(Uni)

"ဦး! ဦး! ဦးကျွန်တော်ကို့စောင့်အုံးလေ!
ဦး!! ကျွန်တော့်ကိုထားမသွားပါန့ဲ ဦး!!!!!!"

ရွှေအိုရောင်မြက်ပင်ရှည်တွေကြားကျောပေးပြီး
ပျောက်ကွယ်သွားတ့ဲသူကြောင့် အိပ်ယာကနေ
လန့်နိုးသွားသည်

သူ့တကိုယ်လုံးလည်းချွဲတွေစိုရွဲပီးနစ်နေသည်
ဒီလိုအိမ်မက်ကိုနေ့တိုင်းလိုလိုသူမက်ခ့ဲသည်
ညတိုင်းလိုလိုမျက်ရည်တွေန့ဲနိုးထလာရသည်

သူ့ကိုကျောပေးပြီးရပ်နေတ့ဲ ဦးဆိုသူက
ဘယ်သူပါလိမ့် ခေါ်နေခ့ဲပေမ့ဲတစ်ချက်လေးမျှလှည့်
မကြည့်ခ့ဲပေ ရင်ထဲတစ်ဆစ်ဆစ်န့ဲနာကျင်ရပါသည်
ဘာကြောင့်ရယ်မှန်းမသိဘူး ထိုကျောပြင်ကျယ်
ကြီးကိုမြင်မက်တိုင်း သူလွမ်းဆွတ်တမ်းနေတ့ဲသူ
တစ်ယောက်ကိုပြန်တွေ့ရသလိုပင်
ဒီညလည်းမျက်ရည်တွေန့ဲပဲမိုးလင်းသွားခ့ဲရသည်

"မောင်လေးရေ မမဒီ​နေ့မြို့တက်ပြီး​အထည်​တွေ
သွားအပ်မလို့ဘာမှာအုံးမလဲ"

"ချိုချဉ်ပဲဝယ်ခ့ဲပေး ပြီးတော့ကြက်ကြော်"

"အစားသောက်တွေပဲမှာနေတယ် မဖြစ်တော့ဘူး
ဗိုက်လေးကအတော်လေးကိုပူနေပြီး ဗိုက်ဖုံးအကျႌ
ဝယ်ခ့ဲမှ "

"ပိုက်ဆံပိုကုန်ပါတယ်မမရာ အကျႌဝယ်မ့ဲအစား
ကြက်ကြော်ပိုဝယ်ခ့ဲပါလား ကုသိုလ်လည်းရ
ဝမ်းလည်းဝ"

"အများကြီးဝယ်ခ့ဲပေးပါ့မယ် အကျႌကတော့မဝယ်လို့
မဖြစ်တော့ဘူး အခုဝတ်တ့ဲအကျႌတွေကကျပ်ချင်နေပြီး
ကျပ်နေရင်ဗိုက်ကိုညစ်ထားလိုဖြစ်နေမယ်"

"သွားပါတော့မမရာ စောစောပြန်လာခ့ဲနော်"

"သွားတော့မလို့လားသမီးနန်း"

"ဟုတ်က့ဲအဘ စောစောသွားမှကားမှီမှာ
ဒီကောင်လေးကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထားအုံးနော်အဘ
တော်ကြာပေါက်ကရလေးဆယ်တွေလိုက်လုပ်နေအုံးမယ်"

"အဘရှိပါတယ် သမီးမောင်လေးကအ့ဲလောက်ထိလည်း
မဟုတ်ပါဘူး စိတ်​ဖြောင့်ဖြောင့်န့ဲသွား လမ်းခရီးဂရုစိုက်
အုံး"

"ဟုတ်က့ဲ သမီးသွားပြီးနော်အဘ"

ဆင်စွယ်ရောင်ရှမ်းအဆင်ထဘီလေးန့ဲရင်ဖုံးလေးကို
တွဲပြီးဝတ်ထားတ့ဲနန်းခက်ဝါကမြင်တ့ဲသူတိုင်းရ့ဲရင်
ကိုအေးမြစေသည် ဖြူဖြူသွယ်သွယ်အရပ်မြင့်မြင့်န့ဲ
အမြဲတမ်းအပြုံးလေးန့ဲစကားပြောတတ်သည်

သူ့မောင်လေးမွေးဖွားစရိတ်အတွက်ပိုက်ဆံပိုလေး
ရအောင်အထည်ယူချုပ်သည် ဆယ်တန်းအောင်ခ့ဲ
ပေမ့ဲတက္ကသိုလ်ဆက်တက်ဖို့ငွေးရေးကြေးရေးခက်ခဲ
ခ့ဲတာကြောင့်ပညာရေးကိုလက်လွတ်ရှုံးဆုံးခ့ဲရသည်
ဒါပေမ့ဲလည်းသူတက်သလောက်ပညာလေးန့ဲ
ရွာကကလေးတွေကိုစာသင်ပေးလေ့ရှိသည်
ဒါကြောင့်ရွာမှာဆိုရင်ဆရာမလေးနန်းဆိုပြီးလူတိုင်း
ခေါ်ကြသည်

အထည်ထုတ်လေးကိုကိုင်ကာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလွယ်အိတ်
လေးတစ်လုံးလွယ်ပြီးမြို့တက်ဖို့သွားရတော့သည်

......................................

"ဒီရေမွှေးလေးယူမယ်"

"ဟုတ်က့ဲရှင့်"

Roseလိုအပ်တာလေးတွေဝယ်ဖို့်အတွက်လိုက်ကြည့်
​နေရင်း Ryanသူ့ကိုမွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်ပေး
တ့ဲရေမွှေးပုလင်းလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်
သူ့ကိုယ်ပေါ်ကဒီရေမွှေးရနံ့လေးကိုသားလေးက
သိပ့်သဘောကျသည်..

"အခုလိုဝယ်ယူအားပေးတ့ဲအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"

အပြုံးလေးန့ဲကျေးဇူးတင်ကြောင်င်းပြောနေတ့ဲ
ဝန်ထမ်းမလေးကိုအသိမှတ်ပြုတ့ဲအနေန့ဲခေါင်းတစ်ချက်
ငြိမ့်ပြလိုက်သည်

လိုအပ်တာတွေလည်းဝယ်ပြီးပြီးဆိုတော့အပြင်ကိုထွက်ခ့ဲ
လိုက်သည်

ကားပါကင်နားလည်းရောက်ရော ရုတ်တရက်ဝင်တိုက်
ခံလိုက်ရသည် ဝင်တိုက်တ့ဲအရှိန်ကပြင်းတာမလို့
Roseလက်ထဲရေမွှေးပုလင်းအိတ်လေးကျကွဲသွား
သည်

"တောင်းပန်ပါရှင့်! တောင်းပန်ပါတယ်မမ နန်းရုတ်ရက်
ခြေခေါက်သွားလို့ပါ"

Roseကတော့တိုက်မိပေမ့ဲလက်ထဲကရေမွှေးပုလင်းပဲ
ပြုတ်ကျသွားတယ် ထိုကောင်မလေးတော့မြေပြင်ပေါ်
လဲကျသွားသည် ကြည့်ရတာတကယ်ပဲခြေခေါက်သွားတ့ဲ
ပုံပင်

"ဟို..မင်းအဆင်ပြေရ့ဲလား"

"ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ကြည့်ရတာရေမွေပုလင်းက
ဈေးအရမ်းကြီးမ့ဲပုံပဲ...နန်းမှာလျှော်ပေးဖို့အတွက်
အ့ဲလောက်ထိပိုက်ဆံရှိမယ်မထင်ဘူး "

ခြေခေါက်ပြီးပြန်မထနိုင်တာတောင် ရေမွှေးပုလင်း
ကွဲသွားတာကိုလျှော်ရတော့မယ်ဆိုပြီးစိုးရိမ်နေသည်

