A/N - ယခုpartမွာ 18+ warning
ေပးထားၿပီးသာ စာအေရးအသားမ်ား
ပါဝင္လာမွာမို႔ အသက္ျပည့္ၿပီသာ
လူငယ္မ်ားသာ ဖတ္ၾကဖို႔
သတိေပးပါရေစ။

.....................................

သန့္စင္ခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူးအထင္နဲ႕ Pheromonesမ်ားအဆက္မပ်က္စိမ့္ထြက္လာသည္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ထားမိေပ။
အခုမွ ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔လည္း မစြမ္းနိုင္။
လူတကိုယ္လုံးက အားအင္းကုန္ခမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။
ေနာက္ေက်ာဘက္က လာေနသူသည္
Alpha ျဖစ္မည္။ ကိုယ့္အနံ႕ေၾကာင့္
စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားပုံရ၏
ေဒါသတႀကီးနဲ႕ ဒီဘက္ကိုေလွ်ာက္လာေနသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ။
အရွက္ေတြေတာ့ ကြဲၿပီနဲ႕တူပါရဲ႕။

Reply>>>>> ဘာမွမေျပာပဲ ျပင္းထန္တဲ့ Pheromonesမ်ားထုတ္လႊင့္ေနဆဲ
လူေၾကာင့္ ေခတ္ေဟာင္း
အေတာ္ေလစိတ္အခ်ဥ္ေဖာက္လာသည္။
ထိုလူနားသို႔ ေျခလွမ္းက်ဲမ်ားနဲ႕
ေလွ်ာက္သြားၿပီး တုန္ရီေနေသာ
ပခုံးတဖက္ကို အၾကမ္းပတမ္းကိုင္ကာ
အေရွ႕ဘက္သို႔ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။
ထိုအခိုက္မွာပဲ မ်က္ႏွာကို
လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္
တင္ၾကပ္စြာဖုံအုပ္ထားသူကို
အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"what! Omega boyလား!!"

ေယာက်္ားတေယာက္မွန္ သိသာလြန္ေပမဲ့
မ်က္ႏွာမေတြ႕ရေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း
အလိုမက်စြာ‌ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္မိသည္။
အဂၤလန္မွာေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည့္
Omega boyမ်ားက ပုံမွန္ေတြ႕ေနက်
Omega girlမ်ားနဲ႕ သိပ္မကြာမျခား၍
ျမန္မာနိုင္ငံက Omega boy ပုံစံကို
အလြန္စိတ္ဝင္စားသည္။ ေခတ္ေဟာင္း
ဘာစကားမွမဆိုနိုင္ပဲ အေရွ႕က
ယုန္သူငယ္ေလးလို တုန္ရီေနသူကို
ခနမွ်ေငးၾကည့္ေနမိသည္။

Heatကာလမွာ ထုတ္လႊင့္တဲ့Pheromones
ရံနံ႕က တျခားOmegaေတြနဲ႕ ကြာျခားသည္။
ေမႊးေမႊးသင္းသင္းေလနဲ႕
ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ရွိသည္။
မ်က္ႏွာကို တင္ၾကပ္စြာဖုံးအုပ္ထားတဲ့
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက
အေမြးအမွ်င္မဲ့ကာ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလး။
ခႏၶာကိုယ္ေကာက္ေၾကာင္းက
Betaတေယာက္နဲ႕ ဆင္တူေသာ္
အနည္းငယ္ကြဲျပားေနျပန္သည္။ တျခားOmegaထက္ ပိုျမင့္တဲ့ အရပ္အေမာင္း။ အရမ္းမပိန္းပဲ ခပ္လုံးလုံး
သြယ္သြယ္ေလးျဖင့္ေနတဲ့ ကိုယ္လုံးေလး။
ျမန္မာအုန္ဆီလိမ္းထားပုံရသည့္
နက္ေမွာင္တဲ့ဆံေကသာကို တေဘးခြဲထားသည္။
အေရွ႕ကOmega boyမ်က္ႏွာကို
မျမင္ရေသးေပမဲ့ ဒီလူက...........that's my typ!!။

ေခတ္ေဟာင္း အေရွ႕ကလူကိုတဝႀကီး
စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခပ္ညစ္ညစ္ၿပဳံးကာ
ထိုလူနားသို႔ တိုးကပ္သြား၏။........

"ေဟ့ မင္းကိုၾကည့္ရတာ heatကို
အရမ္းထိန္းခ်ဳပ္ထားသလိုပဲ၊ ဘာလဲ
အတူေနေပးမဲ့ အဖိုး(Alpha)မရွိလို႔လား။
ဟက္ အဲ့လိုဆို မပူနဲ႕ေတာ့ ကိုယ္
မင္းနဲ႕ေနေပးမယ္..... ဘယ္လိုလဲ"

ပခုံးရင္းမွတဆင့္ လက္ေမာင္းတန္း
တေလွ်ာက္ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္မ်ားနဲ႕
ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ရင္း ၾကက္သီးထဖြယ္
စကားမ်ားဆိုလာ၍ တိမ္ယံမွာ
ေဒါသအေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္လာေတာ့သည္။

"ငါ့ကို အပ်က္ေကာင္လိုလာျပဳမူမေနနဲ႕!!
ငါ ရဲမေခၚခင္ မင္း ငါ့နားကေန ခုခ်က္ခ်င္း
ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ထြက္သြား!!"

"ho! ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။
မ်က္ႏွာေတာင္ မၾကည့္ရေသးဘူး
အတင္ေတြထြက္သြားခိုင္းေနတယ္။
မင္းက အစြာေလးပဲ"

"ဟာ မင္းဘယ္လိုေကာင္လဲ!။
ျမန္မာလိုေျပာလိုက္တာ
နားမလည္းဘူးလား"

"f**k meလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ အရမ္းနားလည္းတယ္။
စမ္းေျပာၾကည့္လိုက္ပါလား တခါတည္း
ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္မယ္"

"မင္း!!"

"မင္းမေနနဲ႕ ကိုယ္အခ်ိန္သိပ္ရတာမဟုတ္ဘူး။ မ်က္ႏွာအုပ္ထားတဲ့လက္ကို
ဘယ္ခ်ိန္မွဖယ္မွာလဲ ဒီမွာအရမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔"

ဘယ္လိုေကာင္လဲ ေျပာမရဆိုမရနဲ႕။
စိတ္ညစ္ပါတယ္။ ဘယ္လို႔လုပ္ရပါ့မလဲ။
ဒီမွာဆက္ေနရင္ ဒီေကာင္နဲ႕
အေၾကာင္းပါေတာ့မယ္။ မျဖစ္ဘူး။
ဒီကေန အျမန္ဆုံးထြက္သြားမွရမယ္။

"ဟိတ္ ေကာင္းေကာင္းေျပာတုန္
ကိုယ့္ဘာသာ မ်က္ႏွာျပမလား။
ကိုကိုယ္တိုင္ အဲ့လက္လွလွေလးေတြကို
ဖယ္ခြာရမလား၊ တခုခုေတာ့ေ႐ြး"

"ဘာမွမေ႐ြးဘူး။ မင္းကို ငါ့မ်က္ႏွာျပစရာ
ဘာအေၾကာင္းမွလဲမရွိဘူး။ မင္းဒီကေန
မသြားရင္ ငါသြားမယ္ ဖယ္!"

"ေဟ့!"

"ႀကီးေမ!!"

မ်က္ႏွာႀကီးအုပ္လ်က္နဲ႕ အေရွ႕ကလူကို
မျမင္မစမ္းနဲ႕ တိုက္ထုတ္လိုက္တာ
ေျခတဖက္ေခ်ာ္ၿပီး အေရွ႕ကလူရဲ႕
ရင္ခြင္ထဲကို တန္းေရာက္သြားသည္။
ရင္ခြင္ထဲသို႔ဝင္လာတဲ့ အရွိန္ကျပင္းေတာ့
ႏွစ္ေယာက္လုံး ေႂကြျပားေပၚသို႔
ထပ္လ်က္လွဲခ်သြားရ၏။ မထင္မွတ္ပဲ
ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တိမ္ယံ
မ်က္ေစ့အစုံမွိတ္ထားလိုက္မိသည္။
ေမွာက္မွိက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအတြင္မွာ
ျဖဴ၊နီ၊ျပာေရာင္စုံ လွည္ပတ္ေနေတာ့သည္။

ေခတ္ေဟာင္း ရင္ခြင္ထဲတြင္ တိမ္ယံ
ေခါင္းဝပ့္ေနေနၿပီး ေခတ္ေဟာင္း ခါးကို အားကိုးတႀကီးဖက္တြယ္ထားမိ၏။
တိမ္ယံကို ကာကြယ္ဖက္ထားတဲ့
ေခတ္ေဟာင္းမွာ သူ႕ေက်ာျပင္နဲ႕ ေႂကြျပားက
မိတ္ဆက္သလို ျဖစ္သြားသည္မို႔
ေနာက္ေက်ာတခုလုံး ေအာင့္သြားရသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာကို
မအုပ္ထားနိုင္ေတာ့သည္ကို
တိမ္ယံ သတိမထားမိေပ။
စုံမွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို
အားယူရင္း အသာေလးဖြင့္ကာ
ခႏၶာကိုယ္ေအာက္က မိမိ ဖိမိထားသူကို
မ်က္လုံးလွန့္ၾကည့္မိသည္။

မ်က္လုံးကပဲ ေဝဝါးသြားသလား၊
စိတ္ကပဲထင္ေနသလားပဲ၊ နာသြားလို႔
မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့ေနတဲ့ေကာင္ေလးက
ဟိုအရိုင္းအစိုင္းေကာင္နဲ႕ အရမ္းတူသည္။
တကယ္အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ မဟုတ္ပါေစနဲ႕။

တိမ္ယံ စိတ္ကိုတင္းကာ မ်က္ေစ့ေရွ႕က
ေကာင္ေလးကို ခပ္တိုးတိုးေလေမးမိသည္။

"မင္း မင္းက အရိုင္းအစိုင္းေကာင္လား"

"ဘာအရိုင္းအစိုင္းေကာင္းလဲ
ဒီမွာနာေနရတဲ့ၾကားထဲ!ဟမ္း ခဗ်ား!!"

အသာနာသြားလို႔ စိတ္တိုေနသည့္ၾကားက
ေပါက္ကရေျပာေနတဲ့ ရင္ခြင္ထဲကလူကို
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့
ရင္ခြင္ထဲကလူက မထင္မွတ္ထားသူ
ျဖစ္ေနသည္။

"f**k ေစာက္တလြဲtype!!"

ေပါက္ကရအေတြးမ်ားဝင္ခဲ့မိတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆဲလိုက္သည့္ထိ
ေခတ္ေဟာင္း ေဒါသက
ငယ္ထိပ္ထိေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာမွမေတြးနိုင္ေတာ့ပဲ
ကိုယ္ေပၚကလူကိုသာ အစိမ္းလိုက္
ဝါးစားခ်င္သည့္စိတ္ေပါက္ေနသည္။
အံ့ၾသမွင္သက္ေနတဲ့ တိမ္ယံကို
မီးဟုန္းဟုန္းေတာင္ေလာင္ေနေသာ
အၾကည့္ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ကာ......

"ခဗ်ားက တကယ့္ကို
အေယာင္ေဆာင္သမားႀကီးပဲ။ ေတာက္!!"

