်းသာရှိသည့်
လမ်းမကြီးတလျှောက်မှာ ယာဥ်သွား,
ယာဥ်လာနည်းပါးလွန်သည်။ တောင်ကြည့်,
မြောက်ကြည့်နဲ့ လျှောက်လာရင်း
အခန်းထဲမှာကတည်းက
ဖုန်းခေါ်တာမကိုင်တဲ့ ရှိန်ထက်ဆီကို
ထပ်မံ၍ဖုန်းခေါ်ကြည့်ပြန်သည်။

တီးတီးးးး

လေးခါမြောက်ဖုန်းခေါ်ဆိုခြင်းက
ဒီတခါမှာတော့အောင်မြင်သွားသည်။

"အစ် တိမ်ယံ ဒီအချိန်ကြီး
ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"

ရှိန်ထက်ရဲ့အိပ်ချင်မူးတူးအသံကို
ကြားရတော့ တိမ်ယံ အလွန်အားနာသွားရသည်။
သို့သော်လည်း ညီမလေးအတွက်
အရေးကြီးနေ၍ အားနားနားနဲ့ပင်
မေးရတော့သည်။

"တိမ်တိုက် ကိုရှိန်အိမ်မှာရှိနေလား"

"ဝါးးးးအစ် မေလေးနဲ့တိမ်တိုက်က
ခေတ်ဟောင်း မွေးနေ့သွားတယ်။
အခုထိပြန်မလာကြသေးဘူး"

"ကိုရှိန်ကလည်း ဘာလို့ပေးသွားလိုက်ရတာလဲ။
မနက်ကျရင် နှစ်ယောက်လုံး
ကျောင်းစတက်ရတော့မှာကိုသိသိကြီးနဲ့။
အခုကြည့် ဘယ်ချိန်ရှိပြီးလဲ!"

ရှိန်ထက်အပေါ် စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့
တိမ်ယံအပြစ်တင်မိသည်။
ညီမတခုခုဖြစ်သွားမှာကို
စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့စိတ်နဲ့ အပြစ်ပြောလာသော
တိမ်ယံကို ရှိန်ထက်အပြစ်မမြင်ပေ။
အကိုချင်းမို့ စာနာသည်။

"တကယ်တော့ ကိုယ်ပေးသွားတာ
မဟုတ်ဘူး တိမ်ယံ။သူတို့စိတ်နဲ့
သူတို့ဘာသာသွားကြတာ။
နှစ်ယောက်လုံးက အရွယ်ယောက်ပြီးသာ
လူငယ်တွေမို့ ကိုရှိန်လည်းမတားလိုက်မိဘူး။
ဒါပေမဲ့ စောစောပြန်ခဲ့မို့တော့ မှာလိုက်ပါတယ်ကွာ။အရမ်းကြီးလဲ စိတ်မပူပါနဲ့"

ကိုရှိန်ကမသိလို့ မပူနဲ့ပြောနေတာ။
ကျတော် ရင်ထဲမှာ မီးလောင်နေတာ
ကိုရှိန်မှမသိပဲ။

"ကျတော်ဆီ ခေတ်ဟောင်း
အိမ်လိပ်စာပို့ခဲ့ပေး။ ဘာလုပ်ဖို့လဲတော့
ကိုရှိန်မမေးနဲ့။ ကျတော်ကိုသာ
မြန်မြန်လေပို့ခဲ့ပေး"

တီး!

"ဟယ်လို ဟယ်လိုတိမ်ယံ။
ဟာကွာ တိမ်ယံ
ခေတ်ဟောင်းဆီသွားဖို့လာမသိဘူး။
တိမ်ယံ ဟိုကောင်နဲပြဿနာတက်တော့မှာပဲကွာ"

ရှိန်ထက် တိမ်ယံကိုတားချင်ပေမဲ့
တခါထဲ ပိတ်ပြောသွားတာမို့ တိမ်ယံ
ပြောသလိုသာ ခေတ်ဟောင်းလိပ်စာကို
ပို့ပေးလိုက်ရသည်။ ခေတ်ဟောင်း
ဘယ်လောက်ပဲစိတ်ကြီးကြီး၊
တိမ်ယံက ပြဿနာရှောင်တက်သူမို့
ဘာမှဖြစ်ကြမှာ မဟုတ်ဘူးလို့တော့
ထင်တာပဲ။

ရှိန်ထက်ရင်ပူပူနဲ့သာ ပြန်အိပ်ရတော့သည်။
စိတ်ထဲကနေ တိမ်ယံဘာမှမဖြစ်မို့ကို
မျှော်လင့်နေသည်။

တဖက်က တိမ်ယံမှာ
လမ်းလျှောက်နေရင်း ဖြတ်သွားဖြတ်လာ
ကားမြင်သမျှကို တောက်လျှောက်
လက်တားနေရသည်။
ဘယ်လိုပဲတားတား ကားတိုင်းလိုလို
ကျော်သွားကြတာကြီးပဲမို့ တိမ်ယံ
စိတ်ညစ်လာသည်။ လူလည်း
တကိုယ်လုံးချွေးထွက်လို့
ခြေညောင်း,လက်ညောင်းလာလာပြီး။
တခါမှ ဒီလိုအချိန်အပြင်မထွက်ဖူး၍
ဘေးပတ်ပတ်လည်းကိုလည်း
တစေ့တစောင်းကြည့်ရသေးသည်။
မဟုတ်ရင် မကောင်တဲ့လူတွေနဲ့
ထိပ်တိုက်တိုးနေအုံးမယ်။

ပွန်းပွန်းးးးး

အနောက်ကနေ ကားတစီး
ဟွန်းတီးလာသံကြားရတော့
နှေးကွေးစွာလျှောက်နေတဲ့ တိမ်ယံ
ခြေလှမ်းတို့မှာ ရပ်တန့်သွားသည်။
အရှိန်ဖြေးဖြေး‌နဲ့မောင်းနှင်လာသော
ကားရှေ့တည့်တည့်ဆီ တိမ်ယံ
မျက်စေ့စုံမှိတ်ကာ ပြေးဝင်သွား၏။
လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ
အရှေ့က ကားကို တားသည်။

တိမ်ယံ လုပ်ပုံကြောင့် ကားဆရာကြီးမှာ
အလန့်တကြားဖြင့် ကားကိုချက်ချင်း
ဘလိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။

ကျိ....!

"ဟေ့ တိုက်မိကုန်တော့မှာဘဲ!"

"ကျတော်အရေးကြီးနေလို့
ဒီလိုလုပ်လိုက်ရတာပါ။ ကျတော်ကို
အိမ်တအိမ်ဆီ လိုက်ပို့ပေးပါအန်ကယ်
အရမ်းအရေးကြီးနေလို့ပါ"

ဆူပူကြိမ်းမောင်းဖို့ ပါးစပ်ပြင်နေတဲ့
ကားဒါရိုက်ဘာမှာ တုန်းရီနေတဲ့
တိမ်ယံ အသံကြားရတော့ သနားသွားသည်။
အုံးနာသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာတာဖြစ်ပေမဲ့
အရေးကြုံနေသူကိုတော့ မျက်ကွယ်မပြုနိုင်။

"ကဲ ကောင်လေး ကားပေါ်တက်
အန်ကယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်"

"ဟာ ကျေးဇူးဗျာ"

အရေးကြုံနေချိန်မှာ
နတ်ကောင်း မ လိုက်သလို
ကားပြဿနာတော့ အဆင်ပြေသွားခဲ့ပြီး။ ခေတ်ဟောင်းဆိုတဲ့
အရိုင်းအစိုင်းကောင် အိမ်ကိုရောက်ဖို့ပဲ
ကျန်တော့တယ်။ အဲ့ကိုရောက်တာနဲ့
တိမ်တိုက်ကိုရော မေလေးကိုပါ
တခါတည်းခေါ်ထုတ်ခဲ့ရမယ်။

တိမ်ယံ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်
ကျေနပ်နေသည်။ သူ့ဘဝတဆင့်ချိုး
ပြောင်းလဲသွားဖို့ ကံကြမ္မာတခုက
စောင့်ကြိုနေသည်ကိုတော့ သတိမမူခဲ့။
လူသွား,လူလာပြတ်တောင်နေတဲ့
ကားလမ်းမကြီးဘေးတလျှောက်ကို
တိမ်ယံ ငေးမောကြည့်နေမိ၏။ ဒါပေမဲ့
အေးချမ်းတိတ်ဆိတ်လွန်တဲ့
ညအလှကိုတော့မခံစားမိပေ။

..............................

"Cheers!!"