"ရေမွှေးပုလင်းကကိစ္စမရှိပါဘူး
မင်း​ခြေထောက်အဆင်ပြေရ့ဲလား ထလို့နိုင်ရ့ဲလား"

ခါးကိုကိုင်းကာစိုးရိမ်တကြီးန့ဲမေးလာတ့ဲသူမကိုနန်း
မော့ကြည့်မိသည်

အနီရင့်ရောင်အိကျႌလက်ရှည်ကိုယ်ကျပ်ကိုဝတ်ထား
ပြီးအနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်န့ဲတွဲဝတ်ထားသည်
ကြက်သွေးရောင်နူတ်ခမ်းပါးတစ်စုံကရဲရင့်တ့ဲသူတစ်
ယောက်ဆိုတာကိုညွှန်းပြနေသလိုပင် ခါးလယ်လောက်
ရှိတ့ဲဆံပင်အလိမ်လေးတွေကသူမရ့ဲမျက်နှာန့ဲပိုပြီး
လိုက်ဖက်နေသည် သူမကိုကြည့်ရတာမောင်လေးကို
တောင်သတိရသွားသည်

"ဟို နန်းခြေထောက် ထောက်မရတော့ဘူးထင်တယ်
မတ်တပ်ရပ်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့အရမ်းနာနေတယ်"

"ကဲလာ တို့မင်းကိုဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးမယ် "

"အားနေပေမ့ဲလည်း အကူညီ​တောင်းရ​တော့မယ်"

"ရပါတယ် လာတို့မင်းကိုကူတွဲပေးမယ်"

Rose နန်းဆိုတ့ဲကောင်မလေးကိုကားထဲကူတွဲပို့
ပေးပြီးပြုတ်ကျသွားတ့ဲသူမရ့ဲပစ္စည်းတွေကိုလာပြန်
ကောက်တော့ ဗိုက်ဖုံးအကျႌအရောင်စုံကိုတွေ့လိုက်
သည် သူလည်းအိတ်ထဲကောက်ထည့်ပြီး သူမကို
ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးဖို့ပြင်ရတော့သည်

ကားမောင်းနေရင်းဘေးမှထိုင်နေတ့ဲကောင်မလေးကို
မေးလိုက်သည်

"မင်းကိုယ်ဝန်နဲ့လား! တစ်မျိုးမထင်ပါန့ဲမင်းအရှိန်န့ဲ
ပြုတ်ကျသွားတာဆိုတော့တို့ကစိတ်ပူလို့မေးတာပါ"

ကြည့်ရတာသူရ့ဲအိတ်ထဲကမောင်လေးအတွက်
ဝယ်လာတ့ဲအကျႌတွေကိုတွေ့ပြီးမေးပုံရသည်

"နန်းမှာကိုယ်ဝန်မရှိပါဘူး ဒါကအကျႌတွေကနန်းရ့ဲ
မောင်လေးအတွက်ပါ နန်းမောင်လေးကကိုယ်ဝန်
၅လတောင်ရှိနေပြီးလေ "

ပြုံးပျော်စွာန့ဲပြောနေတ့ဲနန်းဆိုတ့ဲကောင်မလေးက
သူ့မောင်လေးကိုယ်ဝန်ရှိတာကိုသဘောကျနေပုံရသည်

"ယောကျာ်းလေးကိုယ်ဝန်သည်လား သေချာဂရုစိုက်
ပေးပါသူတို့ကမိန်းကလေးတွေလိုမျိူးမဟုတ်တော့
ပိုပြီးခက်ခဲတယ်"

"ဟမ် မမကဒါမျိုးတွေလည်းသိတယ်"

"အင် "

"ဟိုလေ ရေမွှေးပုလင်းဖိုးကိုနောက်အရစ်ကျပေးလို့
ရလား နန်းအများကြီးမတတ်နိုင်လို့ပါ"

"မလိုပါဘူး ရပါတယ် တမင်သက်သက်ဝင်တိုက်
တာမှမဟုတ်ပဲမတော်တဆတိုက်မိတာပဲ
မင်းကတောင်ဒဏ်ရာရသွားသေးတယ်"

"ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်မမရယ် တကယ်စိတ်
ရင်းန့ဲကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ထိုကောင်မလေးပုံကြည့်ရတာရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေး
နဲ့ ကြည့်ရတာဒီကမဟုတ်ဘူးန့ဲတူတယ်
စကားကလည်းဝဲနေသေးသည်

"မင်းနာမည်က နန်းလား"

"နန်းခက်ဝါပါ "

"ရှမ်းလူမျိုးလား"

"ဟုတ်က့ဲ နန်းကရှမ်းလူမျိုးပါ"

"တို့နာမည်က Rose "

"ဟုတ်က့ဲမှတ်ထားလိုက်ပါ့မယ်"

တဖန်ထပ်ပြီးတိတ်ဆိတ်သွားခ့ဲသည်
ဆေးခန်းကိုရောက်တော့ ဆရာဝန်ကခြေခေါက်ပြီး
အဆစ်လွဲသွားတယ်လို့ပြောသည်
သုံးလေးပတ်လောက်နားရမယ်တ့ဲ
ဆရာဝန်ရ့ဲထိုစကားကိုကြားတော့ပြုံးနေတ့ဲကောင်မ
လေးရ့ဲမျက်နှာငြိုးကျသွားသည်

"သုံးလေးပတ်လောက်ထိနားမှဖြစ်မှာလားဆရာ"

"မြန်မြန်ပြန့ကောင်းချင်တယ်ဆိုရင်တော့ နားရမှာရမယ်
မဟုတ်ရင် ခြေဆစ်​ယောင်သွားနိုင်တယ် အ့ဲခါဆို
ရင်တစ်နှစ်လလောက်ထိကြာသွားနိုင်တယ်"

သူ့ရ့ဲအလုပ်ကအထည်ချုပ်တာလေ ခြေထောက်အား
ကိုအသုံးပြုပြီူလုပ်ရတာ အခုလိုဖြစ်သွားတော့
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ တစ်ဖက်​ကောင်း​နေ​သေးတာပဲ

သောက်ရမ့ဲဆေးန့ဲလိမ်းရမ့ဲဆေးပေးပြီး ဆေးခန်း
ရက်ချိန်းပါထပ်ပေးလိုက်သည်

"မင်းအိမ်ထိ တို့လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်"

"အားနာလိုက်တာမမရယ် ညနေစောင်းနေပြီးဆိုတော့
ရွာဘက်သွားတ့ဲကားကမရှိ​တော့ဘူး မမကိုပဲအကူညီ
ထပ်​တောင်းရ​တော့မယ် ​ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါ
တယ်မမ"

"မလိုပါဘူး ဒါကတို့အတွက်အ့ဲလောက်ထိအပန်းမကြီး
ပါဘူး"

"ဟိုလေမမ ဒီကနေထွက်ရင်ကြက်ကြော်ဆိုင်ေ​တွ့ရင်
ကားရပ်​ပေးပါလား နန်း​မောင်​လေးကကြက်​ကြော်မှာ
ထားလို့ မောင်လေးကကြက်ကြော်အရမ်းကြိုက်တာ
အိမ်ပြန်လို့ပါမသွားရင်အရမ်းစိတ်​ကောက်တာ"

နန်းရ့ဲစကားကြောင့်Roseမှာ Ryanကိုတောင်
သတိရသွားသည် သူ့သားRyanကကြက်ကြော်
အရမ်းကြိုက်တယ်လေ..