ေခတ္ေဟာင္းစကားက တိမ္ယံဖို႔
အရွိုက္ထိသြားေလသည္။ အမွန္တကယ္ကို
လိမ္ညာဟန္ေဆာင္ထားမိတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အျပစ္တင္မိသည္။
႐ြံရွာသလိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း
အၾကည့္စူးစူးက တိမ္ယံကို သိမ္ငယ္ေစသည္။မလုံမလဲစိတ္ေၾကာင့္ တိမ္ယံ ေခါင္းကိုသာ
ငုံ႕ထားမိေတာ့သည္။

"ခဗ်ားမွန္းသာသိရင္
ခဗ်ားအသားကို ထိေတာင္မထိဘူး။
အခုေတာ့ကြာ ေသာက္က်ိဳးနည္း"

ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ရသလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕
ပစ္ပစ္ခါခါေျပာလာေတာ့ တိမ္ယံ
ေခါင္းေထာင္လာ၏။
ရွက္စိတ္ႏွင္ေဒါသက ေရာယွက္လာကာ
မ်က္ႏွာပင္ နီျမန္းလာသည္။
မေကာင္းတဲ့အေကာင္တေကာင္လို
ေျပာဆိုဆက္ဆံတာေလာက္ စိတ္တိုတာမရွိ။
တိမ္ယံ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုက်စ္ေနေအာင္
ဆုပ္ထားလိုက္ၿပီ အေရွ႕က
မ်က္ႏွာေၾကာတင္းတင္းနဲ႕ ေခတ္ေဟာင္းကို
မ်က္ေစာင္းခဲကာ ၾကည့္လာသည္။

"မင္းအဲ့ေလာက္ထိေျပာဖို႔မလိုဘူး။
မင္းလိုေကာင္ကိုလဲ ငါအလိုမရွိဘူး ဖယ္!!"

မ်က္ရည္က်မွ ေဒါသစကားထြက္တက္တဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္တိုင္းမက်ေပ။
ဒီၾကားထဲ သူ႕ကိုယ္ေပၚက ထမည္လုပ္တာ
ေပးမထပဲ သူ႕ခါးကိုဖက္ထားမိသည့္
ကိုယ့္လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။
လူက အသက္ရႉရတာပါက်ပ္လာရသည္။

Omega တေယာက္ျဖစ္ရတာ ဒီေလာက္ထိ
အေပါ့စားဆန္းသြားသလား။ အားအင္းေတြကေရာ ဘာလို႔အရမ္းေပ်ာ့ညံ့သြားရတာလဲ။
ေမြးကတည္းက Betaတေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္
အခုလိုေတြ ဒုကၡခံရမွာမဟုတ္ဘူး။
အခုေတာ့ ကိုယ့္ထက္9ႏွစ္ငယ္တဲ့
လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ ရိုင္းစိုင္းတဲ့
အေျပာအဆိုကိုခံေနရသည္။

"ေနပါအုံး ခဗ်ားကို
ဘာမွေတာင္မလုပ္ရေသးဘူး
မ်က္ရည္ကက်ေနၿပီလား။
ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕သာဆို က်ဳပ္ f***ရင္
ခဗ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ငိုလိုက္မလဲ"

"မင္း! ေျပာေလ ပိုဆိုးေလပါလား။
႐ုပ္ေလနဲ႕မွမလိုက္ စကားေျပာတာ
အရမ္းရိုင္းတာပဲ!"

"က်ဳပ္က စကားတင္ရိုင္းတာမဟုတ္ဘူး။
d**kကပါရိုင္းတယ္။ မယုံရင္ခံၾကည့္မလား
အနည္းဆုံးေတာ့ အမႊာပူးခေလး
ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ အဖပ္တင္တာေပါ့"

"မင္းဘာလုပ္တာလဲ!!"

တမင္အ႐ြက္တိုက္ေျပာကာ တိမ္ယံ
ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို အတင္းလာဖက္သည္။
တိမ္ယံမွာ ျပာျပာသလဲ့ျဖင့္
ေခတ္ေဟာင္းလက္ေမာင္းသားႏွစ္ဖက္ကို
႐ုန္းကန္ရိုက္ထုတ္ပစ္သည္။

"ေခတ္ေဟာင္း!! မ်ိဳးမစစ္ေကာင္
ငါကိုလႊတ္စမ္း! လႊတ္!!"

"အတင္းေတြ႐ုန္းထြက္မေနပါနဲ႕
ဒီမ်ိဳးမစစ္ေကာင္က
မ်ိဳးေစ့ေလးေတြထည့္ေပးမလို႔ပါ"

အသက္အ႐ြယ္နဲ႕မွမလိုက္ ရိုင္းပ်တဲ့စကားအသုံးအႏႈန္းေတြကို ထမင္းစား,
ေရေသာက္သလို ‌ေအးေအးေဆးေဆး
ေျပာေနပုံက ေဆာင့္ကန္ပစ္ခ်င္စရာ။
သူ႕အားႀကီးနဲ႕ ဖက္ထားတာကလဲ
အရိုးေတြပင္ ေၾကမြေတာ့မည္။ အားႀကီးတဲ့
ဒီ Alpha ေကာင္လက္ထဲက
ဘယ္လိုထြက္ေျပးရပါ့မလဲ။
သူ႕အသားနဲ႕ထိမိေလ ကိုယ့္ေအာက္ပိုင္က
ပိုမိုဆာေလာင္လာေလ။
ခႏၶာကိုယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရေတာ့ရင္
မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္။

ဒါေၾကာင့္ တင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားတဲ့
အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ရင္ခြင္ထဲကေန
အတင္း႐ုန္းကန္ေနမိသည္။

"အစ္! ေခြးေကာင္ မင္းကို
လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ လႊတ္!!"

ဘုတ္!

"အ့ အားးး"

ေခတ္ေဟာင္းစိတ္မရွည္လာေတာ့
ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ တိမ္ယံကို
ေႂကြျပာေပၚသို႔ ေမွာက္ခုံ လွဲခ်ပစ္လိုက္သည္။
ၿပီးေနာက္ တိမ္ယံ ေနာက္ေက်ာေပၚသို႔
တက္ခြာကာ တိမ္ယံ လႈပ္လို႔မရေအာင္
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္လိမ္ဆြဲထားလိုက္သည္။ ေခတ္ေဟာင္းမ်က္ႏွာမွာ အမုန္းတရားအျပည့္နဲ႕။

တိမ္ယံ လက္ႏွစ္ဖက္မွာနီရဲေနၿပီ
တဇြတ္ထိုးဆြဲလိမ္ထားျခင္းေၾကာင့္
ေယာင္ယမ္းနာက်င္လာသည္။

"အားးး ဟာ မင္း မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ၊
နာတယ္လႊတ္ေပး လႊတ္"

ေခတ္ေဟာင္း ခြထိုင္ထားသည့္ေအာက္ကေန
ငါးတေကာင္လိုလူးလိမ့္လို႔ ထြက္ေျပးဖို႔
ႀကိဳးစားၾကည့္၏ ဒါေပမဲ့ အခ်ည္းႏွီးသာ။
အေပၚကေက်ာက္တုံးလို ကိုယ္ႀကီးက
နည္းနည္းေလမွမလႈပ္။

႐ုတ္တရက္ ခါးကို မာေက်ာ့တဲ့အရာတခုက လက္နက္တခုလို ေထာက္ထားသည္ကို
ခံစားမိလာသည္။ ဘုရား ဘုရား ဒီေကာင္!။

"ေခတ္ေဟာင္း မင္းဘာေတြလုပ္ေနလဲ
ဆိုတာေရာသိရဲ႕လား။ ငါ့ကို တခုခုလုပ္ခဲ့ရင္
မင္းကိုေထာင္ခ်ပစ္မယ္"

"ဟားဟားဟားးး"

ေအာင္နိုင္သူလို ရယ္ေနပုံက
ဒီေကာင္ ဘာကိုမွမေၾကာက္တာ။
ရဲနဲ႕ၿခိမ္းေျခာက္လည္း အက်ိဳးထူးမွာမဟုတ္။
ဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ရွိန္သာ လာေခၚရင္ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ။ အားကိုးတႀကီး
ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနတုန္ ေခတ္ေဟာင္း
ဂ်င္ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲမွ
ဖုန္းတေကာဝင္လာသည္။

Manday Tuesday Wednesday Thursday Friday Saturday Sunday
A week. Manday Tuesday Wednesday Thursday Friday Saturday Sunday Seven days a week. Every hour every minute........

အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္မွ ဖုန္းေကာဝင္လာတဲ့ဖုန္းကို ေခတ္ေကာင္း ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႕ ေကာက္
ကိုင္လိုက္သည္။ လက္တဖက္က
ဖုန္းကိုင္ထားရေပမဲ့ တိမ္ယံ လက္တစုံကိုေတာ့
က်န္လက္တဖက္နဲ႕တင္းက်ပ္စြာကိုင္ထားၿမဲ။

"ေျပာကိုရွိန္"

ရွိန္ထက္နာမည္ၾကားတာနဲ႕
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ႏွင့္အတူ
တိမ္ယံေခါင္းေထာင္လာ၏။

"ကိုရွိန္လား ကိုရွိန္ဒီမွာ! အြတ္ အင့္!!"

ဖုန္းကို ပခုံးႏွင့္ပါးေစာင္ၾကားတြင္
အပ္ထားလိုက္ၿပီး လြတ္ေနတဲ့လက္နဲ႕
တိမ္ယံ ပါးစပ္ကို အုပ္ပိတ္လိုက္သည္မို႔
တိမ္ယံမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္
အသံထြက္ဖို႔ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနသည္။

"အြမ္း အင့္"

"ေခတ္ေဟာင္း ခနတုန္းက
ဘယ္သူ႕အသံလဲ။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

"heatဝင္ေနတဲ့ Omega တေယာက္ပါ။ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႕ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာ၊
ဘာမွမျဖစ္ဘူး။... ကိုရွိန္ ဘာေျပာမလို႔လဲ"

"မင္း Rutျဖစ္ေနတာလား"

"အင္း"

"မင္းအခု သန့္စင္ခန္းထဲမွာလား!!