"အားးး ကောင်းတယ် ချကွာ"

"Wow ရှယ်လန်းတယ်ကွ"

ခေတ်ဟောင်းမွေးနေ့မှာ
အယ်မိုင်ရဲ့Djsongသံကပှံမှန်ထက်
ပိုမိုမြူကြွနေသယောင်။
မျိုးစုံသော အတိုအပြတ်ဒီဇိုင်များကို
ဝတ်ဆင်ထားသည့် မိန်းမငယ်လေးတွေမှာ
ဘီယာအရှိန်ကြောင့် ကခုန်နေရင်း
ယိမ်းထိုးလာကြသည်။
ညနေ5နာရီကတည်းက စတင်ခဲ့တဲ့
ခေတ်ဟောင်းမွေးနေ့ပါတီက
ညတခေါင်းယံအချိန်ထိရောက်လာခဲ့ပေမဲ့
အရှိန်မကုန်သေးတဲ့ လူငယ်တချို့မှာ
ပျော်မြူတုန်းပင်။

ချစ်သူရည်းစားဟုတ်ဟုတ်,
မဟုတ်ဟုတ် ကိုယ်ကြိုက်နှစ်သက်ရာလူကို
နမ်းစုပ်နေကြသည်မှာ မြင်မကောင်းအောင်
ခြံထဲတွင်ဖြစ်ပျက်နေကြသည်။
ဘယ်သူ့ဘယ်သူကိုမှ
အပြစ်တင်မဲ့သူမရှိသလို အားလုံးနီးပါးက
အသိစိတ်မဲ့နေကြသည်။
အယ်မိုင်တယောက်သာ
ဘီယာအနည်းငယ်သောက်ထား၍
တခြားသူတွေလောက် မမူးနေ။
Djတီးရတာ သူအရမ်းကြိုက်တဲ့အလုပ်မို့
Djတီနေချိန်ဆို ဘယ်သူ့ကိုမှ အာရုံမစိုက်နိုင်။
မြူးကြွတဲ့ တီလုံးများကို ခေါင်းမဖော်စတမ်း
တီးစပ်နေသည်။

ကျော့ဝတီ နှင့် ဘင်းဘင်းမှာ မူးပြဲလို့။
ဘီယာခွက်ကိုင်ထားလျက်
တယောက်ကိုယ်ပေါ် တယောက်ထပ်၍
အိပ်နေကြသည်။ တချက်တချက် Cheersလို့
အော်အော်တက်ယုံကလွဲလို့
စကားမေးမရကြတော့ပေ။
နှစ်ယောက်သာ ထပ်လျက်မှောက်နေတဲ့
ဘင်းဘင်းနဲ့ကျော့ဝတီဘေးတွင်
အမူးလွန်နေတဲ့ မေလေးကို
တိမ်တိုက်မှ ထိန်းနေရသည်။

"မမ မသောက်နဲ့တော့ကွာ။"

"အင့် သောက်အုံးမယ် ပေး ငါ့ဘီယာပေး"

တိမ်တိုက် တားနေသည့်ကြားက
ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်ပြောရင်း ခုံဝိုင်းပေါ်က
ဘီယာဗူးကို မေလေး လက်လှမ်းယူသည်။
ပြောမရ,ဆိုမရဖြစ်နေသူရဲ့ ခါးကို
တိမ်တိုက် ပိုမိုတင်ကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်တော့ မေလေးမှာ ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့
တိမ်တိုက်လက်ထဲကနေ
အတင်ရုန်းထွက်သည်။

"အင့် ဖယ်လွှတ် ငါသောက်အုံးမယ်ဆို။
တိုက် အချစ်လေး မမသောက်ချင်တယ်"

မျက်လုံးလေးပေကလပ်,ပေကလပ်လုပ်ပြကာ သနားစရာအသွင်းဆောင်သည်။
မမရဲ့မာယာထဲကို အကြိမ်ကြိမ်ဝင်ရောက်ခဲ့ရတဲ့ တိုက်တိမ်မှာ နှစ်ခါမပြောရ။

"ဒီတခွက်သောက်ပြီးရင် အိမ်ပြန်ရမယ်"

"ယေးးး"

ပြွတ်

"ချစ်တယ် တိုက်"

နူးညံ့အိစက်တဲ့နူတ်ခမ်းသာရဲ့
အထိအတွေ့မှာ တိမ်တိုက်
အပြုံးတို့ဝေဆာနေတုန်း "ချစ်တယ် တိုက်"
ဆိုတဲ့ ချိုသာတဲ့စကားအောက်မှာ တိမ်တိုက်
နှလုံးသားတစုံ အရည်ပျော်ကုန်သည်။
ခါးတပိုင်းအပေါ်အောင် ဝတ်ထားတဲ့
အနီရင့်ရောင် အင်္ကျီအောက်က
ဖြူးဖွေးဖွေးဗိုက်ခေါက်လေးကို မလွှတ်တမ်း
ဖက်ထားချင်သော်လည်း
မမအသက်ရှူကျပ်မှာစိုး၍ ခနမျှ
လွှတ်ထားပေးလိုက်ရသည်။

ခပ်တိုတိုစကပ်ဝတ်ထားသည်မို့
ခြေချိတ်ရင် ဘီယာသောက်နေတဲ့ မမရဲ့
ပေါင်တံဖြူသွယ်သွယ်လေးမှာ
အထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ မမကို
ငေးမောကြည့်နေမိတဲ့ တိုက်မှာ
အကြိမ်ကြိမ်တံတွေး မြိုချနေမိသည်။

"တိုက် အင့် တို့ကို
ဘာလို့ဒီလောက်စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ"

သူခိုးလူမိဆိုသလို စိုင်ကြည့်နေတဲ့
တိုက်တိမ် အကြည့်ကို မေလေးမြင်သွား၏။ တိမ်တိုက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့
ခေါင်းကုတ်လိုက်မိသည်။
ရှက်စိတ်ဝင်နေတဲ့ တိုက်နားကို
ညှို့အားပြင်းတဲ့အကြည့်နဲ့ တိုးကပ်လာသော
မေလေး။

"အစ်"

မြှူဆွယ်နေတဲ့ မေလေးကို
တိမ်တိုက် တင်ကြပ်စွာဖက်လိုက်ပြီး
နီးကပ်နေတဲ့ မေလေးမျက်နှာတပြင်လုံးကို
စေ့စေ့ကြည့်သည်။

"မမရဲ့မျက်လုံကအရမ်းsexyကျတာပဲ"

"အဟင့် မျက်လုံပဲလား။
တခြားနေရာတွေရော
sexyမကျဘူးလား"

နား,နားသို့တိုးကပ်ပြီး ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်ပြောလာတဲ့စကားအဆုံး တိမ်တိုက် အသဲတယားယားနဲ့
လျှာသပ်မိသည်။ မမကအသံနဲ့တင်
မြှူဆွယ်ထားနိုင်တာမို့ တိုက်
စိတ်တော်တော်ထိန်းထားရသည်။

"မမ ပြန်ကြရအောင်နော်"

"ဟင်း တိုက်က စကားလှည့်တယ်ကွာ။
မေးတာကျမဖြေဘူး"

"မဖြေတာမဟုတ်ပါဘူး။
ဖြေစရာကိုမလိုတာပါ။
ဟောဒီက တိုက်ချစ်သူလေးက
ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ sexyအကျဆုံးမိန်းခလေး
ပါနော်"

"အဟင့် မိုးတိမ်ယံထက်ရော
sexyကျလား"

တိမ်ယံနာမည်ပါလာတော့ တိမ်တိုက်
မျက်နှာပျက်သွားသည်။

"ကိုကိုကြီးက ဘယ်လိုလုပ်ပါလာတာလဲ"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ မဖြေချင်တာလား။
မိုးတိမ်ယံထက် ငါမချောဘူးလား ဟမ်း!!"

တိမ်တိုက် ရင်ခွင်ထဲကနေ မေလေး
ခေါင်းထောင်လာသည်။
မျက်စေ့မျက်နှာပျက်ဖြစ်နေတဲ့ တိမ်တိုက်ကို
မျက်မှောက်ကြုတ်၍ စေ့စေ့ကြည့်လာသည်။

"တိုက် မေးနေတယ်လေ
နင့်အကိုနဲ့ငါ ဘယ်သူလှလဲ!!"

တိတ်တိတ်လေးနုတ်ဆိတ်နေမိရင်
မမနဲ့သူရဲ့ဆက်ဆံရေးက တင်းမာသွားလိမ့်မယ်။
မုသားမဟုတ်သော မုသားစကားကိုပဲ
ပြောရတော့မည်။

"သေချာပေါက် မမပေါ့"

"ဟက် အဲ့လိုပဲဖြစ်ရမယ်လေ"

အောင်နိုင်သူတစ်ယောက်လို
အားရကျေနပ်စွာ ပြုံးရယ်သွားတဲ့
မေလေးမျက်နှာကို တိုက်
အကြည့်လွှဲထားမိသည်။
လူကြီးတွေမသိအောင် မမနဲ့သူ
ရည်စားခိုးဖြစ်လာတာ ဒီနှစ်နဲ့ပါဆို 4နှစ်ရှိခဲ့ပြီး။အဲ့4နှစ်လုံးက မမဆိုးသမျှကို
သူသိခံနိုင်ခဲ့လို့ အခုထိလက်တွဲမဖြုတ်ဖြစ်တာ။ တကယ်တော့ မမက ကိုကိုကြီးအပေါ်
အရာရာအနိုင်လိုချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကို
မမအပိုင်ချုပ်ထားခဲ့တာ။ ဒါကိုသိသိကြီးနဲ့
အချုပ်ခံခဲ့တဲ့ကိုယ်က တဖက်သက်
အချစ်အရူးမလေးဖြစ်ခဲ့သည်လေ။

"မမ အိမ်ပြန်ကြရအောင်"

"ဟင့် အင်း.. တိုက်ပြန်မယ်ဆိုတော့လည်း
ပြန်ရမှာပေါ့"

မေလေးလက်ခံတော့မှ တိမ်တိုက်
မေလေးကိုယ်လေးကို တွဲထူးသည်။
ပုံမှန်ဆို တိုက် ဒီအချိန် ပြန်မှာမဟုတ်။
အခုက မမပါနေလို့သာ စောစောပြန်ရတာ။
အပျော်မတ်တဲ့တိုက်က မမနဲ့ဆို
လူယဥ်ကျေးလေးဖြစ်သွားတက်စမြဲ။

