.គ្រាន់តែឡើងមកដល់ក្នុងបន្ទប់ភ្លាមថេយ៍ក៏បានបិតភ្លើងចូលគេងតែម្តងហើយក៏មិនភ្លេចចាក់សោរបន្ទប់ឲ្យជាប់នោះដែរ។
.ក្រាក!! ទោះបីជាបន្ទប់ចាក់សោរពីខាងក្នុងយ៉ាងណាក៏មិនអាចហាមម្ចាស់ផ្ទះចនជុងហ្គុកមិនចូលទៅក្នុងបាននោះដែរ។

" ហុឹម!" ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ សម្លឹងមើលទៅរាងកាយស្រលូនដេកបែបខ្នងមកមាត់ទ្វារបន្ទប់ ហើយនាយក៏ដើរចូលទៅដោយបិតទ្វារបន្ទប់ចាក់កន្លឹះថ្នមៗ មិនឲ្យរំខានអ្នកដែលកំពុងតែសំងំគេងនោះឡើយ។

" អ្នកប្រុស!"ថេយ៉ុងភ្ញាក់ព្រឺតស្ទុះងើបនៅពេលដែលមានម្រាមដៃមនុស្សមាឌមាំមកអោបរាងកាយរបស់គេពីក្រោយ ។ ទោះបីពេលនេះមានត្រឹមតែពន្លឺព្រះច័ន្ទជះចូលក្នុងបន្ទប់ភ្លឺស្រាលៗក៏ដោយក៏អាចឲ្យយើងដឹងច្បាស់ថាតើជានរណាដែលចូលមកក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួនផងដែរ។

" ខ្ញុំនឹកថេយ៍ ខ្ញុំចង់អោបថេយ៍ ថេយ៍កុំដេញខ្ញុំចេញអីណា..."ជុងហ្គុកផ្អែកក្បាលនឹងស្នាររបស់រាងតូចស្រូបយកក្លឹក្រអូបប្រហើរចេញពីជញ្ជាំងករបស់ថេយ៉ុង។ ព្រមទាំងពោលឡើងប្រាប់ពីអារម្មណ៍ពិតរបស់គេ ថេយ៍រៀងស្ងាត់បន្តិចហើយក៏និយាយបន្តតែមិនបានបេះដៃរបស់ជុងហ្គុកចេញពីការអោបរាងកាយរបស់ខ្លួននោះឡើយ។

" ហេតុអ្វីក៏អ្នកប្រុសចូលមកបាន?? ក្រែងខ្ញុំ...!"

" ថេយ៍ភ្លេចហើយតើមែនទេ ថានេះជាបន្ទប់ដែលខ្ញុំធ្លាប់នៅ ហើយហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមិនអាចចូលបាន? ថេយ៍ថាទៅមើល..."

" តែយ៉ាងណាអ្នកប្រុសក៏មិនគួរណាចូលក្នុងបន្ទប់របស់គេដោយគ្មានការអនុញ្ញាតចឹងដែលណា ប្រយ័ត្នតែខ្ញុំប្តឹងទៅ..." ថាហើយថេយ៉ុងក៏ស្ទុះងើបចេញពីគ្រែគេងរបស់គេយ៉ាងលឿន ព្រមទាំងរុញរាងកាយមាំចេញ តបទៅកាន់នាយវិញ។

"ប្តឹង? ថេយ៍ចង់ប្តឹងប្តីខ្លួនឯង ពីបទអ្វីដែរ??"ជុងហ្គុកក៏ងើបចេញពីគ្រែហើយក៏ដើរខិតទៅរករាងតូចតិចៗដែលគេកំពុងតែឈរដោយនិយាយទាំងរដាក់រដាប់។

" ប្តី?? អ្នកប្រុសកាន់តែមែនទែនហើយខ្ញុំគ្មានប្តីនោះទេ បើមានខ្ញុំក៏មិនយកអ្នកប្រុសមកធ្វើជាប្តីរបស់ខ្ញុំនោះដែរ"

" ហេតុអ្វី? ក្រែងពួកយើងក៏ធ្លាប់មានសម្ព័ន្ធភាពស៊ីជម្រៅជាមួយគ្នាហើយមិនចឹងឬ?"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងបញ្ចេញស្នាមញញឹមព្រានរបស់នាយ។

" ខ្ញុំប្រាប់ហើយថារឿងនឹងខ្ញុំបានបំភ្លេចវាបាត់ហើយ ដូច្នេះអ្នកប្រុសក៏គួរបំភ្លេចវាដូចគ្នា៕ ចេញទៅខ្ញុំត្រូវការគេង..." ថេយ៉ុងរុញជុងហ្គុកចេញពីទាំងដើរសំដៅទៅរកគ្រែគេងម្តងទៀតផងដែរ។

" បងមិនព្រម! បើអូនភ្លេច ចាំយប់នេះបងរំលឹកអូនឲ្យមានការចងចាំឡើងវិញណា..."និយាយហើយជុងហ្គុកក៏ទាញរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងមកផ្គាប់នឹងខ្លួនរបស់គេឲ្យប៉ះជាមួយនឹងដើមទ្រូងហាប់ណែន ព្រមទាំងអោនមុខទៅរកបបូរមាត់របស់រាងតូចសន្សឹមៗដែលធ្វើឲ្យបបូរមាត់ទាំងពីក៏ស្រាប់តែប៉ះគ្នា។