"အင်ရတယ်လေ"

ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ခြေထောက်နာနေတ့ဲနန်းကို
မဆင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်သွားဆင်းဝယ်လိုက်သည်

"ဒီမှာ မင်းမောင်လေးအတွက်"

"အများကြီးမမ! ဘယ်လောက်ပေးရမလဲ"

"ရပါတယ် တို့ဝယ်ပေးတာ မင်းမောင်လေးလိုပဲ
တို့သားRyanလည်းကြက်ကြော်အရမ်းကြိုက်တယ်
လေ တို့သားကိုသတိရသွားလို့ဝယ်ပေးတာ"

"မမက ကလေးရှိတာလား နန်းစိတ်ထဲမှာမမကိုအပျိုလို့
ထင်ထားတာ"

"တို့ကနုတယ်လေ သားလေးကိုတို့တစ်ယောက်ထဲပဲ
ပြုစုရှောက်လာတာ "

"မမအသက်ကဘယ်လောက်ရှိပြီးလဲ"

"တို့အသက်၃၉နှစ်ရှိပြီး"

"တကယ်! ဝိုး နန်းထက်အများကြီးအသက်ကြီးတာပဲ
နန်းက၂၅ မမလို့ပဲခေါ်မယ်လေ"

"မင်းအဆင်ပြေသလိုခေါ်နိုင်ပါတယ်နန်း"

မမကိုက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအဖိုးတန်အောင်နေပြီး
ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဝဆုပ်ကိုင်ထားတ့ဲထက်မြက်တ့ဲ
မိန်းမတစ်လို့နန်းမြင်မိသည် ချောသည် လှသည်
အားကျလိုက်တာမမရယ်..စိတ်ထားလည်းကောင်းသည်
ဘာကြောင့်ရယ်မှန်းမသိဘူး ကလေးရှိတယ်ပြောလိုက်
တော့နန်းရင်ထဲနာကျင်သွားရသလိုပင်...

"အကွေ့တွေရောက်ရင်ပြောအုံးနော် တို့ကမန္တလေးကို
အလည်လာတာဆိုတော့လမ်းသိပ့်မကျွမ်ကျင်ဘူး"

"ဟုတ်က့ဲမမ မမကမန္တလေးသူမဟုတ်ဘူးလား"

"တို့ကရန်ကုန်သူ တို့သားအသက်၅နှစ်အရွယ်မှာ
အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲပြီးနိုင်ငံခြားကိုသားလေးန့ဲထွက်
သွားတာ မြန်မာနိုင်ပြန်ရောက်တာတောင်တစ်နှစ်
မပြည့်သေးဘူး"

အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲတယ်လို့ပြောတော့နန်းစိတ်မကောင်း
ဖြစ်သွားရသည် ဒီလောက်လှတ့ဲမမကိုဘယ်လိုစိတ်န့ဲ
များကွာလိုက်တာလဲ...

"မမရှေ့ကလမ်းကြားထဲ ဝင်မယ်"

"အင်"

နာရီဝက်လောက်မောင်းပြီးတော့အိမ်ရောက်ခ့ဲသည်

"လာ တို့ကိုတွဲလိုက်"

နန်းမမပေးတ့ဲလက်ဖဝါးလေးကိုကိုင်ပြီးတွဲလိုက်သည်
နန်းရ့ဲခါးကိုလက်တစ်ဖက်န့ဲထိန်းထားပေးတ့ဲမမဆီက
ရေမွှေးန့ံသင်းသင်းလေးရလိုက်သည်

အိမ်ကသိပ်ပြီးမကြီးပေမ့ဲ သေသေသပ်သပ်န့ဲ
ဆောက်ထားတ့ဲသစ်သားအိမ်အနိမ့်လေးဖြစ်သည်

အိမ်ထဲကခုံပေါ်ထိလိုက်ပို့ပေးပြီး ပြန်ဖို့လုပ်တ့ဲမမရ့ဲ
လက်ကိုနန်းလှမ်းဆွဲလိုက်သည်

"ဟို ပြန်တော့မလို့လားမမ အပြင်မှာမှောင်နေပြီး
ဒီနေ့ညဒီမှာအိပ်သွားပါလား"

ထိုသိူ့ပြောတော့မမကပြုံးပြသည်

ပါးချိုင့်လေးန့ဲသိပ်လှတာပဲမမရယ်

"မင်းစေတနာကိုတို့နားလည်ပါတယ် ဒါပေမ့ဲ
ရန်ကုန်ကိုအရေးကြီးကိစ္စန့ဲပြန်ရမယ် ​နောက်တစ်ပတ်
​ဆေးခန်းရက်ချိန်းရှိတယ်မလား အ့ဲဒီအခါတို့မင်းကို
လာကြိုပါ့မယ်"

နန်းမှာအားနာလို့ငြင်းချင်ပေမ့ဲ မမကိုနောက်တစ်ခေါက်
ထပ်တွေ့ချင်မိသည်

"ဟုတ်က့ဲ နန်းစောင့်နေပါ့မယ် အ့ဲနေ့မှပဲမမကိုသေချာ
ဧည့်ခံပါတော့မယ် ပြီးတော့ကျေးဇူးလည်းအများတင်
ပါတယ်မမ"

"ရပါတယ် ဒါန့ဲမင်းမောင်လေးကိုလည်းမတွေ့ပါလား
နောက်တစ်ခါကျရင်တွေ့ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ
ချစ်ဖို့ကောင်းတ့ဲနန်းရ့ဲမောင်လေးကိုမြင်ဖူးချင်လို့"

"ကြည့်ရတာအဘန့ဲဘုန်းကြီးကျောင်းလိုက်သွားတာ
ထင်ပါရ့ဲ စိတ်ချပါမမ နောက်အပတ်မမလာခေါ်ရင်
မောင်လေးကိုအနားမှာခေါ်ထားပါ့မယ်"

"အင်းပါ အခုတော့ခွင့်ပြုပါအုံး တို့သွားတော့မယ်Bye"

လက်ပြနူတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားတ့ဲမမရ့ဲကျောပြင်ကိုကြည့်
ပြီးနန်းရင်ခုန်မိသည် ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မမလိုမိန်းကလေး
တစ်ယောက်ကိုမှရင်ခုန်သွားရတာလဲနန်းကိုယ်နန်းလည်း
မသိတော့ဘူး...သေချာတာကတော့ မမကိုစတွေ့ကတည်း
ကနန်းရင်တွေခုန်နေခ့ဲတယ်....

....................................

"အကို ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းRyanအဆင်မှပြေပါ့မလား"

"ပြေမှာပါRyanက လွယ်လွယ်န့ဲအရှုူံးပေးမ့ဲကလေးမဟုတ်
ဘူး တစ်နေရာရာမှာကောင်းကောင်းမွန်မွန်န့ဲရှိနေမှာပါ"

ရုံးခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာရီဝေယံကအလုပ်လုပ်နေပြီး
ရီဝေယံရ့ဲပေါင်ကိုLeonကခေါင်းအုံးလုပ်အိပ်ထားသည်

ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်....

"ဝင်ခ့ဲပါ"

တံခါးခေါက်အဆုံးဖွင့်ပြီးဝင်လာတာကတော့
ထားသခင်ပင်...