တက္ကသိုလ်စတက်ရမဲ့နေ့မှာ မမ
အမူးလွန်ပြီး ကျောင်းနောက်ကျသွားမှာကို
အလွန်စိုးရိမ်သည်။ မမရဲ့အိမ်မက်က
အထူးခွဲစိတ်ဆရာဝန်မို့ မမရဲ့
ပညာရေးကိုနည်းနည်းလေးမှ အထိခိုက်မခံလိုပေ။
မမရဲ့ရည်မှန်ချက်တွေကို မမ
လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်ဖို့ တိုက်
တဖက်တလှမ်းကနေ ကိုယ်စွမ်းသလောက်
ပံပိုးပေးသွားမှာ။ တိုက်ရဲ့ စေတနာအချစ်တွေကို
မမ မြင်နိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။

:
:
:
:
:

ဖူးးးး

မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ဆေးလိပ်ငွေ့များဟာ
ခေတ်ဟောင်း မျက်နှာတဝိုက်ပေါ်သို့
ပျံ့နှံ့သွားလေသည်။ ခေတ်ဟောင်း
စိတ်ရှုပ်သလို မျက်မှောက်ကြုတ်ကာ
ထိုဆေးလိပ်ငွေ့များကို လက်တဖက်နဲ့
ခါယမ်းလိုက်သည်။
မျက်နှာပေါ်က ဆေးလိပ်ငွေ့များ
ပျောက်ကွယ်သွားချိန်မှာ အရှေ့မှာလာနေတဲ့
မေလေးနှင့်တိုက်တိမ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းနဲ့
မြင်တွေ့ရသည်။

ခေတ်ဟောင်း ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးရင်း လက်ထဲ၌
ကိုင်ထားသော ဆေးလိပ်တိုကို
ပြာခွက်ထဲသို့ ထိုးချေဖိနှိပ်ထည့်လိုက်သည်။
ပြာခွက်ထဲက ဆေးလိပ်ငွေ့များ ကုန်သွားချိန်
အရံသင့်ထည့်ထားသော ဝိုင်နီတစ်ခွက်ကို
ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

နီကပ်လာသော တိမ်တိုက်မျက်နှာကို
မြင်ရသည်နဲ့ တိမ်ယံကို သတိရသွားသည့်
ခေတ်ဟောင်းဟာ ပုံမှန်ထက်
မျက်နှာကြောတင်းမာလာ၏။
ကြယ်သီးသုံးလုံးလောက်ပြုတ်နေတဲ့
tattooထိုးထားသော ရင်ဘတ်ဟာ
နိမ့်ချည်းမြင့်ချည်းဖြင့် မြန်ဆန်နေသည်။

"ခေတ်ဟောင်း ငါတို့ပြန်တော့မယ်"

"အင်း"

"နင့်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်
ဟိုဘက်ဝိုင်းမှာ မှောက်နေတယ်။
နင် နေရာသွားချပေးမှ
သူတို့နှစ်ယောက်လူလိုအိပ်ရမှာ"

"............"

ခေတ်ဟောင်းမွေးနေ့ပွဲဆီကို
မမခေါ်ခဲ့လို့သာ လာခဲ့ရတာ။
ခေတ်ဟောင်းကိုတော့ အခုမှမြင်ဖူးတယ်။
ဒီကောင်ပုံစံက တစက်လေးမှကို
အချိုးပြေမပေးနေဘူး။ ကိုယ်ကသာ
ပြောနေတာ။ သူကတော့ ဝိုင်သောက်လို့
ကိုယ့်ကို ရှိမှန်းတောင်မသိဘူး။
ဒီကလည်း ဝတ်တရားအရပြောနေရတာ။
မမကလွဲရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ
‌ေxာက်ဂရုစိုက်တာမဟုတ်ဘူး။

"မမ သွားရအောင်"

"ဟင် နေပါအုံး။ ငါ့မောင်လေးကို
မွေးနေ့ဆုတောင်းလေး
ပေးသွားချင်သေးတယ် ဟီးးး"

တွဲထူးထားတာတောင်
ခေါင်းအောက်စိုက်နေသူက
မပွင့်တပွင့်နဲ့တောင်းဆိုလာသည်။
ပြန်တော့မှာပဲမို့ မမပြောချင်တဲ့တာ
ပြောလို့ရအောင် တိုက် စိတ်အိုက်အိုက်နဲ့
ရပ်စောင့်ပေးလိုက်သည်။

မေလေး ခေါင်းထောင်လာနိုင်ဖို့အတွက်
တိမ်တိုက် ပခုံးကို အတင်းမှီတွယ်
ကုတ်ဖက်ရသည်။ ဝါးတားတားမျက်ဝန်းများနဲ့
ဆိုဖာပေါ်မှာ အထာကျကျထိုင်နေသော
ခေတ်ဟောင်းကို စိုက်ကြည့်ကာ......

"ခေတ်ဟောင်း မင်း ဒီနေ့ကစပြီ
မိန်းမအမြန်ရပါစေလို့ ငါဆုတောင်းပေးမယ်။
အင့် မင်းအိမ်ထောင်ကျမှ အခုလို
မချေနိုင်တော့မှာ ဟားဟားဟား အင့်"

မေလေးရဲ့ပေါက်ကရဆုတောင်းစကားကြောင့်
တိုက် ခေါင်းခါယမ်းမိသည်။
ခေတ်ဟောင်းကို တိုက် ကြည့်ကြည့်တော့
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ဝိုင်သောက်နေဆဲ။
ပြုံးရယ်ခြင်းမရှိတဲ့ မျက်နှာကြောတင်းတဲ့
ခေတ်ဟောင်းမျက်နှာကို တိုက်
ကြာကြာမကြည့်ချင်တော့ မေလေးကို တွဲကာ
ကားပါကင်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
နောက်ပါးဆီက အမည်မသိအပြုံနှင့်
စကားတခွန်းကိုတော့ တိမ်တိုက် မကြားခဲ့လိုက်။

"အဲ့ဆုတောင်းက ဒီညပြည့်လာမှာ"

...........................

ကျွိ!

ဆူညံနေသောအိမ်ရှေ့
တည့်တည့်ဆီရောက်တော့
ကားကို ခြံပြင်မှာပဲရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ကားထဲကနေ အလောတကြီးဆင်းလာပြီး
ပိုက်ဆံအိတ်ထဲမှာ အဆင်သင့်
ထုတ်ထားသော 5ထောင်တန်တရွက်ကို
ကားဒါရိုက်ဘာအန်ကယ်ဆီသို့
ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒါရိုက်ဘာအန်ကယ်က ပေးလိုက်သော 5ထောင်တန်းကိုယူပြီးသည်နဲ့
ပိုတဲ့ပိုက်ဆံကို ပြန်အမ်းဖို့ပြင်သည်။

"နေနေ ပိုတာပြန်မအမ်းပါနဲ့တော့အန်ကယ်။
ဒီအထိလိုက်ပို့ပေးလို့
ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်ခဗျ။
ကျတော် အခုအရမ်းအရေးကြီးနေလို့
သွားတော့မယ်နော်။"

"အေးပါကွာ။ နောက်ကြုံရင်လည်း
အန်ကယ်ကားကိုငှားပေါ့။အန်ကယ်လျော့ပေးမယ်"

"ဟုတ်ကဲ့"

တိမ်ယံ ကျေးဇူးတင်စကားကို
တိုတိုတုတ်တုတ်သာပြောပြီး
ဆူညံနေသောခြံထဲသို့
အမြန်ပြေးဝင်လာခဲ့သည်။

"Wow ဟားဟား"

"baby မ ခါးကိုတင်တင်ဖက်ထားစမ်းပါ"

"အိုးး"

"အင့် အာ့"

"ကြိုက်လား မ"

"yes.....ဟာ"

ခြံထဲကို စစရောက်တာနဲ့ မသင့်တော်တဲ့
မြင်ကွင်းနဲ့ မကြားဝံ့မနာသာ
အသံတွေကို ကြားလိုက်ရချိန် တိမ်ယံ
အလွန်အံ့အားသင့်သွားရသည်။

ခပ်မိုမိုက်ပုံစံနဲ့ ကောင်လေးတွေက
အတိုအပြတ်မျိုးစုံဝတ်ထားတဲ့ မိန်းခလေးတွေကို
တင်ကြပ်စွာဖက်ထားကြသည်။
ထိုမိန်းခလေးတွေက အရက်ခွက်တကာကာနဲ့
ခန္ဓာကိုယ်ကို လှုပ်ခါ ကခုန်နေကြသည်မှာ
လူမြင်မကောင်းပေ။ ခြံဝန်းဘေးတွင်လည်း
ဘေးပတ်ဝန်ကျင်ကိုဂရုမစိုက်ပဲ
တယောက်နဲ့တယောက် ပလူးပလဲနဲ့
နမ်းနေကြတာ အရှက်အကြောက်မရှိတဲ့
စရိုက်မျိုးနဲ့။ ဒီနေရာက မွေးနေ့ပါတီလား
clubလာတောင် မသဲကွဲဘူး။

ဘယ်နေရာကြည့်ကြည့်
အမြင်မသင့်တာ်တာတွေကြီးပဲမို့ မျက်လုံးတွေကို
ဖက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နှင့် ခပ်ပွပွအုပ်ကာ
မူးပြဲနေသော လူငယ်တွေကြားမှ
တိုးဝှေ့လို့ လျှောက်လာသည်။

ဖဲသားခဲရောင်ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ တိမ်ယံကို
ခုံဝိုင်းတွင် သောက်စားနေကြသော
လူငယ်များမှ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်လာကြသည်။
ခဲရောင်ညအိပ်ဝတ်စုံအောက်က
နို့နှစ်ရောင်အသားအရေမှာ
နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းအောင်
အထင်းသာပေါ်လွင်နေတော့ တိမ်ယံဆီကို
ကောင်လေးတချို့ ချည်းကပ်လာသည်။

မိုးတိမ်ယံမှာ အရက်နံ့မျိုးစုံနဲ့
လူအများဆီက ချွေးနံ့ဆိုးများကြောင့်
ခေါင်းမူးနေသည်။ မျက်လုံးတွေကို
အုပ်ကာထားသော
လက်ချောင်းသွယ်သွယ်များကြားက
တိမ်တိုက်ကိုလည်း ရှာရင်း
အသက်ရှူချောင်မဲ့နေရာ တစ်နေရာကိုပါ
လိုက်ရှာကြည့်မိသည်။ ဒါပေမဲ့
မီးရောင်စုံကြားမှာမို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ
သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရ၍
ဒီတိုင်းဆက်လျှောက်နေရသည်။

ကခုန်နေကြတဲ့လူငယ်တွေက
တလှုပ်လှုပ်လျှောက်နေသော
တိမ်ယံကိုယ်ကို သိသိသာသာ
တိုက်ထုတ်လာကြသည်။ တိမ်ယံ
မသိလိုက်ခင်မှာပဲ နောက်ကျောကနေ
လူတယောက်ဆောင့်တွန်းခြင်းကို
ခံလိုက်ရသည်။

ဘုတ်!