"ဟုတ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ! ဒီလိုအခ်ိန္မွာ
မင္း ေတြ႕ကရာOmegaတေယာက္ေယာက္နဲ႕
တခုခုျဖစ္သြားနိုင္တယ္ေလကြာ။
မင္းအခန္းကို မင္းျပန္ေတာ့!
ဟိုေရာက္ရင္ မာမီေပးထားခဲ့တဲ့
ေဆးကိုေသာက္လိုက္။.......ဒါနဲ႕ ေနပါအုံး
အခုျဖစ္ေနၿပီလား"

"ျဖစ္ေတာ့မွာ ကိုရွိန္ဝင္ေႏွာက္ယွက္လို႔
ရပ္ထားရတယ္"

"ဟာ ဒီေကာင္ကေတာ့! မင္းအခုမွ
Rutျဖင့္တာ သုံးခါမျပည့္ေသးဘူး
Omegaတေယာက္နဲ႕
မဆက္ဆံသင့္ေသးဘူးေလကြာ"

"မရေတာ့ဘူး။ သူအရင္
က်ေတာ္ကို လာျမႇူဆြယ္ေတာ့
က်ေတာ္ထန္ၿပီေလဗ်ာ"

ေခတ္ေဟာင္းေျပာသမွ်ကို ၾကားေနရတဲ့
တိမ္ယံမွာေတာ့ အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႕
လက္သီးဆုပ္ထား၏။ ဒါကိုသိေနတဲ့
ေကာင္ေလးမွာ ေအာင္နိုင္သူႀကီးလို
ၿပဳံးထားနိုင္သည္။

"ကဲပါေလ မင္းလည္း
အသက္ျပည့္ၿပီးသာ Alphaတေယာက္ပဲ။
ငါမတားေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခုပဲ ေျခလြန္လက္လြန္ေတာ့မျဖစ္ေစနဲ႕။
အကာအကြယ္နဲ႕ဆက္ဆံ။ သူမ်ားသားသမီး မေတာ္တဆ ဗိုက္ႀကီးသြားနိုင္တယ္။
မင္း ဂ႐ုတစိုက္လုပ္အုံး"

"ဒါပဲမလား ဖုန္းခ်လိဳက္ေတာ့မယ္"

"ေနပါအုံး။ မင္း အဲ့မွာတိမ္ယံကို
ေတြ႕မိေသးလား"

"အင္းေတြ႕တယ္။ သူ႕အိမ္ကိုျပန္သြားၿပီး။
သူ႕ၾကည့္ရတာေနမေကာင္းသလိုပဲ"

"ဟုတ္လား ေအးေအး။ အိမ္ျပန္သြားလဲ
ေကာင္းပါတယ္ေလ။ တိမ္ယံ
အရမ္းစိတ္ပင္ပန္းေနတာ!"

"သူ႕အေၾကာင္းဆက္မေျပာနဲ႕ေတာ့!"

တီးးးတီးးး!!

ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာၿပီးတာနဲ႕
ဖုန္းစတ္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ တဖက္က
ရွိန္ထက္မွာေတာ့ ဖုန္းကိုင္ထားလ်က္.........

"ဟာ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ေလာေနတာပဲ"

.........................

"ေစာေစာတုန္းက ကိုရွိန္ေျပာတာေတြကို
ခဗ်ားၾကားတယ္ေနာ္"

မၾကားစရာလား။ ဒီေလာက္
စပီကာအက်ယ္ႀကီး ဖြင့္ထားခဲ့တာကို။
ကိုရွိန္လည္း သူ႕ညီကို ဘယ္လိုဆုံးမေနမွန္း
မသိဘူး။ ကိုယ္သာ ကိုရွိန္ေနရာမွာဆို
ဒီေကာင္ကို မွတ္ေလာက္သာေလာက္ေအာင္
ရိုက္ႏွက္လိုက္ၿပီ။

တိမ္ယံ တိတ္ဆိတ္စြာ
ၿငိမ္သက္ေနမိခ်ိန္မွာပဲ...........၊

"let's do it"

"အင့္"

Rutကာလမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့
Alpha တေယာက္ရဲ႕ Pheromonesမ်ားက
သန့္စင္ခန္းအတြင္းသို႔ အလ်င္အျမန္
ပ်ံ့ႏွံ႕လာခဲ့သည္။ ထိုPheromonesမ်ားက
တိမ္ယံကိုပါ ထပ္တူျဖစ္လာေစဖို႔
ျမႇူဆြယ္သလိုျဖစ္လာ၍ တိမ္ယံပါ
Heatဝင္လာေလသည္။
တိမ္ယံ ပါးေစာင္မွ တံေတြးရည္ၾကည္မ်ား
စီးက်လာၿပီး ေအာက္အေပါက္မွ ဇီဝရည္မ်ား
စိမ့္ထြက္လာသည္။ တိမ္ယံရဲ႕
အေသြးအသားေတြဟာ ပူရွိန္ရွိန္ျဖင့္ တခုခုကို
ေဆာင္ေလာင္မြတ္သိပ္လာသည္။
နဂိုအသိစိတ္က တေျဖးေျဖးေမွးမွိန္လာေတာ့။
ပါးစပ္အား ပိတ္အုပ္ထားသည့္
ေခတ္ေဟာင္းလက္ဖဝါးကို လွ်ာထိပ္ျဖင့္
ထိေတြ႕လ်က္လာမိသည္။

"ဟက္ ခဗ်ားထန္လာၿပီမလား"

"အင့္ ဟာ"

ပါးစပ္ကိုပိတ္အုပ္ထားတဲ့ လက္ဖဝါးကို ေခတ္ေဟာင္း ဖယ္ခြာလိုက္သည္နဲ႕
လက္ဖဝါးအတြင္းမွာ ေစးကပ္ကပ္
တံေတြးရည္ၾကည္မ်ားက အမွ်င္တန္းမျပတ္
ကပ္ပါလာသည္။ ေခတ္ေဟာင္း
ေအာက္ကလူကို ငုံ႕ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့
ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းစိုစိုႏွင့္
တိပ္တိုက္ေတြ႕ေလသည္။
ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းမွ ငါးေလတေကာင္လို
အသက္ရႉေနသည့္ တိမ္ယံက sexyက်လြန္သည္။ အနည္းငယ္ဟေနေသာ ခံတြင္းမွ စီးက်လာတဲ့ တံေတြးရည္ၾကည္မ်ားက
ပန္ႏုေရာင္ခမ္းႏႈတ္ပါးကို စိုစြတ္သြားပုံမွာ
စေတာ္ဘယ္ရီေပၚ ပ်ားရည္ဆမ္းလိုက္သလိုပင္။
တိမ္ယံ ႏူတ္ခမ္းသားကို ၾကည့္ေနရင္း
ေခတ္ေဟာင္းစိတ္တို႔က အရိုင္းဆန္လာသည္။

ညွို႔အားျပင္းတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း
အၾကည့္စူးစူးေအာက္မွာ တိမ္ယံ
အသက္ရႉက်ပ္သြားရတဲ့ထိ
အသက္ရႉဖို႔ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။
ေနရင္းထိုင္ရင္းအာေခါင္ေျခာက္လာလို႔
ျဖစ္လာ၍ တံေတြးမ်ားကို အဆက္မျပတ္
မ်ိဳခ်ေနရသည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါအခါ။

လိမ္ဆြဲထားတဲ့ တိမ္ယံ လက္ေကာက္ဝတ္
တစုံကို ေခတ္ေဟာင္း အလိုက္တသိ
လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေမာဟိုက္ေနသူရဲ႕
ပါးေစာင္ႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးတဖက္ျဖင့္ အၾကမ္းပတမ္းညွစ္ဖ်စ္ကာ ဆူထြက္လာေသာ
ပန္းႏုေရာင္ႏူတ္ခမ္းပါးေလးကို
အငမ္းမရစုပ္ယူေလသည္။

ႁပြတ္စ္

အြတ္!! ဟာ ႁပြတ္ ႁပြတ္ အ့!!

စိုစြတ္ေနေသာ ႏူတ္ခမ္းပါးေလကို
ေခတ္ေဟာင္း အသဲတယားယားနဲ႕
ကိုက္ဆြဲပစ္သည္။ ေသြးစတခ်ိဳ႕က
ကိုက္ထားသည့္ သြားအရာကြက္ကေန
စိမ့္ထြက္လာ၏။ ထိုေသြးစမ်ားကိုပါ
ႏူတ္ခမ္းသားႏွင့္အတူ ေရာယွက္
နမ္းစုပ္ယူသည္။ နမ္ေန,စုပ္ယူေနရမွ
အားမရလာေတာ့ ပါးေစာင္အတြင္းထဲသို႔
လွ်ာထိုးသြင္းလာသည္။ ခံတြင္းအတြင္းသို႔
ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ပူက်စ္ေနေသာ
လွ်ာဖ်ားထိပ္ကို တိမ္ယံ အသိစိတ္မဲ့ကာ
စုပ္ယူမိေလ၏။

ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္!!!

ေႏွးေကြးစြာစုပ္ယူေနတဲ့ တိမ္ယံ
လွ်ာဖ်ားကို ေခတ္ေဟာင္းမွ
တဖန္ဦးေဆာင္၍ စုပ္ယူသည္။
လွ်ာဖ်ားႏွစ္ခုက တိမ္ယံ ခံတြင္းထဲမွာ
ရစ္ပတ္လိမ္ယွက္လ်က္ရွိသည္။ တိမ္ယံ၏
တံေတြးရည္ၾကည္တခ်ိဳ႕တဝတ္က
ႏူတ္ခမ္းေစာင္မွတဆင့္
လည္ပင္းတေလွ်ာက္ေပၚသို႔ စီးက်လာသလို၊
က်န္တခ်ိဳ႕တဝတ္က ေခတ္ေဟာင္း
လည္ေခ်ာင္းအတြင္းသို႔ စီးဝင္ေလသည္။
လွ်ာဖ်ားေလးကို ၾကမ္းတမ္းစြာ
စုပ္ယူေနဆဲျဖင့္တဲ့ ေခတ္ေဟာင္း၏
ၾကမ္းရွရွလွ်ာေၾကာင့္ တိမ္ယံမွာ
အသက္ရႉရတာပင္ ခက္ခဲလာရသည္။
ပါးေစာင္အားကိုင္ထားတဲ့
ေခတ္ေဟာင္းလက္တဖက္ကို
ထုရိုက္ကာ အနားယူဖို႔အခ်က္ျပမိ၏။

"အ့!!"

မေမာနိုင္,မပန္းနိုင္စုပ္ယူေနသူမွာ
အနားယူခ်င္ေနသူရဲ႕လွ်ာဖ်ားေလကို
အားပါးတရ အၾကမ္းပတမ္း
စုပ္ယူကိုက္ခဲပစ္ၿပီးမွ အနားယူေစသည္။
တိမ္ယံ လွ်ာဖ်ားေလးမွာ
သြားရာအကြက္လိုက္ႀကီးျဖင့္ အလြန္အမင္း
နာက်င္သြား၏။ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားပင္
ဝဲလာကာ မ်က္ရည္ဥမ်ားက
တအိအိဆင္းလာသည္။

မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ တံေတြးရည္ၾကည္မ်ား
ဗလာပြျဖင့္ေနတဲ့ တိမ္ယံ မ်က္ႏွာေလးကို
ေခတ္ေဟာင္း ရမၼက္ႀကီးစြာနဲ႕
စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ေဘးတေစာင္အေနအထာႏွင့္
အသက္ရႉေနသူကို ဒီတိုင္းၾကည့္မေနနိုင္ေတာ့၊
ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းကိုင္ကာ
ပလပ္အေနအထာျဖင့္ေအာင္
လွန္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

"အ့ အစ္ နာတယ္!"

"ဒီခ်ိန္မွာ ႏူးညံ့မေနနိုင္ဘူး။ က်ဳပ္d**kက
ပူလြန္လို႔ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္ ဟာ"

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေခတ္ေဟာင္း
လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္တို႔က တိမ္ယံ
စတိုင္ပခ္ဆီသို႔ ဦးတည္လာသည္။
လက္ရဲဇက္ရဲနိုင္လြန္တဲ့ ေခတ္ေဟာင္းေၾကာင့္
တိမ္ယံမွာ အတိတ္လန့္ျဖင့္
ခႏၶာကိုယ္ေလးက ဆက္ကနဲ တုန္တက္သြားသည္။

"မင္း အင့္! ဘာလုပ္တာလဲ!!"

"ေဘာင္းဘီကြၽတ္မလို႔ေလ။
ေဘာင္းဘီမရွိမွခဗ်ားကိုf**kလို႔ရမွာေပါ့၊
ဒါေလေတာင္ နားမလည္းဘူးလား"

"နားမလည္းဘူး သိလည္းမသိခ်င္ဘူး။
ဖယ္! မကြၽတ္နဲ႕ ဟာ မင္း!!"