Leonလည်းထားသခင်ကိုမြင်တော့ရီဝေယံပေါင်ပေါ်
ကနေထထိုင်လိုက်သည်

ထားသခင်ကသူ့တို့ရှေ့ကဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်

"ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲမထားသခင်"

"ကိုရှိန်းန့ဲအဆက်သွယ်ရှိတယ်မလား ကိုရှိန်းကခုတလော
ထားကိုရှောင်နေသလားလို့"

"Bossကအလုပ်များနေလို့ပါ"

"အင်းပေါ့လေ ချစ်ရသူကိုလည်ူရှုံးဆုံးထားရတော့
စိတ်အဆင်မပြေဖြစ်နေမှာပေါ့"

စိတ်မကောင်းဘူးဆိုတ့ဲမျက်နှာထားန့ဲပြောနေတ့ဲ
ထားသခင်ဆိုတ့ဲမိန်းမကိုLeonထထိုးချင်မိသည်
ဘယ်ဘဝကရေစက်ကြောင့်မှန်းမသိဘူး ထိုမိန်းမကို
မြင်တာန့ဲဒေါသတွေကအလိုလိုထွက်လာသည်
ဒါကိူသိတ့ဲအကိုကသူ့ရ့ဲလက်လေးကိုတင်းကျပ်နေ
အောင်ဆုပ်ကိုင်ထားပေးပြီးစိတ်ထိန်းဖို့အထာန့ဲ
သတိလှမ်းပေးနေခ့ဲသည်

"မထားသခင်အတွက်တော့Ryanကသေသွား
ပြီးဆိုပေမ့ဲ ဦးရှိန်းခန့်ရ့ဲအနက်ရှိုင်းဆုံးနှလုံးသားထဲမှာ
တော့ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းRyanကအမြဲရှင်သန်
လျက်ပဲ အ့ဲလိုပဲကျွန်တော့်တို့ရင်ထဲမှာလဲRyanက
အမြဲရှင်သန်နေမယ်..ဒီစကားတွေပြောဖို့လာတာ
ဆိုရင်တော့ လာလမ်းအတိုင်းပြန်ထွက်သွားဖို့ပြော
ချင်ပါတယ်"

"အို ထားပြောတာအ့ဲလိုသဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူး
အ့ဲလို့ဖြစ်သွားရင်တောင်းပန်ပါတယ် Ryanလေးက
ထားန့ဲမတည့်ပေမ့ဲ ထားRyanကိုမောင်လေးတစ်
ယောက်လိုသံယောဇဉ်ရှိခ့ဲပါတယ် အခုလာတ့ဲကိစ္စ
က ကိုရှိန်းရ့ဲအမေမူးလဲပြီးဆေးရုံတင်ထားရလို့
ကိုရှိန်းရ့ဲအဖေဆက်သွယ်တာအဆက်သွယ်မရ
လို့Leonတို့ဆီအဆက်သွယ်ရမလားဆိုပြီးအကူ
လာတောင်းတာပါ"

"ဘယ်လိုBoss!အမေဆေးရုံတင်ထားရလို့
ဒါဆိုဘာလို့Bossကိုဆက်သွယ်မရရင်
ကျွန်တော်ဆီBossရ့ဲအဖေကမဆက်
သွယ်ရတာလဲ "

"အ့ဲတာက အန်ကယ်ရ့ဲဖုန်းကကျကွဲသွားလို့အသစ်
ပြန်ဝယ်ထားလို့phနံပါတ်တွေမရှိတော့လို့တ့ဲအန်တီရ့ဲ
ဖုန်းကလည်းရေထဲကျသွားလို့အသစ်ပြန်ဝယ်ထား
ရတယ်တ့ဲ"

"ဟုတ်ပြီး ဒါဆိုကျွန်တော်Bossဆီဆက်သွယ်ပေး
မယ်"

"ကောင်းပါပြီး ဒါဆိုထားကိုခွင့်ပြုပါအုံးနော်"

"ဟုတ်က့ဲပါမထားသခင်"

ထားသခင်ထွက်သွားတော့ Leonမှာတောက်ခ်
တစ်ခေါက်လိုက်သည်

"ဒီမိန်းမဘာတွေအကွက်ရွေ့နေပြန်ပြီးလဲမသိဘူး"

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်Bossရ့ဲအမေဆေးရုံတင်ထားရတာ
ကိုအသိပေးမှဖြစ်မယ်"

....................

ရီဝေယံဖုန်းဆက်ပြီးလှမ်းပြောလို့ ရှိန်းခန့်ထည်ဝါ
မန္တလေးကနေချက်ချင်းပြန်ဆင်းခ့ဲပြီး မေမေတက်နေတ့ဲ
ဆေးရုံကိုတန်းမောင်းသွားခ့ဲသည်

ဆေးရုံရောက်တော့ မေမေကသူ့ကို့မြင်တာန့ဲ
ငိုတော့သည် ပြီးတော့အခန်းထဲဖေေ​ဖရှိနေသည်

"သားလေး အမေ့သားလေးကိုလွမ်းနေတာ
Ryanကိစ္စဖြစ်ပြီးထဲကသားအိမ်ကိုမပြန်လာဖြစ်
တာငါးလတောင်ရှိပြီး မေမေသတိရနေတာသားရယ်"

"မေမေရယ်ဘာလို့ငိုနေရတာလဲ ကျန်းမာရေးကောင်း
တာလဲမဟုတ်ဘူး ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲမေမေရယ်"

"မေမေမပြောချင်တော့ပါဘူးသားရယ် "

ဆိုပြီးထပ်ငိုပြန်လေသည်

"သားအမေမှာနှလုံးရောဂါရှိတယ်ဆိုပြီးရလဒ်ထွက်
လာတယ် ပြီးတော့သွေးတိုးပါရှိနေတယ်တ့ဲ"

"ဗျာ.."

"သား မေမေတစ်ခုလောက်တောင်းဆိုချင်တယ်"

"ပြောပါ ကျွန်တော်လုပ်ပေးနိုင်တာအကုန်လုပ်ပေး
ပါ့မယ်"

"မေမေ မသေခင်လေးသားလက်ထပ်တာကိုမြင်
ချင်တယ် ပြီးတော့ မြေးလေးကိုလည်းတွေ့သွားချင်တယ်
အ့ဲတာ သားကိုသမီးထားသခင်န့ဲလက်ထပ်ပေးစေ
ချင်တယ်"

"မေမေ ဒါကမဖြစ်နိုင်ဘူး ဒါကိုကျွန်တော်လိုက်မလျော
ပေးနိုင်ဘူးမေမေ"

"မေမေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ် ဒီတစ်ခုလေး
တော့မေမေ့ကိုဖြည့်ဆည်းပေးလို့မရဘူးလား
မေမေရ့ဲနောက်ဆုံးတောင်းဆိုမှု့လေးကို
လိုက်လျောပေးပါလားသားရယ် မေမေတောင်းပန်ပါ
တယ် တောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်..မေမေ"

"မေမေ မေမေ..ဒေါက်တာ..ဒေါက်တာ!!"

ဘေးနားကအရေးပေါ်အချက်ပြခလုတ်ကိုနှိပ်
လိုက်တော့ဆရာဝန်တွေရောက်လာခ့ဲမေမေကို
စမ်းသပ်ကြသည်..

"လူနာကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပေးဖို့လိုလိမ့်မယ်
ဒီလိုပဲခနခနအမောဖောက်နေရင် အသက်ရှုူံးဆုံး
သွားနိုင်တယ်"

ပြန်ပြီးမေ့လဲသွားတ့ဲမေမေကိုကြည့်ပြီးရှိန်းခန့်ထည်ဝါ
ဆုံးဖြတ်ဖို့ခက်ခဲနေခ့ဲသည်

"သားရှိန်းခန့် ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ် သားအမေရ့ဲ
ဆန္ဒကိုလိုက်လျောပြီးသမီးထားသခင်န့ဲလက်ထပ်
လိုက်ပါ"

"ကျွန်တော်ထားသခင်န့ဲလက်ထပ်ပါ့မယ်"

...................................

အပိုင်း(၁၉)ဆက်ရန်......

အရေးသားပေါ့သွားရင်တောင်းပန်ပါတယ်
ခုချိန်အားပေးနေတ့ဲစာဖတ်သူလေးတွေကိုလည်း
ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်ဗျ.....

Hope🍀

.............................

(Zawgyi)

"ဦး! ဦး! ဦးကြၽန္ေတာ္ကို႔ေစာင့္အံုးေလ!
ဦး!! ကြၽန္ေတာ့္ကိုထားမသြားပါန႔ဲ ဦး!!!!!!"