"အ့ အစ်"

"အလှလေး ဘာဖြစ်သွားလဲ"

"အထာပေးတာနေမယ်"

"ဟေ့ ကိုယ်တို့သုံးယောက်နဲ့အိပ်ချင်လား။
မင်းလေးကိုနတ်ပြည်ရောက်ပို့ပေးမယ်"

ဒူးကွဲသွားလို့နာရသည့်ထဲ လူကို
ထိကပါးရိကပါးပြောလာသူတွေကို
တိမ်ယံ အံကြိတ်လို့မောကြည့်သည်။

"ဒီလိုအဆင့်တန်းမရှိတဲ့ခွေးစကားတွေကို
မင်းတို့ ညီမတွေ အမတွေကိုသွားပြော!!
ငါ့ကို လာမပြေောနဲ့ခွေးကောင်တွေ
သွား ထွက်သွား!!"

တိမ်ယံ အသံကျယ်လောင်သွား၍
အနားရှိလူငယ်တွေပါ ဝိုင်းအုံးကြည့်လာကြသည်။ အပြောခံရလိုက်ရတဲ့
ကောင်လေးသုံးယောက်မှာ ရှက်ရမ်းရမ်းနဲ့
ဒေါသထွက်လာကြသည်။

"ဒီလို ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ဒီလိုမျက်နှာလေးက
စျေးဘယ်လောင်ပေးမှ လက်ခံမှာလဲ"

"ဟားဟားးး"

"ခွေးကောင်တွေ မင်းတို့အမေတွေကိုပဲ
စျေးသွားခေါ်!!"

"ဟေ့ဟျောင်းတွေ ဒီလောက်စွာနေတာ
ချုပ် xိုးမှရမယ်နဲ့တူတယ်"

"ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်!! လွှတ်ကြစမ်း!!"

တိမ်ယံ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲသူကဆွဲပြီး
ခြေချင်းဝတ်ကို ကိုင်တဲ့သူကကိုင်နဲ့
အဓ္ဓမပြုဖို့ရွယ်လာကြသည်။

ပြုတ်ကျထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်
အရှေ့ကကောင်တွေကို ကန်ဖို့ရာ
ခြေတောက်က အားမသန်နေ။
လက်အားရုန်းကန်သော်လည်း
ဘီးလူးသရဲဝင်စီးနေသူတွေက
လက်ကောက်ဝတ်ကို
မတရားချုပ်ကိုင်ထားသည်မို့
လက်ကလှုပ်မရ။
ဝိုင်းအုံးကြည့်နေကြသူတွေဆီမှာ
အကူညီတောင်းဖို့ မော့ကြည့်မိတော့
အားလုံးက ကိုယ့်အားကြည့်ကာ
လူစိတ်မရှိစွာ ရယ်နေကြသည်ကို
တွေ့လိုက်ရသည်။ အကူအညီမရမှန်း
သဘောပေါက်လိုက်ပြီးမို့ ကိုယ့်ဘာသာ
ရုန်းကန်သည်။

"အင့် လွှတ် ငါရဲမခေါ်ခင်လွှတ်လိုက်!!"

"ရဲတဲ့ ဟားဟားဟားးး"

တိမ်ယံကို လှောင်ရယ်ရင်း တိမ်ယံရဲ့
အင်္ကျီအောက်နားစကို လှန့်တင်လိုက်သည်။
ညအိပ်င်္ကျီအောက်က ဗိုက်ချပ်ချပ်မှာ
အထင်းသားပေါ်လွင်လာတော့.....

"ဟ ကြည့်ပါအုံး ဗိုက်သာချပ်ချပ်လေးက
လှလိုက်တာ။ လျှာနဲ့သာလျက်လိုက်ရရင်!"

"ငါ့xီးကိုလာလျက်!!"

"ခေတ်ဟောင်း!!"

ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့လျှောက်လာသော
ခေတ်ဟောင်းနာမည်ကို
သုံးယောက်သာ ပြိုင်တူခေါ်မိသည့်ထိ
လန့်ဖျန်းသွားကြသည်။
ခေတ်ဟောင်းဒေါသတကြီးနဲ့
သူတို့ဆီလျှောက်လာပြီး တိမ်ယံ အင်္ကျီစကို
မလွတ်သေးပဲကိုင်ထားဆဲကောင်လေး၏
လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်လိမ်ဆွဲလိုက်သည်။

"အားးအားး နာ နာတယ်ကွ"

"ဘယ်လက်လဲ! ဘယ်လက်နဲ့
သူ့အသားကိုထိလိုက်တာလဲ ဟမ်း!!"

မေးကာ လက်လိမ်ဆွဲထားသူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို
စားပွဲခုံပေါ်သို့ ကိုင်ပေါက်ပစ်တင်လိုက်သည်။

ဝုန်း!!

ခလွမ်း ခလွမ်း!!

"အု အာ့"

"အမလေး!"

"ဟဲ့ လုပ်ကြပါအုံး"

စားပွဲခုံကျိုးဖဲ့သွားသလို
အရက်ပုလင်များနှင့် ဖန်ခွက်များဟာ
မြတ်ခင်ပေါ်သို့ အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ
ပြန့်ကျဲကုန်သည်။ ပါတီပွဲမှာ
ကခုန်နေကြသူတွေမရှိတော့ပဲ
အားလုံးနီပါးက ရန်ပွဲဆီသို့ ရောက်လာကြသည်။
ခေတ်ဟောင်းကို ဆွဲဖို့ရာ အယ်မိုင်‌ကရှိမနေ။
ကျန်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကို
သွားနိုးနေ၍ ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြသူများသာ
ခေတ်ဟောင်းကို
စကားနဲ့ပဲတားနေကြရသည်။

တယောက်ကို သွေးထွက်သံယိုဖြစ်အောင်
လုပ်ပြီးတော့။ ပြေးဖို့ပြင်နေသော
ကျန်နှစ်ယောက်ဆီကို ဝိုင်နှစ်ပုလင်းကိုင်ကာ
ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့ လျှောက်သွားသည်။
နှစ်ယောက်လုံးရဲ့အနားကိုရောက်တော့
ခေါင်းနှစ်ခေါင်းကို
လက်တဖက်တချက်စီမှာကိုင်ထားတဲ့
ဝိုင်းပုလင်းနဲ့ ရိုက်ခွဲချလိုက်သည်။

ခလွမ်း! ခလွမ်း!

"အ့!!"

"အင့်!!"

ပုလင်းကွဲသွားသည်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့
ဦးခေါင်းကနေ သွေးများဖြာကျလာသည်။
သွေးသံတရဲရဲဖြစ်နေတဲ့ ထိုမြင်ကွင်ကို
တိမ်ယံ ဆက်မကြည့်ရဲ၍
လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်နှာအား
ဖုံးအုပ်ထားလိုက်သည်။

ခေတ်ဟောင်း လက်စကြောင့်
ကောင်လေးသုံးယောက်မှာ
သွေးသံတရဲရဲဖြင့် မြေမြင်ပေါ်မှာ
လူးလိမ့်နေသည်။ ရုတ်တရက်ကြီး
သွေးထွက်သံယိုဖြစ်သည့်ထိ
ရက်ရက်စက်စက်လုပ်လိုက်တဲ့
ခေတ်ဟောင်းကို ဘေးကလူတွေတောင်
ကြောက်ရွံ့သွားရသည်။

မေးထားတာကို မဖြေသေးတဲ့
ကောင်လေးကို ခေတ်ဟောင်း မကျေနပ်နိုင်နေ။
လေးဖက်ထောက် ကုန်ရုန်းသွားနေတဲ့ သူက
တိမ်ယံ အင်္ကျီအောက်နားစကို
လှန့်တင်ခဲ့သူမှန်း ခေတ်ဟောင်းသိ၏။
ထိုကောင်လေးဆီကို ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့
လျှောက်သွားပြီး ထွက်ပြေးဖို့လုပ်နေတဲ့
သူ့ ခြေတလုံးတဖက်ကို နင်းထားလိုက်သည်။

"အား အားးး"

"မေးတာမဖြေရင် မင်းတကိုယ်လုံးကို
ရိုက်ချိုးပစ်မယ်!!ပြော ဘယ်လက်နဲ့
ဟိုလူအင်္ကျီစကိုလှန့်တင်လိုက်တာလဲ!!"