တိမ္ယံ တားဆီးတာေနာက္က်သြားၿပီး။ ေခတ္ေဟာင္းလက္ထဲတြင္
အနက္ေရာင္စတိုင္ပခ္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္
boxer တစ္ထည္ပါသြားၿပီးျဖစ္သည္။
တိမ္ယံ ရွက္လြန္လို႔မ်က္ႏွာကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖုံအုပ္ထားေသာ္လည္း
အေမြးအမွ်င္ကင္းမဲ့တဲ့ ျဖဴေဖြးေနေသာ
ေမြးရာပါအဂၤါႏွင့္ ေပါင္တံသြယ္သြယ္တို႔မွာ
အထင္းသာေပၚလြင္ေနသည္။
ဒါကိုၾကည့္ေနတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းမွာ
တံေတြးမ်ားပင္ မ်ိဳးခ်ေနမိသည္။

ဂလု!

"f**kခ်င္စရာပဲ!"

"မင္း မင္းမၾကည့္နဲ႕"

"ခဗ်ားကို က်ဳပ္ အရမ္း f**kပစ္ခ်င္ေနၿပီ"

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေပါင္ရင္းကို ကိုင္လာေတာ့......

"မင္းကိုခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး!!ရပ္လိုက္!"

"ဒီကေကာင္က ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေနလို႔လား။လူပ်ိဳရည္အပ်က္ခံၿပီး ခဗ်ားကိုf**kမွာကို
ဘာေတြ ဖင္လာက်ိန္းျပေနရတာလဲ။
က်ဳပ္ကို စိတ္တိုေအာင္လာမစြနဲ႕ေနာ္!!"

ႀကိမ္းဝါးကာ အတင္းစုက်ဳံ႕ထားတဲ့
ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲခြာလိုက္သည္။
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ကြာဟသြားသည္နဲ႕ ပန္ႏုေရာင္အေပါက္ဝေလးမွာ ထင္းထင္းရွားရွားေပၚလာသည္။ ပါးစပ္ကသာ ျငင္းဆန္ေနခဲ့တာ၊
ဇီဝရည္ၾကည္မ်ား စိုခြၽဲေနတဲ့အေပါက္ဝမွာ
ဟစိဟစိနဲ႕၊ အရမ္းလိုခ်င္ေနပုံရသည္။
အေပါက္ဝေလးကိုၾကည့္ရင္း
ဟင္းေကာင္းတမယ္စားရေတာ့မည္လို ေခတ္ေဟာင္း မ်က္လုံးေတြက
အေရာင္တလတ္လတ္နဲ႕၊
ႏူတ္ခမ္းနားတဝိုက္ကို
လွ်ာတသပ္သပ္ျဖစ္ေနသည္။
စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ အေပါက္ဝအတြင္းထဲကို
လက္ညွိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

"အ့ ဟာ အင့္ မင္း! ျပန္ ျပန္ထုတ္လိုက္။
နာတယ္ အဲ့လက္ေတြျပန္ထုတ္လိုက္"

"ဟက္ မပူပါနဲ႕။ ဒီလက္ျပန္ထြက္လာတာနဲ႕
က်ဳပ္ xီးထည့္ေပးမွာမယ္။
အသာကုန္ခံဖို႔သာ ျပင္ထား"

"ေခတ္ေဟာင္း အရိုင္းစိုင္းေကာင္!! အ့ အင့္
မင္းလက္ေရာ မင္းxီးေရာမလိုဘူး။ ဟာ့
ငါ့ကိုလႊတ္ေပး ငါဘာသာအိမ္ျပန္ၿပီး
heatတားေဆးထိုးလိုက္မယ္ လႊတ္!!"

"ဒီမွာ ခဗ်ားပါးစပ္ေပါက္ကိုပိတ္ထား
နားညီးတယ္!!"

"အာ့ အင့္ဟင့္ အရမ္းနာတယ္
ေခြးေကာင္ ေခတ္ေဟာင္း!"

ေခတ္ေဟာင္း လက္ညွိုးရွည္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းက
တိမ္ယံ အေပါက္ဝက်ယ္ေအာင္
အစြမ္းကုန္ခ်ဲ့ေနသလို က်န္လက္တဖက္က
တိမ္ယံ ကုတ္အကၤ်ီေအာက္အတြင္းသို႔
လွ်ိုးဝင္လာၿပီး ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေပၚသို႔
ေျပးလႊားေနသည္။ ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေပၚက
လက္ေခ်ာင္းေတြက တေျဖးေျဖးနဲ႕ အနည္းငယ္
ဆူၿဖိဳးေနေသာ နို႔သီးေခါင္းထိပ္ဆီသို႔
ေရာက္လာသည္။

"အား မထိနဲ႕ ဟာ"

နို႔သီးေခါင္းထိပ္အား ကုတ္ျခစ္လိုက္ေတာ့၊
တိမ္ယံမွာ လွ်ပ္စီးလတ္သလို လြန့္လူးသြားရသည္။
ဆက္တိုက္ နို႔သီးေခါင္းထိပ္ကိုပြတ္ေခ်ေနၿပီး
ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း ခ်ဲ့ကားေန၏။

heatကာလမွာ Omega တေယာက္ရဲ႕
စအိုဝက အရမ္းခ်ဲ့စရာမလို။
ေခ်ာဆီမလိုပဲ သူ႕အလိုလို
သဘာဝအေလ်ာက္
အေပါက္ဝက်ယ္လာၿပီသာျဖစ္သည္။

"အာ့ အင့္ ဟင္းးး"

ရွည္လ်ားတဲ့ လက္ညွိုးႏွစ္ေခ်ာင္းက ာအတြင္းသားနံရံအားပြတ္တိုက္လို႔
ဆီးက်ိတ္ဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ထိုအခိုက္
တိမ္ယံ ခါး အနည္းငယ္ေကာ့တက္လာကာ
နာက်င္မႈႏွင့္အတူ သာယာမႈေတြကို
ခံစားမိလာသည္။ ဒါေပမဲ့ ခနမွ်သာ။
လက္ညွိုးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးျဖစ္လို႔
တိမ္ယံ၏ ခေရပြင့္တြင္းထဲမွာ
ေခ်ာင္ခ်ိသြားကာ အတြင္းသားနံရံမွာ
ယာယံလာသည္။ တခုခုကို
ထည့္သြင္းထားခ်င္သည့္ စိတ္က
အစိုးမရလာေတာ့။ ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ကို
အရွက္မဲ့စြာ ကားရားမိေလသည္။

"ဟက္ ခဗ်ားလိုခ်င္ေနၿပီမလား။
ဒီမွာ က်ဳပ္d**kလဲ ခဗ်ား အတြင္းထဲဝင္ဖို႔
ေခါင္းေထာင္ေနၿပီ။ ေရာ့ ကိုင္ၾကည့္ၾကည့္"

"အင့္"

လက္တဆုပ္မကာရွိသည့္
အသားေခ်ာင္းႀကီးက လက္ထဲတြင္
ပူက်စ္လို႔ အခြၽဲအက်ိအနည္းငယ္ထြက္ေနသည္။ ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႕ ဒီအရာကို
ေပးကိုင္တာလဲေတာ့မသိ၊
ကိုင္ထားမိသူမွာ သတိပင္ေမ့လဲမတက္။

"က်ဳပ္d**kအ႐ြယ္အစား
ဘယ္ေလာက္ႀကီးလဲဆိုတာ
ခဗ်ားသိေလာက္ေရာေပါ့။....အခု
ခဗ်ားအတြင္း ဘယ္ေလာက္နက္လဲဆိုတာ
က်ဳပ္ တိုင္းၾကည့္မယ္။ ကုန္းလိုက္!"

မာန္အျပည့္နဲ႕ အမိန့္ေပးလာသည့္အတိုင္းကို
တိမ္ယံ အေသြးအသားမ်ားကနားခံေလသည္။
ျဖဴဝင္တဲ့ တင္လုံးလုံးၾကားက
ပန္ႏုေရာင္သန္းေသာ ခေရပြင့္ေလးဟာ
လိုအင္ျဖည့္ဖို႔ ေတာင္းဆိုေနသေယာင္
ဟစိဟစိနဲ႕။ အရည္ၾကည္ထြက္က်ေနတဲ့
တိမ္ယံ ခေရပြင့္အား ေခတ္ေဟာင္
ၾကည့္ရင္း အာေမဍိတ္သံမ်ားပင္
ထြက္လာမိေတာ့သည္။

"!! sh*t"

"အ့ နာတယ္ အင့္"

ေသြးေၾကာနီနီအၿပိဳင္ၿပိဳင္ေထာင္ေနေသာ ေခတ္ေဟာင္း d**kက ပန္ႏုေရာင္ခေရပြင့္အတြင္းထဲသို႔ တရွိန္ထိုးဝင္ေရာက္လာသည္။ တခါမွ
မဆက္ဆံဖူးသည့္ တိမ္ယံအဖို႔မွာ
နာက်င္လြန္လို႔ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ားပင္
ႏွာဖူးစပ္မွ စီးက်လာသည္။
အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားကာ
ခရီးအဆုံးထိေရာက္ဖို႔ ဆုေတာင္းေနမိသည္။

ရွည္လ်ားတဲ့ အသားေခ်ာင္းက
အတြင္းထဲတြင္ ပိုမိုႀကီးလာသေယာင္။
တေျဖးေျဖးအတြင္းနက္ထဲသို႔
ေရာက္လာေတာ့ ေလဝင္ေပါက္ၾကားကေန
တေဖာင္ေဖာင္ျမည္သံထြက္သည့္ထိ
အသြင္းအထုတ္လုပ္လာသည္။

ေဖာင္ေဖာင္ေဖာင္ေဖာက္!!!

"အ့ အ့ အစ္ ေျဖးေျဖး"

"ဟာ့ f**k!"

ေစးကပ္ေနေသာအတြင္းထဲတြင္
ေခတ္ေဟာင္း အရာဆီမွ သုတ္ရည္တခ်ိဳ႕ႏွင့္
တိမ္ယံ၏ ဇီဝရည္ခြၽဲပ်စ္ပ်စ္တို႔က ေရာယွက္ေန၍
ထိုးသြင္းသည့္ အရွိန္က ေႏွးေကြးလာသည္။
ဒီၾကားထဲ ေခတ္ေဟာင္း အသားေခ်ာင္းကို
တိမ္ယံ အတြင္းသားမ်ားက ညွစ္ဖ်စ္ထားေတာ့၊ ေခတ္ေဟာင္း မ်က္ေမွာက္က်ဳံ႕ကာ
အားမလိုအားမရျဖစ္လာသည္။

"ဟာ ေစးပိုင္ေနေရာကြာ"

"အားးး အင့္ ၿပီး ၿပီးခ်င္တယ္"

"က်စ္!! အခုမွစယုံပဲရွိေသးတယ္။
က်ဳပ္မၿပီးမခ်င္ ခဗ်ားမၿပီးရဘူး!!"

ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္

"အ့ အစ္ အားးး.........."