ေရႊအိုေရာင္ျမက္ပင္႐ွည္ေတြၾကားေက်ာေပးၿပီး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတ့ဲသူေၾကာင့္ အိပ္ယာကေန
လန္႔ႏိုးသြားသည္

သူ႔တကိုယ္လံုးလည္းခြၽဲေတြစိုရြဲပီးနစ္ေနသည္
ဒီလိုအိမ္မက္ကိုေန႔တိုင္းလိုလိုသူမက္ခ့ဲသည္
ညတိုင္းလိုလိုမ်က္ရည္ေတြန႔ဲႏိုးထလာရသည္

သူ႔ကိုေက်ာေပးၿပီးရပ္ေနတ့ဲ ဦးဆိုသူက
ဘယ္သူပါလိမ့္ ေခၚေနခ့ဲေပမ့ဲတစ္ခ်က္ေလးမ်ွလွည့္
မၾကည့္ခ့ဲေပ ရင္ထဲတစ္ဆစ္ဆစ္န႔ဲနာက်င္ရပါသည္
ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိဘူး ထိုေက်ာျပင္က်ယ္
ႀကီးကိုျမင္မက္တိုင္း သူလြမ္းဆြတ္တမ္းေနတ့ဲသူ
တစ္ေယာက္ကိုျပန္ေတြ႔ရသလိုပင္
ဒီညလည္းမ်က္ရည္ေတြန႔ဲပဲမိုးလင္းသြားခ့ဲရသည္

"ေမာင္ေလးေရ မမဒီ​ေန႔ၿမိဳ႕တက္ၿပီး​အထည္​ေတြ
သြားအပ္မလို႔ဘာမွာအံုးမလဲ"

"ခ်ိဳခ်ဥ္ပဲဝယ္ခ့ဲေပး ၿပီးေတာ့ၾကက္ေၾကာ္"

"အစားေသာက္ေတြပဲမွာေနတယ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး
ဗိုက္ေလးကအေတာ္ေလးကိုပူေနၿပီး ဗိုက္ဖံုးအက်ႌ
ဝယ္ခ့ဲမွ "

"ပိုက္ဆံပိုကုန္ပါတယ္မမရာ အက်ႌဝယ္မ့ဲအစား
ၾကက္ေၾကာ္ပိုဝယ္ခ့ဲပါလား ကုသိုလ္လည္းရ
ဝမ္းလည္းဝ"

"အမ်ားႀကီးဝယ္ခ့ဲေပးပါ့မယ္ အက်ႌကေတာ့မဝယ္လို႔
မျဖစ္ေတာ့ဘူး အခုဝတ္တ့ဲအက်ႌေတြကက်ပ္ခ်င္ေနၿပီး
က်ပ္ေနရင္ဗိုက္ကိုညစ္ထားလိုျဖစ္ေနမယ္"

"သြားပါေတာ့မမရာ ေစာေစာျပန္လာခ့ဲေနာ္"

"သြားေတာ့မလို႔လားသမီးနန္း"

"ဟုတ္က့ဲအဘ ေစာေစာသြားမွကားမွီမွာ
ဒီေကာင္ေလးကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားအံုးေနာ္အဘ
ေတာ္ၾကာေပါက္ကရေလးဆယ္ေတြလိုက္လုပ္ေနအံုးမယ္"

"အဘ႐ွိပါတယ္ သမီးေမာင္ေလးကအ့ဲေလာက္ထိလည္း
မဟုတ္ပါဘူး စိတ္​ေျဖာင့္ေျဖာင့္န႔ဲသြား လမ္းခရီးဂ႐ုစိုက္
အံုး"

"ဟုတ္က့ဲ သမီးသြားၿပီးေနာ္အဘ"

ဆင္စြယ္ေရာင္႐ွမ္းအဆင္ထဘီေလးန႔ဲရင္ဖံုးေလးကို
တြဲၿပီးဝတ္ထားတ့ဲနန္းခက္ဝါကျမင္တ့ဲသူတိုင္းရ႕ဲရင္
ကိုေအးျမေစသည္ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္အရပ္ျမင့္ျမင့္န႔ဲ
အျမဲတမ္းအျပံဳးေလးန႔ဲစကားေျပာတတ္သည္

သူ႔ေမာင္ေလးေမြးဖြားစရိတ္အတြက္ပိုက္ဆံပိုေလး
ရေအာင္အထည္ယူခ်ဳပ္သည္ ဆယ္တန္းေအာင္ခ့ဲ
ေပမ့ဲတကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ေငြးေရးေၾကးေရးခက္ခဲ
ခ့ဲတာေၾကာင့္ပညာေရးကိုလက္လြတ္႐ႈံးဆံုးခ့ဲရသည္
ဒါေပမ့ဲလည္းသူတက္သေလာက္ပညာေလးန႔ဲ
ရြာကကေလးေတြကိုစာသင္ေပးေလ့႐ွိသည္
ဒါေၾကာင့္ရြာမွာဆိုရင္ဆရာမေလးနန္းဆိုၿပီးလူတိုင္း
ေခၚၾကသည္

အထည္ထုတ္ေလးကိုကိုင္ကာ ႐ုိး႐ုိး႐ွင္း႐ွင္းလြယ္အိတ္
ေလးတစ္လံုးလြယ္ၿပီးၿမိဳ႕တက္ဖို႔သြားရေတာ့သည္

......................................

"ဒီေရေမႊးေလးယူမယ္"

"ဟုတ္က့ဲ႐ွင့္"

Roseလိုအပ္တာေလးေတြဝယ္ဖို္႔အတြက္လိုက္ၾကည့္
​ေနရင္း Ryanသူ႔ကိုေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပး
တ့ဲေရေမႊးပုလင္းေလးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္
သူ႔ကိုယ္ေပၚကဒီေရေမႊးရနံ႔ေလးကိုသားေလးက
သိပ့္သေဘာက်သည္..

"အခုလိုဝယ္ယူအားေပးတ့ဲအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္႐ွင့္"

အျပံဳးေလးန႔ဲေက်းဇူးတင္ေၾကာင္င္းေျပာေနတ့ဲ
ဝန္ထမ္းမေလးကိုအသိမွတ္ျပဳတ့ဲအေနန႔ဲေခါင္းတစ္ခ်က္
ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္

လိုအပ္တာေတြလည္းဝယ္ၿပီးၿပီးဆိုေတာ့အျပင္ကိုထြက္ခ့ဲ
လိုက္သည္

ကားပါကင္နားလည္းေရာက္ေရာ ႐ုတ္တရက္ဝင္တိုက္
ခံလိုက္ရသည္ ဝင္တိုက္တ့ဲအ႐ွိန္ကျပင္းတာမလို႔
Roseလက္ထဲေရေမႊးပုလင္းအိတ္ေလးက်ကြဲသြား
သည္

"ေတာင္းပန္ပါ႐ွင့္! ေတာင္းပန္ပါတယ္မမ နန္း႐ုတ္ရက္
ေျခေခါက္သြားလို႔ပါ"

Roseကေတာ့တိုက္မိေပမ့ဲလက္ထဲကေရေမႊးပုလင္းပဲ
ျပဳတ္က်သြားတယ္ ထိုေကာင္မေလးေတာ့ေျမျပင္ေပၚ
လဲက်သြားသည္ ၾကည့္ရတာတကယ္ပဲေျခေခါက္သြားတ့ဲ
ပံုပင္

"ဟို..မင္းအဆင္ေျပရ႕ဲလား"

"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ၾကည့္ရတာေရေမြပုလင္းက
ေစ်းအရမ္းႀကီးမ့ဲပံုပဲ...နန္းမွာေလ်ွာ္ေပးဖို႔အတြက္
အ့ဲေလာက္ထိပိုက္ဆံ႐ွိမယ္မထင္ဘူး "

ေျခေခါက္ၿပီးျပန္မထႏိုင္တာေတာင္ ေရေမႊးပုလင္း
ကြဲသြားတာကိုေလ်ွာ္ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီးစိုးရိမ္ေနသည္

"ေရေမႊးပုလင္းကကိစၥမ႐ွိပါဘူး
မင္း​ေျခေထာက္အဆင္ေျပရ႕ဲလား ထလို႔ႏိုင္ရ႕ဲလား"