သွားကြားထဲက လေသံနဲ့
ခြိမ်းခြောက်မေးလာ၍
ခြေတလုံးနင်းချေခံထားရတဲ့
ကောင်လေးမှာ ကြောက်အားလန့်အားနဲ့
ဖြေလာသည်။

"ဒီ ဒီလက်! အားးးး"

အဆုံးထိပြောခွင်မပေးပဲ ကောင်လေး၏
ညာဖက်လက်တဖက်ကို
ရိုက်ကျိုးပစ်လိုက်သည်။ ပါတီပွဲ‌မှာ
Djသံရပ်ဆဲသွားတာကြာပြီမို့
လက်ကျိုးသွားတဲ့ကောင်လေး၏
အော်ညည်းသံက ခြံတဝန်းလုံးကို
ဟိန်းထွက်သွားလေသည်။

ကြည့်နေကြသူတွေမှာ ဘာလုပ်လို့
ဘာကိုင်ရမှန်မသိဖြစ်နေကြသည်။
တချို့ဆို ဆက်မနေရဲတော့လို့
ပြန်တောင်ပြန်ကုန်ကြပြီး။

ခြံထဲမှာ လူအနည်းစုလောက်သာကျန်ပြီး
ရန်ပွဲကို ဓာတ်ပုံရိုက်ကာ
လိုင်းပေါ်တင်သူကတင်၊ ဒဏ်ရာရသူတွေကို
တွဲထူးတဲ့သူက တွဲထူးနဲ့
ယောက်ယက်ခတ်နေကြသည်။

"ပါတီပွဲသိမ်းပြီး အားလုံးပြန်ကြတော့!!
ဟိုခွေးသုံးကောင်! မင်းတို့နဲ့
မနက်ဖြန်တွေ့မယ် ထမင်းဝအောင်စားထားကြ!!"

ဒေါသတကြီးဖြင့် လူတစုကို
မောင်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ခေတ်ဟောင်း
ကြိမ်းမောင်းထားတဲ့ ကောင်လေးသုံးယောက်မှာ
လမ်းပင်ကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်ကြ။
တွဲထူးသူတွေကိုမှီ၍သာ ပြန်ရကြလေသည်။

ခြံဝန်းထဲမှာ တစတစနဲ့ လူရှင်းကုန်ကာ
တိတ်ဆိတ်သွားသည်။

မြတ်ခင်ပေါ်မှာထိုင်လျက်
မျက်နှာအုပ်ထားသူ၏ အင်္ကျီမှာ
ဖရိုဖရဲနဲ့ ကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက်
ပြုတ်ထွတ်နေသည်။
ကြယ်သီးပြုတ်နေသောနေရာကနေ
နို့နှစ်ရောင်ရင်ဘက်သားကို
အထင်းသာမြင်နေရသည်။
တိမ်ယံဆီကို ခေတ်ဟောင်း
ခြေလှမ်းကျဲများနဲ့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

"အ့!!"

ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေရင်းမှ လူတယောက်
ဇက်ကနဲ ပွေးချီးခြင်းကိုခံလိုက်ရ၍
တိမ်ယံ လန့်ဖျပ်သွားသည်။

"အ့! လွှတ် ဘယ်သူလဲ လွှတ် လွှတ်!!"

"ငြိမ်ငြိမ်နေ!!ကျုပ်ပဲ
ခဗျားခင်ပွန်းလောင်ခေတ်ဟောင်း"

နာမည်အရင်းကြားတော့မှ
မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားသူမှာ ပြူးပြူးပြဲပြဲနဲ့
မော့ကြည့်လာသည်။
မျက်ရည်ကြည်အဝိုင်းသာနဲ့
မောကြည့်လာသော မျက်ဝန်းနက်နက်ကို ခေတ်ဟောင်းအံကြိတ်ကာ ငုံ့မိုးကြည့်‌လာသည်။
စူးရှတဲ့ခေတ်ဟောင်းရဲ့ မျက်ဝန်းပြာပြာကို
တိမ်ယံ တန့်ပြန်မော့ကြည့်နေရင်း
tattooအထင်းသားပေါ်လွင်နေသော
ရင်ဘတ်ကို တဘုတ်ဘုတ်နဲ့
ထုတ်ရိုက်ပစ်သည်။

"အင့်"

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!!!

"ခေတ်ဟောင်း မကောင်းတဲ့ကောင်။
မင်းကြောင့် ငါ့ကို
သူများတွေအထင်သေးကုန်ပြီး။
အဲ့ဒါ မင်းကြောင့်! မင်းကြောင့်သိရဲ့လား
မင်းကြောင့်!"

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!!

တိမ်ယံ စိတ်ကြိုက်ထုရိုက်နေသမျှကို
ခေတ်ဟောင်း
မသိမသာရင်ဘတ်ကော့ထားပေးသည်။

ဘုတ်ဘုတ်!!!

"ပြော ငါ့ညီမနဲ့မေလေးဘယ်မှာလဲ။
မင်းသူတို့ကို ဘာလုပ်လိုက်လဲ ဟမ်း!!"

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!

"မေးနေတာဖြေလေ!"

ရင်ဘတ်ကို ထုရိုက်နေရာမှ
အင်္ကျီကော်လံစအား တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ
မေးလာသည်။ ဒီတခါတော့ ခေတ်ဟောင်း
စိတ်မရှည်စွာလာတော့ပေ။

"ကျုပ်စိတ်ဝင်စားတာ ခဗျား!
ကျန်တာခေါင်းထဲမှာမရှိဘူး။ ဆက်မမေးနဲ့!"

"ဟာ ငါ့ညီမဘယ်မှာ!အ့!

ထပ်မေးလာသူရဲ့ကိုယ်လေးကို
လေပေါ် ပင့်မြှောက်တင်လိုက်တော့
လန့်ဖျပ်သွားကာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး
ခေတ်ဟောင်း လည်ပင်းကို
တင်ကြပ်စွာသိုင်းဖက်မိလိုက်သည်။
ကြွတ်စုတ်လေးလို အသားတဆတ်ဆတ်
တုန်ရီနေသူကိုကြည့်ရင်း ခေတ်ဟောင်း
အောင်နိုင်သူကြီးလိုပြုံးထားသည်။

"ဟက် အဲ့လောက်ထိကြောက်မနေပါနဲ့။
ကျုပ်စကားကိုသာနားထောင်ရင်
ခဗျားကိုfu*kယုံကလွဲလို့ ဘာမှမလုပ်ဘူး စိတ်ချ!!"

"မင်း!! ငါ့ကိုလွှတ်ပေး လွှတ်!!"

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!

ရင်ဘတ်အားထုရိုက်ရင်း
ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှုပ်ယမ်းကာ
ကန်လန်ကလောလာသည်။ တိမ်ယံကိုယ်ကို
ခေတ်ဟောင်း ထိန်းမနိုင်ဖြစ်လာ၏။

"ခဗျား ငြိမ်ငြိမ်နေ!!"

"ငါ့ညီမတွေဘယ်မှာလဲ သူတို့ကိုသွားရှာမယ်
ဖယ် လွှတ်!!"

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!

"ဟာ စကားလမ်းကြောင်း
ပြောင်းသွားပြန်ပြီး ကျစ်!
အဲ့နှစ်ယောက်ကို ကျုပ်ပြန်လွှတ်လိုက်တာကြာပြီး။ အခု ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့
ခဗျားကိုတော့ လုံးဝပြန်မလွှတ်နိုင်ဘူး!!"

ညီမတွေပြန်သွားပြီဆိုလို့
အပူလုံးကကျမယ်ကြံယုံရှိသေး။
နောက်ဆက်တွဲ စကားကြောင့် အပူလုံးက
အလုံးအရင်းနဲ့ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

"မင်း မင်း မယုတ်မာနဲ့။
အရင်တခါတုန်းကလို
ငါ့အသားထိလို့ကတော့
မင်းကိုတကယ်ထောင်ချပစ်မယ်"

တိမ်ယံ ခြိမ်းခြောက်စကားက
ခေတ်ဟောင်းဖို့ ဘောင်မဝင်ပေ။
တိမ်ယံ ကိုယ်ကို တင်ကြပ်ကြပ်ပွေ့ထားရင်းမှ
မော့ကြည့်နေသူ၏ မျက်ဝန်းနက်နက်ကို
စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်လာသည်။

"ဖုန်းထဲမှာကတည်းက ကျုပ်
ခဗျားကိုပြောခဲ့ပြီသာ။........
ဒီည ခဗျားလုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်တွေအတွက်
ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်"

"မင်းပြောတဲ့အပြစ်တွေကိုငါမသိဘူး။
ဘာမှလည်းဆပ်စရာမလိုဘူး။
လွှတ် အိမ်ပြန်မယ် လွှတ်"

ပြောနေရင်းကြားက လက်ထဲကနေ
အတင်းရုန်းကန်လာပြန်တော့ ခေတ်ဟောင်း
မေးရိုးနှစ်ဖက်မှာတင်းကားလာသည်။

"ကိုမိုးတိမ်ယံ!! ကျုပ် စကားတခွန်းကို
ထပ်ခါတလဲလဲမပြောချင်ဘူး။
ခဗျား ကျုပ်အကြောင်းသိတယ်နော်!!"

အံကြိတ်ထားသည့်ကြားက
ကြိမ်းမောင်းလာသည်မှာ
စိတ်မရှည်ဟန်အပြည့်။

"မင်း ဘာလို့ငါ့ဘဝကို
ဖျက်ဆီးချင်နေရတာလဲ ဟမ်း!!"

"ခဗျားကို ‌ေxာက်ရမ်းမုန်းလို့"

"............"