ေမွာက္ခုံကုန္းထားသည့္ အေနအထားျဖင့္ အခ်က္30ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ထည့္ၿပီးၿပီကိုပင္ ေခတ္ေဟာင္းအတြက္ အရသာမေတြ႕ေသး။
တိမ္ယံမွာ ေခြၽဒီးဒီးျဖင့္ အနည္းငယ္ေမာပန္းလာသည္။ တိမ္ယံ၏ သစ္ခြရံနံ႕ Pheromonesမ်ားက ေခတ္ေဟာင္း အား႐ုံးဆဲလ္ထဲသို႔
အႀကိမ္ေရးမတြက္နိုင္ေအာင္ဝင္လာ၍ ေခတ္ေဟာင္းကို ခနခနထန္လာေစသည္။ေခတ္ေဟာင္းရဲ႕သစ္အယ္သီးရံနံ႕ Pheromonesမ်ားကလည္း တိမ္ယံ၏
လိင္စိတ္ကိုထႂကြေစသည္။

"အင့္ အဲ့ အဲ့ေနရာ မလ်က္နဲ႕ အားး"

ေအာက္ပိုင္းအတြင္းထဲသို႔
အဆက္မျပတ္သြင္းေနရင္းမွ
ေမႊးပ်ံ့တဲ့ Pheromonesမ်ားစိမ့္ထြက္ရာ
Glandေနရာကို လ်ာျဖင့္လာလ်က္ေတာ့ တိမ္ယံ
ခႏၶာကိုယ္တခုလုံ က်ဥ္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။
ေနရတာတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္လို႔ တားမိေသာ္လည္း
ၾကမ္းရွရွလ်ာဖ်ားက Glandေနရာကို
လွည့္ပတ္လ်က္ၿမဲ။ အရသာရွိရွိစုပ္ယူၿမဲပင္။

ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္!!

"အား ဟာ"

ပန္းဝတ္ရည္မ်ားကို စုပ္ယူေနသလို။
တခါစုပ္ယူလိုက္တိုင္း ခ်ိဳျမျမအရသာကို
ေကာင္းစြာခံစားမိသည္။ လည္တိုင္
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးက ဖေယာင္းသားလို
ေခ်ာေမြ႕ေန၏။လ်က္ယုံႏွင့္မွ် အာသာမေျပ။

"အ့ အားးး"

အားပါးတရကိုက္ခ်လိဳက္မွ
စိတ္ေက်နပ္မႈရသည္။ သြားရာၾကား
ေသြးစို႔သြားေသာ လည္တိုင္မွာ
ပန္းမ်ားပြင့္ေနသလိုပင္။

ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္

Gland တေလွ်ာက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ပိုင္းေနရာသို႔ ခရီးဆက္သည္။
10ခ်က္ေလာက္ဆင့္ေဆာင့္လိုက္သည္နဲ႕
တိမ္ယံ ကိုယ္ေလမွာယိမ္းယိုင္လာသည္။
အေမြးအမွ်င္ကင္းမဲ့ေသာ ေမြးရာပါအဂၤါထိပ္မွ ၿပီးေျမာက္ျခင္းအရည္မ်ားက
တစတစစီးက်လာၿပီးျဖစ္လို႔ ဒူးဆစ္ႏွင့္
တေတာင္ဆစ္တို႔မွာ ေထာက္ခံအား
ေလ်ာ့နည္းလာသည္။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း
ေဆာင့္သြင္းလာလွ်င္ ၿပိဳလဲက်သြားနိုင္သည္။

"အ့ အင့္ ငါ ငါမရေတာ့ဘူး ေညာင္းတယ္"

အသိစိတ္လြတ္လာသည့္တေလွ်ာက္လုံး
တိမ္ယံႏုတ္မွ ခံစားရသမွ်အရာရာ
အားလုံးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာေနမိသည္။
ဒါကိုၾကားေနရသည့္ ေခတ္ေဟာင္းမွာ
ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ယf**kရင္
အဆင္ေျပမလဲဆိုတာမွန္းဆတက္၏။

ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး တိမ္ယံ လွဲမက်ေအာင္ေရာ၊
သူ႕အတြက္ ပိုၿပီေဆာင့္ထည့္ရ အဆင္ေျပေအာင္
ပုံစံေျပာင္းလိုက္သည္။

ဖက္ဖပ္ဖပ္ဖပ္

"အ့ အ့ အ့!!!!"

"ဟာ အင့္!"

ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုကိုင္ရင္း
အဆက္မျပတ္ေဆာင့္သြင္းမွ
ေခတ္ေဟာင္း အားရေလသည္။
ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း စုပ္ယူထားသည့္
ေစးပိုင္ေသာအတြင္းသားမ်ားကို
d**kျဖင့္ပြတ္တိုက္သြားသည့္အခါ
ခံစားခ်က္က အထြတ္အထိပ္ပင္။
အဆုံးမရွိတဲ့ ခေရပြင့္အတြင္းေလးထဲသို႔
မ်ိဳးပြားသားေလာင္သုတ္ရည္မ်ား
တစတစ စီးဝင္ေန၏။

ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္!!!!

"အ့ အ့ ေျဖးေျဖး"

ခါးသိမ္သိမ္ေလးအားကိုင္ရင္း
အသြင္းအထုတ္လုပ္လာသည္မွာ
အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိလာၿပီျဖစ္သည္။ တိမ္ယံ အခါခါၿပီးေျမာက္လာေပမဲ့ ေခတ္ေဟာင္းမွာ
တိမ္ယံ အတြင္းသားထဲမွာ
တႀကိမ္သာ ၿပီးေျမာက္ထားခဲ့သည္။
တိမ္ယံ တကိုယ္လုံးထုံက်ဥ္လာသလို၊
လူကႏုံခ်ိလာသည္။ တိမ္ယံ ေခါင္းခါကာ
ေခတ္ေဟာင္းအား ရပ္ေစဖို႔အခ်က္ျပလာမိေတာ့၊

"က်ဳပ္မဝေသးဘူး!! လာ ထ!"

ေပ်ာ့ေခြေနေသာ ကိုယ္ေလးကို
အတင္းထခိုင္းလာသည္ကို တိမ္ယံ
မျငင္းမိ။ တိမ္ယံ ထရပ္လိုက္သည္နဲ႕
ေအာက္အေပါက္ကေန ေခတ္ေဟာင္း
ၿပီးေျမာက္ထားေသာ အရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားက ေပါင္တံမွ ေျခတလုံးထိ စီးက်လာေလသည္။
ၾကာၾကာပင္မရပ္နိုင္ပဲ ေခတ္ေဟာင္းကိုယ္ေပၚသို႔
လဲက်သြားရသည္။

"အ့ အင့္ ေညာင္းတယ္"

"အဲ့ေၾကာင့္မို႔ အသက္ႀကီးတဲ့သူေတြကို
မႀကိဳက္တာ။ လာ!"

တိမ္ယံအား ေပြးခ်ီးလို႔ ေဘစင္ေရွ႕သို႔
ေခၚေဆာင္သြားသည္။
သူတို႔စဆက္ဆံသည့္ေနရာႏွင့္
ေဘစင္နဲ႕က သိပ္မေဝးေပမဲ့
ပင္ပန္းေနတဲ့ တိမ္ယံ အတြက္ေတာ့
ေျခတလွမ္းေတာင္ မလွမ္းနိုင္။
ေခတ္ေဟာင္း ေပြးခ်ီးၿပီေခၚခဲ့မွသာ
ေဘစင္ေရွ႕သို႔ေရာက္ရတာ။

"အဲ့မွာ ေဘစင္ေပၚလက္ေထာက္လိုက္။
ၿပီးရင္း ေျခေတာက္ေတြကိုကားထား။
တင္ပါးကိုလဲေကာ့ထားေပး။
က်ဳပ္ Rutမၿပီးမခ်င္း ခဗ်ားမျပန္ရဘူး!"

ဒီအခ်ိန္မွာ တိမ္ယံ ျငင္းဆန္ဖို႔
ဘယ္လိုမ်ိဳးမွ မတက္နိုင္ေတာ့။
ေခတ္ေဟာင္းေျပာသလို
တေသြးမတိမ္းလုပ္ေဆာင္ေပးမိသည္။
စစေတြ႕တုန္းကလိုမဟုတ္ပဲ
အနည္းငယ္နီျမန္လာသည့္
တင္လုံးလုံးေလႏွစ္ခုကို
ကြာဟသြားေအာင္ ေခတ္ေဟာင္း ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး
မာန္မက်ေသးတဲ့ သူ႕ညီေလးကို ဟစိစိျဖင့္ေနတဲ့အတြင္းေလးထဲသို႔ တဆုံးထိဖိသြင္းလိုက္သည္။

"အ့ နက္လြန္တယ္"

ေဖာက္ေဖာက္ေဖာက္ေဖာက္!!!!

"အားးးဟာအားအား"

ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကျပင္းလြန္၍
ေဘစင္အားေထာက္ထားေသာ
တိမ္ယံလက္တို႔မွာယိုင္နဲနဲ။
တဆုံးထိၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း
ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အသားေခ်ာင္းက
အထိမခံနိုင္တဲ့ေနရာကို အႀကိမ္ႀကိမ္
ပြတ္ပြတ္တိုက္သြားေတာ့ ခံစားမႈက
နာတလွည့္,သာယာတလွည့္။
တဆုံးထိေဆာင့္သြင္းသည့္အခါတိုင္း
ေခတ္ေဟာင္း၏ ဆီးခုံေမြးၾကမ္းမ်ားက
တိမ္ယံ တင္ပါးကို ပြတ္ဆြဲမိလ်က္ရွိ၏။
ၾကမ္းရွရွအထိအေတြ႕က ယာယံသလိုနဲ႕
ခံစားလို႔ေကာင္းသည္။

ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္!!!

"အ့ အားး ဟင္းးး"

"ဟာ ရွီးးးး! အပ်က္ဆန္ေနတဲ့
ခဗ်ားမ်က္ႏွာကို ဒီမွာၾကည့္ၾကည့္စမ္း!"

ပါးေစာင္မွကိုင္ရင္း ေဘစင္မွန္ႏွင့္မ်က္ႏွာအား
ထိသည့္ထိတိုးကပ္ကာ ၾကည့္ေစသည္။
ဒီတိုင္း မ်က္ေစ့ေရွ႕တြင္ရွိသည့္ မွန္ထဲက
ကိုယ့္ပုံကို တိမ္ယံၾကည့္မိသည္။
အၿမဲတေစ သပ္ရပ္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားက
အခုမူ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္
ထိုးဖြထားသေယာင္ ရႈပ္ပြေနသည္။
ေခြၽးမ်ားနဲ႕တံေတြးမ်ားေပက်ံေနတဲ့
မ်က္ႏွာႏွင့္ ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းမ်ားက
WIG ကုမၸဏီရဲ႕ CEOမွဟုတ္ရဲ႕လား။

မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည့္
တိမ္ယံမွာ အဆုံးထိဝမ္းနည္းခ်ိန္မရလိုက္။
ၾကမ္းတမ္းစြာ တဆုံးထိဝင္ေရာင္လာတဲ့
အသားေခ်ာင္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားပင္
စိမ္း,ျပာသြားရသည္။

"အ့!အ့!! အားး"

ဖပ္ဖပ္ဖပ္ဖပ္!!!

"မွန္ထဲက အပ်က္ဆန္ေနတဲ့ခဗ်ားက
က်ဳပ္တေယာက္တည္းအတြက္ပဲျဖစ္ရမယ္။
ခဗ်ားက က်ဳပ္အပိုင္ပဲ!!"