ခါးကိုကိုင္းကာစိုးရိမ္တႀကီးန႔ဲေမးလာတ့ဲသူမကိုနန္း
ေမာ့ၾကည့္မိသည္

အနီရင့္ေရာင္အိက်ႌလက္႐ွည္ကိုယ္က်ပ္ကိုဝတ္ထား
ၿပီးအနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီ႐ွည္န႔ဲတြဲဝတ္ထားသည္
ၾကက္ေသြးေရာင္ႏူတ္ခမ္းပါးတစ္စံုကရဲရင့္တ့ဲသူတစ္
ေယာက္ဆိုတာကိုၫႊန္းျပေနသလိုပင္ ခါးလယ္ေလာက္
႐ွိတ့ဲဆံပင္အလိမ္ေလးေတြကသူမရ႕ဲမ်က္ႏွာန႔ဲပိုၿပီး
လိုက္ဖက္ေနသည္ သူမကိုၾကည့္ရတာေမာင္ေလးကို
ေတာင္သတိရသြားသည္

"ဟို နန္းေျခေထာက္ ေထာက္မရေတာ့ဘူးထင္တယ္
မတ္တပ္ရပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့အရမ္းနာေနတယ္"

"ကဲလာ တို႔မင္းကိုေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္ "

"အားေနေပမ့ဲလည္း အကူညီ​ေတာင္းရ​ေတာ့မယ္"

"ရပါတယ္ လာတို႔မင္းကိုကူတြဲေပးမယ္"

Rose နန္းဆိုတ့ဲေကာင္မေလးကိုကားထဲကူတြဲပို႔
ေပးၿပီးျပဳတ္က်သြားတ့ဲသူမရ႕ဲပစၥည္းေတြကိုလာျပန္
ေကာက္ေတာ့ ဗိုက္ဖံုးအက်ႌအေရာင္စံုကိုေတြ႔လိုက္
သည္ သူလည္းအိတ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီး သူမကို
ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္

ကားေမာင္းေနရင္းေဘးမွထိုင္ေနတ့ဲေကာင္မေလးကို
ေမးလိုက္သည္

"မင္းကိုယ္ဝန္နဲ႔လား! တစ္မ်ိဳးမထင္ပါန႔ဲမင္းအ႐ွိန္န႔ဲ
ျပဳတ္က်သြားတာဆိုေတာ့တို႔ကစိတ္ပူလို႔ေမးတာပါ"

ၾကည့္ရတာသူရ႕ဲအိတ္ထဲကေမာင္ေလးအတြက္
ဝယ္လာတ့ဲအက်ႌေတြကိုေတြ႔ၿပီးေမးပံုရသည္

"နန္းမွာကိုယ္ဝန္မ႐ွိပါဘူး ဒါကအက်ႌေတြကနန္းရ႕ဲ
ေမာင္ေလးအတြက္ပါ နန္းေမာင္ေလးကကိုယ္ဝန္
၅လေတာင္႐ွိေနၿပီးေလ "

ျပံဳးေပ်ာ္စြာန႔ဲေျပာေနတ့ဲနန္းဆိုတ့ဲေကာင္မေလးက
သူ႔ေမာင္ေလးကိုယ္ဝန္႐ွိတာကိုသေဘာက်ေနပံုရသည္

"ေယာက်ာ္းေလးကိုယ္ဝန္သည္လား ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္
ေပးပါသူတို႔ကမိန္းကေလးေတြလိုမ်ိဴးမဟုတ္ေတာ့
ပိုၿပီးခက္ခဲတယ္"

"ဟမ္ မမကဒါမ်ိဳးေတြလည္းသိတယ္"

"အင္ "

"ဟိုေလ ေရေမႊးပုလင္းဖိုးကိုေနာက္အရစ္က်ေပးလို႔
ရလား နန္းအမ်ားႀကီးမတတ္ႏိုင္လို႔ပါ"

"မလိုပါဘူး ရပါတယ္ တမင္သက္သက္ဝင္တိုက္
တာမွမဟုတ္ပဲမေတာ္တဆတိုက္မိတာပဲ
မင္းကေတာင္ဒဏ္ရာရသြားေသးတယ္"

"ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္မမရယ္ တကယ္စိတ္
ရင္းန႔ဲကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ထိုေကာင္မေလးပံုၾကည့္ရတာ႐ုိး႐ုိးယဥ္ယဥ္ေလး
နဲ႔ ၾကည့္ရတာဒီကမဟုတ္ဘူးန႔ဲတူတယ္
စကားကလည္းဝဲေနေသးသည္

"မင္းနာမည္က နန္းလား"

"နန္းခက္ဝါပါ "

"႐ွမ္းလူမ်ိဳးလား"

"ဟုတ္က့ဲ နန္းက႐ွမ္းလူမ်ိဳးပါ"

"တို႔နာမည္က Rose "

"ဟုတ္က့ဲမွတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္"

တဖန္ထပ္ၿပီးတိတ္ဆိတ္သြားခ့ဲသည္
ေဆးခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္ကေျခေခါက္ၿပီး
အဆစ္လြဲသြားတယ္လို႔ေျပာသည္
သံုးေလးပတ္ေလာက္နားရမယ္တ့ဲ
ဆရာဝန္ရ႕ဲထိုစကားကိုၾကားေတာ့ျပံဳးေနတ့ဲေကာင္မ
ေလးရ႕ဲမ်က္ႏွာၿငိဳးက်သြားသည္

"သံုးေလးပတ္ေလာက္ထိနားမွျဖစ္မွာလားဆရာ"

"ျမန္ျမန္ျပန႔ေကာင္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ နားရမွာရမယ္
မဟုတ္ရင္ ေျခဆစ္​ေယာင္သြားႏိုင္တယ္ အ့ဲခါဆို
ရင္တစ္ႏွစ္လေလာက္ထိၾကာသြားႏိုင္တယ္"

သူ႔ရ႕ဲအလုပ္ကအထည္ခ်ဳပ္တာေလ ေျခေထာက္အား
ကိုအသံုးျပဳၿပီဴလုပ္ရတာ အခုလိုျဖစ္သြားေတာ့
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တစ္ဖက္​ေကာင္း​ေန​ေသးတာပဲ

ေသာက္ရမ့ဲေဆးန႔ဲလိမ္းရမ့ဲေဆးေပးၿပီး ေဆးခန္း
ရက္ခ်ိန္းပါထပ္ေပးလိုက္သည္

"မင္းအိမ္ထိ တို႔လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္"

"အားနာလိုက္တာမမရယ္ ညေနေစာင္းေနၿပီးဆိုေတာ့
ရြာဘက္သြားတ့ဲကားကမ႐ွိ​ေတာ့ဘူး မမကိုပဲအကူညီ
ထပ္​ေတာင္းရ​ေတာ့မယ္ ​ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါ
တယ္မမ"

"မလိုပါဘူး ဒါကတို႔အတြက္အ့ဲေလာက္ထိအပန္းမႀကီး
ပါဘူး"

"ဟိုေလမမ ဒီကေနထြက္ရင္ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေ​တြ႕ရင္
ကားရပ္​ေပးပါလား နန္း​ေမာင္​ေလးကၾကက္​ေၾကာ္မွာ
ထားလို႔ ေမာင္ေလးကၾကက္ေၾကာ္အရမ္းႀကိဳက္တာ
အိမ္ျပန္လို႔ပါမသြားရင္အရမ္းစိတ္​ေကာက္တာ"

နန္းရ႕ဲစကားေၾကာင့္Roseမွာ Ryanကိုေတာင္
သတိရသြားသည္ သူ႔သားRyanကၾကက္ေၾကာ္
အရမ္းႀကိဳက္တယ္ေလ..