အဲ့လိုပြတ်ပြတ်သာသာပြောလိုက်မှ
ရင်ခွင်ထဲကလူသာလေးမှာ
ငြိမ်သက်သွားလေသည်။
မျက်ရည်မကျအောင်ထိန်းထား သူရဲ့
နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးမှာ
ခရမ်းချဉ်သီးပမာနီရဲလို့။
မျက်ရည်စ ကပ်ငြိနေသော
တိုစိပ်စိပ်မျက်တောင်ကော့ကော့တို့မှာ
တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာ မျက်ရည်များကို
တားဆီနေသည်။ ရုံးဝတ်စုံနဲ့တောင်
လှရက်လွန်တဲ့လူကို၊အခုလိုညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့သာ
မြင်တွေ့သွားရင်း မြင်တဲ့သူတိုင်း
ဘယ်သူမဆို လိုချင်တက်မက်လာကြမှာ။

"တောက်!!"

ရင်ခွင်ထဲက ပုဇွန်ထုတ်လေးလို
ကွေးနေသူကို ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီးမှ ခေတ်ဟောင်း ခပ်ကျယ်ကျယ်
တောက်ခေါက်လိုက်သည်။
တောက်ခေါက်သံကြားသွားသူလေးမှာ
မျက်ဝန်နက်နက်နဲ့ ပြူးကြောင်ကြောင်
မောကြည့်လာ၏၊ ဘာမှတော့မပြော။

"ဟေ့ဟျောင်းတွေ ထအုံး။
မင်းတို့အဖေရန်ဖြစ်နေတယ် ထကြအုံး"

"အင့် ဘယ်သူတွေ ငါ့သူငယ်ချင်းကို
ထိတာလဲကွာ ဟမ်း!
ငါလက်စအကြောင်းမသိလို့လား
ဟျောင်းတွေ!!"

"‌ေxာက်လုံးကိုဖွင့်ပြီပြော။
ထကြတော့ ခေတ်ဟောင်းရန်ဖြစ်!!"

"ခေါ်မနေနဲ့တော့။ ရန်ပွဲကို
နောက်နေ့မှပြန်ဆက်မယ်။
မင်းအဲ့နှစ်ကောင်ကို ငါ့ကားနဲ့
အိမ်ပြန်ခေါ်သွားလိုက်။
မနက်တက္ကသိုလ်သွားမှပဲ ဆိုင်ကယ်လာပြန်ယူ"

ခေတ်ဟောင်းစကားက အယ်မိုင်နားထဲသို့
ဝင်တချက်,မဝင်တချက်သာ။
အယ်မိုင်ရဲ့ စိတ်အာရုံတို့ဟာ
ခေတ်ဟောင်း ရင်ခွင်ထဲက
မျက်နှာကွယ်ဝှက်ထားသူဆီမှာ။

"ဟေ့ဟျောင်း မင်းဘာကြည့်နေတာလဲ!!"

"အဲ့ဒါဘယ်သူလဲ လှလိုက်တာ"

"ငါ့မယား!!"

"မင်း!!"

"ဟမ်း!!"

အိပ်ပျော်နေဆဲငမူးနှစ်ယောက်နဲ့
ပါးစပ်အဟောင်းဖြစ်သွားတဲ့ အယ်မိုင်တို့ကို
ခေတ်ဟောင်း ကျောခိုင်းကာ
အိမ်ကြီးထဲသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်ကြီးထဲရောက်သည်နဲ့
တိမ်ယံ တကိုယ်လုံး
ကြက်သီးမွေးညင်းများထလာလေသည်။

"စောစောတုန်းက မင်းသူငယ်ချင်းကို
ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ။ ငါကို မင်းမယားလို့ အရှက်မရှိလျှောက်ပြောမနေနဲ့"

"ဟက် ဒီည ခဗျားကို
ကျုပ်မယားဖြစ်အောင်လုပ်ပေးမယ်"

"ဟမ်!!"

ဘုတ်!!

"အစ် မင်းမယုတ်မာနဲ့နော်"

တိမ်ယံ ကိုယ်လေးကို
အဖြူရောင်အိပ်ယာပေါ်သို့ အားကြီးနဲ့
ပစ်တင်လိုက်၍ တိမ်ယံမှာ
နောက်ကျောအောင့်သွားရသည်။
ပြန်ထဖို့ခဲယဥ်းနေတဲ့ တိမ်ယံ ကိုယ်ကို
ခေတ်ဟောင်း အုပ်မိုးလာသည်။
တိမ်ယံ မျက်လုံးပြူး,မျက်စံပြူးဖြင့်
ခေတ်ဟောင်းရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ပစ်သည်။
ဝိုင်နံ့နံနေတဲ့ ခေတ်ဟောင်းကိုယ်ကနေ
သစ်အယ်သီးရံနံ့ Pheromonesများက
ဝိုင်နံ့နဲ့ရောထွေးစွာ ပျံ့နှံ့ လာသည်။

"အင့် ခေတ်ဟောင်း
မင်းအနံ့ကိုပြန်သိမ်းလိုက် အာ့!"

"ခဗျားရဲ့ပန်ရံနံ့လေးကို
ကျုပ်လိုချင်တယ် ဖွင့်ချလိုက်!!"

"ဟအင့်"

အွတ်

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!

ခေါင်းတဆိတ်ဆိတ်ခါနေသူ၏
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ခေတ်ဟောင်း
အပိုင်သိမ်းပစ်လိုက်သည်။
ချိုမြမြအရသရှိတဲ့ နူတ်ခမ်းပါးလေးက
ဝိုင်ထက်တောင် ရစ်မူးမြန်သည်။

ပြွတ် ဟာ အင့် အွတ် ပြွတ်ပြွတ်!!

ဘုတ်ဘုတ်ဘုတ်!!!!!

ရင်ဘတ်အားထုရိုက်နေဆဲ
လက်လေးနှစ်ဖက်ကြောင့်
အလွှတ်မပေးချင်တဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို
ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်ယူပြီးမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

ပြွတ်စ်

ပန်နုရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးက
တံတွေးရည်ကြည်များပေကျံသွားတော့
အရောင်တလတ်လတ်နဲ့ ဝင်းမွတ်သွားသည်။
နှုတ်ခမ်းပါးကိုနမ်းနေရာမှ ရုတ်တရက်
သူဝတ်ထားတဲ့စတိုင်ပန်ခ် ခါးပတ်ကို
ဆွဲဖြုတ်ထုတ်နေတဲ့ ခေတ်ဟောင်းကြောင့်
တိမ်ယံ တကိုယ်လုံးထူပူကုန်သည်။
အမောပင်မဖြေနိုင်တော့ပဲ
ကုန်ရုန်းလို့ထလာသည်။

"မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ။ ငါအိမ်မယ် ဖယ်!"

ကုတင်ပေါ်က ပြေးဆင်းဖို့ပြင်နေသူကို ခေတ်ဟောင်း ဖမ်းချုပ်လိုက်သည်။
လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကိုပါ
ခါးပတ်နဲ့ချည်းထားလိုက်သည်။

"အင့် လွှတ်ပေး လွှတ်!!"

"ရှူးးး အရမ်းမအော်နဲ့ ဘေးအခန်းမှာ
ကျုပ်အမေအိပ်နေတယ်။ နိုးသွားလို့
ဒီအခန်းဆီလာရင် ခဗျားပဲအရှက်ကွဲမှာ"

ဘုတ်!!

ပြောရင်းဆိုရင်း တိမ်ယံ ကိုယ်လေးကို
အိပ်ယာပေါ်သို့ တွန့်လှဲချပြီး
သူဝတ်ထားတဲ့ shirtအဖြူလက်ရှည်ကို
ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ပေါ်က
ပန်ပွင့်များနဲ့ စလုံးရေးထိုးထားသော tattooမှာ
တိမ်ယံ မျက်စေ့ရှေ့တည့်တည့်တွင်ပဲမို့
ထိုtattooကို တိမ်ယံ ကြည့်မိသွားသည်။
တဆက်တည်းမှာပဲ ရှက်သွေးဖြာလာ၏။

"ခေတ်ဟောင်း မင်း မင်း
အယုတ်တမာကောင်။မင်းလူရမ်းကား
အင့် အွတ်!!"

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!!

ရုန်းကန်နေသူ၏ နူတ်ခမ်းပါးတစုံကို
အပေါ်တလှည့်,အောက်တလှည့်နဲ့
စုပ်ယူလာသည်။ လက်တဖက်ကလည်း
ညအိပ်အင်္ကျီပေါ်က ကြယ်သီးများကို
အလျင်အမြန် ဖြုတ်နေသည်။

ဟင် အင့်

ကြယ်သီးများပြုတ်သွားပြီးနောက်
ခေတ်ဟောင်း လက်ဖဝါးနွေးနွေးက
ဗိုက်သားချပ်ချပ်ပေါ် ပြေးလွှားလာသည်။

အင့် အွတ် ပြွတ်ပြွတ်!!

ခါးပတ်နှင့်ဖမ်းချုပ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို
ခေါင်းထက်သို့ မြှောက်တင်ထား၍
ခေတ်ဟောင်း စိတ်ကြိုက် တိမ်ယံ
တကိုယ်လုံးကို ချဲလှယ်နေနိုင်သည်။

ပြွတ်စ်

ခံတွင်းအတွင်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာတဲ့
ခေတ်ဟောင်းလျှာဖျားက
ခံတွင်းတခုလုံးကို ကြမ်းတမ်းစွာ
မွှေနှောက်နေသည်။ လျှာဖျားနုနုကို
ခေတ်ဟောင်း စုပ်ယူလိုက်တိုင်း တိမ်ယံ
တကိုယ်လုံး လျှပ်စီးလတ်သလို
ကျဥ်တက်သွားရသည်။ ခံတွင်းတခုလုံးကို ခေတ်ဟောင်း လျှာ သိမ်းပိုက်ထားသလို၊
ပူနွေးနွေးလက်ဖဝါးနှင့်
လက်ချောင်းသွယ်သွယ်တို့ကလည်း
ဗိုက်ချပ်ချပ်နှင့် ရင်သားတွေကို
သိမ်းပိုက်ထားသည်။

အားးး အွတ် ပြွတ်ပြွတ်!!