မွန္ထဲတြင္ေတြ႕ေနရသည့္
ေနာက္ေက်ာဘက္က
စူးရွေသာမ်က္ဝန္းတစုံကို
တိမ္ယံ ၾကာၾကာမၾကည့္နိုင္။
ဘာမွလည္း ျပန္မေျပာနိုင္။ ျပန္ေျပာဖို႔
စကားမရွိတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ စကားေျပာဖို႔
အားမရွိေတာ့တာျဖစ္သည္။
စူးရွတဲ့မ်က္ဝန္းတစုံက
ခန့္ထန္မာေက်ာစြာ စိုက္ၾကည့္ေန၍
ေခါင္းငုံ႕ခ်လိဳက္မိသည္။

ေအာက္ပိုင္းမွအတြင္းထဲသို႔
အၿငိဳးတႀကီးျဖင့္ အဆက္မျပတ္
အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနသည္ကို
တေျဖးေျဖးမခံစားနိုင္ေတာ့ေပ။
အျမင္အား႐ုံးေတြေဝဝါးလာကာ
အားအင္းေတြကုန္ဆုံးလာသည္။
ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေဘစင္ေပၚလက္ေထာက္လ်က္ ေခတ္ေဟာင္းစိတ္ႀကိဳက္
သုံးေဆာင္ဖို႔ခြင့္ျပဳခဲ့မိသလဲမသိေတာ့။
ေနာက္ဆုံး နားအနားသို႔ တိုးကပ္ေျပာလာသည့္စကားတခ်ိဳ႕ကို အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႕
ဆုံးေအာင္နားေထာင္းမိခဲ့သည္။

အဲ့ဒါက.............

"ဒါနဲ႕ပါဆို ခဗ်ားသားအိမ္ထဲ
က်ဳပ္ မ်ိဳးမစစ္သုတ္ရည္ေတြ
ဝင္သြားတာႏွစ္ခါရွိၿပီး။ က်ဳပ္က
အခါတစ္ရာမကာ ဝင္ေစခ်င္တာ။
ခဗ်ား ကိုယ္ခံအားမေကာင္းလို႔ ဒီေန႕ေတာ့
ဒီေလာက္နဲ႕ပဲေက်နပ္လိုက္မယ္။
သဘက္ခါ က်ဳပ္ 19ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕က်မွ
ခဗ်ားကို တဝႀကီးf**kပစ္အုံးမယ္။
ကိုယ္ခံအားေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားထား ဟာ့!!"

ေျပာၿပီးတာနဲ႕ တိမ္ယံ အတြင္းထဲသို႔
သုတ္ရည္တခ်ိဳ႕ထုတ္လႊင့္လိုက္သည္။
တိမ္ယံ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္က
ေမာပန္းစြာေမွးမွိန္က်သြားၿပီး
ေအာင္နိုင္သူႀကီးရဲ႕ ခပ္ညစ္ညစ္အၿပဳံးကို
လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ရသည္။

...................................

the next day..........11:25 AM.

"ဟဲ့ နို႔ဆန္ျပဳတ္ကိုေမႊလိုက္အုံး။
ၾကက္ဥက မက်က္တက်က္ျပဳတ္ေနာ္"

"မိတုတ္သိပါတယ္ ႀကီးႀကီးကလဲ
ဒီေလာက္ထိေျပာေနစရာမလိုပါဘူး"

"မေျပာလို႔ရမလား။
နင့္ကအၿမဲလြဲေနတာေလ။ ဟိုမွာ
ၾကက္ေပါင္းရည္အိုး ခ်ၿပီးၿပီလား"

"ဟမ္း! ဟိုးး မခ်ရေသးဘူး"

"ေတြ႕လား ေျပာေတာ့မႀကိဳက္ဘူး။
လုပ္လိုက္ရင္ အၿမဲဒီအတိုင္း။
သြား သြားခ်လိဳက္"

"ဟုတ္"

မိတုတ္ ျပာျပာသလဲ့ျဖင့္ မီးဖိုေပၚ
တင္ထားလ်က္သာရွိသည့္
ၾကက္ေပါင္းရည္အိုးကို
လက္ႏွီးနဲ႕ကိုင္ကာ ယူခ်လိဳက္သည္။
ေဘစင္ေပၚသို႔ ၾကက္ေပါင္းေရအိုးအား
တင္ထားလိုက္ၿပီး မက်က္တက်က္ျပဳတ္ထားေသာ ၾကက္ဥသုံးလုံးကိုဆယ္ယူထားလိုက္သည္။
ေရေအးျဖင့္ ၾကက္ဥသုံးလုံးကိုခနမွ်
စိမ္ထားခ်ိန္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ
ေမးျမန္းဖို႔ ေရေႏြးအိုးခ်မလို႔ ျပင္ဆင္ေနေသာ
ေဒၚနန္သင္းဇာနားသို႔ တိုးကပ္သြားေလသည္။

"ႀကီးႀကီး နို႔ဆန္ျပဳတ္အိုးခ်ၿပီးတာနဲ႕
ဒါေတြအကုန္လုံးကို ကိုကိုႀကီးအခန္းထဲ
သြားပို႔ထားလိုက္ရမလား"

"ေနေန ငါ့ဘာသာအကုန္ယူသြားလိုက္မယ္။
နင္က ေဒါက္တာနႏၵအလာကို
အိမ္ေရွ႕ကေနသြားထြက္ေစာင့္ေန"

"ဟုတ္။ဒါဆို မိတုတ္သြားေစာင့္ေနလိုက္မယ္"

"ေနအုံး!"

ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ၿခံထဲသို႔
ေျပးထြက္ဖို႔ျပင္ေနေသာ မိတုတ္ကို
ေဒၚနန္သင္းဇာတားလိုက္သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"နင့္ကိုကိုႀကီးအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ
ေလွ်ာက္မေျပာျပနဲ႕ေနာ္။
အထူးသျဖင့္ နင့္မမေလးကို။
တိမ္တိုက္ လုံးဝသိလို႔မျဖစ္ဘူး"

"ဒီအတြက္ေတာ့ ႀကီးႀကီး စိတ္မပူပါနဲ႕။
ကိုကိုႀကီးအေၾကာင္း ဘယ္သူမွမသိေစရဘူး။
မိတုတ္ အာမခံတယ္"

"ေအးပါ ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာရင္ၿပီးတာပဲ။
ကဲကဲ သြားေတာ့"

"ဟုတ္"

အိမ္ျပင္သို႔ မေျပးယုံတမယ္ထြက္သြားေသာ
မိတုတ္ကိုၾကည့္ရင္း ေဒၚနန္သင္းဇာ
ေခါင္းခါယမ္းမိသည္။ အေဖာ္အေလွာ္လဲရ ာတိုင္ပင္ေဖာ္လဲရတဲ့ မိတုတ္က တခါတေလ
စိတ္ညစ္မႈေတြေပးတက္သည္။
အင္း ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတုတ္ရွိတာ
တခ်ိဳ႕စိတ္ညစ္မႈ တခ်ိဳ႕တဝတ္ကို
သက္သာေစတယ္။

သားႀကီး အိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ပုံကို
ျမင္ၿပီးကတည္းက
အခုထိစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တာ။ မိတုတ္ရဲ႕
မရီရတဲ့ျပတ္လုံးေတြေၾကာင့္သာ
ခံသာေနတာ။ ေနာက္မို႔ဆို
ကိုယ္ပါအိပ္ယာထဲလဲသြားနိုင္သည္။

"အ့! အမေလးေလး ငါ့ႏွယ္ အေတြးမ်ားေနလိုက္တာ။ ေရေႏြးေတြပါလွ်ံက်ကဳန္ၿပီး။
ေျခေတာက္မေလာင္သြားလို႔
ေတာ္ေသးတယ္"

ေဒၚနန္သင္းဇာ ညည္းၫူရင္း
ေရေႏြးအိုးကို ေဘစင္ေပၚသို႔တင္ထားလိုက္သည္။တဆက္တည္းမွာပဲ ေဘစင္ေဘးတြင္ရွိေနေသာ
ၾကက္ေပါင္ရည္အိုးႏွင့္ ၾကက္ဥျပဳတ္သုံးလုံးကို
စိတ္တိုဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"မိတုတ္ေတာ့ လုပ္ခ်လိဳက္ျပန္ၿပီး။
အင္းးး ငါပဲအကုန္လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။
မိတုတ္ မိတုတ္ ေနာက္မွ နင္နဲ႕ငါေတြ႕မယ္"

ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း
တူႀကီးစားဖို႔အတြက္
အကုန္လိုက္လုပ္ေလသည္။
အားျဖည့္စာအမယ္မ်ိဳးစုံႏွင့္
အခ်ိဳတည္းဖို႔ သစ္သီးဝလံမ်ိဳးစုံကို
အရံသင့္ျပင္ဆင္ထားသည္။

အခုထိမနိုးေသးတဲ့ တူႀကီးေၾကာင့္
ရင္တမမနဲ႕ ဖင္းတႂကြႂကြျဖစ္လို႔။
အျမန္နိုးလာဖို႔ ဆုေတာင္းေနမိသည္။
တူႀကီးရယ္ ဘယ္လိုေတြမ်ားျဖင့္ခဲ့သလဲကြယ္။

:
:
:
:
:

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ
အခန္းငယ္ေလး တစ္ခန္း။
မွန္ေဘာင္ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္မွ
တဆင့္ တိုးေဝွ႕တိုက္ခက္လာေသာ
ေလေျပေလေအးမ်ားသည္
အျဖဴေရာင္အိပ္ယာခင္ေပၚက
လွဲေလ်ာင္ေမွးစက္ေနေသာ တိမ္ယံ
မ်က္ႏွာကို အခါခါလာရိုက္ခတ္ေနသည္။
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ႏွာေလးကို
အျပင္ပန္းကၾကည့္လွ်င္
ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္စက္ေနသည္လို႔ထင္ရသည္။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
အျဖဴေရာင္ျမဴခိုးမ်ားရွိသည့္
အိမ္မက္ကမာၻထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတာ။

ေျပးလႊားေနရာမွ အေရွ႕တည့္တည့္မွာ
ေပၚေပါက္လာတဲ့ ပုံရိပ္သုံးခုကို
စိတ္ဝင္းတစားနဲ႕ ရပ္ၾကည့္မိသည္။
အရင္ဦးဆုံးေတြ႕ရသူက
မိုးျပာေရာင္မ်က္ဝန္းမ်ားရွိတဲ့
5ႏွစ္အ႐ြယ္ ကျပားခေလးတေယာက္။
ထိုခေလးက သူ႕ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့
ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ လက္ဖဝါးတဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
တေျဖးေျဖးျမင္လာရတဲ့ ကျပားခေလး
ေဘးကေကာင္ေလ၏ မ်က္ႏွာက
တခ်ိန္က အကြၽမ္းတဝင္ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတဲ့
လူတေယာက္ႏွင့္တူသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က 14ႏွစ္အ႐ြယ္တုန္းက
ကိုယ့္ပုံရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး
သေဘာတက်ၿပဳံးေနၾကသည္။

5ႏွစ္အ႐ြယ္ ကျပားခေလးက
ကိုယ့္ပုံရိပ္ကိုၾကည့္ရင္း သူ႕ေဘးက
ေကာင္ေလး လက္ကိုလႈပ္ယမ္းကာ
တခုခုေျပာဖို႔ ဟန္ျပင္ေနသည္။