"အင္ရတယ္ေလ"

ဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ေျခေထာက္နာေနတ့ဲနန္းကို
မဆင္းခိုင္းပဲသူကိုယ္တိုင္သြားဆင္းဝယ္လိုက္သည္

"ဒီမွာ မင္းေမာင္ေလးအတြက္"

"အမ်ားႀကီးမမ! ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ"

"ရပါတယ္ တို႔ဝယ္ေပးတာ မင္းေမာင္ေလးလိုပဲ
တို႔သားRyanလည္းၾကက္ေၾကာ္အရမ္းႀကိဳက္တယ္
ေလ တို႔သားကိုသတိရသြားလို႔ဝယ္ေပးတာ"

"မမက ကေလး႐ွိတာလား နန္းစိတ္ထဲမွာမမကိုအပ်ိဳလို႔
ထင္ထားတာ"

"တို႔ကႏုတယ္ေလ သားေလးကိုတို႔တစ္ေယာက္ထဲပဲ
ျပဳစုေ႐ွာက္လာတာ "

"မမအသက္ကဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီးလဲ"

"တို႔အသက္၃၉ႏွစ္႐ွိၿပီး"

"တကယ္! ဝိုး နန္းထက္အမ်ားႀကီးအသက္ႀကီးတာပဲ
နန္းက၂၅ မမလို႔ပဲေခၚမယ္ေလ"

"မင္းအဆင္ေျပသလိုေခၚႏိုင္ပါတယ္နန္း"

မမကိုက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအဖိုးတန္ေအာင္ေနၿပီး
ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ဝဆုပ္ကိုင္ထားတ့ဲထက္ျမက္တ့ဲ
မိန္းမတစ္လို႔နန္းျမင္မိသည္ ေခ်ာသည္ လွသည္
အားက်လိုက္တာမမရယ္..စိတ္ထားလည္းေကာင္းသည္
ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိဘူး ကေလး႐ွိတယ္ေျပာလိုက္
ေတာ့နန္းရင္ထဲနာက်င္သြားရသလိုပင္...

"အေကြ႔ေတြေရာက္ရင္ေျပာအံုးေနာ္ တို႔ကမနၱေလးကို
အလည္လာတာဆိုေတာ့လမ္းသိပ့္မကြၽမ္က်င္ဘူး"

"ဟုတ္က့ဲမမ မမကမနၱေလးသူမဟုတ္ဘူးလား"

"တို႔ကရန္ကုန္သူ တို႔သားအသက္၅ႏွစ္အရြယ္မွာ
အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲၿပီးႏိုင္ငံျခားကိုသားေလးန႔ဲထြက္
သြားတာ ျမန္မာႏိုင္ျပန္ေရာက္တာေတာင္တစ္ႏွစ္
မျပည့္ေသးဘူး"

အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲတယ္လို႔ေျပာေတာ့နန္းစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္သြားရသည္ ဒီေလာက္လွတ့ဲမမကိုဘယ္လိုစိတ္န႔ဲ
မ်ားကြာလိုက္တာလဲ...

"မမေ႐ွ႕ကလမ္းၾကားထဲ ဝင္မယ္"

"အင္"

နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းၿပီးေတာ့အိမ္ေရာက္ခ့ဲသည္

"လာ တို႔ကိုတြဲလိုက္"

နန္းမမေပးတ့ဲလက္ဖဝါးေလးကိုကိုင္ၿပီးတြဲလိုက္သည္
နန္းရ႕ဲခါးကိုလက္တစ္ဖက္န႔ဲထိန္းထားေပးတ့ဲမမဆီက
ေရေမႊးန႔ံသင္းသင္းေလးရလိုက္သည္

အိမ္ကသိပ္ၿပီးမႀကီးေပမ့ဲ ေသေသသပ္သပ္န႔ဲ
ေဆာက္ထားတ့ဲသစ္သားအိမ္အနိမ့္ေလးျဖစ္သည္

အိမ္ထဲကခံုေပၚထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး ျပန္ဖို႔လုပ္တ့ဲမမရ႕ဲ
လက္ကိုနန္းလွမ္းဆြဲလိုက္သည္

"ဟို ျပန္ေတာ့မလို႔လားမမ အျပင္မွာေမွာင္ေနၿပီး
ဒီေန႔ညဒီမွာအိပ္သြားပါလား"

ထိုသိူ႔ေျပာေတာ့မမကျပံဳးျပသည္

ပါးခ်ိဳင့္ေလးန႔ဲသိပ္လွတာပဲမမရယ္

"မင္းေစတနာကိုတို႔နားလည္ပါတယ္ ဒါေပမ့ဲ
ရန္ကုန္ကိုအေရးႀကီးကိစၥန႔ဲျပန္ရမယ္ ​ေနာက္တစ္ပတ္
​ေဆးခန္းရက္ခ်ိန္း႐ွိတယ္မလား အ့ဲဒီအခါတို႔မင္းကို
လာႀကိဳပါ့မယ္"

နန္းမွာအားနာလို႔ျငင္းခ်င္ေပမ့ဲ မမကိုေနာက္တစ္ေခါက္
ထပ္ေတြ႔ခ်င္မိသည္

"ဟုတ္က့ဲ နန္းေစာင့္ေနပါ့မယ္ အ့ဲေန႔မွပဲမမကိုေသခ်ာ
ဧည့္ခံပါေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့ေက်းဇူးလည္းအမ်ားတင္
ပါတယ္မမ"

"ရပါတယ္ ဒါန႔ဲမင္းေမာင္ေလးကိုလည္းမေတြ႔ပါလား
ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးပါ
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲနန္းရ႕ဲေမာင္ေလးကိုျမင္ဖူးခ်င္လို႔"

"ၾကည့္ရတာအဘန႔ဲဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလိုက္သြားတာ
ထင္ပါရ႕ဲ စိတ္ခ်ပါမမ ေနာက္အပတ္မမလာေခၚရင္
ေမာင္ေလးကိုအနားမွာေခၚထားပါ့မယ္"

"အင္းပါ အခုေတာ့ခြင့္ျပဳပါအံုး တို႔သြားေတာ့မယ္Bye"

လက္ျပႏူတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားတ့ဲမမရ႕ဲေက်ာျပင္ကိုၾကည့္
ၿပီးနန္းရင္ခုန္မိသည္ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး မမလိုမိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ကိုမွရင္ခုန္သြားရတာလဲနန္းကိုယ္နန္းလည္း
မသိေတာ့ဘူး...ေသခ်ာတာကေတာ့ မမကိုစေတြ႔ကတည္း
ကနန္းရင္ေတြခုန္ေနခ့ဲတယ္....

....................................

"အကို ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းRyanအဆင္မွေျပပါ့မလား"

"ေျပမွာပါRyanက လြယ္လြယ္န႔ဲအ႐ႈံူးေပးမ့ဲကေလးမဟုတ္
ဘူး တစ္ေနရာရာမွာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္န႔ဲ႐ွိေနမွာပါ"

႐ုံးခန္းထဲကဆိုဖာေပၚမွာရီေဝယံကအလုပ္လုပ္ေနၿပီး
ရီေဝယံရ႕ဲေပါင္ကိုLeonကေခါင္းအံုးလုပ္အိပ္ထားသည္

ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္....

"ဝင္ခ့ဲပါ"

တံခါးေခါက္အဆံုးဖြင့္ၿပီးဝင္လာတာကေတာ့
ထားသခင္ပင္...