" អ្ហឹម! អ្នកប្រុស..." ក្រោយពេលដែលបបូរមាត់របស់រាងតូចទទួលបានការគ្រប់គ្រងដោយបបូរមាត់របស់រាងតូចមួយសន្ទុះហើយនាយក៏លែងចេញមកវិញ ថេយ៉ុងក៏បន្លឺហៅឈ្មោះរបស់នាយតិចៗ ។

"ខ្ញុំស្រលាញ់ថេយ៍ណា...." ជុងហ្គុកលើដៃអង្អែលនៅលើថ្ពាល់រលោងរបស់រាងតូចតិចៗថ្នមៗ បន្ទាប់មកនាយក៏អោនមុខទៅរកបបូរមាត់របស់រាងតូចម្តងទៀត ហើយថេយ៉ុងក៏មិនបានហាមឃ្លាតនាយសង្ហារដូចគ្នា។

" ព្រមធ្វើជារបស់បង តែម្នាក់គត់ថាថេយ៍បងសន្យាថានឹងស្រឡាញ់នឹងមើលថែមិនឲ្យថេយ៍ទឹកភ្នែកព្រោះតែបងនោះទេ ..." ថេយ៍ក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រមហើយជុងហ្គុកក៏ផ្គួលរាងតូចទៅលើពូកធ្វើការស្ទាប់អង្អែលរាងកាយរបស់អ្នកក្រោយទ្រូងសព្វសារពាង្គកាយ ហើយបន្ទាប់មកសម្លៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនរបស់ពួកគេទាំងពីក៏បានទម្លាក់ចុះទៅក្រោមគ្រែ។

" អ្អាស៎....ជុង..."ជុងហ្គុកអោនក្បាលទៅថើបញាំញីនៅត្រង់ចំណុចទន់ជ្រាយរបស់ថេយ៉ុងធ្វើឲ្យកំលោះតូចបញ្ចេញសម្លេងដល់អាម៉ាស់ចេញមក។ ថេយ៉ុងក៏ខ្ងាំសក់ក្បាលរបស់អ្នកដែលកំពុងតែអោនងើបៗនៅចន្លោះភ្លៅរបស់គេទាំងខាំមាត់ទប់ភាពស្រើបស្រាលើដែលនាយបានផ្តល់ឲ្យ។

" ចូលចិត្តទេ...?" ចូលចិត្តទេ ដែលនាយធ្វើបែបនេះ? ពេញចិត្តទេនៅដែលគេធ្វើបែបនេះ?

" ហ្អឹម!..." ថេយ៍ងក់ក្បាលជាការឆ្លើយទៅកាន់ទៅកាន់នាយ គេពិតទទួលបានអារម្មណ៍ចម្លែកណាស់នៅដែលជុងហ្គុកផ្តល់ការថ្នាក់ថ្នមមកកាន់គេ។ ជុងហ្គុកឮរាងតូចតបបែបស្នាមញញឹមប្រុសព្រាននៅលើផ្ទៃមុខរបស់ជុងហ្គុកក៏បានបន្លឺឡើង។

" ត្រៀមណា បងស៊កចូលហើយ..." បន្ទាប់ពីធ្វើឲ្យភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូចមានសំណើមហើយរាងក្រាស់ក៏សាប់របស់ខ្លួនឯងឲ្យឡើងរឹងហើយក៏ងលបមយខបែបទៅប្រាប់អ្នកក្រោមទ្រូងថេយ៉ុងធ្វើមុខម៉ាត់ៗជាការតបមកកានន់នាយសង្ហារ។

" អ្អាស៎...សឺត..."ជុងហ្គុកខាំធ្មេញ ប្រើកម្លាំងរុញភាពរឹងមាំរវស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងច្រកស្នេហ៍របស់រាងតូចទាំងពិបាក។

"អ្អាស៎...អ្នកប្រុស...ខ្ញុំ...ខ្ញុំឈឺ..."ទឹកភ្នែករបស់រាងតូចចាប់ផ្តើមស្រក់ចុះមកលើថ្ពាល់រលោងរបស់គាត់ហើយជុងហ្គុកនាយក៏អោនទៅថើបលោងលួងព្រមទាំងប្រើអណ្តាតរបស់នាយជូតក្រវាស់ទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់របស់រាងតូចផងដែរ។
សង្គ្រាមស្នេហ៍រវាងអ្នកទាំងពីរក៏បានបន្តទៅរហូតដល់ថេយ៉ុងសន្លប់តែមិនដឹងតែប៉ុន្មានទឹកនោះទេ ។ ទើបជុងហ្គុកព្រមឈប់ហើយក៏បីរាងកាយដែលសន្លប់ស្តូកស្តឹងទៅសម្អាតខ្លួននឹងស្លៀកពាក់ឲ្យបានរៀបរយមុននឹងដាក់ថេយ៉ុងឲ្យគេនៅលើពូកថ្នមៗហើយនាយក៏គេង អោបថេយ៉ុងដូចគ្នា។

.ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏ឈានចូលមកដល់ ជុងហ្គុកនាយក៏ងើបទៅបន្ទប់របស់នាយ មុនពេលដែលម៉ាក់របស់ខ្លួននឹងអ្នកបម្រើឯទៀតងើបពីគេ។ ហើយនាយក៏បានរៀបចំខ្លួនទៅធ្វើការ ចុះមកដល់ខាងក្រោមនាយសង្ហារមិនភ្លេចឲ្យអ៊ុំមេផ្ទះធ្វើស៊ុបទុកសម្រាប់ថេយ៉ុងពេលគេភ្ញាក់ពីគេងនោះដែរ។

" អ៊ំ តើថេយ៉ុង ចុះមកនៅ??" អ្នកស្រីចន បានចុះមកពីខាងលើក៏ងាកទៅសួរអ៊ំមេផ្ទះដែលកំពុងតែរៀបចំចានស៊ុបដាក់ថាស ដូចជាបម្រុងនឹងលើកទៅឲ្យនរណាម្នាក់ហើយគាត់ក៏សួរឡើង។

" គឺនៅទេលោកស្រី..." គាត់បានដាក់ចានស៊ុបនោះនៅលើកតុបាយសិន ដើម្បីឲ្យក្មេងៗលើកទៅរួចគាត់ក៏ងាកមកនិយាយជាមួយលោកស្រីចន។

"ចោះស៊ុបនេះ អ៊ំធ្វើសម្រាប់នរណា??"

"គឺអ្នកប្រុសតូចបានឲ្យខ្ញុំធ្វើវាសម្រាប់ឲ្យ ថេយ៉ុងណាលោកស្រី..."

" ចា៎ អ៊ំបន្តកិច្ចការរបស់អ៊ំបន្តទៀតចុះ..."ឮបែបនេះគាត់ក៏មិនបានសួរច្រើននោះដែរ ក៏ព្រោះតែយប់មិញគាត់បានដើរកាត់មុខបន្ទប់របស់ថេយ៉ុងហើយក៏បានឮសម្លេងចម្លែកចេញពីបន្ទប់របស់គេ ដោយហេតុតែឆ្ងល់អ្នកស្រីចនគឺចូលទៅជិតមុខបន្ទប់ព្រមទាំងលោបស្តាប់។ ទើបគាត់ដឹងថា កូនប្រុសរបស់គាត់នឹងថេយ៉ុងគឺពិតជាមានរឿងសុីជម្រៅជាមួយគ្នាដូចអ្វីដែលគាត់បានគិតទុកពិតមែន៕

.តុកៗៗ

" អ្នកណាគេ...??" ថេយ៍ដែលកំពុងតែអង្គុយរៀចំខ្លួននៅពីមុខកញ្ចក់ ពេលដែលឮសម្លេងគោះទ្វារបន្ទប់របស់ខ្លួនបែបនេះគេក៏ស្រែកសួរឡើង។

" គឺខ្ញុំ ធីតា តើខ្ញុំអាចចូលបានទេ??"

" មានអ្វីមែនទេ??!!" ថេយ៉ុងងើបទាំងពិបាកព្រោះតែវានៅឈឺផ្នែកខាងក្រោម ដើម្បីបើកទ្វារបន្ទប់ឲ្យធីតា។

" គឺអ្នកប្រុសតូចបានប្រាប់ឲ្យ យើងលើកស៊ុបមកឲ្យថេយ៉ុង តើអ្នកទាំងពីរ...??" ធីតានិយាយដល់ត្រឹមនេះក៏ ធ្វើមុខធ្វើមាត់ដែលអាចឲ្យថេយ៉ុងយល់បាន ដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលត្រូវគេសួរនាំចាប់ផ្តើមថ្ពាល់ឡើងក្រហមព្រឿងៗតែម្តង។

" ពួកយើងយ៉ាងមិច? បងគិតតែផ្តាស់ហើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានកើតអ្វីនោះដែរ ប្រហែលជាអ្នកប្រុសគេងមិនមើលទេដឹង??" ថេយ៉ុងព្យាយាមគេចមុខចេញព្តមទាំងទទួលស៊ុបពីនេះផងដែរ។ នេះប្រហែលជាអ្នកប្រុសរបស់ពួកគេគេងមិនម់លទេដឹងថាជាប្រាប់ឲ្យអ្នកបម្រើលើស៊ុបមកឲ្យថេយ៉ុងបែបនេះ?

" ណែ! កុំមកនិយាយហើយគេចមុខចេញអី...បើវាជាការពិតក៏ឆាប់និយាយមកណា.."

" ខ្ញុំថាហើយគ្មានអ្វីនោះទេ អស់កិច្ចការហើយមែនទេ ចឹងទៅវិញចោះ..." និយាយចប់ថេយ៉ុងក៏ទាញទ្វារបន្ទប់មកបិតយ៉ាងលឿនព្រោះតែអៀន។

.To be continued.....