အထိမခံနိုင်တဲ့ နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို
လက်သည်းနဲ့ကုတ်ခြစ်တော့ တိမ်ယံ
ရင်ကော့မိလေသည်။
ညည်းသံမထွက်စေရန် ခေတ်ဟောင်း
နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပိတ်ထားသည်မို့
နို့သီးခေါင်းထိပ်အား ကုတ်ခြစ်လာရင် ခေတ်ဟောင်းလျှာကို တန့်ပြန်စုပ်ယူထားမိသည်။
သစ်ခွရံနံ့ Pheromonesများကလည်း
ခေတ်ဟောင်း မြှူဆွယ်သလို
လည်ဂုတ်စပ်ကနေတစတစနဲ့ စိမ့်ထွက်လာ၏။

ပြွတ်စ်

သူ့လျှာကိုစုပ်ယူနေချိန် ဒုန်းတိကြီး
အနမ်းအားရပ်လိုက်၍ တိမ်ယံ
လျှာလေးမှာ နှုတ်ခမ်းအပြင်သို့
ထွက်ကျလာလေသည်။
ခွေးပေါက်လေးကို လျှာတန်လန်ထွက်ကျနေတဲ့
တိမ်ယံ ပုံကို ကြည့်ကာ ခေတ်ဟောင်း
ပြုံးလိုက်မိသည်။

"ခဗျားလည်း လိုချင်လာပြီးမလား"

"ဟအင့် မဟုတ်ဘူး မလိုချင်ဘူး"

"ဟုတ်လို့လား။ ဒီမှာ ခဗျားအပေါက်ဝမှာ
အရည်တွေရွှဲနေပြီး"

"မင်း! အ့!!"

ညအိပ်ဘောင်းဘီဟာ
ကုတင်ခြေရင်းအောက်သို့
ရောက်သွားလေပြီဖြစ်သည်။
အရည်ရွှဲနေသော အပေါက်ဝအတွင်းထဲသို့
လက်ချောင်းရှည်ရှည်နှစ်ချောင်းမှ
အလုံးအရင်းဝင်လာ၏။
နာကျင်သည့်ဒဏ်ကြောင့် တိမ်ယံ
အသားပင် တဆတ်ဆတ်တုန်ရီသွားသည်။
လက်နှစ်ချောင်းက အတွင်းသားရံနံတွေကို ပွတ်တိုက်ကာ အတွင်းဝအား ချဲ့ကားနေသည်။

"အားးး နာတယ် မခံနိုင်ဘူး ဟင်"

"ဒါဆို ခဗျားမနာရအောင် နို့စို့ပေးမယ်"

"အဟင့် ခွေးကောင် လူ့အသိစိတ်မရှိတဲ့!
အ့!! နာတယ် ခွေးကောင်"

ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်!!!

ဆူဖြိုးဖြိုးနို့သီးခေါင်းထိပ်ကို ခေတ်ဟောင်း
အငမ်းမရစုပ်ယူပြီ ကျန်နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို
လက်သည်းနဲ့ ကုတ်ခြစ်သည်။
အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုနဲ့ ရင်သားဆီက
ခံစားမှုတို့နဲ့ ပေါင်စပ်လိုက်ရင်
တိမ်ယံ အသိစိတ်တို့က တချက်တချက်
လွတ်ထွက်ချင်လာသည်။
Pheromonesများစိမ့်ထွက်လာတာနဲ့အမျှ
တိမ်ယံ ခန္ဓာကိုယ်မှာ
လိုအင်ရမ္မက်ဆန်လာသည်။

ပြွတ်စ်

နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို လျှာဖျားနဲ့ကလိလိုက်၊
တလုံးလုံးကို စုပ်ယူကိုက်ခဲလိုက်နဲ့
ခေတ်ဟောင်း ခံတွင်းတွေ့နေသည်။
နို့ရည်မထွက်ပေမဲ့ ချိုမြမြအရသာရှိတဲ့
နို့က နှုတ်ခမ်းပါးလေးအတိုင်းပင်။
ဖြတ်ထွက်သွားအောင် ကိုက်ချလိုက်ချင်သည့်ထိ
ခေတ်ဟောင်း သဲယားနေသည်။

ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်

"အားး ဟာ အင့် မရတော့ဘူး ရပ်ပေး"

တိမ်ယံ မျက်ဖြူဆိုက်လာကာ
ရပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုမိသည်။ ကြားကြားကြီးနဲ့
မရပ်ပေးပဲ အပေါ်ရော,အောက်ရော
အလုပ်လုပ်နေတော့ ပြီးမြောက်ခြင်းအရည်တချို့က ခေတ်ဟောင်း ဝမ်းဗိုက်ပေါ် သို့
ပြန့်ကျဲသွားလေသည်။

"အင့်"

တချီးပြီးမြောက်သွား၍ တိမ်ယံကိုယ်လေးမှာ
ပျော့ခွေ့ငြိမ်ကျသွားသည်။

"ကျုပ်တောင်မfu*kရသေးဘူး။
ခဗျားကပြီးသွားတယ်ပေါ့!!"

အစ်!

ဘုတ်!

အပြီးမြန်သွားတဲ့ တိမ်ယံကိုယ်လေးကို
ခေတ်ဟောင်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့
မှောက်ခုံအနေအထာဖြစ်အောင်
လှဲချပစ်လိုက်သည်။ မှောက်ခုံဖြစ်သွားသော
တိမ်ယံ ကျောပြင်တလျှောက်ကို ခေတ်ဟောင်း
လျှာသပ်ရင်း စူးရဲစွာစိုက်ကြည့်သည်။
မို့မောက်နေသော နို့နှစ်ရောင်
တင်လုံးလုံးနှင့် ခပ်ကော့ကော့ ခါးသိမ်သိမ်မှာ
တခြားOmegaတွေထက် ပိုလှသည်။

ကြည့်နေရင်းမှ ခေတ်ဟောင်း
စိတ်မထိန်းလာနိုင်တော့ကာ
လည်ဂုတ်စပ်မှစ၍ တင်မို့မို့ဆီထိ
လျှာဖျားဖြင့် ‌လျက်လာသည်။

"အစ် ဟာ မလျက်နဲ့ နေမတက်ဘူး"

ခါးပတ်ဖြင့်ချုပ်ထားခြင်းခံထားရတဲ့
တိမ်ယံ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို
ထိန်းကိုင်ထားပြီး ချောမွေ့နေတဲ့
နို့နှစ်ရောင်ကျောပြင်တလျှောက်ကို
တံတွေးရည်ကြည်များ စိုရွှဲသည့်ထိ
ခေတ်ဟောင်း လျက်ပစ်သည်။
အမွှေးမျှင်နုနုလေးတွေရှိတဲ့
ကျောပြင်လေးကို လျက်ရင်း ခေတ်ဟောင်း
အသဲတယားယားဖြင့်လာကာ
ကျောပြင်သားကို ကိုက်ချပလိုက်သည်။

"အားးးး အာ မင်း ခွေးလား"

"ခွေးမယားမဖြစ်ချင်ရင် ကျုပ်ကို
ခွေးနဲ့မနှိုင်းနဲ့"

"မင်း အ့!!"

ကျောပြင်ကို နောက်ထပ်တကြိမ်
ထပ်ကိုက်လာပြန်တော့ နာလွန်လို့
အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို ဖိကိုက်ထားရသည်။
နို့နှစ်ရောင်ကျောပြင်ပေါ်က သွေးစို့သွားသော
သွားရာအကွက်လိုက်ကြီးမှာ
ပန်းပွင့်အလာ ထင်မှတ်လောက်သည်။
ထိုသွေးစို့နေသောသွားရာကို
ခေတ်ဟောင်း သဘောတကျဖြင့်
လျှာနဲ့လျက်ပြန်သည်။ နောက်ထပ်
တသက်တာပန်ပွင့်ဖော်ဖို့အတွက်
လည်ဂုတ်စပ်ဆီသို့ ခေတ်ဟောင်း
ဦးတည်လာသည်။ လည်ဂုတ်စပ်က
Pheromonesများစိမ့်ထွက်နေဆဲ
Glandနေရာကို ခေတ်ဟောင်း
လျှာနဲ့လျက်လိုက်တော့ တိမ်ယံ
ခေါင်းနပန်ကြီးသွား၏။

"ခေတ်ဟောင်း မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ
အဲ့နေရာကိုမထိနဲ့!! "

တားနေရင်းကြားက လျက်နေသော
Glandနေရာကို အသာကုန်
ကိုက်ချပလိုက်သည်။

"အားးးးး!!"