Leonလည္းထားသခင္ကိုျမင္ေတာ့ရီေဝယံေပါင္ေပၚ
ကေနထထိုင္လိုက္သည္

ထားသခင္ကသူ႔တို႔ေ႐ွ႕ကဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္

"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ပါလဲမထားသခင္"

"ကို႐ွိန္းန႔ဲအဆက္သြယ္႐ွိတယ္မလား ကို႐ွိန္းကခုတေလာ
ထားကိုေ႐ွာင္ေနသလားလို႔"

"Bossကအလုပ္မ်ားေနလို႔ပါ"

"အင္းေပါ့ေလ ခ်စ္ရသူကိုလည္ူ႐ႈံးဆံုးထားရေတာ့
စိတ္အဆင္မေျပျဖစ္ေနမွာေပါ့"

စိတ္မေကာင္းဘူးဆိုတ့ဲမ်က္ႏွာထားန႔ဲေျပာေနတ့ဲ
ထားသခင္ဆိုတ့ဲမိန္းမကိုLeonထထိုးခ်င္မိသည္
ဘယ္ဘဝကေရစက္ေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး ထိုမိန္းမကို
ျမင္တာန႔ဲေဒါသေတြကအလိုလိုထြက္လာသည္
ဒါကိူသိတ့ဲအကိုကသူ႔ရ႕ဲလက္ေလးကိုတင္းက်ပ္ေန
ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားေပးၿပီးစိတ္ထိန္းဖို႔အထာန႔ဲ
သတိလွမ္းေပးေနခ့ဲသည္

"မထားသခင္အတြက္ေတာ့Ryanကေသသြား
ၿပီးဆိုေပမ့ဲ ဦး႐ွိန္းခန္႔ရ႕ဲအနက္႐ႈိင္းဆံုးႏွလံုးသားထဲမွာ
ေတာ့ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းRyanကအျမဲ႐ွင္သန္
လ်က္ပဲ အ့ဲလိုပဲကြၽန္ေတာ့္တို႔ရင္ထဲမွာလဲRyanက
အျမဲ႐ွင္သန္ေနမယ္..ဒီစကားေတြေျပာဖို႔လာတာ
ဆိုရင္ေတာ့ လာလမ္းအတိုင္းျပန္ထြက္သြားဖို႔ေျပာ
ခ်င္ပါတယ္"

"အို ထားေျပာတာအ့ဲလိုသေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး
အ့ဲလို႔ျဖစ္သြားရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ Ryanေလးက
ထားန႔ဲမတည့္ေပမ့ဲ ထားRyanကိုေမာင္ေလးတစ္
ေယာက္လိုသံေယာဇဥ္႐ွိခ့ဲပါတယ္ အခုလာတ့ဲကိစၥ
က ကို႐ွိန္းရ႕ဲအေမမူးလဲၿပီးေဆး႐ုံတင္ထားရလို႔
ကို႐ွိန္းရ႕ဲအေဖဆက္သြယ္တာအဆက္သြယ္မရ
လို႔Leonတို႔ဆီအဆက္သြယ္ရမလားဆိုၿပီးအကူ
လာေတာင္းတာပါ"

"ဘယ္လိုBoss!အေမေဆး႐ုံတင္ထားရလို႔
ဒါဆိုဘာလို႔Bossကိုဆက္သြယ္မရရင္
ကြၽန္ေတာ္ဆီBossရ႕ဲအေဖကမဆက္
သြယ္ရတာလဲ "

"အ့ဲတာက အန္ကယ္ရ႕ဲဖုန္းကက်ကြဲသြားလို႔အသစ္
ျပန္ဝယ္ထားလို႔phနံပါတ္ေတြမ႐ွိေတာ့လို႔တ့ဲအန္တီရ႕ဲ
ဖုန္းကလည္းေရထဲက်သြားလို႔အသစ္ျပန္ဝယ္ထား
ရတယ္တ့ဲ"

"ဟုတ္ၿပီး ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္Bossဆီဆက္သြယ္ေပး
မယ္"

"ေကာင္းပါၿပီး ဒါဆိုထားကိုခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္"

"ဟုတ္က့ဲပါမထားသခင္"

ထားသခင္ထြက္သြားေတာ့ Leonမွာေတာက္ခ္
တစ္ေခါက္လိုက္သည္

"ဒီမိန္းမဘာေတြအကြက္ေရြ႔ေနျပန္ၿပီးလဲမသိဘူး"

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္Bossရ႕ဲအေမေဆး႐ုံတင္ထားရတာ
ကိုအသိေပးမွျဖစ္မယ္"

....................

ရီေဝယံဖုန္းဆက္ၿပီးလွမ္းေျပာလို႔ ႐ွိန္းခန္႔ထည္ဝါ
မနၱေလးကေနခ်က္ခ်င္းျပန္ဆင္းခ့ဲၿပီး ေမေမတက္ေနတ့ဲ
ေဆး႐ုံကိုတန္းေမာင္းသြားခ့ဲသည္

ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ေမေမကသူ႔ကို႔ျမင္တာန႔ဲ
ငိုေတာ့သည္ ၿပီးေတာ့အခန္းထဲေဖေ​ဖ႐ွိေနသည္

"သားေလး အေမ့သားေလးကိုလြမ္းေနတာ
Ryanကိစၥျဖစ္ၿပီးထဲကသားအိမ္ကိုမျပန္လာျဖစ္
တာငါးလေတာင္႐ွိၿပီး ေမေမသတိရေနတာသားရယ္"

"ေမေမရယ္ဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ က်န္းမာေရးေကာင္း
တာလဲမဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲေမေမရယ္"

"ေမေမမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးသားရယ္ "

ဆိုၿပီးထပ္ငိုျပန္ေလသည္

"သားအေမမွာႏွလံုးေရာဂါ႐ွိတယ္ဆိုၿပီးရလဒ္ထြက္
လာတယ္ ၿပီးေတာ့ေသြးတိုးပါ႐ွိေနတယ္တ့ဲ"

"ဗ်ာ.."

"သား ေမေမတစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္"

"ေျပာပါ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးႏိုင္တာအကုန္လုပ္ေပး
ပါ့မယ္"

"ေမေမ မေသခင္ေလးသားလက္ထပ္တာကိုျမင္
ခ်င္တယ္ ၿပီးေတာ့ ေျမးေလးကိုလည္းေတြ႔သြားခ်င္တယ္
အ့ဲတာ သားကိုသမီးထားသခင္န႔ဲလက္ထပ္ေပးေစ
ခ်င္တယ္"

"ေမေမ ဒါကမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဒါကိုကြၽန္ေတာ္လိုက္မေလ်ာ
ေပးႏိုင္ဘူးေမေမ"

"ေမေမေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္ ဒီတစ္ခုေလး
ေတာ့ေမေမ့ကိုျဖည့္ဆည္းေပးလို႔မရဘူးလား
ေမေမရ႕ဲေနာက္ဆံုးေတာင္းဆိုမႈ့ေလးကို
လိုက္ေလ်ာေပးပါလားသားရယ္ ေမေမေတာင္းပန္ပါ
တယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္..ေမေမ"

"ေမေမ ေမေမ..ေဒါက္တာ..ေဒါက္တာ!!"

ေဘးနားကအေရးေပၚအခ်က္ျပခလုတ္ကိုႏွိပ္
လိုက္ေတာ့ဆရာဝန္ေတြေရာက္လာခ့ဲေမေမကို
စမ္းသပ္ၾကသည္..

"လူနာကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားေပးဖို႔လိုလိမ့္မယ္
ဒီလိုပဲခနခနအေမာေဖာက္ေနရင္ အသက္႐ႈံူးဆံုး
သြားႏိုင္တယ္"

ျပန္ၿပီးေမ့လဲသြားတ့ဲေမေမကိုၾကည့္ၿပီး႐ွိန္းခန္႔ထည္ဝါ
ဆံုးျဖတ္ဖို႔ခက္ခဲေနခ့ဲသည္

"သား႐ွိန္းခန္႔ ေဖေဖေတာင္းပန္ပါတယ္ သားအေမရ႕ဲ
ဆနၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီးသမီးထားသခင္န႔ဲလက္ထပ္
လိုက္ပါ"

"ကြၽန္ေတာ္ထားသခင္န႔ဲလက္ထပ္ပါ့မယ္"

...................................

အပိုင္း(၁၉)ဆက္ရန္......

အေရးသားေပါ့သြားရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ခုခ်ိန္အားေပးေနတ့ဲစာဖတ္သူေလးေတြကိုလည္း
ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ဗ်.....

Hope🍀