*Vita. She's so beautiful*

*ဟားဟား no.
He's not a girl, he's a boy*

*is that so...*

*yes. His name is မိုးတိမ္ယံ*

*What.မိုးတိတ္ညံ*

*no no no. မိုး တိမ္ ယံ*

*Oh!. မိုးတိမ္ယံ right?*

*yes*

*Hehehe.....*

ကိုယ့္နာမည္ကို တိတိက်က်ေခၚနိုင္သြားလို႔
အရမ္းေပ်ာ္သြားရတဲ့ ခေလးတေယာက္ကို
အခုမွေတြ႕ဖူးသည္။
14ႏွစ္အ႐ြယ္ကိုယ့္ပုံရိပ္ကို ၾကည့္ေနတဲ့
ထိုခေလးရဲ႕ မိုးျပာေရာင္မ်က္ဝန္းတို႔က
ေတာက္ပ႐ႊန္းလဲ့လို႔ အဓိပၸာယ္မ်ားစြာနဲ႕
ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ေအးခ်မ္းလြန္တဲ့
ထိုခေလးမ်က္ႏွာေလးကို အေၾကာင္းမဲ့
စိုက္ၾကည့္ေနမိခိုက္ ထိုခေလးရဲ႕
မ်က္ဝန္းျပာျပာတို႔က ရပ္ၾကည့္ေနမိေသာ
ကိုယ့္ဆီကို ဦးတည္လာသည္။
ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ထိုခေလးမ်က္ႏွာက
လူသတ္ေတာ့မည္ပုံစံလို
႐ုတ္ျခည္းေျပာင္းလဲသြားသည္။

*I Hate you!!*

*ဟမ္း!*

႐ုတ္တရက္ အရမ္းမုန္းသည္လို႔
ေဒါသတႀကီးေျပာလာေတာ့ အလြန္
အံ့ၾသသြားရသည္။ ထိုခေလးေဘးက
ေကာင္ေလးကိုၾကည့္မိေတာ့။ ထိုေကာင္ေလး
မ်က္ႏွာက ညွိုးငယ္လို႔ ေခါင္းငုံ႕ထားသည္။
အဲ့ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာ ညွိုးငယ္လာတာနဲ႕အမွ် မ်က္ဝန္းျပာျပာနဲ႕ ကျပားခေလးမွာ
ပိုမိုေဒါသႀကီးလာသည္။ ထိုခေလးရဲ႕
အၾကည့္ေတြထဲမွာ အမုန္းမ်ားျပည့္ႏွက္လို႔.......၊

*I Hate you!! I Hate you!! I Hate you!!
I Hate you!! I Hate you !!
I Hate you!!.............*

အဲ့လိုအၾကည့္၊ ဒီလိုသာဆက္ေျပာေနရင္း
ႏွလုံးသာက ခံနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

*I Hate you!! I Hate you!!
I Hate you!! I Hate you!! I Hate you!!*

*မဟုတ္ဘူး။ ဟအင့္ မၾကားခ်င္ဘူး။
မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ကြာ*

"မေျပာပါနဲ႕ေတာ့!! မေျပာနဲ႕....."

"သား!! သားတိမ္ယံ
သားႀကီးဘာျဖစ္တာလဲ"

"ႀကီးေမ ဟီးဟီးးးး"

"အိုးးးငါ့တူႀကီးရယ္"

ခေလးတေယာက္လို ရင္ခြင္ထဲသို႔
တိုးဝင္လာတဲ့ တူႀကီးကို ေဒၚနန္သင္းဇာ
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။
ေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးရင္း
အငိုတက္ဖို႔ ေခ်ာျမဴေပးမိသည္။

ေအာ္သံၾကားတာနဲ႕ ကမန္းကတန္း
ဒီခန္းဆီေျပးလာခဲ့လို႔ ေတာ္ေသးသည္။
မဟုတ္ရင္ တူႀကီးတေယာက္
ဘယ္ထိေၾကာက္ေနလိုက္မလဲ။
ေခြၽးမ်ားစို႐ႊဲေနတဲ့ တူႀကီးမွာ
ေရနစ္ထားတဲ့ ၾကက္ေပါက္ေလးလို
အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနသည္။
ဘာအိမ္မက္ဆိုးေတြမ်ားမက္ခဲ့လို႔
ဒီေလာက္ထိျဖစ္ရတာလဲမသိ။

"ဟီးးး အင့္ ဟင့္"

"သား တိမ္ယံ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ပါအုံး။
အခုက အိမ္မက္ထဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တကယ္အစစ္အမွန္ကမာၻကိုေရာက္ေနၿပီး။
ဒီမွာ သားကိုမ်က္ရည္က်ေအာင္
လုပ္မဲ့သူမရွိဘူး။ ႀကီးေမေျပာသလို
မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ၾကည့္"

ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကေန
ေခါင္းေထာင္လာကာ စုံမွိတ္ထားတဲ့
မ်က္လုံးေတြကိုအသာဖြင့္ၾကည့္လာသည္။

"အစ္ ဟင့္"

ရွိုက္သံသဲသဲျဖင့္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္
ပတ္ပတ္လည္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနသည္မွာ
ခေလးတေယာက္ပမာ။ အျပင္ေလာကမွန္းလဲသိေရာ အငိုတိတ္သြားၿပီး
ပုံမွန္ပုံစံအတိုင္း တည္ၿငိမ္သြားသည္။
တည္ၿငိမ္စြာျပန္အိပ္ခ်လိဳက္တဲ့ တူႀကီး
ႏွာဖူးျပင္ကို ေဒၚနန္သင္းဇာ
အသာစမ္းၾကည့္ၾကည့္သည္။

"အင္းးး စစတုန္းကေလာက္ေတာ့
ကိုယ္မပူေတာ့ဘူးပဲ"

"ႀကီးေမ က်ေတာ္
ဒီကိုဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ျပန္ေရာက္ေနတာလဲ။
ဈာပနပြဲကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားၿပီလဲ။ ေနာက္
ညီမေလး က်ေတာ္ကိုမေတြ႕ေတာ့....."

"သား စိတ္ေအးေအးထားပါကြယ္။
ႀကီးေမအကုန္ေျပာျပပါ့မယ္။

"............."

လက္ဖဝါးတဖက္အား
အသာအယာကိုင္ရင္း
စိတ္ေအးေအးထားဖို႔ ေျပာလာတဲ့ႀကီးေမကို
တိမ္ယံ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
တဆက္တည္းမွာပဲ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းသားကိုပါ
ဖိကိုက္ထားမိသည္။ ကိုယ့္ရဲ႕ရွက္စရာေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြကို နားေထာင္းဖို႔ရာ
အားတင္းထားရသည္။
ႀကီးေမကေတာ့ ခပ္ေအးေအးမ်က္ႏွာႏွင့္
သူ႕အား စိတ္မဖိစီးဖို႔မ်က္ႏွာရိပ္ျပသည္။
ဒါေပမဲ့ သူ႕စိတ္ေတြက မတည္ၿငိမ္နိုင္။

"သားႀကီးကို ည11နာရီေလာက္က
ေကာင္ေလးတေယာက္ ေပြးခ်ီးခဲ့တယ္။
အဲ့ေကာင္ေလးေခၚခဲ့တုန္းက
သားကေမ့ေမ်ာေနတာ"

"..........."

"အဲ့ေကာင္ေလးသားကိုေခၚလာကတည္းက
သားကိုယ္ေပၚမွာ ကုတ္အနက္တစ္ထည္ပဲ
ရွိတယ္။..........သားႀကီးကို လာပို႔တဲ့
ေကာင္ေလးက နိုင္ငံျခားသားနဲ႕တူတယ္။
သားကို ဒီအခန္းထဲထိပို႔ေပးၿပီးတာနဲ႕
တန္ျပန္သြားတယ္။ ဘာစကားမွ မေျပာသြားခဲ့ဘူး"

"............."

"အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႕ သားheatျဖစ္ခဲ့တာလား"

"က်ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာျပခ်င္ေတာ့ဘူး။
အဲ့ညကအေၾကာင္းေတြကို မသိခဲ့သလို
ေမ့လိုက္ပါ ႀကီးေမ။ က်ေတာ္လဲ
အဲ့အေၾကာင္းေတြကို မစဥ္းစားခ်င္ဘူး။"

"ေအးပါကြယ္ ႀကီးေမ မေမးေတာ့ပါဘူး"

ညကအေၾကာင္းေျပာတာနဲ႕ တိမ္ယံ
စိတ္ရႈပ္လာသည္မို႔ ေဒၚနန္သင္းဇာလည္း
ဘာမွထပ္မေျပာျဖစ္ေတာ့။ သားႀကီးအတြက္
ယူလာခဲ့တဲ့ နို႔ဆန္းျပဳတ္ကို
အေအးခံေလသည္။

"ဒါနဲ႕ တိုက္ေရာ"

"သမီးေမေလးေနမေကာင္းလို႔
သားရွိန္အိမ္မွာပဲအေဖာ္ေနေနခဲ့တယ္။
မေန႕ကတည္းက အိမ္ျပန္မလာဘူး"

".....ဈာပနကေရာ"

"ဈာပနက သားႀကီးမရွိယုံကလြဲလို႔
က်န္တာဒီတိုင္း တိတ္တဆိတ္ၿပီးသြားခဲ့တယ္"

ေဒၚနန္သင္းဇာ ပါးစပ္ကသာေျပာေနေပမဲ့
လက္တို႔က နို႔ဆန္ျပဳတ္ေအးသြားသည္နဲ႕
ၾကက္ေပါင္ရည္ေအးေအာင္ တဖန္းအေအးခံျပန္သည္။ ႀကီးေမလုပ္ေနသမွ်ကို တိမ္ယံ
အေၾကာင္းမဲ့ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိ၏။
သူ႕စိတ္ေတြက တျခားေနရာစီ ပ်ံ့လြင့္ေနသည္။

ေမေလး အခန္းထဲကနထြက္လာခဲ့တာျဖစ္မယ္။ တိုက္က ေမေလးဒါဆို ဒါပဲဆိုေတာ့၊
အခန္းတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာေနမွာ။
ကိုရွိန္တားထားလဲ အေမၾကည္
ဈာပနခ်တဲ့ဆီကို ေမေလး
မရမကာသြားမွာပဲ။
ကိုယ္သာ မသြားနိုင္ခဲ့တာ.........။

ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္!!!