တိမ်ယံ တကိုယ်လုံးပူတူကုန်ကာ
မျက်လုံးတွေ ဝေဝါးလာသည်။
စူးနစ်စွာစိုက်နေသောသွားမှတဆင့်
သစ်အယ်သီးရံနံ့ Pheromonesများက
တိမ်ယံ အသွေးမသားတွေဆီ
စိမ့်ဝင်လာသည်။ သွေးကြောထဲ
သွေးသွင်းထည့်လိုက်သလို တိမ်ယံ
အသွေးအသားများက ပြောင်းလဲလာသည်။

"အခုကစပြီ ခဗျားက
ကျုပ် Omegaဖြစ်သွားပြီး"

"မင်းယုတ်မာလွန်တယ်!! အင့်"

တိမ်ယံ ဒေါသတကြီးပြောလာတဲ့စကားတွေကို ခေတ်ဟောင်း နားမထောင်နေ။
သူကိုက်လိုက်တဲ့Glandနေရာကိုသာ
တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေ၏။
အမှတ်အသားပေးတာ အောင်မြင်သွားပြီးမို့
လုံးဝန်းနေသော တင်းနှစ်လုံးဆီ
အကြည့်ရောက်လာခဲ့သည်။
နို့နှစ်ရောင်တင်နှစ်လုံးကြားထဲကို
တင်းမာနေသာ အသားချောင်းကြီးက
တယမ်းယမ်းနဲ့ ဝင်ရောက်လာသည်။
ချဲ့ကားထားသော်လည်း
ကျပ်ပိတ်နေသေးတဲ့အတွင်းအဝထဲကို
အသားချောင်းကြီးကို ကိုင်ကာ
တဇွတ်ထိုး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"အ့!!"

တိမ်ယံမှာ မျက်လုံးပင် ပြူးကျယ်ကုန်သည်။

"အ့ နာ နာတယ် အရမ်းနာတယ်"

"စိတ်လျော့ထား ကျုပ် အသကုန်ကြုံတော့မှာ"

"မင်း‌ေxာက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား
လူ့တိရစ္ဆာန်ကောင်!!"

"ဟက်"

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်!!!!

"အွမ်း အင့် ဟင်!!"

တိမ်ယံ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို
ပေါက်ထွက်သည့်ထိ ဖိကိုက်ထားပြီ
အောက်ပိုင်းမှ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း
ထိုးသွင်းလာသော အသားချောင်းကြီး၏
ဒဏ်ကို ကြိတ်ခံသည်။

"အင့်"

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်!!!!

"အွမ်း အွတ်!....."

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!

တဖပ်ဖပ် ထိုးသွင်းနေသည့်ဒဏ်ကို
အောက်နှုတ်ခမ်းသား သွေးထွက်သည့်ထိ
ကိုက်ရင်း တင်းခံထားတဲ့ တိမ်ယံ
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ခေတ်ဟောင်း
ငုံထွေးလိုက်သည်။ ပေါက်ပြဲသွားသော
နူတ်ခမ်းသားက သွေးစတချို့ကို
လျှာနဲ့လျက်ကာ ခံတွင်းလေးထဲကလျှာကို
စုပ်ယူလေသည်။

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်

"အွတ် အ့ အွမ်း!"

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!

ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ခေတ်ဟောင်း
ဆီးစပ်နဲ့ထိကပ်သွားရတဲ့ တိမ်ယံ
တင်လုံးလုံးတို့မှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့
တုန်ခါနေသည်။
အကြောအပြိုင်ပြိုင်ထောင်နေသော
အသားချောင်းကြီးက ထိမ်ယံ ဆီးကျိတ်ကို
ထိကပ်ကျော်တက်သွားချိန် တိမ်ယံ
အတွင်းသားတွေကို စုကြုံ့ထားလိုက်မိသည်။

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်

ပြွတ်စ်

"အွတ် ဟာ အ့!!"

"နူတ်ခမ်းကိုထပ်မကိုက်ထားနဲ့!"

အနောက်ကျောဘက်ကနေ လည်ပင်းကို
ဆွဲလှည့်ပြီ နှုတ်ခမ်းအား
နမ်းနေသောကြောင့် တိမ်ယံမှာ
ဇက်ညောင်းလာရသည်။ ဒါကို
ခေတ်ဟောင်းသိနေ၍ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို
အလွှတ်ပေးပြီး ထပ်မကိုက်ဖို့ မာန်ဖီလိုက်သည်။ နာကျင်နေသူမှာ သူ့စကားကို
ကြားတချက်,မကြားတချက်သာ။
အတွင်းထဲက တရေစပ်အသွင်းအထုတ်
လုပ်နေသော အသားချောင်းကြီးက
တိမ်ယံကို နာကျင်မှုများသာပေးနေသည်။

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်!!!!

"အ့ အ့ အင့်!!!"

တင်နှစ်လုံးကိုဆုတ်နယ်ရင်း အရသာရှိရှိ
တဆုံးထိအသွင်း,အထုတ်လုပ်နေသူမှာ
မမောနိုင်မပန်းနိုင်။ တိမ်ယံမှာတော့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျလာသလို
တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးပြန်လာသည်။
တဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း
အရည်ပျစ်ပျစ်များက သားအိမ်ထဲထိ
စိမ့်ဝင်သလိုမျိုး ခံစားနေရသည်။
အဲ့ခံစားချက်က တိမ်ယံကို ဝမ်းနည်းစေသည်။
တင်းခံထားသော တိမ်ယံ မျက်ရည်များဟာ
မျက်လုံးအိမ်ကနေ
တသွင်သွင်စီးကျလာလေသည်။
နောက်ပါးဆီက အလုပ်ရှုပ်နေသူမှာ ဒါကိုမသိပေ။

"ဟာ sh**t စေးပိုင်နေရောကွာ f**k!!"

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်!!!

"အားးး ဟင့် ငါမခံနိုင်တော့ဘူး။
ရပ်ပေးပါတော့ အင့်
ငါတကယ်တောင်းဆိုပါတယ် အ့ အင့်"

"မှောက်ခုံအနေအထာနဲ့မခံနိုင်တော့ရင်
ပလက်လှန့်လိုက်"

"မင်း!!"

နဂိုကတည်းက အာဟာရဓာတ်ချို့တဲ့သည့်
ရောဂါရှိတော့ အနည်းငယ်
ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်လိုက်တာနဲ့
လူက များများမောဟိုက်လာသည်။
ဒါကြောင့် ခေတ်ဟောင်း ရပ်တန့်ပေးဖို့ကို
တကယ်ကိုတောင်းမိခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ရဲ့တောင်းဆိုစကားတွေက ရေထဲပစ်ချလိုက်တဲ့
ခဲလုံးလိုပင် ပြန်ကိုပေါ်မလာခဲ့တော့။
သူ့စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်နေသည်။

ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်!!!

"အ့ အ့ နက်လွန်တယ် အင့် အားးး"

တဘေးစောင်အနေအထာနဲ့ကိုမှ
ခြေထောက်တဖက်ကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီ
တဆုံးထိဆောင့်သွင်းနေတာ
သားအိမ်ထိမတက်ပင်။
နက်လွန်လို့အရှိန်လျော့ပေးဖို့
တောင်းဆိုချင်သော်လည်း
တဇောက်ကန်ကောင်က
ပိုမိုကြမ်းရမ်းပြမှာမို့ တင်းခံထားရပြန်သည်။

ဒီလိုအရိုင်းအစိုင်းကောင်နဲ့မပက်သက်ချင်လို့
အမျိုးမျိုးရှောင်တိန်းခဲ့တာတောင်
အမှတ်သားလည်းပေးခံထိ။
အဓ္ဓမလည်းကျင့်ခံထိနဲ့ ကိုယ်က သူ့အတွက်
အရုပ်သာသာဖြစ်တည်သွားခဲ့ရသည်။
သူ့ကို မမုန်းသွားခင်ထိ အမည်မသိသေးတဲ့
သူ့အမုန်းတွေကို ခံယူထားမည်။
လူတယောက်ကို မုန်းဖို့လွယ်သလောက်
ချစ်ဖို့ကခက်ခဲသည်။

ခေတ်ဟောင်း မင်းရဲ့အမုန်းတွေက
ငါ့အသွေးအသားကိုစားမှ
စိတ်ကျေနပ်နိုင်မယ်ဆို စားပါ။
ဝ၌ကြွေးတခုဆပ်လိုက်ရသလို
ငါ ပေးဆပ်ပါ့မယ်။ ဒါပေမဲ့ တခုပဲ
ငါ မင်းကို မနာကြီးမိဖို့တော့ မျှော်လင့်တယ်။

2005.4.22ရက်နေ့မှာ မွေးပြီ
2024.4.22ရက်နေ့မှာ ကျရောက်သော ခေတ်ဟောင်း၏ 19နှစ်ပြည့်မွေးနေ့လေးဟာ
အံကြိတ်ထားသော တိမ်ယံခန္ဓာကိုယ်ကို
ပုံစံမျိုးစုံ၊ အနေထာမျိုးစုံဖြင့်
ကာမဆက်ဆံကာ မွေးနေ့ညလေးကို
မောပန်းစွာနဲ့ ပြီးဆုံးစေခဲ့သည်။

မနက်ဆိုတဲ့အနာဂက်မှာ ဘာတွေဘယ်လို
ဆက်ဖြစ်လာမလဲလို့ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပေ။
ဒါပေမဲ့ တိမ်ယံအနာဂက်ကိုတော့
ခေတ်ဟောင်း ကြိုသိနေသည်။
အဲ့အနာဂက်ထဲမှာ သူကိုယ်တိုင်
ပါဝင်လာမှာမို့ အခုကတည်းက
အငြိုးတကြီးပြုံးထားသည်။

...........................

A/N.......... ခေတ်ဟောင်း မွေးနေ့က
သာသာ မွေးနေ့နဲ့ အတူတူပဲ🤭

*စာရေးသူတယောက်ရဲ့အားက
ဒါဒါတို့ရဲ့Viewမန့်လေးတွေပါ*

May 10

By/
THT-Sweet