"ႀကီးႀကီး ေဒါက္တာလာပါၿပီး"

"ေအးေအး။ ေဒါက္တာ ႂကြပါ"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေဒါက္တာႂကြလာေတာ့ တူအရီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားအဆက္က ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့သည္။
တိမ္ယံ လွဲေနရာမွ ထကာ
ေခါင္းအုံးကို ေက်ာမွာခုၿပီး
ကုတင္ေခါင္းရင္းကို မွီဝဲထားလိုက္သည္။
တိမ္ယံ ကုတင္ေဘးတေစာင္းဘက္ေပၚ
ေဒါက္တာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး တိမ္ယံကိုယ္ကို
စတင္ စစ္ေဆးမႈေတြျပဳလုပ္ေလသည္။

အရင္ဦးဆုံး အပူခ်ိန္တိုင္သည္။
ၿပီးေနာက္ ရင္ဘက္ႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္တေလွ်ာက္ကို နားၾကပ္ျဖင့္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးသည္။

တိမ္ယံ အပါအဝင္ ေဒၚနန္သင္းဇာႏွင့္
မိတုတ္ကပါ ေဒါက္တာမ်က္ႏွာရိပ္ကို
အကဲခတ္ ၾကည့္ေနၾကသည္။
ေဒါက္တာ ဘာမွမေျပာမခ်င္
ၾကည့္ေနၾကတဲ့သူေတြမွာ ရင္တတိတ္တိတ္နဲ႕။

"မနက္ကေလာက္အဖ်ားမရွိေတာ့ပါဘူး။
အားေဆးက မနက္တုန္းက ထိုးထားၿပီးၿပီျဖစ္လို႔
ေနာက္ထပ္ ထိုးဖို႔မလိုေတာ့ဘူး။ အားျဖစ္ေစမဲ့ အသီးအႏွံမ်ားမ်ားစားၿပီး နို႔မ်ားမ်ားေသာက္ပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒါက္တာ။ သားႀကီးကို
အခုပဲေကြၽးေတာ့မလို႔ပါ။"

ေဒၚနန္သင္းဇာ ေျပာသည္ကို
ေဒါက္ေတာ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
ဒါေပမဲ့ ေဒါက္တာ မ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို
အားလုံးရိပ္မိၾကသည္။ တခုခုေျပာဖို႔ကို
ဝန္ေလးေနသလို၊ ေျပာသင့္မေျပာ
စဥ္းစားေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့၊ တိမ္ယံ
အရမ္းသိခ်င္လာကာ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာသည္။

"ေဒါက္တာ ေျပာစရာရွိရင္
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ။
က်ေတာ္ နားေထာင္ဖို႔အသင့္ပါပဲ"

"မိတုတ္!"

"ရွင္!"

"မီးဖိုေခ်ာင္မွာ နင့္အတြက္
ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ထားထားေပးတယ္။
မေအးခင္ သြားစားလိုက္"

"ေနာက္မွပဲ!"

"သြားဆိုသြား!!"

"ဟုတ္"

ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ထြက္သြားတဲ့
မိတုတ္အား ၾကည့္ၿပီ တိမ္ယံႏွင့္ေဒါက္တာနႏၵ
ခပ္ေအးေအးၿပဳံးမိေပမဲ့
ေဒၚနန္သင္းဇာမွာ မ်က္ေစာင္းတခဲခဲနဲ႕။

"အဲ့ခေလးမ ဘာျဖစ္ျဖစ္သိပ္စပ္စုခ်င္တယ္"
ေနာက္မွ ဗိုက္ေခါက္ျပတ္ေအာင္
ဆြဲလိမ္ပစ္ရမယ္"

"ထားလိုက္ပါေတာ့ ႀကီးေမရယ္။
မိန္းခေလးသာဘာဝ စပ္စုတာမဆန္ပါဘူး။
သြားရိုက္မေနပါနဲ႕"

"သားႀကီးလိုလူမ်ိဳးနဲ႕သာဆို
မိတုတ္တို႔က ဂ်ိဳပါထြက္လာမွာ"

တိမ္ယံ ၿပဳံးေနယုံမွ်သာ သူ႕ႀကီးေမကို
ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္။ ႀကီးေမက
မိတုတ္ စည္းကမ္းမဲ့သြားမွာကို နည္းနည္းေလးမွ
မလိုလာသည္ကိုသိ၍
တိတ္တဆိတ္ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ႀကီးေမ
ဘာမွဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပဲ ေဒါက္တာကို
အားနာပါးနာနဲ႕ ၿပဳံးျပကာ ေဒါက္တာ
စကားဆက္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းေဖာ္ေပးေလသည္။

"ေဒါက္တာ ေျပာစရာရွိတာေျပာလို႔ရပါၿပီ"

"ဟုတ္ကဲ့။ ကိုတိမ္ယံ heatကာလေရာက္တိုင္း
တားေဆးထိုးလား။ က်ေတာ္ကို
အမွန္အတိုင္းေျပာျပပါ"

"ဟုတ္လား သားႀကီး"

"ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေတာ္
တားေဆးထိုးပါတယ္"

"ဘုရားေရ!!"

ေဒၚနန္သင္းဇာ အလြန္အမင္းအံ့ဩသြားရသလို
စိတ္မေကာင္းလည္းျဖစ္သြားသည္။
တိမ္ယံမ်က္ႏွာကေတာ့ ပုံမွန္ပင္။ ႀကီးေမကို
အသိမေပးထားမိလို႔ အားနာယုံကလြဲလို႔
ဘာေနာင္တမွမရ။

"နိုင္ငံေတာ္က heatတားဖို႔ ေသာက္ေဆးပဲ
လူေတြသုံးဖို႔ခြင့္ျပဳထားတာ။
ထိုးေဆးက တရားမဝင္တဲ့ေဆးဆိုတာ
ကိုတိမ္ယံ သိမွာပါေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ က်ေတာ္သိပါတယ္"

"ဒါဆို အဲ့ထိုးေဆးသုံးရင္
ေထာင္က်သြားနိုင္တာကိုေရာ
သိတယ္မလား"

".....အင္း......"

"အခု ကိုတိမ္ယံမွာ သားအိမ္နဲ႕ပက္သက္တဲ့
ေရာဂါလကၡာေတြေပၚေနတယ္။
အဲ့ထိုးေဆးေတြက အရမ္းျပင္းေတာ့
heatကိုအရမ္းထိန္းခ်ဳပ္ထားနိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲ့ထိုးေဆးေတြမွာ တားျပစ္ထားတဲ့
အက္ဆစ္ဓာတ္ေတြပါဝင္မႈမ်ားေတာ့
ခေလးမေမြးနိုင္ေတာ့တဲ့အထိ
သားအိမ္ကိုဖ်က္ဆီးပစ္နိုင္စြမ္းရွိတယ္။
ကိုတိမ္ယံ ဒါေတြကိုသိသိႀကီးနဲ႕
သုံးစြဲေနတာလား"

"ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေတာ္
သိသိႀကီးနဲ႕သုံးပါတယ္"

"ဘုရား ဘုရား!!"

"သားအိမ္မလိုခ်င္လို႔ တားေဆးထိုးၿပီ
ဖ်က္ဆီးပစ္မလို႔ႀကံခဲ့တာ။
အခုေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီေပါ့"

"တိမ္ယံ!! အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ။
သားျဖစ္တည္မႈကို သားကိုယ္တိုင္က
လိုက္ဖ်က္ဆီးေနလို႔မရဘူး။ သားက
ေမြးလာကတည္းက Omega တေယာက္။
Omegaဆိုတာ မိခင္တေယာက္ပဲ။
သားအခုလိုေတြလုပ္ေနရင္ သားခ်စ္တဲ့လူအတြက္ သား ဘယ္လိုလုပ္ ခေလးေမြးေပးလို႔ရေတာ့မွာလဲ
ဟမ္း!!"

"..............."

တိမ္ယံ ဘာမွမေျပာပဲႏုတ္ဆိတ္ထားသည္။
ေဒါက္တာလည္း တူအရီးႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
ၾကားညွပ္ေန၍ ဘာမွဝင္မေျပာပဲ
ၿငိမ္သက္ေနသည္။
ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လုံးက ကိုယ့္အေတြးနဲ႕
ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႕မို႔
ဘယ္သူမွန္တယ္ ဘယ္သူမွားတယ္လို႔
ေျပာလို႔မရေပ။ ေဒၚနန္သင္းဇာမွာ
တူႀကီးအတြက္စိတ္ပူလြန္လို႔
ကပ်ာကယာျဖစ္ေနသည္။

"သားႀကီးရယ္ ေနာက္ဆိုရင္ ဒီလိုေတြ
ထပ္မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ေနာ္။ ႀကီးေမ
သားႀကီးအတြက္ ေျပာေနတာပါကြယ္။
သားညီမအတြက္နဲ႕ မဟုတ္တာေတြ
ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႕ေတာ့။ သားညီမလဲ
တေန႕က်ရင္ သားအေပၚနားလည္လာမွာပါ"

"ႀကီးေမ က်ေတာ္နားခ်င္လို႔
အျပင္ခနထြက္သြားေပးပါ။
ေဒါက္တာခြင့္ျပဳပါေနာ္"

"ဟုတ္ ရပါတယ္။ အိပ္ပါ"

"တိမ္ယံ!! ဒီမွာ
ေဒါက္တာေျပာဖို႔စကားက်န္ေသးတယ္ေလ။
ႀကီးေမလဲ အခုေျပာေနတယ္မလား။
ဘာလို႔ ဒီလိုအရာက်မွ
ေခါင္းမာခ်င္ေနရတာလဲ ဟမ္း!!ေျပာပါအုံး"

"အန္တီ စိတ္ေလ်ာ့ပါ"

"တခါေလာက္ေတာ့ က်ေတာ္ကို
ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါဗ်ာ"

".............."

ေက်ာေပးအိပ္ေနတဲ့ တူႀကီးေက်ာျပင္ကို
ၾကည့္ရင္း ေဒၚနန္သင္းဇာ ေဒါသလဲထြက္၊
သနားလဲသနား။ မ်က္ရည္လည္းက်နဲ႕
ဘာဆက္ေျပာရမွန္မသိေတာ့ေပ။
သားႀကီး စိတ္ပင္ပန္းမွာကို
အရမ္းစိုးရိမ္ရသူမို႔ သားႀကီးကို မာန္မဖီခ်င္။
သားႀကီးက ေႏြးေထြးတဲ့မိသားစု
တစ္စုကို လုံးဝကိုလိုအပ္သည္။

"ေဒါက္တာ ဧည့္ခန္းထဲသြားၿပီး
စကားေျပာၾကရေအာင္"

"ဟုတ္ကဲ့ သြားၾကတာေပါ့"

"တိမ္ယံ စာပြဲေပၚမွာခ်ထားခဲ့တာေတြကို
ကုန္ေအာင္စားလိုက္။
စားၿပီးမွ ေဆးေသာက္ေနာ္။
ေဒါက္တာ လာ သြားရေအာင္"

ႏွစ္ေယာက္လုံး တိမ္ယံေက်ာျပင္ကို
လွည့္ၾကည့္,လွည့္ၾကည့္လုပ္ကာ အခန္းထဲမွ
ထြက္သြားၾကေလသည္။ အခန္းထဲမွာ
ဘယ္သူ႕မွမရွိေတာ့မွန္းသိမွ တိမ္ယံ
ကိုယ္ကို ပလက္အေနအထာျဖင့္
ေျပာင္းလွည့္အိပ္လိုက္သည္။
မ်က္ရည္မိုး႐ြာသြန္းေနတဲ့ တိမ္ယံမွာ
အိပ္မေပ်ာ္နိုင္။ အေတြးမ်ားက
ေတာင္ေရာက္,ေျမာက္ေရာက္နဲ႕
အေတြးမ်ားေနသည္။
သူ႕ဘဝတေလွ်ာက္လုံးမွာ
Omegaျဖင့္လာရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕
အနိုင္က်င့္ေစာ္ကားမႈကိုခံရမည္လို႔
သိထားခဲ့ဖူးသည္။ အဲ့ဒီအသိက
မေန႕က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ပ်က္ေၾကာင့္
တကယ္မွန္မွန္း သိခဲ့ရသည္။
Omega ဘဝကိုအရမ္းမုန္းမိသည္။

...............................

A/N- စာအေရးအသား အမွားပါခဲ့ရင္
သိခံဖတ္ေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

April 28

By/
THT-Sweet